شناخت دارو: عبارت است از پریمیدون یک داروی ضد صرع و ضد تشنج است که در رفع حملات صرع و تشنج به کار می رود و در اکثر موارد با یک داروی ضد تشنج دیگر نیز مصرف می شود.
دسته دارویی:
- داروهای ضد صرع
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانه تشنج. پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال.
- پریمیدون به خوبی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی و به دو متابولیت فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید است. دفع آن از طریق ادرار می باشد که 15 تا 65 درصد آن به صورت داروی تغییر نیافته و بقیه به صورت پمای غیر کونژوگه، فنوباربیتال و متابولیت هایش است.
اشکال دارو:
- قرص، سوسپانسیون
مقدار مصرف صحیح:
- بزرگسالان:دوز معمول در تشنج ها: روز اول تا سوم: 100 تا 125 میلی گرم خوراکی موقع خواب. روز 4 تا 6: 100 تا 125 میلی گرم خوراکی دو بار در روز. روز 7 تا 9 : 100 تا 125 میلی گرم سه بار در روز. روز دهم به بعد: 250 میلی گرم خوراکی سه تا چهار بار در روز یا بیشتر (از 500 میلی گرم چهار بار در روز فراتر نرود).
- اطفال: دوز معمول در تشنج ها: نوزادان:12 تا 20 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در 2 تا 4 دوز منقسم؛ شروع با پایین ترین دوز ممکن و افزایش تدریجی، دوز کودکان: زیر هشت سال: دوز آغازین: 50 تا 125 میلی گرم در روز موقع خواب و افزایش 50 تا 125 میلی گرم در روز هر 3 تا 7 روز، دوز نگهدارنده: 10 تا 25 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در 3 تا 4 دوز منقسم، بالای هشت سال: دوز آغازین: 125 تا 250 میلی گرم در روز موقع خواب و افزایش 125 تا250 میلی گرم در روز هر 3 تا 7 روز، دوز نگهدارنده: 750 تا1500میلی گرم در روز در 3 تا 4 دوز منقسم
دوز حداکثر: 2 گرم در روز.
اثر دارو:
- پس از مصرف به سرعت ظاهر می شود و به مدت 24 ساعت باقی می ماند.
قبل از مصرف دارو:
- مواردی مثل بیماری قلبی، ناراحتی های مزمن کبد و کلیه، آسم و عفونت ریه و پورنیری (بیماری خونی) را با پزشک خود در میان بگذارید.
عوارض جانبی دارو:
- عوارض شایع آن سستی سیستم اعصاب مرکزی، خواب آلودگی و عدم تعادل است، همچنین بی قراری، تحریک پذیری و گیجی می باشد.
تداخلات دارویی:
- آملودیپین + والسارتان، اتینیل استرادیول + دروسپیرنون، ارگوتامین سی، استازولامید، پروتامین سولفات، استامینوفن + کدئین، نیلوتینیب، وارفارین، داکلاتاسویر، تتراکوزاکتاید، دفلازاکورت، فولینیک اسید، کلسیم فولینات، لوونورژسترول، مدروکسی پروژسترون، سوفوسبوویر، داروناویر، پرازی کوانتل، رانولازین، سدیم اکسی بات، افاتینیب، کدئین، تاپنتادول، فنین دیون، فنیندیون، آکسیتینیب، ساریلوماب، دکس متیل فنیدات، تولواپتان، کنتراسپتیو تری فازیک، بوتالبیتال و استامینوفن، داساتینیب، دالتپارین، سکوباربیتال، تینزاپارین، کوپانلیسیب، بریگاتینیب، الیگلوستات، جفیتینیب، ادوکسابان، آلوسترون، سوورکسانت، ماراویروک، آکالابروتینیب، فوستاماتینیب، دابرافنیب، دولوتگراویر، پیرفنی دون، نینتدانیب، کوبیسیستات، دلاویردین، سوفوسبوویر و ولپاتاسوپر، دینوژست، تاسیملتئون، ابماسیکلیب، آپرمیلاست، الویتگراویر، استری پنتول، ترابکتدین، کوسینتروپین، بداکیلین، لوکوورین، پالبوسیکلیب، لوماکافتور، ایواکافتور، گلاسدگیب، لاروترکتینیب، دوولیزیب، الباسویر، گرازوپریوز، اکسی مورفون، ات کلر وینول، بنزهیدروکدون، استامینوفن، دارولوتامید، آلپلیزیب، تزاکافتور، ایواکافتور، الگزاکافتور، تزاکافتور، رولاپیتانت، وکسلوتور، دیکلورفنامید، آواپریتینیب، نتوپیتانت، سکوکینوماب، کپماتینیب، دینسترول.
موارد منع مصرف:
- بارداری، بیماران مبتلا به پورفیری، آنمی مگالوبلاستیک، آنمی آپلاستیک، کاهش پلاکت، کاهش گلوبول سفید، کاهش گرانولوسیت ها در خون، تمایل به خودکشی، اعتیاد به الکل، افسردگی، مشکلات کبد، مشکلات کلیه همراه با کاهش عملکرد کلیوی، آپنه خواب، مسمومیت با پریمیدون.
شرایط نگهداری:
- در مکانی خشک و خنک و به دور از نور و دسترسی کودکان نگهداری شود.
نکات مهم:
- مصرف این دارو به مدت طولانی، احتمال بروز وابستگی را در فرد ایجاد می کند و مصرف بیش از حد آن نیز موجب افزایش خطر مسمومیت می شود.
- از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز شود. قطع مصرف اين دارو بايد به تدريج و طي چند ماه انجام شود.
- در طول مصرف اين دارو، از مصرف داروهاي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS بايد خودداري شود.
- هنگام رانندگي يا كار با ماشين آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.
- هنگام برخاستن ناگهاني از حالت نشسته يا خوابيده بايد احتياط نمود.
- دوره درمان با دارو بايد كامل شود.
- در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يك ساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي نيز بايد خودداري شود.