نام های دیگر: مسک، اپیار، حرنقان، سوریاونار
مشخصات: مُشک دسته‌ای از مواد معطر است که معمولاً به عنوان نت پایه در عطرسازی استفاده می‌شود. آنها شامل ترشحات غده‌ای از جانورانی مانند آهوی ختن، گیاهان متعددی با عطرهای مشابه و مواد مصنوعی با بوهای مشابه هستند. مشک در اصل نام ماده‌ای با بوی قوی بود که از غده آهوی ختن بدست می‌آمد.
مزاج: گرم و خشک
خواص:
- مقوی
- شادی‌آور
- درمان فلج
- درمان غش
- درمان رعشه
- موثر در زیبایی
- درمان مالیخولیا
- درمان افسردگی
- درمان تپش قلب
- درمان مسمومیت
- درمان ترش کردن
- تقویت کننده معده
- درمان انزال زودرس
- درمان سردرد (استنشاق)
- درمان شب کوری (مالش)
- تقویت کننده نیروی جنسی
- درمان فراموشی و حواس پرتی
- درمان سکته (عطسه زدن با آن)
- موثر در لذت بردن هنگام جماع (با کافور و سر آلت مالیدن)
مضرات:
- گرم مزاجان
- زردی رخسار
- بدبویی دهان (آشامیدن)