pt patient (پروترومبین): عبارت است از آزمایش‌ PT، آزمایش خونی است که مدت زمان لخته شدن خون را اندازه‌گیری می‌‌کند. این تست در کنار آزمایش PTT و آزمایش INR تجویز می‌شود. تجویز آن صرفا برای تشخیص بیماری نیست؛ بلکه نتایج آن برای ارزیابی وضعیت بیمار و بررسی اثرات درمانی رقیق‌کننده‌های خون نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. همچنین این تست به عنوان یکی از آزمایش‌های توصیه‌شده قبل از جراحی معرفی شده است. آزمایش PT یکی از آزمایشات خونی است که به منظور ارزیابی شدن زمان لخته شدن خون تجویز می‌شود. در واقع این آزمایش صحت و سلامت فاکتورهایی که در انعقاد خون نقش دارند را می‌سنجد. این فاکتورها در پلاسمای خون حضور دارند و به کمک یکدیگر مانع از دست رفتن خون در خونریزی‌ها و بریدگی‌ها می‌شوند.

میزان طبیعی:

• آزمایش پروترومبین با واحدی به نام نسبت نرمال شده بین المللی گزارش می‌شود. جواب نرمال در این آزمایش به صورت زیر است: لخته شدن خون در زمان۱۱ تا ۱۳.۵ ثانیه، نسبت INR از ۰.۸ تا ۱.۱، برای بیمارانی که تحت درمان وارفارین هستند این نسبت از ۲ تا ۳  است.
• میانگین بازه زمانی لخته شدن خون حدود 10 تا 13 ثانیه است. مقادیر بیشتر از این محدوده به این معنی است که فرایند لخته شدن خون بیش از حد معمول طول می‌کشد. عدد کمتر از این محدوده به معنای لخته شدن سریع‌تر خون است. افرادی که از سیستم انعقاد خون سالم و طبیعی برخوردارند جواب آزمایش ۱.۱ یا کمتر از آن است.
• محدوده 2 تا 3 به طور کلی یک محدوده مناسب برای افرادی است که به دلیل مشکلاتی مثل فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) یا وجود لخته در پا یا ریه داروی  وارفارین مصرف می‌کنند. در شرایط خاص مانند وجود دریچه مکانیکی در قلب، ممکن است محدوده طبیعی PT بالاتر در نظر گرفته شود. بالاتر بودن PT نسبت به حالت طبیعی، به معنای به طول انجامیدن تشکیل لخته خون بیش از حد معمول است. این اختلال ممکن است ناشی از مشکلاتی نظیر بیماری‌های کبدی، کمبود ویتامین K و یا نقص فاکتور انعقادی (برای مثال، کمبود فاکتور VII) باشد. نتیجه PT اغلب با نتیجه PTT تفسیر می‌شود.

علائم pt patient کم:

• از علائم پایین بودن PT و ایجاد لخته می‌توان به دردهای ضربان‌دار و گرفتگی عضلانی، تورم و قرمز شدن دست و پا اشاره کرد. دردهای تیز قفسه سینه، نفس تنگی و سرفه‌های خونی نیز از سایر علائم پایین بودن PT است.

علائم pt patient بالا:

• بالاتر بودن PT بیش از محدوده نرمال، بدین معنی است که خون دیرتر لخته می‌شود و این شرایط می‌تواند عوارض متعددی را به دنبال داشته باشد. از جمله مشکلاتی که با بالا بودن PT و دیر لخته شدن خون مرتبط هستند می‌توان به خونریزی زیاد از بریدگی‌ها، کبود شدن آسان پوست بر اثر ضربه‌های ملایم، خون دماغ شدن مکرر و خونریزی لثه اشاره کرد.

نکته:

• چرا آزمایش PT تجویز می‌شود؟ مدت زمانی که طول می‌کشد تا خون لخته شود۱۰ تا ۱۴ ثانیه است. اگر خون سریع‌تر و یا کندتر از زمان نرمال لخته شود فرد دچار مشکل انعقاد خون است و باید تحت درمان قرار بگیرد. اگر پزشک به چنین علائمی در شما پی ببرد، آزمایش پروترومبین را تجویز می‌کند. شایع‌ترین علت تجویز این تست توسط پزشکان ارزیابی پاسخ دارویی در بیماران تحت درمان با داروی وارفارین است تا سلامت فاکتورهای خونی به صورت دوره‌ای ارزیابی گردد. در برخی موارد قبل از عمل جراحی نیز این تست انجام می‌شود تا سرعت لخته شدن خون بیمار سنجیده شود و از خونریزی‌های احتمالی در حین عمل ممانعت گردد. سایر دلایل تجویز این تست به شرح زیر است: بررسی عملکرد کبد، کشف علت خونریزی‌ها و یا کبود شدگی‌های غیر نرمال، بررسی اختلالات انعقاد خون در بیماری‌هایی همچون هموفیلی.
• PT Activity چیست؟ ممکن است در آزمایش خون با عبارت PT Activity مواجه شوید. این تست نیز یکی از چندین آزمایش انعقاد خون است که به صورت درصد بیان می‌شود و اندازه‌گیری می‌کند که چقدر طول می‌کشد تا خون شما لخته شود. به طور معمول، هنگامی که یکی از رگ‌های خونی شما آسیب می‌بیند، پروتئین های موجود در خون به نامفاکتورهای انعقادی به ترتیب خاصی در کنار هم قرار می‌گیرند و لخته‌های خون را تشکیل می‌دهند و به سرعت خونریزی را متوقف می‌کنند. تست PT Activity میتواند برای بررسی میزان عملکرد آن فاکتورهای انعقادی استفاده شود. این آزمایش اغلب در کنار سایر آزمایش‌هایی که فاکتورهای انعقادی را کنترل می‌کنند، استفاده می‌شود و نرمال بودن نتایج آن در کنار سایر فاکتورها تشخیص داده می‌شود.
• آزمایش PT چگونه انجام می‌شود؟ این آزمایش به شکلی ساده و درچند دقیقه انجام می‌شود. متخصص نمونه گیری در آزمایشگاه تشخیص طبی یک نمونه خون از ساعد شما دریافت کرده و خون گرفته شده را به یک لوله آزمایش انتقال می‌دهد. این لوله برای آزمایشات بیشتر به بخش آزمایشگاهی ارسال شده تا میزان فاکتورهای انعقادی در خون ارزیابی شوند. در نهایت، سرعت زمان لخته شدن خون شما در جواب آزمایش گزارش می‌شود.
• تفاوت تستPT و آزمایش PTT چیست؟ دو تست آزمایشگاهی به طور روتین برای ارزیابی اختلالات انعقادی استفاده می‌شوند که شامل آزمایش پروترومبین (PT) که با اندازه‌گیری سرعت لخته شدن خون یکپارچگی سیستم انعقاد خون را می‌سنجد و آزمایش PTT که به طور مستقیم نقایص احتمالی موجود در سیستم انعقادی و عملکرد فاکتورهای دخیل در لخته شدن خون را بررسی می‌کند. تست PT به منظور اندازه‌گیری سرعت لخته شدن خون و کمک به تشخیص اختلالات انعقاد خون مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای انجام این آزمایش یک نمونه خون از فرد گرفته می‌شود و سپس خون کلسیم زدایی می‌شود تا از شروع فرآیند لخته شدن قبل از آزمایش جلوگیری گردد. زمان نرمال PT در محدوده 15-11 ثانیه بیانگر این است که فرد از مقادیر طبیعی فاکتورهای انعقادی برخوردار است. بالا بودن زمان PT نشان دهنده کمبود یکی از فاکتورهای VII، X، V، پروترومبین یا فیبرینوژن است و یا ممکن است به معنای کمبود ویتامین K باشد. در مقابل، آزمایش PTT به منظور بررسی اختلالات خونریزی دهنده و همچنین پایش بیمارانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که داروهای ضد انعقاد مانند هپارین (Heparin) مصرف می‌کنند. در تست PTT یکپارچگی سیستم ذاتی انعقاد خون شامل فاکتورهای XII، XI، VIII، IX و مسیرهای لخته شدن سنجیده می‌شود. افزایش سطح PTT در یک فرد مبتلا به اختلال خونریزی دهنده به احتمال زیاد بیانگر فقدان یکی از فاکتور لخته شدن خون یا معیوب بودن آن است. بیماری‌های کبدی باعث کاهش تولید فاکتورهای انعقادی و افزایش PTT می‌شوند.
• چرا وارفارین بر نتیجه آزمایشPT تاثیرگذار است؟ وارفارین یکی از داروهایی است که می‌تواند از لخته شدن خون جلوگیری کند و در کاهش مشکلاتی مثل حمله قلبی و سکته به طور قابل توجهی موثر است. به همین دلیل وقتی که فردی وارفارین مصرف می‌کند سرعت لخته شدن خون وی کمتر می‌شود و بنابراین مقدار PT افزایش می‌یابد. با توجه به این تاثیر، محدوده نرمال در آزمایش PT برای افرادی که داروی وارفارین مصرف می‌کنند در حدود 2 تا ۵/۳ در نظر گرفته می‌شود.