شناخت دارو: عبارت است از نابومتون یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است. نابومتون با کاهش هورمون هایی که باعث التهاب و درد در بدن می شوند ، عمل می کند.از نابومتون برای تسکین علائم آرتریت روماتوئید یا استئوآرتریت استفاده می شود.

دسته دارویی:

• ضد التهاب های غیر استروئیدی یا NSAID ها

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• متابولیت فعال نابومتون، 6-MNA یک مهار کننده COX-1 و COX-2 است ، اگرچه اثر انتخابی تری بر روی COX-2 نشان می دهد. مهار COX-1 و COX-2 تبدیل اسید آراشیدونیک به PGs و ترومبوکسان (TXA2) را کاهش می دهد. این کاهش در تولید پروستانوئید مکانیسم مشترکی است که واسطه ی اثرات نامبوتون است. E2پروستاگلاندین اصلی است که در تعدیل درد درگیر است. PGE2 گیرنده EP1 متصل به Gq را فعال کرده و منجر به افزایش فعالیت مسیر تری فسفات اینوزیتول / فسفولیپاز C می شود. فعال سازی این مسیر، ذخیره های داخل سلولی کلسیم را آزاد می کند که به طور مستقیم آستانه پتانسیل عمل را کاهش می دهد و پروتئین کیناز C (PKC) را که در چندین مکانیسم غیر مستقیم دخیل است، فعال می کند. PGE2 همچنین گیرنده EP4 متصل به Gs را فعال می کند که مسیر سیگنالینگ آدنیلیل سیکلاز / پروتئین کیناز A (AC / PKA) را فعال می کند. PKA و PKC هر دو در تقویت (TRPV1) مشارکت می کنند و باعث افزایش حساسیت به محرک های گرمایی می شود. آنها همچنین کانالهای سدیم مقاوم به تترودوتوکسین را فعال کرده و جریانهای پتاسیم به داخل را مهار می کنند. PKA بیشتر به فعال شدن گیرنده پورین P2X3 و حساس شدن کانال های کلسیم نوع T کمک می کند. فعال سازی و حساس سازی کانال های یونی دپلاریزان و مهار جریان های پتاسیم به داخل باعث کاهش شدت محرک لازم برای تولید پتانسیل های عمل درد می شود. PGE2 از طریق EP3 برای افزایش حساسیت به برادی کینین و از طریق EP2 برای افزایش بیشتر حساسیت به گرما عمل می کند. حساسیت مرکزی در شاخ پشتی نخاع رخ می دهد و توسط گیرنده EP2 متصل به Gs واسطه می شود. به صورت پیش سیناپسی ، این گیرنده باعث افزایش ترشح انتقال دهنده های عصبی گلوتامات ، CGRP و ماده P می شود. به صورت پس سیناپسی فعالیت گیرنده های AMPA و NMDA افزایش می دهد و مهار نورون های گلیسینرژیک مهاری را ایجاد می کند.
• اینها با هم منجر به کاهش آستانه فعال شدن می شوند و به محرک های با شدت کم امکان تولید سیگنال های درد را می دهند. شناخته شده است که PGI2 از طریق گیرنده IP متصل به Gs نقشی دارد ، هرچند که میزان سهم آن متفاوت است. پیشنهاد شده است که در شرایط التهابی دردناک مانند آرتروز از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. با محدود کردن حساسیت ، محیطی و مرکزی ، از طریق این مسیرها NSAID ها می توانند به طور موثر درد التهابی را کاهش دهند.
• PGI2 و PGE2 از طریق گیرنده های IP و EP2 به التهاب حاد کمک می کنند. شبیه به گیرنده های آدرنرژیک β، این ها متصل به Gs هستند و از طریق مسیر AC / PKA واسطه اتساع عروق می شوند. PGE2 همچنین با افزایش چسبندگی لکوسیت ها به اندوتلیوم کمک کرده و سلول ها را به محل آسیب جذب می کند. PGD2 در فعال سازی ترشح سایتوکاین از سلولهای اندوتلیال از طریق گیرنده DP1 نقش دارد. PGI2 و PGE2 فعال سازی و تمایز سلول T-helper را از طریق گیرنده های IP ، EP2 و EP4 تعدیل می کنند که اعتقاد بر این است نقش مهمی در آسیب شناسی شرایط آرتروزدارد.
• با محدود کردن تولید این PG ها در محل آسیب ، NSAID ها می توانند التهاب را کاهش دهند.
• PGE2 می تواند از سد خونی مغزی عبور کرده و بر روی گیرنده های تحریک کننده Gq EP3 در سلول های عصبی تنظیم کننده حرارت در هیپوتالاموس عمل کند. این فعال سازی باعث افزایش تولید گرما و کاهش از دست رفتن گرما برای تولید تب می شود. NSAID ها از ایجاد PGE2 جلوگیری می کنند و در نتیجه فعالیت این سلول های عصبی را کاهش می دهند.
• اثرات جانبی NSAID از نقش محافظتی و نظارتی پروستانوئیدها ناشی می شود که به خوبی مشخص شده اند. PGI2 و PGE2 با مکانیزمهای مشابه گشادی عروقی که در التهاب ایجاد می کنند، جریان خون در کلیه را تنظیم می کنند. جلوگیری از این تنظیم توسط NSAIDs باعث انقباض عروقی می شود که با کاهش جریان خون و فشار هیدرواستاتیکی که باعث تصفیه می شود ، عملکرد کلیه را محدود می کند. PGE2 همچنین از طریق گیرنده های EP3 که درمعده که به Gi متصل می شوند و مسیر AC / PKA را مهار می کند ، محافظت از معده را تنظیم می کند.
• این باعث کاهش ترشح پروتون توسط H + / K + ATPase در سلولهای آهیانه و افزایش ترشح مخاط و HCO3- توسط سلولهای اندوتلیال سطحی می شود. اختلال در این عمل محافظتی توسط NSAID ها منجر به زخم شدن مخاط معده می شود. سرانجام ، اختلال در PGI2 ، که با تجمع پلاکت ها مخالف است ، تولید توسط عوامل انتخابی COX-2 منجر به عدم تعادل با TXA2 تولید شده توسط COX-1 می شود ، که تجمع پلاکت ها را افزایش می دهد و منجر به افزایش خطر ترومبوز می شود. از آنجا که nabumetone تا حدودی برای COX-2 انتخابی است ، تصور می شود این عدم تعادل را افزایش می دهد و خطر ترومبوتیک را افزایش می دهد.NSAID ها مانند nabumetone به عنوان مسکن کاملاً ثابت شده اند. NSAID ها حساسیت محیطی و مرکزی نورون های عصبی درد را به دلیل التهابی که باعث درد زیاد و آلودینیا می شود کاهش می دهند. این حساس سازی از طریق کاهش آستانه پتانسیل عمل در نورون های محیطی ، کاهش شدت محرک های دردناک مورد نیاز برای تولید احساس دردناک اتفاق می افتد. بطور مرکزی ، فعال سازی نورونهای شاخ پشتی همراه با افزایش ترشح گلوتامات ، پپتید مربوط به ژن کلسی تونین (CGRP) و ماده P که انتقال محرکهای دردناک را افزایش می دهند ، اتفاق می افتد. NSAID ها در کاهش ملایم درد حاد و مزمن موثر هستند ، با این حال ، سودمندی NSAID ها در درد نوروپاتیک محدود است.
• اثر ضد التهابی NSAID ها با جلوگیری از گشاد شدن عروق ، افزایش نفوذ پذیری عروق و آزاد شدن سیتوکین ها از سلول های اندوتلیال ایجاد می شود. این سه اثر با هم از مهاجرت سلولهای ایمنی بدن به محل آسیب جلوگیری می کند و از این طریق از آسیب و التهاب اضافی ناشی از فعال شدن سیستم ایمنی در محل آسیب جلوگیری می کند. PG ها همچنین فعال سازی و تمایز سلول T-helper را تعدیل می کنند ، فعالیتی که تصور می شود در شرایط آرتروز از اهمیت برخوردار است.
• اثر ضد تب NSAID ها از طریق جلوگیری از افزایش دما توسط پروستاگلاندین ها (PG) از طریق هیپوتالاموس ایجاد می شود. بنابراین NSAID ها نیز می توانند تب را به دلیل این واسطه ها کاهش دهند.
• اثرات سو ad NSAID ها به اثرات درمانی آنها مربوط می شود. همان عمل گشادی عروقی که در التهاب اتفاق می افتد نیز برای تنظیم جریان خون به کلیه ها از طریق شریان های کلیه آوران عمل می کند. NSAID ها به طور گسترده به عنوان عوامل نفروتوکسیک شناخته می شوند زیرا کاهش PGs باعث انقباض عروقی این عروق می شود که منجر به کاهش جریان خون در کلیه ها و در نتیجه کاهش عملکرد کلیه می شود. کاهش ترشح مخاط و HCO3 در معده با محدود کردن محافظت با واسطه PG ، خطر زخم را افزایش می دهد. سرانجام ، عوامل انتخابی COX-2 مانند نابومتون می توانند تعادل بین تولید پروترومبوتیک و آنتی ترومبوتیک پروستانوئید را کاهش دهند که منجر به افزایش تجمع پلاکت ها و افزایش خطر ترومبوز می شود. جذب: نابومتون به خوبی از دستگاه GI جذب می شود و تحت اولین متابولیسم عبور قابل توجهی قرار می گیرد و در نتیجه تقریباً 35٪ به متابولیت فعال ، 6-MNA تبدیل می شود. Tmax برای 6-MNA با مقادیر متوسط 3 و 11 ساعت گزارش شده در تک نویسی های محصولات رسمی ، بسیار متفاوت است و در مقالات منتشر شده به عنوان 9-12 ساعت توصیف می شود. مصرف با غذا Cmax را 33٪ افزایش می دهد و میزان جذب را افزایش می دهد. اگر به عنوان سوسپانسیون فرموله شود ، Cmax افزایش می یابد و Tmax 0.8 ساعت کاهش می یابد در حالی که سایر پارامترهای فارماکوکینتیک بدون تغییر باقی می مانند. حجم توزیع: Vd از 6-MNA گزارش شده پس از تجویز یک دوز واحد 0.1-0.2 لیتر بر کیلوگرم یا تقریباً 5-10 لیتر است. Vdss گزارش شده در برچسب گذاری رسمی محصول تقریبا 53 لیتر است. اتصال به پروتئین: MNA بیش از 99٪ به پروتئین های پلاسما ، احتمالاً آلبومین ، متصل است. کسر غیر متصل 0.1-0.2٪ است و در محدوده دوز 1000-2000mg متناسب باقی می ماند. متابولیسم: نابومتون توسط خانواده آلدو کتو ردوکتاز-1C و توسط کورتیکواستروئید 11-بتا دهیدروژناز به 3-هیدروکسی نابومتون کاهش می یابد. سپس توسط CYP1A2 به 6-MNA ، متابولیت فعال ، دچار تجزیه اکسیداتیو می شود. 6-MNA توسط O-demethylation توسط CYP2C9 به 6-hydroxy-2-nafthylacetic acid (6-HNA) تجزیه می شود. متابولیت های دیگر از طریق ترکیبی از کاهش کتون و O-demethylation همراه با ترکیب بعدی تولید می شوند. مسیر حذف: اکثر دارو از طریق متابولیسم کبدی با حداقل و بدون داروی قابل تشخیص در پلاسما از بین می روند. سپس 80٪ دوز از طریق کلیه و 10٪ از طریق مدفوع دفع می شود. به نظر نمی رسد که تحت گردش خون مجدد انتروهپاتیک قرار گیرد. نیمه عمر: MNA نیمه عمر 24 ساعت با محدوده 36-39 ساعت دارد.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• استئوآرتریت: 1000 میلی گرم خوراکی یک بار در روز در ابتدا ؛ دوز نگهدارنده: 1000-2000 میلی گرم در روز خوراکی در یک دوز منفرد روزانه یا منقسم هر 12 ساعت ؛ بیش از 2000 میلی گرم در روز نباشد.
• روماتیسم مفصلی: 1000میلی گرم خوراکی یک بار در روز در ابتدا ؛ دوز نگهدارنده: 1000-2000 میلی گرم در روز خوراکی در یک دوز منفرد روزانه یا منقسم هر 12 ساعت ؛ بیش از 2000 میلی گرم در روز نباشد.

عوارض جانبی دارو:

• وزوز گوش , اسهال , یبوست , سردرد , ادم , تهوع , بی خوابی , خشکی دهان , استفراغ , بثورات جلدی , سرگیجه , سوءهاضمه , خارش , نفخ , تعریق , خواب آلودگی , خستگی , درد شکمی , ورم معده , استوماتیت.

تداخلات دارویی:

• تاناستوم , دروسپیرنون , جینکوبیلوبا , نتونال , دسیرودین , دوکسازوسین , مگلومین کامپاند , تراوپروست , داساتینیب , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , بتریکسابان , تراندولاپریل , انالاپریل , تاکرولیموس , لیزینوپریل , متوترکسات , کاپتوپریل , کتورولاک , رامیپریل , بنازپریل , آمینولوولینیک اسید خوراکی , پمترکسد | پمترکسید , دیاتریزوات (آمیدوتریزوئیک اسید) , یوتالامات , آمینولوولینیک اسید موضعی , راموسیروماب , کوردیسپس , برمفناک , آیوکساگلات , رمدسیویر , آمینوهیپورات سدیم.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، مطلق: حساسیت به آسپرین ، اختلال شدید کلیوی؛ درد بعد از عمل درعمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG). نسبی: زخم اثنی عشر / معده / استوماتیت ، لوپوس اریتماتوی سیستمیک ، کولیت اولسراتیو ، اواخر بارداری (ممکن است باعث بسته شدن زودرس مجرای شریانی شود).

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• خطر قلبی عروقی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ممکن است خطر وقایع جدی ترومبوتیک قلبی عروقی ، انفارکتوس میوکارد (سکته قلبی) و سکته مغزی را افزایش دهد که می تواند کشنده باشد. این خطر ممکن است با مدت زمان استفاده افزایش یابد. بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی موجود یا عوامل خطر ابتلا به چنین بیماری ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند. NSAID ها برای درد بعد از عمل در تنظیم عمل جراحی بای پس عروق کرونر منع مصرف دارند.
• خطر دستگاه گوارش: NSAID خطر وقوع عوارض جانبی جدی GI را افزایش می دهد، از جمله خونریزی ، زخم و سوراخ شدن معده یا روده ، که می تواند کشنده باشد. عوارض جانبی دستگاه گوارش ممکن است در هر زمان از استفاده و بدون علائم هشدار دهنده رخ دهد. بیماران مسن در معرض خطر بیشتری برای وقایع جدی GI هستنددر آسم (برونش) ، اختلالات خونریزی ، بیماری های قلبی ، نقص کبدی ، فشار خون بالا ، نقص کلیه با احتیاط مصرف کنید. درمان ممکن است منجر به شروع پرفشاری خون جدید یا بدتر شدن پرفشاری خون قبلی شود ، که هر یک از آنها ممکن است به افزایش وقایع CV کمک کند. بیمارانی که از تیازیدها یا دیورتیک های حلقوی استفاده می کنند ، ممکن است در هنگام استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ، در این درمانها اختلال داشته باشند. با احتیاط در بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده کنید. فشار خون (BP) را در حین شروع درمان و در طول دوره درمان از نزدیک کنترل کنید.
• افزایش مرزهای 1 یا چند آزمایش عملکرد کبدی ممکن است در 15٪ بیماران رخ دهد.
• افزایش قابل توجه ALT یا AST (تقریباً 3 برابر یا بیشتر از حد بالای حد طبیعی) که تقریباً در 1٪ بیماران در آزمایشات بالینی مصرف کننده NSAID گزارش شده است. اگر علائم و نشانه های بالینی مطابق با بیماری کبد ایجاد شود ، یا اگر تظاهرات سیستمیک رخ دهد (به عنوان مثال ، ائوزینوفیلی ، بثورات ، و غیره) ، درمان را قطع کنید.
• برونکوسپاسم شدید و بالقوه کشنده ممکن است در بیماران مبتلا به آسم حساس به آسپرین رخ دهد: منع مصرف. در بیماران مبتلا به اشکال دیگر آسم مصرف با احتیاط.