شناخت دارو: عبارت است از آلمتوزوماب برای درمان لوسمی مزمن لنفوسیتیک سلول های B استفاده می شود.

دسته دارویی:

• داروهای آنتی نئوپلاستیک (ضد سرطان)

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• آنتی بادی مونوکلونال نوترکیب در برابر CD52 (آنتی ژن لنفوسیت). لیز وابسته به آنتی بادی ایجاد می کند.آلمتوزوماب با استفاده از لیز با واسطه آنتی بادی سلول های بیان کننده CD52، برای درمان سرطان خون استفاده می شود. آنتی ژن CD52 یک پروتئین سطح سلولی است که بر روی همه لنفوسیت های B و T ،اکثر مونوسیت ها، ماکروفاژها و بیشتر گرانولوسیت ها وجود دارد. آنتی ژن CD52 در گلبول های قرمز یا سلول های بنیادی خونساز وجود ندارد. در لوسمی تعداد بیشتری از سلول های B و T وجود دارد، بنابراین آلمتوزوماب باعث کاهش انتخابی جمعیت لنفوسیت ها می شود. حجم توزیع: وریدی، آلمتوزوماب با نام تجاری18 L / kg (دامنه: 0.1 تا 0.4 L / kg)، Lemtrada: 14.1L، متابولیسم: Campath: کلیرانس با دوز مکرر (به دلیل از بین رفتن گیرنده های CD52 در حاشیه) کاهش می یابد و در نتیجه افزایش هفت برابری AUC بعد از 12 هفته درمانی. نیمه عمرحذف: Campath: وریدی 11 ساعت (به دنبال دوز 30 میلی گرم اول، دامنه: 2 تا 32 ساعت)، 6 روز (به دنبال آخرین دوز 30 میلی گرم، دامنه: 1 تا 14 روز)؛ Lemtrada~ دو هفته.

اشکال دارو:

• ویال تزریقی

مقدار مصرف صحیح:

• لوسمی لنفوسیتی مزمن (Campath): به عنوان يك عامل منفرد براي درمان لوسمي لنفوسيتي مزمن سلول B. به تدریج به حداکثر دوز توصیه شده 30 میلی گرم (به طور معمول بیش از 3-7 روز) افزایش یابد، افزایش دوز مورد نیاز است در شروع دوزینگ یا در صورت قطع درمان به مدت  ≥ 7 روز. برنامه افزایش دوز: 3 میلی گرم روزانه  تزریق کنید تا زمانی که واکنش های تزریق درجه ≤2، باشد. 10 میلی گرم روزانه را تا زمانی که واکنش های تزریق درجه ≤ 2، تجویز کنید. 30 میلی گرم در هفته 3 بار (در روزهای متناوب (به عنوان مثال، دوشنبه – چهارشنبه – جمعه)). مدت زمان درمان: 12 هفته (از جمله دوره های افزایش دوز)، دوز بیش از 30 میلی گرم در دوز یا 90 میلی گرم در هفته تجاوز نکند
• مولتیپل اسکلروزیس (Lemtrada): برای انواع عود مجدد مولتیپل اسکلروزیس (MS). با توجه به مشخصات ایمنی آن، تنها برای بیمارانی که پاسخ ناکافی به ≥ 2 داروی دیگر MS داشته اند استفاده شود. دوز توصیه شده به عنوان 2 دوره درمانی جداگانه تجویز می شود. دوره اول: 12 میلی گرم در روز IV در 5 روز متوالی (دوز کل 60 میلی گرم). دوره دوم: 12 میلی گرم در روز IV در 3 روز متوالی (36 میلی گرم کل دوز). دوره های بعدی: حداقل 12 ماه پس از آخرین دوز هر دوره درمانی قبلی، 12 میلی گرم در روز IV در 3 روز متوالی (36 میلی گرم کل دوز) در صورت نیاز.

عوارض جانبی دارو:

• سفتی عضلات، تب، نوتروپنی، آنمی، ترومبوسیتوپنی، حالت تهوع، استفراغ، راش، احساس خستگی، دیس پنه، سرفه، سردرد، خارش، سپسیس، درد اسکلتی، اسهال، آنورکسیا، تعریق بیش از حد، پنومونی، دیستزیازیس، استوماتیت، استنی، ادم، سرگیجه، درد شکم، هرپس سیمپلکس، فشار خون، میالژی، تاکی‌کاردی، SVT، درد قفسه سینه / درد پشت، سوءهاضمه، بی‌خوابی، برونکواسپاسم، یبوست، افسردگی، اپیستاکسیس، مونیلیازیس، پان سیتوپنی، خواب آلودگی.

تداخلات دارویی:

• واکسن مننگوکوک کنژوگه , آدنوویروس نوع 4 و 7 زنده خوراکی , دفریپرون , فینگولیمود , ناتالیزومب , کلادریبین , کلوزاپین , واکسن آنفلوانزا , ساماریوم اس ام 153 لکسیدرونام , تالیموژن لاهرپارپوک , واکسن زوستر , اوزانیمود , واکسن سرخجه , واکسن ویروس آنفولانزاآ (h5n1) , باریسیتینیب , روتاویروس , واکسن حصبه (تیفوئید) , سیپونیمود , تری فلونوماید , واکسن زنده ب ث ژ , توفاسیتینیب , واکسن واریسلا زوستر , واکسن سرخک , واکسن اوریون , آلیروکوماب.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، حساسیت به آلمتوزوماب یا هر مؤلفه ای از فرمول، عفونت HIV، سل فعال یا نهفته، عفونت‌های شدید فعال، بدخیمی فعال، استفاده همزمان از ضد انعقادها. آنتی نئوپلاستیک‌ها یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن، تاریخچه لوکوآنسفالوپاتی پیشرونده چند کانونی (PML)، تاریخچه سکته مغزی و قطع شریانی ناشی از عفونت‌های عروق سرویکوسفالیک، فشار خون کنترل نشده، تاریخچه قطع شریانی عروق سرویکوسفالیک، تاریخچه آنژین یا انفارکتوس میوکارد، اختلال انعقادی شناخته شده.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• واکنش‌های شدید تزریق، از جمله واکنش‌های مهلک، ممکن است رخ دهد.
• ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به بدخیمی، از جمله سرطان تیروئید، ملانوما و اختلالات لنفوپرولیفراتیو شود.
• آزمون‌های اولیه پایه و تست‌های سالانه پوست بایستی انجام شود.
• سیتوپنی شدید، از جمله پان سیتوپنی کشنده / هیپوپلازی مغز استخوان، ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک اتوایمیون و کم‌خونی همولیتیک اتوایمیون ممکن است رخ دهد.
• عفونت‌های جدی، از جمله عفونت‌های کشنده باکتریایی، ویروسی، قارچی و تک‌یاخته‌ای گزارش شده است.
• ممکن است شرایط شدید، گهگاه کشنده و خودایمنی (به عنوان مثال، ترومبوسیتوپنی ایمنی، بیماری غشای پایه آنتی گلومرولی) ایجاد شود.
• سکته مغزی شدید و خطرناک (مانند سکته مغزی ایسکمیک، هموراژیک) در مدت 3 روز پس از تزریق گزارش شده است.
• لوکوانسفالوپاتی (PML) گزارش شده است. بلافاصله بعد از مشاهده علائم مطرح کننده PML از ادامه درمان خودداری نمایید.
• ایمنی استفاده همزمان از واکسن‌های ویروسی زنده مورد مطالعه قرار نگرفته است. واکسن‌های ویروسی زنده را برای بیمارانی که اخیراً تحت درمان با این دارو قرار گرفته‌اند، تجویز نکنید.
• کم‌خونی همولیتیک، آپلازی گلبول‌های قرمز خالص، آپلازی مغز استخوان و هیپوپلازی، پس از درمان گزارش شده است.
• واکنش‌های شدید تزریق (پیرکسیا، لرز، تهوع، افت فشار خون، کهیر، دیس پنه، راش، استفراغ، برونکواسپاسم) گزارش شده است.
• هپاتیت اتوایمیون که باعث آسیب کبدی قابل‌توجهی از نظر بالینی می‌شود، از جمله نارسایی حاد کبد که نیاز به پیوند دارد، گزارش شده است.
• ممکن است خطر کوله سیستیت آکالکلوس حاد را افزایش دهد.در هنگام عفونت جدی یا سایر عوارض جانبی جدی تا زمان قطع علایم از استفاده از دارو خودداری کنید.
• در صورت بروز آنمی اتوایمیون یا ترومبوسیتوپنی اتوایمیون مصرف دارو را قطع کنید.
• بدون نیاز به تنظیم دوز برای لنفوپنی
• تأخیر بین دوزها (7 روز): در دوز 3 میلی‌گرم شروع به درمان کنید. تا 10 میلی‌گرم افزایش داده و سپس در صورت تحمل، تا 30 میلی‌گرم دوز را افزایش دهید.
• اولین وقوع: توقف درمان از سرگیری درمان با دوز 30 میلی‌گرم وقتی‌ کهANC ≥500 cells/mcLو platelet count ≥50,000 cells/mcL. دومین وقوع: توقف درمان – از سرگیری درمان با دوز 10 میلی‌گرم وقتی که ANC ≥500 cells/mcL platelet count ≥50,000 cells/mcL، سومین وقوع: درمان را قطع کنید.
• قبل از شروع درمان: واکسیناسیون‌های لازم با فاصله≥ 6 هفته کامل شود.
• تعیین کنید که آیا بیماران سابقه ابتلا به واریسلا دارند یا به ویروس واریسلا زوستر (VZV) واکسینه شده‌اند. در غیر این صورت، آنتی‌بادی‌های ضد VZV را تست کنید و واکسیناسیون را برای افرادی که آنتی‌بادی – منفی هستند، در نظر بگیرید. شروع درمان را تا 6 هفته پس از واکسیناسیون VZV به تعویق بیندازید.
• غربالگری سل را طبق دستورالعمل‌های محلی انجام دهید.
• در خصوص مراقبت در مقابل منابع احتمالی آلودگی به لیستریا مونوسیتوژنز، توصیه‌های لازم داده شود.
• انجام تست‌های آزمایشگاهی (به عنوان مثال، CBC، کراتینین سرم، آنالیز ادرار با تعداد سلول‌های ادرار) در ابتدا و در فواصل دوره‌ای به مدت 48 ماه پس از آخرین دوره درمان.
• عملکرد تیروئید را بررسی کنید، قبل از درمان و بعد از آن هر 3 ماه.
• در یک محیط با تجهیزات و پرسنل مناسب برای مدیریت آنافیلاکسی یا واکنش‌های جدی تزریق دارو تجویز شود.
• در هنگام تزریق و به مدت 2 ساعت پس از هر تزریق بیمار را مانیتور کرده و در صورت بروز واکنش‌های اینفیوژن گرید 3 و 4 دارو قطع کنید.
• دوز دارو را به تدریج در شروع دارو و پس از قطع درمان به مدت≥ 7 روز، تا رسیدن به دوز توصیه شده افزایش دهید.
• تجویز پروفیلاکسی در برابر پنومونی پنوموسیستیس جیرووسی و عفونت ویروس هرپس
• در صورت بروز علائم سکته مغزی، فوریت‌های پزشکی لازم است.
• ممکن است برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ، ضد تهوع تجویز شود.
• اطلاعات کافی در مورد خطرات مصرف این دارو در زنان باردار، وجود ندارد.
• در مطالعات حیوانی وقتی که در حین ارگانوژنزتجویز شد برای جنین کشنده بود.
• بعد از تجویز ممکن است اتوآنتی بادی ها ایجاد شوند.
• انتقال آنتی بادی های ضد تیروئید از طریق جفت و در نتیجه بیماری گریوز نوزادی گزارش شده است. اطلاعی در مورد استفاده از این دارو در دوران شیردهی در دسترس نیست.
• از آنجا که این دارو یک مولکول بزرگ پروتئینی است، احتمالاً مقدارآن در شیر بسیار کم است و جذب آن بعید است زیرا احتمالاً در دستگاه گوارش نوزادان از بین رفته است.
• تا زمانی که اطلاعات بیشتری در دسترس نباشد، این دارو باید با احتیاط مصرف شود یا در هنگام شیردهی از مصرف آن خودداری شود، خصوصاً در هنگام شیردهی نوزاد تازه متولد شده یا نوزاد نارس.