CREATININE (CR) (کراتینین): عبارت است از این آزمایش جهت تشخیص اختلالت کلیوی استفاده می شود. کراتین فسفات که در انقباض عضله اسکلتی دخالت دارد تجزیه شده و به کراتینین تبدیل می شود. این ماده همانند اوره تنها از طریق کلیه دفع می گردد و نوسان بسیار کمی دارد. افزایش کراتینین در خون معمولاً نشانگر کاهش تصفیه گلومرولی و اختلال در عملکرد کلیه هاست. بعلت ثابت بودن همیشگی مقدار کراتینین، افزایش سطح آن نشان دهنده آسیب مزمن کلیه می باشد و بر خلاف اوره تحت تأثیر مشکلات کبدی قرار نمی گیرد. مقدار کراتینین زمانی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد که تقریباً نیمی از نفرون ها در بیماری کلیوی آسیب دیده باشند، بنابراین شاخص حساسی برای بررسی شروع بیماری کلیوی نمی باشد. در بارداری، کودکان و و کهنسالان سطح کراتینین پایین تر از سایر افراد است، بنابراین ممکن در این افراد اختلالات کلیوی دیرتر تشخیص داده شوند.

میزان طبیعی:

• زنان:5 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر
• مردان:6 تا 1.3 میلی گرم در دسی لیتر
• نوجوانان:5 تا 1.0 میلی گرم در دسی لیتر
• کودکان:3 تا 0.7 میلی گرم در دسی لیتر
• اطفال:2 تا 0.4 میلی گرم در دسی لیتر
• نوزادان:3 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر
• چهار میلی گرم در دسی لیتر نشانه آسیب حاد کلیوی است.

علائم CREATININE (CR) (کراتینین) بالا:

1. احساس دی هیدراته شدن
2. خستگی
3. ورم
4. نفس تنگی
5. سرگیجه
6. حالت تهوع و استفراغ
7. خشکی پوست

علت کاهش کراتینین (CREATININE (CR)):

• کتواسیدور
• میاستنی گراویس
• بیماری دوشن
• کتو اسیدور دیابتی

علت بالا بودن کراتینین (CREATININE (CR)):

• گلومونفریت
• پیلونفریت
• نکروز حاد توبولی
• کم آبی
• نفروپاتی دیابتی
• انسداد مجاری ادرار
• اکرومگالی و زایگانتیسم
• نارسایی احتقانی قلب و کم کاری تیروئید

نکته:

• داروهای مانند سفوکستین، متیل دوپا، پرولین، سفازولین، استون و فروکتور باعث افزایش سطح کراتینین و داروهایی مانند سفالوتین و استیل سیستئین موجب کاهش سطح کراتینین می شوند.