HDL (کلسترول خوب): عبارت است از آزمایش HDL یا لیپوپروتئین با چگالی بالا میزان کلسترول خوب خون را اندازه گیری می‌کند. کلسترول یک ماده موم مانند است که در تمام سلول‌های بدن شما وجود دارد. کلسترول دارای چندین عملکرد مختلف از جمله کمک به ساخت سلول‌های بدن است. کلسترول از طریق جریان خون متصل به پروتئین‌هایی به نام لیپوپروتئین ها منتقل می‌شود.
میزان طبیعی:
- سطح مطلوب کلسترول HDL بیش از ۶۰ میلی گرم در دسی لیتر (میلی گرم / دسی لیتر) است. سطح HDL برای مردان کمتر از ۴۰ میلی گرم در دسی لیتر و برای زنان ۵۰ میلی گرم در دسی لیتر است. بنابراین افزایش آن خطر بیماری قلبی را نشان می دهد.
- مطلوب: بیشتر از 60
- خطر نسبی: 35 تا 60
- خطرناک: کمتر از 35
نکته:
- دو نوع کلسترول در بدن شما وجود دارد که لیپوپروتئین با چگالی بالا، کلسترول خوب و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) یا کلسترول بد نامیده می‌شوند. HDL به عنوان کلسترول خوب شناخته می‌شود، زیرا حامل لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL)، تری گلیسیریدها و چربی‌های مضر است و آن ها را برای فرآوری به کبد منتقل می‌کند.
- هنگامی که لیپوپروتئین با چگالی بالا به کبد شما می‌رسد، کبد لیپوپروتئین با چگالی کم را تجزیه کرده و پس از تبدیل به صفرا، آن را از بدن خارج می‌کند.
- بدن بیشتر از کلسترول LDL تشکیل شده است. LDL به عنوان کلسترول بد در نظر گرفته می‌شود. زیرا مقادیر زیاد آن در بدن می‌تواند منجر به ایجاد پلاک در عروق شود. این موضوع می‌تواند منجر به بیماری قلبی یا سکته شود.
- هنگام بیماری نباید آزمایش HDL داشته باشید. سطح کلسترول در طی بیماری حاد، بلافاصله پس از حمله قلبی و در حوادث استرس زا مانند جراحی یا تصادف به طور موقت کاهش می یابد.
- برای اندازه گیری میزان کلسترول، توصیه می شود حداقل شش هفته بعد از هر بیماری صبر کنید. در زنان، کلسترول HDL می تواند در دوران بارداری تغییر کند. بنابراین برای اندازه گیری HDL باید حداقل تا شش هفته پس از زایمان صبر کنید.
- شما می توانید کلسترول بالا داشته باشید و هیچ علائمی نداشته باشید.