بیماری پارکینسون: یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی که موجب از بین رفتن سلول های سالم مغز می شود و در بزرگسالان مسن تر و از مشخصه آن سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است، این اختلال هنگامی رخ می دهد که نواحی خاصی از مغز توانایی خود را در تولید دوپامین (یکی از ناقلین عصبی در مغز) را از دست می دهند. در قدیم این بیماری را رعشه می نامیدند.
علائم:
بیماری پارکینسون علائم متفاوتی دارد که از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. علائم اولیه این بیماری ممکن است خفیف بوده و قابل توجه نباشد، اما زمانی که شروع به پیشرفت می کند نشانه هایی را ایجاد می کند که عبارت اند از:
- لکنت زبان
- اشکال در حافظه
- بی قراری در خواب
- افسردگی، عصبی بودن
- حالت گیجی و زوال عقل
- تعادل نداشتن و اختلال در راه رفتن
- تغییرات صدا؛ صدا ضعیف و بم می شود
- تغییر در صدا: آرام، کند و یک نواخت صحبت کردن از نشانه های دیگر این بیماری است.
- توانایی ذهنی تا مراحل پیشرفته بدون تغییر می ماند و در مراحل پیشرفته به آهستگی کاهش می یابد.
- اختلال در حس بویایی: بیمار امکان تشخیص بوهای خاص را ندارد و نمی تواند تفاوت بوها را حس کند.
- خشک شدن دست و پا همراه با لرزش را به همراه دارد که تضعیف سیستم عصبی و سرد شدن مغز است.
- راه رفتن نامناسب به حالتی که پاها به زمین کشیده می شوند و فاصله پاها از هم بیشتر از حالت طبیعی است.
- مشکلات مثانه: عدم کنترل ادرار (تکرر ادرار) یا شب ادراری از مشکلات اساسی این نوع بیماران محسوب می گردد.
- خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون انرژی خود را به سرعت از دست داده و دچار خستگی زود هنگام می شوند.
- اکثر مبتلایان به این عارضه، فعالیت هایی مانند پلک زدن، صحبت کردن، نوشتن و پوشیدن لباس را به کندی انجام می دهند.
- یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون به یبوست دچار می شوند که علت آن آهسته شدن فرآیند گوارش در روده ها می باشد.
- درد: بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون با درد مواجه می شوند که این درد می تواند در نقاط خاص بدن یا در تمام بدن احساس شود.
- مشکلات پوستی: شوره سر و چرب شدن موها و صورت و در موارد دیگر خشکی پوست با تعریق زیاد از عوارض دیگر این بیماری محسوب می شود.
- تغییر در فشار خون: فرد ممکن است احساس سرگیجه یا سردرگمی در زمان ایستادن کند که علت آن به خاطر افت ناگهانی فشار خون است (افت فشارخون وضعیتی).
- تغییرات در چهره: حالت های احساسی صورت همچون ابراز خوشحالی و ناراحتی کاهش یافته یا از بین می رود. نگاه بیمار خیره و بدون احساس می شود، زیرا شمار پلک زدن کاهش می یابد).
- اختلالات خواب: بیدار شدن مکرر در طول شب، بیدار شدن زودهنگام، خواب آلودگی فرد در طول روز، حرکت سریع چشم در زمان خواب دیدن (به دلیل از بین رفتن اکثر سلول های مغزی حاوی «پپتید هیپوکرتین»).
- علائم پیشرفت بیماری: رها شدن وسائل از دست، قوز کمر، ریزش آب دهان (به دلیل مشکل در بلع)، کاهش اشتها، ضعف، سخت ایستادن، قدم های نامتعادل، لرزش مداوم دست ها و سر، به سختی خم شدن، کاهش قوه ادراک، گیجی، غش کردن، هذيان.
- تغییر در حرکات: راه رفتن آهسته و نامتناسب می شود طوری که پاها به زمین کشیده می شود. عدم حرکت دست ها هنگام راه رفتن، سختی در نشستن و برخاستن از صندلی، کاهش توانایی در غلتیدن هنگام خواب. کندی حرکات و طولانی شدن زمان انجام کارها (تکه کردن غذا، لباس پوشیدن، اصلاح. استحمام و سایر کارهای شخصی وقت زیادی را از بیمار می گیرد).
- گرفتگی و سفت شدن عضلات: گرفتگی و سفت شدن نقاط مختلف بدن به خصوص پایین شکم یا بالای ران (که می تواند باعث نارسایی بلع و یبوست شود) سفتی و خشک شدن دست و پا. تغییرات ایجاد شده در بافت های بدن ممکن است باعث شود وارد کردن سوزن به بدن برای تزریق دارو دشوار گردد و در بسیاری از مواقع این شرایط بر وضعیت جذب دارو نیز تأثیر می گذارد.
- مشکلات روحی روانی: این حالت فرد را به لحاظ روحی به شدت آسیب پذیر می کند و حالت های استرس، افسردگی، تشویش، ترس، نگرانی و از دست دادن انگیزه را در بیمار ایجاد می کند؛ تحقیقات نشان می دهند مشکلات روحی روانی در بین افرادی که به تازگی به بیماری پارکینسون مبتلا شده اند دو برابر افراد عادی است.
- لرزش اندام های بدن به خصوص در حالت عدم حرکت اندام: لرزش های آغازین معمولاً در یک طرف بدن اتفاق می افتد و با پیشرفت بیماری به سمت دیگر بدن منتقل می گردد؛ لرزش مداوم عضو یا اعضای بدن بسیار آزار دهنده است به خصوص زمانی که فرد، دیگر نمی تواند لرزش دستانش را با قرار دادن آنها در جیب یا پشت خود پنهان کند و لرزش ها آشکار می شود. لرزش زمانی که بدن در حال استراحت است شدید می شود، اما عموماً وقتی که بدن در حال انجام فعالیت است، متوقف می گردد. دست خط به دلیل لرزش دست، ریزتر و ناخوانا می شود. لرزش هنگام خستگی، هیجان و استرس تشدید می شود.
علت:
- استعمال مواد مخدر
- عصبی و حساس و زودرنج بودن
- ابتلا به یبوست مزاج رنج و بی قراری
- استفاده از غذاهایی با طبیعت سرد به طور مرتب
- علاقه زیاد به استفاده از لبنیات و ترشیجات سرکه
- دیابت: این بیماری تا حدودی به دلیل ایجاد اضافه وزن خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می دهد.
- مشکلات روحی روانی: استرس، اضطراب، خودخوری و افسردگی و سایر مشکلات روحی روانی عاملی هستند برای افزایش اسیدوز خون و آسیب به سلول های مغزی و ابتلا به پارکینسون.
- ضربه به سر: شواهدی وجود دارد که افرادی که به سر آنها ضربه ای وارد شده و منجر به بیهوشی آنها گردیده است، احتمال مبتلا شدن به بیماری پارکینسون در این افراد زیاد است.
- پارکینسون را طب سنتی بیماری سودایی می پندارد یعنی خون غلیظ توده ای شکل که قسمتی از اندام را درگیر می کند و یا به صورت حملات عصبی، ضربه یا حالتی دیگر اتفاق می افتد.
- داروهای شیمیایی: افرادی که برای یک سال و یا بیشتر از قرص های خواب آور، داروهای ضد اضطراب و یا داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
- مسمومیت: مسمومیت با منواکسید کربن (هوای آلوده شهرهای شلوغ)، تماس با سموم حشره کش، مسمومیت با سموم کشاورزی، از جمله عواملی هستند که می توانند بدون توجه به سن و سال، فرد را به پارکینسون مبتلا کنند.
- عدم رعایت آداب غذا خوردن: پرخوری، خوردن غذا با هیجان و استرس، مصرف غذاهای با هم ناسازگار، مصرف چند نوع غذا با هم، خوردن هنگام سیری و… عوامل آسیب دیدگی سلول های مغزی ناشی از افزایش اسیدوز خون می باشند.
- زیاده روی در مصرف فرآورده های حیوانی: زیاده روی در مصرف گوشت (قرمز و سفید)، مصرف زیاد لبنیات و تخم مرغ باعث افزایش ترشحات و فشار زیاد به سلول های مغزی می گردد (لبنیات در ابتلا به این بیماری نقش بیشتری را ایفا می کند).
- علت این اختلال در اغلب موارد ناشناخته است، بعضی موارد آن ناشی از داروهایی نظیر فنوتیازین ها؛ آسیب مغزی؛ تومورها؛ آنسفالیت پس از آنفولانزا، عفونت با ویروس های دارای رشد آهسته؛ یا مسمومیت با مونواکسیدکربن (احتمالاً) می باشد.
- نارسایی کبدی: آسیب سلول های مغزی (دوپامین) به دلیل عدم توانایی دفع سموم توسط سلول های کبدی و افرادی که به هپاتیت B یا C مبتلا هستند، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به پارکینسون قرار دارند. (دوپامین نوروترانس میتری است که پیام را از یک سلول عصبی به سلول دیگر می برد).
- ممنوعیات: مصرف چای، قهوه، نسکافه، ترشیجات سرکه، نوشیدنی های گازدار، آب میوه های بازاری، کنسرویجات، سرخ کردنی ها، سایر غذاهای ساندویچی و آماده، هله هوله های بازاری، سس و رب بازاری و سایر غذاهای ممنوعه عامل خیلی از بیماری ها هستند که یکی از آنها بیماری پارکینسون است.
- گرم و سرد شدن های مکرر سر: افرادی که بعد از حمام به خوبی موهای خود را خشک نمی کنند و در معرض هوای سرد قرار می گیرند یا افرادی که در فصل زمستان، سر خود را از سرما نمی پوشانند؛ به مرور زمان دچار آسیب جدی در سلول های مغزی شده و دوپامین کمتری ترشح می گردد که به تدریج عاملی است برای ابتلا به بیماری پارکینسون.
- مقاربت با شکم پر: معده زمانی که پر از غذا می شود نیاز به خون زیادی دارد تا غذا را به حالت نضج (پخته یا هضم شده) درآورد؛ عمل مقاربت نیز، خون زیادی را به سمت دستگاه تناسلی منتقل می کند تا فرد به حالت ارگاسم (اوج لذت جنسی) برسد؛ تمام این کارها توسط سلول های مغزی کنترل می شود و مصادف شدن این دو عمل با هم فشار زیادی را به سلول های مغزی وارد کرده که این فشار اگر مداومت داشته باشد باعث کاهش تولید دوپامین و ابتلا به بیماری پارکینسون می گردد.
- به دلایل زیر پروتئینی (بنام سینوکلئین آلفا) به شکل انبوه در مغز تجمع پیدا می کند که سلول ها توانایی تجزیه آن را ندارند، بنابراین باعث از بین رفتن تدریجی سلول های عصبی (نورون ها) در مغز می شوند که مسئول تولید دوپامین هستند. (دوپامین یک انتقال دهنده شیمیایی است که اگر سطح این ماده در مغز کاهش یابد. فعالیت مغز غیر عادی شده در نهایت علائم بیماری پارکینسون در فرد مشاهده می شود؛ در حقیقت نسبت استیل کولین به دوپامین در غده های قاعده ای مغز افزایش می یابد).
عوامل افزایش دهنده خطر:
- ناشناخته
پیشگیری:
- پیشگیری خاصی ندارد.
عواقب مورد انتظار:
- این بیماری در حال حاضر غیر قابل عالج محسوب می گردد، ولی، علائم آن با درمان قابل تسکین یا کنترل است، این بیماری طول عمر را چندان کاهش نمی دهد، تحقیقات علمی در مورد علت و درمان این بیماری ادامه دارد و این امید وجود دارد که درمان های موثر و نهایتاً علاج بخش برای آن ارائه گردند، تحقیقاتی که به بررسی پیوند بافت جنینی برای درمان این اختلال پرداخته اند نوید بخش درمان موثری در آینده بوده اند، با این درمان به نظر می رسد سلول های جدید تولید کننده دوپامین در مغز با پیوند بافتی جنینی تشکیل گردند.
عوارض احتمالی:
- ناتوانی
- زوال عقل
- یبوست شدید
- پنومونی (ذات الریه)
- افتادن و بروز شکستگی استخوانی
- احتباس ادرار ناشی از داروهای تجویز شده برای درمان این اختلال
تشخیص:
- هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. پزشکی که در زمینه بیماری های سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) آموزش دیده است، بیماری پارکینسون را بر اساس تاریخچه پزشکی، بررسی علائم و نشانه های شما و معاینه بالینی و عصبی تشخیص می دهد. پزشک ممکن است اسکن ( SPECTتوموگرافی کامپیوتری تک فوتونی) را که به آن اسکن انتقال دهنده دوپامین (DAT) می گویند، پیشنهاد کند. اگرچه این می تواند به تأیید تشخیص کمک کند، اما علائم و معاینه عصبی در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می کنند. بیشتر افراد به اسکن DAT احتیاج ندارند.
- پزشک ممکن است آزمایش هایی، مانند آزمایش خون را درخواست کند تا تشخیص های دیگری که ممکن است باعث علائم شما شود را رد کند.
- روش های تصویربرداری مانند MRI ، CT ، سونوگرافی مغز و PETاسکن همچنین ممکن است برای کمک به رد سایر اختلالات استفاده شود. روش های تصویربرداری به طور اختصاصی برای تشخیص بیماری پارکینسون مفید نیستند.
- علاوه بر معاینهپزشک مغز و اعصاب ممکن است یک داروی بیماری پارکینسون مثل کاربیدوپالوودوپا به شما بدهد. برای بروز اثر دارو باید دوز کافی آن تجویز شود، زیرا دوزهای پایین برای یک یا دو روز قابل اعتماد نیستند. بهبود قابل توجه با این دارو اغلب تشخیص بیماری پارکینسون را تأیید می کند.
- گاهی اوقات برای تشخیص بیماری پارکینسون زمان لازم است. پزشکان ممکن است برای ارزیابی وضعیت و علائم شما در طول زمان و تشخیص بیماری پارکینسون قرار ملاقات های منظم با متخصصان مغز و اعصاب آموزش دیده در اختلالات حرکتی را توصیه کنند.
درمان طب نوین:
- بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها اغلب می توانند بطور چشمگیری به کنترل علائم شما کمک کنند.در بعضی از موارد بعدی ممکن است توصیه به عمل جراحی شود. پزشک همچنین ممکن است تغییرات سبک زندگی، به خصوص ورزش هوازی مداوم را نیز توصیه کند. در بعضی موارد فیزیوتراپی که بر تعادل و کشش تمرکز دارد نیز مهم است. یک پاتولوژیست زبان می تواند به بهبود مشکلات تکلم بیمار کمک کند.
- برای این نوع بیماران دوپامین تجویز می شود. دوپامین، بسیاری از علائم بیماران مبتلا به پارکینسون (به ویژه سختی عضلات و بی حرکتی) را بهبود می بخشد. بسیاری از محققان بیماری پارکیسنون را با انهدام بخش هایی از عقده های قاعده ای، تالاموس یا حتی قشر مغز، به وسیله عمل جراحی (به منظور بلوکه کردن فیدبک عقده های قاعده ای به مغز) درمان کرده اند. تصور می شود که بلوکه کردن این فیدبک ها از عمل حلقه های نورونی که موجب لرزش و بعضی از علائم دیگر بیماری پارکینسون می شود جلوگیری می کند.
درمان طب سنتی:
- مصرف سرکنبین عنصلی
- ماساژ بدن با روغن زیتون
- رعایت کامل آداب غذا خوردن.
- دم کرده دارچین روزی یک لیوان میل شود.
- شب موقع خواب، دو فندق از داروی عقل میل کنید.
- کار درمانی و گفتار درمانی ممکن است توصیه گردد.
- دمنوش ترکیب (هوفاریقون + چای سبز) با کمی عسل.
- مصرف روزی 14 عدد بادام درختی به صورت دانه دانه.
- روان درمانی یا مشاوره جهت کمک به کاهش افسردگی
- مصرف روزی 3 عدد خرما + 7 عدد زیتون 7 عدد انجیر.
- مصرف ارده و شیره + هفته ای 5 وعده به عنوان صبحانه.
- ترک سردیجات و اصلاح تغذیه و مواد کارخانه ای انجام شود.
- مصرف دوسین؛ هر چهار ساعت یک قاشق مرباخوری میل کنید.
- ناشتا، اندازه یک گردوی بزرگ از داروی حضرت محمد ﷺ مصرف کنید.
- ریختن روغن بنفشه با پایه روغن بادام شیرین در بینی برای گرم مزاجان.
- خوردن روزانه دو قاشق عرق بهار نارنج در یک لیوان آب با مقداری عسل.
- هر شب، دو قطره روغن بنفشه پایه کنجد آیا پایه زیتون در هر بینی بریزید.
- محیط منزل را طوری طراحی کنید که از افتادن و آسیب دیدگی جلوگیری شود.
- ماساژ: از حمام گرم و ماساژ مکرر برای پیشگیری از سفتی عضلانی استفاده کنید.
- پوست درخت بید به خاطر اثرات ضد التهابی می تواند در پیشگیری از پارکینسون مؤثر باشد.
- دمنوش ترکیب مساوی (بابونه + اسطوخدوس + بادرنجبویه + ليموعمانی زرد) با کمی عسل.
- مصرف ترکیب یک قاشق چایخوری (گلپر + زنیان + آویشن) آسیاب شده بعد هر وعده غذایی.
- کاهش جدی مصرف پروتئین های حیوانی مانند: (گوشت قرمز و سفید، لبنیات و تخم پرندگان).
- تحت نظر داروهای شیمیایی را پله پله قطع کند، اول ظهر سپس صبح و در آخر شب را قطع کند.
- صبح ناشتا، اندازه یک قاشق چایخوری از داروی تقویت عصب، به مدت یک تا دو هفته میل کنید.
- صبح ناشتا دو قاشق غذاخوری روغن نارگیل میل کنید و حتی می توانید روی غذا روغن نارگیل بریزید.
- استفاده از کفش های بدون بند، نظیر کفش های راحتی، کفش های زیپ دار یا کفش های چسبی.
- حجامت عام بعد از یک ماه از رعایت موارد بالا، بعد به فاصله 3 هفته یک بار به مدت 6 مرحله انجام شود.
- مصرف گیاهان آرام بخش طبق طبع و مزاج بیمار مانند: (بابونه، بادرنجبویه، اسطوخدوس، سنبل الطیب، به لیمو).
- دم کرده گل گاوزبان + گل زعفران + اسطوخدوس + سنبل الطیب، شبی یک لیوان با کمی عسل یا نبات به مدت 120 روز.
- استفاده مکرر از حمام گرم و ماساژ دادن جهت پیشگری از ایجاد سفتی عضلانی استفاده از ریش تراش برقی جهت اصلاح.
- فلفل: خوردن انواع فلفل در رنگ های مختلف خطر ابتلا به پارکینسون در حال توسعه را کاهش می دهد (فقط زیاده روی نکنید).
- شربت های خونساز که خون را رقیق می کند مثل انار، آب زرشک، آب انار روزی دو فنجان همراه با عسل کمک به درمان اعصاب می کنند.
- اصول کلی مراقبت این بیماران عبارت اند از درمان فیزیکی، امیدوار کردن و اطمینان دادن به بیماران و درمان بیماری های همراه (نظیر افسردگی)
- کلسیم: همراه با منیزیم عمل می کند و برای انتقال تحریک عصبی مورد نیاز است انواع کلم ها، شلغم، کنجد، بادام، پونه) سرشار از کلسیم می باشند.
- نیکوتین: افرادی که از دخانیات استفاده می کنند باید به مرور و به صورت تدریجی آن را ترک کنند و ترک ناگهانی دخانیات، بیماری را تشدید می کند.
- مالیدن ترکیب (جوز هندی + میخک آسیاب شده) با کمی روغن کنجد بر مواضع درگیر مانند دست و پا که دچار لرزش هستند و سایر مناطق بدن که درد دارند.
- روی: مصرف مواد غذایی سرشار از روی مانند: (نخود، تخمه کدو حلوایی، گوشت تیره ماهی)، (گوشت ماهی فقط هفته ای یک بار می توان استفاده کرد نه بیشتر).
- تأکید بر مصرف منابع خام غذایی (مطمئن شوید که سه چهارم دریافت غذایی شما از مواد غذایی خام مانند میوه جات، صیفی جات، سبزیجات، دانه ها و مغزها باشد).
- سلنیوم: این ماده یک آنتی اکسیدان قوی است؛ گردو، تخمه آفتاب گردان، غلات سبوس دار مانند: (گندم جو، برنج) و قارچ از مواد غذایی سرشار از این ویتامین می باشند.
- مرکبات: مبتلایان به پارکینسون برای پیشگیری از پیشرفت این بیماری بایستی از مرکبات (پرتقال، لیموشیرین، نارنگی، گریپ فروت، نارنج، لیموترش، کیوی) استفاده کنند.
- تأکید بر مصرف مواد غذایی حاوی فنیل آلانین که کمک به کاهش علائم بیماری پارکینسون می کند، مانند: (بادام، گردو، تخمه کدو حلوایی، کنجد، لوبیا، نخود، عدس و ماهی).
- محدودیت های تدریجی بیماری ممکن است باعث عاجز شدن بیمار گردد، برای یافتن راه هایی جهت حفظ عملکرد و کارآیی خود از مشاوره تخصصی و اعضای خانواده کمک بگیرید.
- برطرف کردن یبوست: از آنجایی که میوه و سبزیجات سرشار از فیبر هستند می توانند با یبوست نیز مقابله کنند؛ متأسفانه ۶۰ تا ۸۰ درصد مبتلایان به پارکینسون از مشکل یبوست رنج می برند.
- چکاندن جوشانده غلیظ (نعناع + مرزنجوش) با کمی عسل داخل بینی. (بعد از صاف کردن روزانه ۳ مرتبه انجام دهید، صبح هنگام بیدار شدن از خواب، قبل از خواب ظهر، قبل از خواب شب).
- خشک بار: مصرف خشک بار شیرین مانند: (کشمش، خرما، انجیرخشک، توت خشک، برگه هلو، برگه زردآلو، آلبالوخشک و…) برای تقویت سلول های مغزی مسئول ترشح دوپامین حائز اهمیت است.
- ویتامین B3: (ماهی هوور، نان سبوس دار، سیب زمینی، ذرت، گیلاس، هلو، هویج، اکثر میوه جات و سبزیجات تازه) سرشار از این ویتامین می باشند و گردش خون در مغز را بهبود می بخشند.
- حمایت: از آنجا که پارکینسون یک بیماری سخت است، حمایت روحی درست، عمیق و واقعی توسط خانواده، دوستان و حتی جامعه از این بیماران در حفظ امید آنان به زندگی بسیار مهم و موثر است.
- ویتامین های گروه B: (غلات سبوس دار، حبوبات، سبزیجات تازه، صیفی جات و پوست میوه جات) غنی از ویتامین های گروه B بوده و نقش بسیار مهمی در عملکرد مغز و فعالیت آنزیم ها ایفا می کنند.
- بخور حضرت مریم (ع) را انجام دهید. این بخور ترکیبی از چند گیاه است که در یک فضای بسته مانند اتاق، درون آتش ریخته می شود و بیمار بایستی از درد این بخور، به مدت حداقل ۱۰ دقیقه استنشاق کند.
- اسید فولیک: کاهش اسید فولیک خون باعث بروز لخته های خونی در مویرگ های مغز و آسیب به بافت مغز می شود؛ از منابع غنی اسید فولیک می توان از (سبزیجات تازه، صیفی جات، میوه جات ، حبوبات) نام برد.
- باقلا: در مورد باقلا دیده شده است که مصرف ۵۰۰ گرم از آن به صورت روزانه اثری معادل با اثر قرص های دیگر پارکینسون داشته است؛ البته مصرف باقلا به علت نفخ باید همراه با گل محمدی یا گلپر مصرف گردد.
- ویتامین B5: این ویتامین در انتقال سریع پیام از یک سلول عصبی به سلول دیگر دخالت دارد (غلات سبوس دار، سبزیجات تازه، سیب زمینی، کلم بروکلی و قارچ) از منابع غذایی سرشار از ویتامین B5 محسوب می شوند.
- زردچوبه: ماده ای به نام کورکومین در زردچوبه است که می تواند به درمان بیماری پارکینسون کمک کند؛ زردچوبه با ایجاد اختلال در پروتئین مسئول بیماری پارکینسون، از تکثیر و شکل گیری آن در مغز جلوگیری می کند.
- گردو: گردو بهترین منبع منگنز، مس، منیزیوم، فسفر، روی، آهن، کلسیم و سلنیوم است؛ به همین دلیل مصرف آن موجب افزایش قابلیت ارتجاعی رگ های بدن می شود و برای افزایش قدرت ذهن و تنگی نفس مفید است.
- روغن های غیر اشباع: استفاده از این نوع روغن ها برای پیشگیری و درمان پارکینسون حائز اهمیت هستند؛ افرادی که از رژیم های غذایی حاوی چربی های اشباع نشده استفاده می کنند. ۳۰ درصد کمتر به بیماری پارکینسون دچار می شوند.
- ادویه جات: استفاده از (دارچین، زنجبیل، زردچوبه، هل، زیره، زعفران، میخک) داخل غذا. (به مقدار کم و هر بار ۲ الی ۱ قلم از موارد مورد استفاده قرار گیرد و در صورت ناراحتی کبدی و مشکلات پوستی، مصرف ادویه جات توصیه نمی گردد).
- محدود کردن مصرف آهن: خوردن فرآورده های حیوانی حاوی آهن ضروری است، اما زیاده روی در مصرف آن منجر به استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد در بدن می شود؛ این روند می تواند منجر به انحطاط سلول های مغزی شود.
- اسطوخودوس + بادرنجبویه + گل گاوزبان + آفتیمون + بابونه از هر کدام 10 گرم، دم کنید و به جای چای روزی سه فنجان استفاده نمایید، این معجون دم کردنی تأثیر بسیار موثری در افسردگی، تنظیم خواب، طپش قلب، وسواس فکری، لرزش بدن و تنگی نفس دارد.
- افزایش مصرف آنتی اکسیدان ها: مصرف آنتی اکسیدان ها خطرات ناشی از استرس اکسیداتیو را در بدن کاهش می دهد که خود عامل ابتلا به پارکینسون هستند؛ میوه جات، سبزیجات، صیفی جات و سایر مواد غذایی گیاهی سرشار از آنتی اکسیدان بوده و برای این بیماران توصیه می گردد.
- سموم: آفت کش ها، پاک کننده ها و سایر ترکیبات شیمیایی که به طور معمول در محیط زندگی استفاده می شوند، با بیماری پارکینسون ارتباط دارند؛ اگر چه ممکن است قرار گرفتن در معرض چنین موادی مکرر نباشد، ولی حتی مقادیر کم آنها هم می تواند مشکلاتی را در بچه ها، کهن سالان و افراد بیمار ایجاد کنند.
- افزایش مصرف پروتئین های گیاهی مانند: (لوبیا سویا، گردو، فندق، پسته، بادام، کنجد، بادام زمینی، تخمه آفتاب گردان، تخمه کدو حلوایی، تخمه هندوانه، تخمه خربزه، بذرکتان، سیاهدانه، شاهدانه، پودر کاکائو تلخ، قارچ، انواع لوبیا، عدس، نخود، ماش، لپه، دال عدس، غلات جوانه زده، نخودسبز، لوبیاسبز، کلم بروکلی).
- میزان دریافت کربوهیدرات به پروتئین باید ۷ به ۱ باشد (غلات، سبزیجات، میوه جات، صیفی جات و خشکبار شیرین از منابع مهم کربوهیدرات محسوب می شوند). (حبوبات، هم، کربوهیدرات و هم پروتئین بالایی دارند؛ باقلا یکی از مواد خانواده حبوبات است که سلول های مسئول ترشح دوپامین را به خوبی تحریک می کند).
- دارچین: دارچین در حفظ نورون های مغزی (که مسئول تولید دوپامین در حد طبیعی هستند) دخالت دارد. مصرف دارچین همراه عسل و آب جوش آن هم صبح ناشتا، در افرادی که زمینه ابتلا به پارکینسون را دارند یا افراد مبتلا، می تواند پیشگیری کننده و درمان کننده باشد (محافظت از سلول ها، نورون ها و تقویت موتور حرکتی مغز از عمده کارهای دارچین است).
- قرص چربی و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون: افرادی که از داروهای کاهنده کلسترول استفاده می کنند، ممکن است کمی بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار گیرند؛ افرادی که این داروها را استفاده می کنند، بیشتر به بیماری های عصبی دچار می شوند (البته کسانی که از این داروها برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته استفاده می کنند، نباید آنها را کنار بگذارند).
- عفونت معده: مصرف موادی که بتوانند با هلیکوباکتر پیلوری معده مقابله کنند برای درمان این بیماری مفید هستند؛ این باکتری باعث بروز عفونت های معده می شود که بیماران مبتلا به پارکینسون نسبت به آنها بسیار حساس هستند (غوره، گریپ فروت، لیموترش، شلغم، سیر، پیاز، نعناع، پونه، آویشن، مرزنجوش، بابونه، زیره، زنجبیل، زنیان، گلپر) از مواد غذایی ضد باکتری معده محسوب می گردند.
- ویتامین C: یک آنتی اکسیدان است که احتمالاً پیشرفت بیماری را کند کرده و نیاز به دارو درمانی را به تعویق می اندازد (تمام سبزیجات خصوصاً جعفری، تمام صیفی جات مانند: [کلم بروکلی، گوجه فرنگی، فلفل سبز، فلفل دلمه و…] تقریباً تمام میوه جات على الخصوص مركبات مانند: [لیموترش، نارنج، گریپ فروت، پرتقال، لیموشیرین، نارنگی، کیوی] توت فرنگی) سرشار از ویتامین C می باشند.
- زعفران: ماده خوبی برای بیماری های روحی روانی خصوصاً افسردگی است. خاصیت ضد تشنج دارد و باعث کاهش کلسترول و فشارخون می گردد. خون ساز بوده و گردش خون را آسان می سازد. دارای اثرات کاهش چربی، افزایش یادگیری و حافظه، پالاینده کلسترول، فشارخون، تصفیه کننده طحال و کبد و آغازگر رشد اندام تناسلی می باشد. در درمان اختلالات مغزی ناشی از پیری مانند آلزایمر و پارکینسون نقش مهمی ایفا می کند.
- مواد غذایی قرمز رنگ: دانشمندان ثابت کرده اند افرادی که به طور مرتب مواد غذایی قرمز رنگ مصرف می کنند به میزان ۴۰ درصد، کمتر در معرض بیماری های مغزی مانند پارکینسون قرار می گیرند و در بهبود این بیماری نقش مهمی را ایفا می کنند مواد غذایی مانند: (انگور و کشمش قرمز، گیلاس، آلو سیاه، زرشک، فلفل قرمز، هندوانه، چغندر، آثار، گوجه، لوبیا قرمز، آلبالو، توت فرنگی، تمشک، شاه توت، زعفران، فلفل دلمه قرمز، قره قات، زغال اخته) برای درمان این بیماری فوق العاده است.
- شربت سرکنگبین گرم، از ترکیب (2 واحد عسل + 2 واحد عرق نعناع + نیم واحد سرکه انگور طبیعی) یک سوم (ثلث) لیوان را شربت سرکنگبین و باقی آن را آب بریزید، قبل از خواب میل کنید. در این شربت به جای یک واحد سرکه، از نیم واحد سرکه استفاده شده است. اگر گیاهی به نام عاقرقرها به آن اضافه کنید بهتر است. اگر سردی در بدنشان وجود دارد همین سرکنگبین را با مقداری نمک یا با گلاب بنوشند. یک مقدار که بدنشان گرم شد، می توانند به اندازه یک نخود زعفران جوشانده به همراه چای میل کنند.
- کاهش مصرف لبنيات: مصرف محصولات لبنی به خصوص ماست با افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است (کلیه محصولات لبنی پاستوریزه که مواد نگهدارنده دارند عاملی هستند برای ابتلا به بیماری پارکینسون). اگرچه تصور می شود مصرف لبنیات پاستوریزه، سالم تر هستند، اما تحقیقات نشان می دهد این مواد با افزایش نسبی ریسک ابتلا به بیماری پارکینسون همراه می باشند (پروتئین لبنیات باعث کاهش سطح اورات خون شده و فعالیت سلول های مسئول ساخت دوپامین را دچار اختلال می کند).
- ویتامین E: این ویتامین به علت ماهیت آنتی اکسیدانی خود، از تخریب دوپامین در جسم سیاه مغز جلوگیری می کند که این مسئله باعث افزایش انعطاف پذیری و کاهش گرفتگی و سفتی عضلات می گردد. این آنتی اکسیدان به عنوان از بین برنده رادیکال های آزاد، سلول های مغز را از آسیب حفظ می کند (گندم جوانه زده، بادام، فندق، گردو، تخمه آفتاب گردان، روغن ذرت مارگارین (کره گیاهی اصل، نه بازاری)، سبزیجات برگی شکل سبز تیره، ذرت، گل آفتاب گردان، لوبیا سویا، بزرگ، اسفناج، کلم پیچ، سیب زمینی) مملو از این ماده حیاتی می باشند.
- مصرف صیفی جات و سبزیجات تازه و خام: خوردن این نوع مواد در طول روز نه تنها خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش می دهد بلکه عاملی است برای درمان این بیماری؛ ویتامین های گروه B خصوصاً اسید فولیک موجود در این مواد کمک می کنند تا این بیماری با سرعت زیاد بهبود یابد. شما به راحتی می توانید بهترین منابع اسید فولیک یا همان فولات را به رژیم غذایی خود اضافه کنید؛ منابعی مثل: (لوبیا چیتی، اسفناج، مارچوبه، کلم بروکلی، بامیه، کلم برگ، نان و غلات سبوس دار، جو، خرما، سبزیجات برگی شکل، حبوبات، قارچ، گندم جوانه زده به صورت خام، کاهو، آب پرتقال و موز).
- کوآنزیم Q10: یک آنتی اکسیدان قوی موجود در میتوکندری سلول است؛ میتوکندری ها یک ساختار مولد انرژی در سلول ها هستند و بعضی از دانشمندان عقیده دارند که اختلالات عملکرد میتوکندری ها در ایجاد پارکینسون مؤثر می باشند؛ یک تحقیق کلینیکی جدید، نشانگر آن بود که میزان زیادی از کوانزیم Q10 موجب کاهش سرعت پیشرفت این بیماری در تعدادی از مبتلایان شده است، اما تحقیقات درباره این آنزیم هنوز به طور گسترده ای صورت نگرفته است تا بتوان مصرف این ماده را به مبتلایان توصیه کرد (پاچه گوسفند، پای مرغ محلی، هویج، کدو حلوایی، روغن زیتون) حاوی این ماده مفید می باشند.
- ویتامین B6: محققان دریافته اند که ارتباطی بین مصرف ویتامین B12 و اسیدفولیک و ابتلا به پارکینسون وجود ندارد، اما دریافت ویتامین B6 باعث کاهش ریسک ابتلا به این بیماری می شود؛ این ویتامین نه فقط با تأثیر بر سطوح هموسیستئین بلکه با حفاظت سلول های مغز از صدمه ایجاد شده توسط محصولات جانبی متابولیسم یعنی رادیکال های آزاد، باعث تقلیل احتمال ابتلا به پارکینسون می شود. تولید دوپامین در مغز بستگی به وجود ویتامین B6 دارد که در این نوع مواد غذایی یافت می شوند: (سبوس (گندم، برنج، جو)، حبوبات، (گندم، جو، عدس و ماش) جوانه زده، سیب زمینی، مغز تخمه آفتاب گردان، آلوی خشک، لوبیا، موز، خربزه، انگور، انجیر، انواع کلم، تره فرنگی، فلفل سبز، سویا، طالبی، بادام زمینی، گردو).
- ورزش: انجام فعالیت های ورزشی، حرکتی، نرمشی و پیاده روی در روند بهبود و سبک زندگی بیماران نقش مهمی ایفا می کند؛ فعالیت بدنی باعث حفظ وضعیت بدن، افزایش قدرت عضلات، بهبود انعطاف پذیری، نرمی حرکات اندام و بهبود تعادل، کاهش سفتی و درد مفاصل، هماهنگی، تقویت و قدرت تحمل اندام ها می شود؛ بر این اساس، انجام ورزش های هوازی مانند پیاده روی، تردمیل، شنا و دوچرخه سواری به افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می شود. در این رابطه لازم است به این نکات توجه داشته باشید: در حالت ایده آل لازم است این تمرینات به صورت روزانه انجام شود. در صورت نیاز نحوه انجام ورزش ها تغییر کرده و اصلاح شود (برای مثال به جای یک و دوچرخه عادی از یک دوچرخه ثابت استفاده شود). حرکات کششی (گردن، کمر، ران و شانه) با تمرکز باعث افزایش انعطاف پذیری و حفظ تعادل در بیمار می گردد. ورزش صورت می تواند برای بهبود وضعیت نمایش ابراز احساسات در صورت مفید باشد. ورزش های تنفسی به منظور ریلکس کردن و نیز کمک به حفظ وضعیت مناسب ریه ورزش های تعادلی نیز می توانند در برنامه های حرکتی بیمار مورد توجه قرار گیرند مفید هستند. (به طور مثال به عقب قدم برداشتن، روی یک پا ایستادن و…).
داروها:
- لوودوپا
- سلژیلین
- آمانتادین
- انتاکاپون
- تولکاپون
- بنزتروپین
- آپومورفین
- کابرگولین
- روپینیرول
- اورفنادرین
- بی پریدین
- هیوسیامین
- سیتی کولین
- ریواستیگمین
- بروموکریپتین
- پرامی پکسول
- تری هگزی فنیدیل
- راساژیلین (رازاگیلین)
- آتروپین سولفات (سیستمیک)
- داروهای آنتیکولینرژیک؛ آنتی هیستامینها؛ داروهای ضد لرزش، نظیر آمانتادین؛ یا داروهای ضد پارکینسون از قبیل بروموکریپتین، لوودوپا و کاربی دوپا، سلژیلین برای به حداکثر رسیدن اثر بخشی لوودوپا و کاربی دوپا تجویز می شود. همه این داروها لرزش و سفتی عضلانی را کاهش می دهند ولی اغلب، عوارض جانبی قابل توجهی نیز دارند.
فعالیت:
- در حد امکان به فعالیت های خود ادامه دهید و به دفعات استراحت کنید، اختلاف زیادی بین توانایی جسمی بیماران دچار این بیماری وجود دارد، محدودیت فعالیت تنها در بیماران دچار سفتی عضلانی وجود دارد، درمان فیزیکی کمک کننده است.
رژیم غذایی:
- رژیم خاصی نیاز نیست، در موارد وجود اختلال بلع ممکن است مصرف غذاهای نرم لازم باشد، برای پیشگری از یبوست به رژیم غذایی خود فیبر غذایی یا مواد حجم افزا (نظیر میوه و سبزیجات) اضافه کنید.
- خوردنی های مفید: خوراک مطبل، بورانی بادمجان و ماست سویا، بورانی گوجه بادمجان، سس جعفری، سوپ شلغم، خوراک بادمجان و غوره، سس مایونز گیاهی، فلافل با جعفری، سس زیتون، کشک سویا، فلافل تنوری، خورش به، سس نخود جوانه زده، خورش شهد فسنجان، خورش شوید باقالی، سوپ بامیه، خورش کدو بادمجان، حلیم گندم و بادمجان، خوراک لوبیا قرمز، خورش بادمجان، خورش لوبیا سبز، خورش هویج و به، سوپ جو ۲، سوپ جو با شیر سویا، خوراک بادمجان و عدس، خوراک کدو حلوایی، خورش فسنجان با کدو حلوایی، آش گندم با شلغم، حلیم عدسی با سویا ۱، خورش کرفس ۱، آش شوید باقلی، خورش قیمه بادمجان، آش عدس ۱، آش برگ چغندر، آش باقلا، فلافل ساده، خورش فسنجان با سویا، خوراک نخود با شوید، کتلت سویا با گندم جوانه زده، سوپ صیفی جات ۱، آش حبوبات ۱، خورش بامیه با سویا ۲، خورش به و آلو، خورش گوجه سبز، خوراک سویا با سبزیجات، آش جو با حبوبات ۲، شوید باقالی پلو، دلمه فلفل دلمه ای، سوپ جو ۱، آش شلغم ۱، آش انار، سوپ لوبیا سبز، سوپ کدو حلوایی، حلیم جو، خوراک بامیه با سویا، سس گوجه فرنگی ۲، کلم پلو با سویا، خورش دال عدس با تمر هندی، عدس پلو با کدو حلوایی، آش لپه ۱، خورش قیمه آلو، خوراک نخود با کدو بادمجان، خورش کلم بروکلی با سویا، آش زرشک، سوپ صیفی جات ۲، آش شله قلمکار، خورش بامیه با سویا ۱، کماچ قارچ، سوسیس فانتزی، آش جو با لوبیا سبز، خورشت قیمه قارچ، آش کلم قمری با ماش، لوبیا سبز پلو ۱، قیمه پلو، سوپ زرشک با جعفری، خوراک نخود فرنگی با پنیر سویا، خورش کدو حلوایی، سوپ بلغور و کرفس، آش کلم قمری با گندم، سوپ کلم بروکلی ۲، آش جو با حبوبات ۱، خورش فسنجان با اسفناج، آش گندم با کرفس، آش گندم با سبزیجات، خوراک کلم قمری، سس گندم جوانه زده، خوراک قارچ با سس، خوراک نخود با سیب زمینی، آش شلغم ۲، سوپ کلم برگ، سس مخصوص ۱، آش سماق، خوراک لوبیا سفید با سویا، خوراک عدسی با صیفی جات، آش گوجه فرنگی ۲، خورش بامیه با دال عدس، تاس کباب قارچ و سویا، خوراک صیفی جات، خوراک سویا با رب انار، خوراک لوبیا سبز ۲، خوراک لوبیا سبز ۱، دم پخت گوجه ۱، یتیمچه، کماچ گندم و جو، خورش دال عدس با قارچ، آش صیفی، خورش قیمه بادمجان، عدس پلو با سویا، خوراک باقلا، خوراک بامیه و لوبیا چشم بلبلی، لپه پلو، ساطری پلو، کتلت هویج و سیب زمینی، آش کلم بروکلی ۲، خوراک سویا با نخود، بادمجان پلو ۱، انار پلو، سوپ کلسیم، برگر کدو خورشتی، خوراک نخود فرنگی با رب انار، آش گل کلم ۱، خوراک نخود با قارچ، شوید پلو با لوبیا چشم بلبلی، لوبیا قرمز پلو، آش حبوبات ۲، خوراک قارچ و ذرت، آش کدو حلوایی، خورش بامیه بادمجان، کلم پلو، آش حبوبات و غله ۱، آلبالو پلو، سوپ دال عدس، نخود فرنگی پلو ۲، خورش بامیه با قارچ، آش گندم با سویا، آش گل کلم ۲، آش کلم بروکلی ۱، حلیم گندم با شیر سویا، خوراک کشمشی، آش غلات، آش گوجه سبز، آش اسفناج ۱، خوراک نخود با سویا، آش مرزه، کلم قمری پلو، سوپ قارچ ۲، خوراک لوبیا چشم بلبلی، دمی شیرازی، حلیم گندم با مغزیجات، نخود فرنگی پلو ۱، تاس کباب سویا، گشنیز پلو با سویا، آش شولی ۲، لوبیا سبز پلو ۲، کتلت سیب زمینی و حبوبات، آش گندم با تره، برگر لوبیا چشم بلبلی، برگر لوبیا سفید، خوراک پنیر سویا، آش خرفه ۲، لوبیا با سویا، آش عدس ۲، آش کلم قمری با عدس، آش اسفناج ۲، خورش کرفس ۲، خورش قورمه سبزی با قارچ، آش لپه ۲، آش ماش، صیفی پلو، خورش تره سویا، خوراک لوبیا سفید ساده، حلیم حبوبات و غلات، خوراک کدو بادمجان، کتلت عدس ۱، آش گوجه فرنگی ۱، ماش پلو، خوراک نخود فرنگی با شوید، خوراک قارچ و بامیه، خوراک گل کلم، خورش آلو و قیسی، خوراک دال عدس، خوراک لوبیای سویا، پلوی آلو اسفناج، آش برنج، خوراک لوبیا سفید با قارچ، سس گل کلم، خوراک تند بامیه، حلیم دال عدس، هویج پلو، دلمه برگ انگور، خورش کدو خورشتی، عدس پلو ساده، شیر بادام.
نکته:
- رعایت این موارد آرام آرام لرزش را کاهش می دهد و اگر دارویی میخورند می توانند تحت نظر پزشک کم کنند.
- انسان هایی که گرمی ها را می خورند مغزشان گرم و مثبت اندیش می شوند و برعکس، انسانهایی که سردی ها را می خورند مغزشان سرد می شود و منفی می اندیشند.
- پندار منفی و نا امیدی باعث بروز سودا و سردی در بدن می شود و سردی مداوم موجب ناپیوستگی جریان خون در عروق می گردد و در نتیجه باعث لرزش اندام و سستی می شود و آن هم باعث آسیب پذیری بدن در مقابل بیماری ها می شود؛ یک فرد نا امید زود سرما می خورد، در بچه ها هم همینطور است و لذا روایات توصیه می کنند که با بچه ها خوب صحبت کنید و حرف های خوب بگویید و آنها را خوشحال کنید تا پندارهای مثبتشان تقویت شود که در این صورت مقاوم می شوند.
- بیماری پارکینسون به آهستگی بیمار را گرفتار می کند و روی رفتارهای حرکتی فرد تأثیر می گذارد.
- سرعت ابتلا از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
- پارکینسون معمولاً، ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می شود و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می کند.
- این بیماری عمدتاً در سن بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد و با پیشرفت سن، شیوع آن افزایش می یابد.
- گاهی در میان جوانان نیز دیده می شود، اما بروز این بیماری در کودکان بسیار نادر است.
- شمار مردان مبتلا به این بیماری دو برابر زنان است.
- بعد از آلزایمر، پارکینسون شایع ترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می آید که در آن سلول های مغزی از بین می روند.
- امروزه شیوع بیماری پارکینسون رو به افزایش بوده و گاهی مواقع با برخی بیماری ها مانند افسردگی، ضایعات مغزی و تومورها اشتباه گرفته می شود.
- به منظور درمان درست نیاز به تشخیص درست و به موقع است زیرا این بیماری در فاز ابتدایی به درمان خوب پاسخ می دهد، اما در صورتی که به موقع تشخیص داده نشود ممکن است درمان های معمولی جواب ندهند و یا خود درمان ها عوارضی ایجاد می کنند که برای آن عوارض درمان های خاصی لازم می باشد.
- این بیماری، بیشتر افراد با طبع «گرم و تر» و «سرد و تر» را مبتلا می کند.
- این بیماری منجر به مرگ زودرس نمی شود ولی اگر درمان نشود حدود ده سال ادامه دارد و سرانجام به مرگ منجر می شود.
- بسیاری از افراد به دلیل عدم آگاهی، علائم بیماری را مربوط به تغییرات افزایش سن می دانند؛ به عنوان مثال لرزش را به پیری، سفت شدن عضلات را به آرتروز، حالت قوز و خمیدگی را به پوکی استخوان ربط می دهند.
- وقتی بلغم در مغز یا اندامی بیشتر شود در واقع رطوبت و سردی بیشتر می شود و اعضاء لرزش پیدا می کنند و سرد می شوند.