شناخت دارو: عبارت است از منیزیم یک ماده معدنی طبیعی است که برای بسیاری از سیستم های بدن خصوصاً عضلات و اعصاب بسیار مهم است. سیترات منیزیم همچنین باعث افزایش آب در روده ها می شود. سیترات منیزیم به عنوان یک ملین برای درمان یبوست گاهاً استفاده می شود.
دسته دارویی:
- داروهای گوارشی (ملین ها)
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- منیزیم یک کوفاکتور برای حداقل 300 آنزیم است و برای عملکردهای مختلف بدن با برخی فرآیندهای کلیدی مشخص شده در زیر بسیار مهم است. آنزیم هایی که برای عملکرد به منیزیم تکیه می کنند، از طریق فسفوریلاسیون اکسیداتیو، گلیکولیز و متابولیسم ATP به تولید انرژی کمک می کنند. آنها همچنین در عملکرد عصب، انقباض ماهیچه ها، کنترل قند خون، اتصال گیرنده هورمون، سنتز پروتئین، تحریک پذیری قلبی، کنترل فشار خون و جریان یونی بین غشایی درگیر هستند. فضای داخل سلولی میتوکندری غنی از منیزیم است، زیرا برای تولید فرم فعال ATP (آدنوزین تری فسفات) از ADP (آدنوزین دی فسفات) و فسفات معدنی لازم است. علاوه بر این، منیزیم برای متابولیسم ATP ضروری است.
- منیزیم برای بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی مهم است و به همین دلیل در انسان کاملاً رایج است. بیشتر منیزیم در استخوان ها ذخیره می شود (> 50٪) و مابقی آن در ماهیچه ها، بافت نرم، گلبول های قرمز و سرم ذخیره می شود. این از نظر عملکردی بسیار مهم است، زیرا استخوان ها به عنوان یک مخزن تبادل منیزیم رفتار می کنند و به حفظ سطح سالم منیزیم کمک می کنند. منیزیم نقش مهمی در تنظیم چندین فرآیند بدن از جمله فشار خون، متابولیسم انسولین، انقباض عضلانی، تنفس وازوموتور، تحریک قلبی، انتقال عصب و هدایت عصبی عضلانی ایفا می کند. اختلال در سطح هموستاتیک منیزیم (اغلب اوقات هیپومنیزیمی) می تواند بر سیستم عصبی، عضلات تأثیر بگذارد یا منجر به ناهنجاری های قلبی شود.
- جذب: تقریباً 24 الی 76٪ منیزیم مصرف شده در دستگاه گوارش جذب می شود، در درجه اول از طریق جذب غیرفعال پارا سلول در روده کوچک. حجم توزیع: طبق یک بررسی فارماکوکینتیک، میزان توزیع سولفات منیزیم هنگام استفاده برای بیماران مبتلا به پره اکلامپسی و اکلامپسی 65 تا 49.00 لیتر است. اتصال به پروتئین: 20% منیزیم موجود در سرم انسان متصل شده به پروتئین است. تقریباً 60 الی 70 % از این بخش به آلبومین متصل است در حالی که باقی مانده به پروتئین های گلوبولین متصل است. منیزیم توانایی اتصال به 3751 پروتئین انسانی را دارد. متابولیسم: به نظر نمی رسد منیزیم متابولیزه شود. مسیر حذف: بیشتر منیزیم بصورت کلیوی دفع می شود. نیمه عمر: نیمه عمر بیولوژیکی منیزیم تقریبا 1000 ساعت یا 42 روز گزارش شده است.
اشکال دارو:
- قرص
مقدار مصرف صحیح:
- مکمل غذایی: 19 الی 30 سال: مردان، 400 میلی گرم در روز؛ زنان، 310 میلی گرم در روز؛ زنان باردار (≤50 سال) 350 میلی گرم در روز؛ زنان شیرده (≤50 سال) 310 میلی گرم در روز، > 30 سال: مردان، 420 میلی گرم در روز؛ زنان، 320 میلی گرم در روز؛ زنان باردار (≤50 سال) 360 میلی گرم در روز؛ زنان شیرده (≤50 سال) 320 میلی گرم در روز.
- یبوست/ ملین: 195 الی 300 میلی لیتر خوراکی در دوز روزانه یا در دوزهای تقسیم شده با لیوان آب کامل، جایگزین: 2 الی 4 قرص خوراکی هنگام خواب.
- سوء هاضمه اسید: 1 قرص دو بار در روز.
عوارض جانبی دارو:
- گرفتگی شکم، اسهال، عدم تعادل الکترولیت، هیپرمگنزمی، تشکیل گاز، حالت تهوع/ استفراغ.
تداخلات دارویی:
- دروسپیرنون , سرم دکستروز , سدیم فسفات (وریدی) , سدیم پلی استایرن سولفونات , دمکلوسیکلین , تتراسیکلین , داکسی سیکلین , مینوسایکلین , فسفات پتاسیم , اکسی تتراسیکلین , دولوتگراویر , بالوکساویر ماربوکسیل , الترومبوپگ , سارسایکلین.
موارد منع مصرف:
- ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، رژیم غذایی کم نمک.
شرایط نگهداری:
- در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.
نکات مهم:
- برای استفاده گاه به گاه فقط در درمان یبوست. استفاده طولانی مدت از یبوست ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
- در صورت استفاده در بیماران با رژیم غذایی محدود سدیم یا منیزیم، اختلال عملکرد کلیه، تهوع/ استفراغ/ درد شکم با تغییر ناگهانی در عادت های روده که بیش از 2 هفته ادامه دارد، تحت نظر پزشک مورد استفاده قرار گیرد.
- با احتیاط در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس یا بیماری عصبی عضلانی استفاده شود.
- از استفاده در نارسایی کلیه، عدم تعادل الکترولیتی موجود، آپاندیسیت یا جراحی حاد شکم، آسیب میوکارد یا بلوک قلب، انقباض مدفوع یا شکاف های رکتوم، انسداد روده یا سوراخ شدن، کم آبی خودداری کنید.