نام های دیگر: گل مینا گل بهار – مارگریت کوچک – زهره الربيع – زهره الالؤلؤ.

نوع گیاه: بوته

مزاج: گرم و خشک

نام خانواده: کاسنی

قسمت مورد استفاده: گل ها

مقدار و دستور مصرف: 4 الی 2 گرم روزی سه بار به صورت دم کرده.

ترکیب شیمیایی: اسانس – یک ماده ی رنگی زرد ـ لعاب – تانن – ساپونین -مالیک اسید – وینیک اسید – استیک اسید ـ اکسالیک اسید.

مشخصات: گیاهی است از خانواده ی Compositae تیره ی فرعی Radiac ،علفی چند ساله و خیلی کوتاه به بلندی ۲۰-۵ سانتی متر برگهای آن پهن و بیضی است که قاعده ی بزرگ باریک شده و کمی گوشتی و ریشه ای می باشد؛ یعنی برگها از ناحیه ی یقه ی گیاه به طور چتری بیرون آمده اند و و از وسط برگها ساقه ای بیرون می آید که منتهی به یک نهنج گل یا یک طبق گل میشود. گلهای آن از اوایل بهار ظاهر می شوند و تا پاییز ادامه دارند در وسط طبق گلهای لوله ای زرد و در اطراف آن گلهای زبانهای سفید و گاهی صورتی یا قرمز دیده میشود این گل هر وقت هوا نامساعد و طوفانی است جمع شده و در مواقعی که هوا خوب باشد باز می شود. بیشتر در مراتع و چمنزارها و در ارتفاعات تا ۲۰۰۰ متر کوهستان میروید. این گیاه بومی اروپا و آسیای صغیر است در ایران در اغلب مناطق کاشته میشود و به طور وحشی در مناطق غربی در بروجرد، کرند غرب ماهی دشت و صحنه دیده میشود.

خواص:

1. برگ تازه ی آن را له کرده و ضماد کنید برای التیام زخم مفید است.
2. برگ آن را با سالاد مخلوط کنید و بخورید محرک و کمی ملین است و یبوست را رفع می کند.
3. یک صد گرم از عصاره ی آن را با ۲۰ گرم سرکه ی رقیق مخلوط کرده و بخورید. خیلی مدر است و آب آوردگی نسوج و سنگ کلیه را درمان می کند.
4. بیست و پنج گرم از آن را در یک لیتر آب جوش دم کنید و آب صاف کرده ی آن را در طول روز به مرور بنوشید مدر، معرق، قابض و مقوی است برای رفع وجود خون در ادرار نافع میباشد برای رفع اخلاط خونی نرم کردن سینه و درمان روماتیسم و نقرس مفید است ناراحتیهای کلیه و مثانه وکبد را برطرف میکند.