شناخت دارو: عبارت است از لیوتیرونین یک داروی سنتزی جایگزین هورمون T3 انسانی می باشد که در موارد کم کاری تیروئید به عنوان جایگزین استفاده می شود .

دسته دارویی:

• هورمون های تیروئیدی

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• لیوتیرونین با افزایش سطح اکسیژن سلولها باعث افزایش متابولیسم پایه ، متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین شده و سطح عملکرد هوازی میتوکندری را افزایش می دهد و در تنظیم رشد سلولی و گلوکونئوژنز نقش دارد.تجویز لیوتیرونین علائم کمای میکزادم (شامل علائم گوارشی, قلبی، تنفسی، سیستم اعصاب مرکزی، کلیوی و هایپوترمیا) را کاهش داده یا از بین می برد. این دارو ضربان قلب و برون ده قلبی را افزایش داده و باعث کاهش مقاومت عروق محیطی می شود. این دارو هایپوترمی را بوسیله افزایش متابولیسم پایه درمان می کند .لیوتیرونین در مصرف خوراکی به خوبی جذب شده و علی رغم اتصال پروتئینی بالا به علت اینکه پیوند محکمی با پروتئین های سرمی ندارد به راحتی در اختیار بافت های بدن قرار می گیرد و عمل میکند. زمان شروع اثر دارو 1 تا 4 ساعت است و حداکثر اثر درمانی 2 روز می باشد. تا حدودی در کبد متابولیزه شده و در صفرا ترشح می شود.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• بزرگسالان: هایپوتیروئیدیسم: دوز اولیه 25 میکروگرم یکبار در روز که هر یک تا دو هفته 25 میکروگرم افزایش می یابدتا براساس بررسی آزمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 25 تا 75 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
• میکزادم: دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی یک بار در روزکه هر یک تا دو هفته 10-5 میکروگرم افزایش می یابد تا براساس بررسی ازمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 50 تا 100 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
• کمای میکزادم: 25 تا 50 میکروگرم وریدی (بیمار از لحاظ قلبی و عروقی کاملا مونیتور شود.)
• تست سرکوب تیروئید: 75 تا 100 میکروگرم خوراکی روزانه برای 7 روز.
• سرکوب TSH: دوز اولیه 5 میکروگرم روزانه خوراکی که هر یک تا دو هفته 5 تا 10 میکروگرم افزایش می یابد تا براساس بررسی ازمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 75 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
• کودکان: هایپوتیروئیدیسم: زیر 3 سال: دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی بصورت روزانه که هر سه هفته 5 میکروگرم افزایش می یابد. (حداکثر دوز برای زیر یکسال 20 میکروگرم روزانه و برای یک تا سه سال 50 میکروگرم روزانه). بالای 3 سال: مشابه دوز بزرگسالان.
• گواتر (غیر سمی): کودکان: دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی بصورت روزانهکه هر 1 تا 2 هفته 5 میکروگرم افزایش می یابد.دوز نگهدارنده 15 تا 20 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.

عوارض جانبی دارو:

• واکنش های حساسیتی , کاهش فشارخون , تب1 , نارسایی احتقانی قلب , فلبیت , آنژین , آریتمی (6 درصد) , تاکیکاردی (3 درصد) , ارست قلبی ریوی , آنفارکتوس میوکارد.

تداخلات دارویی:

• آمی تریپتیلین , پروتامین سولفات , کتامین , دالتپارین , تینزاپارین , آهن , دکس لانسوپرازول.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، بیماران دارای تیروتوکسیکوز , اختلالات آدرنوکورتیکوئیدی تصحیح نشده , MI حاد بدون هایپوتیروئیدی.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• مصرف داروی لیوتیرونین همراه با سایر داروها یا به تنهایی در درمان چاقی جایگاهی ندارد و نبایستی سوء مصرف شود. – تنها در درمان کمکاری و کمبود هورمون های تیروئیدی کاربرد دارد.
• در بیماران قلبی دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
• در بیماران میکزادم بایستی تجویز دارو با دوز بسیار کم شروع شود و بعد به تدریج افزایش یابد تا عوارض قلبی محتمل کمتر شود.
• هایپوتیروئیدی طولانی ممکن است باعث کاهش عملکرد آدرنوکورتیکال شده و سطح متابولیسم پایه کاهش یابد.
• بنابراین در موارد فوق ممکن است مصرف مکمل های استروئیدی نیاز باشد.
• گاهی ممکن است تجویز لیوتیرونین علائم هایپرتیروئیدیسم ایجاد کند.
• در تجویز این دارو با دیژیتال ها و تنگ کننده های عروقی بایستی کاملا دقت کرد. در صورت وجود تیروتوکسیکوز، بیماریهای کورتکس ادرنال و سابقه حمله قلبی دارو نبایستی مصرف شود.
• در صورت مصرف داروهای استروژنی،ضد انعقا ها، انسولین و سایر داروهای کاهش دهنده قند خون با پزشک مشورت شود.
• در صورت ایجاد علائم هایپرتیروئیدی (ریزش مو،تحریک پذیری و اضطراب) به پزشک گزارش دهید.
• مصرف ید و غذاهای حاوی آن بایستی محدود شود.
• این دارو تنها نشانه های بیماری را کنترل میکند و ممکن است نیاز باشد تا مدتها مصرف شود.