شناخت دارو: عبارت است از یک آنتی بیوتیک ضد باکتری است، این دارو برای درمان انواع عفونت های از قبیل عفونت های دستگاه ادراری و تناسلی، عفونت های دستگاه تنفسی، عفونت های پوست و گوش میانی به کار گرفته می شود.

دسته دارویی:

• آنتی بیوتیک

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• مانند سایر آنتی بیوتیک های این دسته مانع از تشکیل دیواره سلولی در باکتری می شود. دیواره سلولی در باکتری باعث حفاظت سلول در مقابل عوامل محیطی می گردد و در صورتی که این دیواره بصورت کامل تشکیل نشود سلول باکتری در محیط آبکی با جذب آب می ترکد. سفکسیم در مرحله آخر تشکیل پپتیدوگلیکان جایگزین عوامل تشکیل دهنده پپتیدوگلیکان می شود و باعث تشکیل دیوار سلولی ناقص می گردد.
• فقط 50 الی 40 درصد یک دوز خوراکی سفیکسیم به آهستگی جذب می شود. جذب این دارو در حضور غذا کاهش می یابد. اوج غلظت سرمی دارو 6 الی 2 ساعت پس از مصرف خوراکی آن حاصل می شود. نیمه عمر پلاسمایی دارو 4 الی 3 ساعت است که در عیب کار کلیه افزایش می یابد. متابولیسم این دارو مشخص نشده است. حدود 20 در صد از دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه ها و 60 در صد دارو از راه های غیر کلیوی دفع می شود.

اشکال دارو:

• قرص، سوسپانسیون

مقدار مصرف صحیح:

• 400 میلی گرم است که طی 1 الی 2 مرحله باید مورد استفاده قرار گیرد.
• بزرگسالان: کاربردهای اصلی: عفونت دستگاه ادراری: توجه: با احتیاط و فقط در مواردی که از داروهای توصیه شده استفاده نشود (به دلیل کاهش اثر بتا لاکتام های خوراکی در مقایسه با سایر عوامل) سیستیت، بدون عارضه حاد: خوراکی: 400 میلی گرم یک بار در روز به مدت 7 روز. عفونت ادراری، پیچیده، از جمله پیلونفریت: خوراکی: 400 میلی گرم یک بار در روز به مدت 10 تا 14 روز.توجه: درمان خوراکی باید به دنبال روش تزریقی مناسب استفاده شود. برای درمان سرپایی عفونت خفیف، یک دوز از داروی تزریقی طولانی اثر قابل قبول است.
• فارنژیت استرپتوکوکی (گروهA ): خوراکی: 400 میلی گرم یک بار در روز به مدت 10 روز کاربردهای دیگر (off-labeled indications):عفونت گنوکوکی، عفونت های بدون عارضه دهانه رحم، مجرای ادرار یا راست روده: خوراکی: 400 میلی گرم به صورت تک دوز در ترکیب با آزیترومایسین خوراکی به صورت تک دوز توجه: دیگر سفیکسیم را به عنوان عامل خط اول توصیه نمی کند (سفتریاکسون، سفالوسپورین ترجیحی در ترکیب با آزیترومایسین است). از سفیکسیم فقط باید زمانی استفاده شود که سفتریاکسون در دسترس نباشد. علاوه بر این، سفیکسیم به دلیل محدود بودن اثر، گزینه ای برای درمان سوزاک بدون عارضه حلق نیست. اگر باید به جای سفتریاکسون استفاده شود، باید آزمایش 14 روز پس از درمان انجام شود.در کانادا، به دلیل افزایش مقاومت ضد میکروبی، آژانس بهداشت عمومی کانادا 800 میلی گرم را به عنوان یک دوز واحد برای درمان عفونت های عارضه گنوکوکی توصیه می کند. عفونت گنوکوکی، درمان شریک جنسی: خوراکی: 400 میلی گرم به صورت تک دوز در ترکیب با آزیترومایسین خوراکی رینوسینوزیت حاد باکتریال: خوراکی: 400 میلی گرم یک بار در روز به مدت 5 تا 7 روز. در صورت نگرانی در مورد مقاومت به پنوموکوک، کلیندامایسین را می توان اضافه کرد.
• تب حصبه:خوراکی: 100 تا 200 میلی گرم دو بار در روز به مدت 7 تا 14 روز.
• کودکان: دوز عمومی عفونت حساس (خفیف تا متوسط)نوزادان ، کودکان و نوجوانان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت. حداکثر دوز روزانه: 400 میلی گرم در روز.
• نوتروپنی تب دار (کم خطر):اطلاعات محدود موجود: نوزادان، کودکان و نوجوانان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت. توجه: در آزمایشات بالینی، اگر بیمار در عرض 2 ساعت استفراغ کند، دوزها تکرار می شود.
• عفونت گنوکوکی، عفونت های بدون عارضه دهانه رحم، مجرای ادرار یا راست روده: کودکان 45 کیلوگرم و بزرگسالان: خوراکی: 800 میلی گرم به عنوان یک دوز واحد.اگر عفونت کلامیدیا حذف نشده است، به عنوان بخشی از یک رژیم ترکیبی مناسب استفاده کنید. توجه: سفیکسیم فقط در صورت عدم دسترسی به سفتریاکسون باید استفاده شود.
• پروفیلاکسی اسهال مرتبط با ایرینوتکان:اطلاعات محدود موجود: نوزادان، کودکان و بزرگسالان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم یک بار در روز. 5 روز قبل از درمان با irinotecan خوراکی آغاز شده و در طول دوره ادامه یابد.
• اوتیت مدیا (التهاب گوش میانی)، حادسوسپانسیون خوراکی یا قرص های جویدنی: نوزادان، کودکان و نوجوانان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت. حداکثر دوز روزانه: 400 میلی گرم در روز. فارنژیت یا التهاب لوزه؛ استرپتوکوک پیوژنز: نوزادان، کودکان و نوجوانان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت و به مدت 10 روز. حداکثر دوز روزانه: 400 میلی گرم در روز.
• رینوسینوزیت، باکتریال حاد:نوزادان، کودکان و بزرگسالان: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت با کلیندامایسین همزمان به مدت 10 تا 14 روز. حداکثر دوز روزانه: 400 میلی گرم در روز.
• تب حصبه (سالمونلا تیفی)اطلاعات محدود موجود: نوزادان، کودکان و نوجوانان: خوراکی: 15 تا 20 میلی گرم در کیلوگرم در روز در دوزهای منقسم هر 12 ساعت به مدت 7 تا 14 روز.
• عفونت مجاری ادراری؛ حاد:نوزادان بیشتر از 2 ماه، کودکان و بزرگسالان: اطلاعات محدود موجود است. در نوزادان بزرگ تر از 6 ماه: خوراکی: 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز یک بار در روز یا در دوزهای منقسم هر 12 ساعت به مدت 7 تا 14 روز.

اثر دارو:

• ظرف مدت یک ساعت ظاهر می شود و تا چند ساعت باقی می ماند.

قبل از مصرف دارو:

• این دارو در مورد بیماران خونی، بیماران کلیوی و افرادی که دچار تورم روده هستند باید با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی دارو:

• اسهال، درد شکم، حالت تهوع، سوء هاضمه، نفخ شکم، مدفوع شل، نارسایی حاد کلیوی، آنافیلاکسی ، آنژیوادم ، کاندیدیازیس ، سرگیجه ، تب دارویی ، ائوزینوفیلی ، اریتم مولتی فرم ، ادم صورت ، تب ، سردرد ، هپاتیت ، هیپربیلی روبینمی ، افزایش نیتروژن اوره خون ، افزایش کراتینین سرم ، افزایش ترانس آمینازهای سرم، یرقان، نوتروپنی ، زمان طولانی پروترومبین ، خارش، کولیت کاذب غشایی ، تشنج ، واکنش شبه بیماری سرم ، بثورات پوستی ، سندرم استیونس جانسون ، ترومبوسیتوپنی ، نکرولیز اپیدرم سمی ، کهیر ، واژینیت ، استفراغ.

تداخلات دارویی:

• رقیق کننده های خون، سالیسیلات‌ها، آمیکاسین، جنتامایسین، آمینوهیپورات سدیم.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، در صورت وجود سابقه حساسیت به پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها یا پنی سیلامین یا ابتلای به پورفیری این دارو نباید مصرف شود.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• اگر هنگام مصرف این دارو دچار حسسایت های پوستی شدید، بهتر است مصرف دارو را قطع نمایید.
• در صورت وجود سابقه حساسیت به پنی سیلین ها و عیب کار کلیه باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
• این دارو ممکن است موجب ایجاد پاسخ مثبت کاذب در آزمون کومبس یا قند ادرار شود.
• این دارو ممکن است سبب بروز کولیت پسودوممبران شود.
• در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، کاهش مقدار مصرف دارو ضروری است.
• در صورت بروز اسهال شدید، قبل از مصرف هرگونه داروی ضد اسهال، باید با پزشک مشورت شود.
• در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو به محض به یاد آوردن، دارو را باید مصرف نمود. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری شود و مقدار مصرف بعدی نیز دو برابر نگردد.