شناخت دارو: عبارت است از اکسی مورفون یک  داروی ضد درد قوی مخدراست که  کاربردهایی شبیه به مورفین دارد. این دارو یک مشتق نیمه حساس از مورفین (مشتق فنآترن) است و از لحاظ شیمیایی با هیدرومورفون (Dilaudid) ارتباط نزدیکی دارد. این دارو یک داروی مخدر است که برای درمان درد متوسط ​​تا شدید استفاده می شود. فرم پیوسته رهش اکسی مورفون برای کنترل درد شبانه روزی (پیوسته) است ونباید برای دردهای آنی از آن استفاده کرد.

دسته دارویی:

• داروهای مسکن و ضد التهاب ها (ضد دردهای اپیوئدی)

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• اکسی مورفون به طور عمده با گیرنده اپیوییدی مو( mu-receptor ) تعامل دارد. این سایت های اتصالی mu در محل های متفاوتی در مغز انسان توزیع شده و و تراکم بالایی در آمیگدال خلفی ، هیپوتالاموس ، تالاموس ، nucleus caudatus ، پوتامن و نواحی  خاصی  از قشرمغزدارند. آنها همچنین در آکسونهای پایانی  اصلی در laminael lو II (substantia gelatinosa) نخاع و در هسته نخاعی عصب سه قلو یافت می شوند. همچنین نشان داده شده است كه این دارو از طریق مو( گیرنده های mu )به اینترنورون های مهاری گابا متصل می شود. این دارو به طور معمول مسیر نزولی درد را مهار می کنند. بنابراین ، بدون سیگنال های بازدارنده ، تعدیل درد می تواند در پایین دست انجام شود.حجم توزیع: 1.94 تا 4.22 L / kg، متابولیسم: کبدی از طریق گلوکورونیداسیون به متابولیت های فعال و غیرفعال، دفع: ادرار (<1٪ به عنوان داروی بدون تغییر)؛ مدفوع، شروع عمل: 5 تا 10 دقیقه، مدت زمان عمل: 3 تا 6 ساعت، نیمه عمر حذف: فرم خوراکی سریع الاثر: 7 تا 9 ساعت، پیوسته اثر: 9 تا 11 ساعت، اتصال پروتئینی: 10٪ تا 12٪.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• دوز معمول بزرگسالان برای درد: دوزهای توصیه شده زیر فقط می تواند به صورت  پیشنهاد نسبت به آنچه در واقع با توجه به شرایط بالینی برای بیمار مورد نیاز است, در نظر گرفته شود. برای هر بیمار باید بصورت جداگانه در مورد دوز مصرفی  تصمیم گرفته شود. دهانی: دوز اولیه: 10 تا 20 میلی گرم خوراکی هر 4 تا 6 ساعت به میزان لازم برای درد. حداکثر دوز اولیه: 20 میلی گرم.
• تبدیل سایر مواد اپیوئیدی خوراکی به Oxymorphone خوراکی: دوز مورد نیاز بیمار را با استفاده از جداول دوزهای مشخص شده تعیین نمایید. بهتر است دارو را با نیمی از کل داروی مورد نیاز روزانه در 4 تا 6 دوز منقسم خوراکی (هر 4 تا 6 ساعت) شروع کنید. در صورت لزوم به تدریج دوز را تا میزان مورد نیاز بیمار افزایش دهید. نظرات: تغییر دوز بیمار  به علت تفاوت در پاسخ بیمار نسبت به مواد افیونی به دقت و با نظارت دقیق انجام شود. از کمترین دوز موثر و کوتاهترین زمان مطابق با اهداف درمانی بیمار استفاده کنید. مراقب دپرسیون تنفسی بیمار بخصوص در 24 تا 72 ساعت اول شروع درمان و با افزایش هر دوز دارو باشید. به دلیل خطر اعتیاد یا  سوء مصرف حتی در دوزهای توصیه شده، از استفاده ازآن برای بیمارانی که گزینه های درمانی جایگزین (مانند مسکن های غیر اپیوئیدی یا محصولات ترکیبی مواد مخدر) تحمل نشده یا انتظار نمی رود که تحمل شود. یاداروهای دیگر تاثیر مسکنی کافی ندارند ، یا انتظار نمی رود که اثر مسکنی کافی داشته باشند کافی داشته باشند.
• دوز معمول بزرگسالان برای درد مزمن: دوزهای توصیه شده زیر فقط می تواند به صورت پیشنهاد نسبت به آنچه در واقع با توجه به شرایط بالینی برای بیمار مورد نیاز است, در نظر گرفته شود.برای هر بیمار باید بصورت جداگانه در مورد دوز مصرفی  تصمیم گرفته شود. به عنوان اولین داروی مسکن اپیوئیدی یا برای کسانی که مقاوم به  اپیوئیدی  نیستند استفاده کنید: دوز اولیه: (قرص های پیوسته رهش): 5 میلی گرم به صورت خوراکی هر 12 ساعت. تغییر دوز: اکسی مورفون با  سریع الاثر به قرص های پیوسته رهش، دوز اولیه: نیمی از نیاز روزانه فوری به عنوان قرص آزاد شده به صورت خوراکی هر 12 ساعت. دوز نگهدارنده: هر دوز به صورت اختصاصی به هر فرد اختصاص داده می شود كه  هم اثرضد درد كافي را فراهم مي كند و هم واكنش هاي جانبي را به حداقل مي رساند. در تنظیم دوز ممکن است هر 12 ساعت 5 تا 10 میلی گرم افزایش یابد ،و این افزایش دوز  هر 3 تا 7 روز انجام شود. درد غیر منتظره: اگر پس ازتثبیت دوز دارو  درد بیمار افزایش یافت، سعی کنید منبع را قبل از افزایش دوز شناسایی کنید. داروهای مسکن سریع الثر مناسب ممکن است مفید باشند.

عوارض جانبی دارو:

• گیجی، کاهش حجم ادرار، تنفش دشوار، سرگیجه، غش یا سبکی سر هنگام بلند شدن ناگهانی از حالت دراز کشیده یا نشسته، خشکی دهان، ضربان قلب یا نبض سریع یا نامنظم، سردرد، عصبی بودن، ضربان در گوش، تنفس سریع و پی در پی، چشم های گود رفته، تعریق، تورم دست، مچ پا، تشنگی، سفتی در قفسیه سینه، خستگی یا ضعف غیر معمول، پوست چروکیده.

تداخلات دارویی:

• سدیم اکسی بات , تاپنتادول , بوتورفانول , استازولام , آسناپین , مولیندون , آلویموپان , آریپیپرازول , آلپرازولام , آیوپامیدول , اگزازپام , الانزاپین , باکلوفن , اوزانیمود , بوتالبیتال , کوآزپام , ات کلر وینول , کلرازپات , کلرفنزین | کلرفنسین , کلرمزانون , متاکسالون , دزوسین | Dezocine , تاسیملتئون , هالازپام , کاریپرازین , لوومتادیل استات , کانابیس , سوورکسانت , تمازپام , لورازیدون , کاربرومال , پروپیومازین , تری فلوپرومازین , بوتاباربیتال , سکوباربیتال , اورفنادرین , کلرزوکسازون , اس زوپیکلون , راملتون , تریازولام , نالبوفین , پرومازین , ایلوپریدون , پالیپریدون , پیماوانسرین , پنتازوسین , کاریزوپرودول , هیدرومورفون , لوکساپین , مپروبامات , زالپلون , پنتوباربیتال , پروپوکسیفن , لوورفانول , زیپراسیدون , آیوهگزول (امنی پک) , دانترولن , مزوریدازین , دروپریدول , ایزوکربوکسازید , مپریدین , کدئین , آموباربیتال , لینزولید , متریزامید , هیدروکدون , کوئتیاپین | کوتیاپین , بوپرنورفین , فنلزین , کلرال هیدراته , فنتانیل , مورفین , برکسی پیپرازول , اکسی کدون , سیکلوبنزاپرین , هالوپریدول , کلرپرومازین , کلوبازام , کلوزاپین , کلونازپام , متیلن بلو , فنوباربیتال , فورازولیدون , لورازپام , متادون , متوکاربامول , نالترکسون , تیوریدازین , دیازپام , ریسپریدون , زولپیدم , فلورازپام , فلوفنازین , پیموزاید , ترامادول , ترانیل سیپرومین , تری فلوپرازین , تیزانیدین , تیوتیکسن , بوپروپیون , بوسپیرون , پرفنازین , پرگابالین , پروکاربازین , پریمیدون , پاراآلدهاید , بنزهیدروکدون/ استامینوفن.

موارد منع مصرف:

• ازدیادحساسیت (به عنوان مثال، آنافیلاکسی ، آنژیوادم) به دارو یا هر یک از اجزای فرمولاسیون دپرسیون تنفسی قابل توجه ؛ آسم حاد یا شدید برونش در یک وضعیت بدون نظارت و یا در صورت عدم وجود تجهیزات احیاء. انسداد دستگاه گوارش ، از جمله ایلئوس فلج (شناخته شده یا مشکوک). نقص متوسط ​​و شدید کبدی.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• دپرسیون تنفسی تهدید کننده زندگی: دپرسیون تنفسی جدی ، تهدید کننده زندگی و یا کشنده ممکن است با  مصرف این دارو رخ دهد. هنگام شروع اکسی مورفون یا افزایش دوز حتما به این امر توجه داشته باشید. به بیماران دستور دهید تا کل قرص های اکسی مورفون  پیوسته رهش (ER) را ببلعند. خرد کردن ، جویدن ، یا حل کردن قرص هی پیوسته رهش می تواند باعث آزاد شدن سریع و جذب یک دوز بالقوه کشنده دارو شود.
• مصرف تصادفی (خوراکی): مصرف تصادفی حتی 1 دوز اکسی مورفون ، به ویژه توسط کودکان ، می تواند منجر به مصرف بیش از حد کشنده اکسی مورفون شود.
• خطرات ناشی از مصرف همزمان با بنزودیازپین ها یا سایر افسردگی های CNS: مصرف همزمان مواد اپیوئیدی با بنزودیازپین ها یا سایر دپرسیون کننده های CNS ، از جمله الکل ، ممکن است منجر به خوا آلودگی عمیق ، دپرسیون تنفسی ، اغما و مرگ شود. تجویز همزمان  این دارو با بنزودیازپین ها یا سایر  دپرسیون کننده های  CNS را برای استفاده در بیمارانی که گزینه های درمانی جایگزین برای آنها کافی نیست ، رزرو کنید. دوزه وطول مدت زمان مصرف را به حداقل مورد نیاز محدود کنید. بیمار را از لحاظ بروز علائم و نشانه های خواب آلودگی و دپرسیون تنفسی بیماران را دنبال کنید.
• نگرانی های مربوط به عوارض جانبی: دپرسیون CNS: این دارو ممکن است باعث دپرسیون CNS شود که ممکن است تواناییهای جسمی یا روحی بیمار را مختل کند. بیمار باید در مورد انجام وظایفی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند (مانندکاربا ماشین آلات یا رانندگی) احتیاط کند.
• یبوست: این دارو ممکن است یبوست ایجاد کند که در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار و بیماران انفارکتوس میوکارد مشکل ساز باشد. برای کاهش پتانسیل یبوست اقدامات پیشگیرانه (به عنوان مثال ، نرم کننده مدفوع ، افزایش مصرف فیبر) را در نظر بگیرید.
• افت فشار خون: این دارو ممکن است باعث افت شدید فشار خون (از جمله فشار خون orthostatic و سنکوپ) شود. در بیماران مبتلا به هیپوولمی ، بیماری قلبی عروقی (از جمله MI حاد) یا مصرف همزمان با داروهایی که ممکن است افت فشار خون را بیشتر کنند(از جمله فنوتیازین ها یا بی حس کننده های عمومی) ، با احتیاط استفاده شود. بعد از شروع دارو یا تیتراسیون دوز بیماررا از لحاظ بروز علائم افت فشار خون مانیتور کنید. از مصرف در بیماران مبتلا به شوک گردش خون خودداری کنید.
• حساسیت به فنآترن(Phenanthrene) : در بیمارانی که دارای واکنش ازدیاد حساسیت نسبت به سایر آگونیستهای اپیوئیدی مشتق شده ازPhenanthrene (کدئین ، هیدروکودون ، هیدرومورفون ، لوورفانول ، اکسی کدون) هستند با احتیاط استفاده کنید.
• دپرسیون تنفسی: ممکن است با این دارو دپرسیون شدید ، تهدید کننده زندگی یا کشنده تنفسی رخ دهد. در مورد بروز دپرسیون تنفسی ، بخصوص در هنگام شروع یا افزایش دوز ، نظارت دقیق داشته باشید. قرص های ER را به صورت کامل ببلعید. خرد کردن ، جویدن یا حل شدن می تواند باعث انتشار سریع و یک دوز بالقوه کشنده شود. احتباس دی اکسید کربن ایجادشده از دپرسیون تنفسی ناشی از مصرف مواد اپیوئیدی می تواند اثرات خواب آلودگی  اپیوئید ها را تشدید کند.
• ترومبوسیتوپنیک ترومبوتیکی پورپورا (TTP): بروز نمونه هایی از TTP که منجر به نارسایی کلیه (نیاز به دیالیز) و مرگ در نتیجه سوء مصرف مواد اپیوئیدیبه صورت تزریق قرص های پیوسته رهش به صورت داخل وریدی گزارش شده است. قرص ها فقط برای تجویز خوراکی در نظر گرفته شده اند. استفاده از داروي مخدر مي تواند باعث اعتياد ، مصرف بیش از حد و مرگ و مير شود. داروها را در مکانی دور از دسترس سایرا فراد نگه داری کنید.
• مصرف داروی مخدر در دوران بارداری ممکن است باعث بروزwithdrawal symptoms    که تهدید کننده   زندگی  نوزاد است شود.
• در صورت استفاده همزمان داروی مخدر با الکل ، یا داروهای دیگری که باعث خواب آلودگی می شوند یا تنفس شما را کند می کنند ، می تواند عوارض جانبی مهلک ایجاد شود.
• درصورت وجود هر یک از موارد زیر شما نباید از این دارو استفاده نمایید: حساسیت به دارو، آسم شدید یا مشکلات تنفسی، انسداد معده یا روده.
• در صورت وجود هر یک از موارد زیرحتما به پزشک خود اطلاع دهید: آسیب دیدگی سر یا تشنج، مشکلات تنفسی ، آپنه خواب، اعتیاد به مواد مخدر یا الکل یا بیماری روانی، مشکلات ادراری، مشکلات کبدی یا کلیوی، مشکل در کیسه صفرا ، لوزالمعده یا تیروئید.
• اگر در حین بارداری از داروی مخدر استفاده کنید ، کودک شما می تواند به این دارو وابسته شود. این امر می تواند بعد از به دنیا آمدن نوزاد باعث بروز withdrawal symptoms  که  تهدید کننده زندگی وی است شود. نوزادان متولد شده و وابسته به مواد افیونی ممکن است برای چندین هفته به درمان پزشکی نیاز داشته باشند.
• در هنگام مصرف این دارو از شیر دادن به نوزاد خودداری کنید.
• علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل خواب آلودگی شدید ، ضعف عضلانی ، سردرگمی ، سردی پوست ، تنگی مردمک چشم ، ضربان قلب کند ، تنفس بسیار کند یا حالت اغما باشد.
• در هنگام استفاده از این دارو از  نوشیدن الکل خودداری کنید. عوارض خطرناک یا مرگ ممکن است رخ دهد.
• تا زمانی که از چگونگی تاثیر دارو بر بدن اطلاع ندارید از رانندگی یا فعالیت های خطرناک خودداری کنید . سرگیجه یا خواب آلودگی می تواند باعث تصادف یا صدمات شدید شود.