نام های دیگر: خارشکر، رعی الابل، شوک الجمال، تیهال، گل تیغال، خوز، کک، چرک گلو
نوع گیاه: بوته
مزاج: معتدل و تر
نام خانواده: کاسنی
قسمت مورد استفاده: مان یا ترشحات حاصل از گیاه
مقدار و دستور مصرف: 5 الی 15 گرم روزی سه بار به صورت دم کرده.
ترکیب شیمیایی: قند (ترهالوز)، موسیلاژ، نشاسته، تانن، چربی، آلبومینوئید، سلولز.
مشخصات: از کشفیات بوعلی سینا است و گیاهی که میزبان این حشره می‌باشد خار شکر نام دارد. شِکَرتیغال نام علمی Echinops سرده‌ای از گیاهان چند ساله است. نام‌های دیگر آن در قدیم شکرتیار، خارشکر و تیغ قندک بوده‌است. شکرتیغال که براحتی در آب حل می‌شود دارای ۲۳ درصد قند ترهالوز، طعمی شیرین و لعاب‌دار است و بعنوان لینت بخش و برطرف‌کننده سرفه و نیز پائین آورنده تب مصرف می‌شود.
خواص:
- ملین
- مسکن
- درمان سرفه
- تقویت کننده کبد
- درمان فشار خون
- درمان سوزش مری
- درمان زیادی اخلاط
- درمان خشونت سینه و صدا
- درمان گلودرد (پودر آن را در آب گرم بریزید و یک قاشق هر ساعت میل کنید)
مضرات:
- استفراغ (زیاده روی)