نام های دیگر: گندم گاوی – گندم- ترکمانی – ویلار- – قره بغدادی – ترکمان بغدادی.

مشخصات: گیاهی است از خانواده ی Polygonaceae یک ساله با ساقه های نسبتاً ضخیم و قوی، گره دار و‌پرشاخه برگهای آن ،پهن مثلثی، نوک تیز و به شکل کمان است که با دمبرگی بلند به گره ی ساقه متصل میشود در محل اتصال دمبرگ به ساقه معمولاً برآمدگی کوچکی وجود دارد که دمبرگ در آن نقطه ساقه را در آغوش میگیرد. گلهای به رنگ سفید مایل به سبز یا صورتی و خوشه ای است. میوه ی آن به شکل سه وجهی و دارای پوشش سخت سیاه یا خاکستری رنگ است که دانه در داخل آن قرار دارد. دانه ی آن خشک و ناشکوفا و محتوی ماده ی آردی شکل میباشد. این گیاه بومی مغولستان و منچوری است ولی در تمام مناطق خاور دور در چین و هند و سایر مناطق کاشته می.شود در ایران تا به حال به طور خودرو دیده نشده است.

ترکیب شیمیایی برگ گندم سیاه: ماده ی روتین – فاگوپیروم رو توزید در آن وجود دارد.

ترکیب شیمیایی: در هر صد گرم دانهی خام آن مواد زیر وجود دارد: آب ۱۱ گرم – پروتئین ۱۷ گرم – مواد چرب 2.4 گرم – نشاسته و کمی قند ۶۳ گرم کلسیم ۱۱۴ میلیگرم – فسفر ۲۸۲ میلیگرم – آهن 3.1 میلیگرم – پتاسیم ۴۴۸ میلیگرم – تیامین 0.6 میلی گرم – نیاسین ۴/۴ میلی گرم – مواد فسفاتید – رامنوز كوئر . سی تول – مالتاز – لیناماراز – آمیلاز – اوره آز – پروتئاز. ویتامین ها B در دانه ی گندم سیاه وجود دارد.

مزاج: گرم و خشک

خواص:

1. ضماد آرد آن برای نرم کردن و تحلیل ورم مؤثر است.
2. برگ آن را بخورید به هضم غذا کمک میکند آثار مفیدی برای چشم ها دارد.
3. خوردن آن به عنوان رژیم غذایی در موارد شکم درد کولیک و اسهال مؤثر است.
4. اگر با آرد آن و شیره ی بادام و شکر حریره درست کرده و خورده شود برای مبتلایان به ورم روده و زنان باردار مفید می باشد.

مضرات:

• اسراف در خوردن برگ آن ایجاد تاول می کند.