نام های دیگر: ماء الورد.
مشخصات: گلاب به مایعی گفته میشود که از گل گلاب استخراج کنند و معطر است.
مزاج: سرد و تر مایل به اعتدال، درجه 4- 2
مصلح: جلاب
خواص:
- مقوی
- درمان فلج
- درمان صرع
- درمان سردرد
- تقویت کننده مو
- درمان چشم درد
- دافع سودا و بلغم
- درمان زخم معده
- تقویت کننده کبد
- تقویت کننده معده
- تقویت کننده حافظه
- درمان ورم کیسه صفرا
- تقویت کننده قلب (بخور)
- درمان دل درد و روده درد
- درمان گرفتگی صدا (غرغره)
- درمان غش و بیهوشی (بخور)
- صفرابر (خصوصاً با آب کاسنی)
- تقویت کننده ریه (به صورت گرم)
- درمان مننژیت (با سرکه و روغن بادام)
- تقویت کننده بینایی (هر شب چکاندن)
- درمان تب حصبه (جوشانده با عناب و قند)
- درمان دل درد (با نبات سوخته و آب جوش)
- سیاه دانه ی کوبیده را با آن مخلوط کنید و ضماد نمایید. سودا را درمان می کند.
- برای درمان بی اشتهایی پس از روزه گرفتن یا رژیم باید هر روز کمی از آن را با کمی عسل مخلوط کنید و بخورید.
- آن را در بینی بریزید برای تقویت دماغ و حواس ایجاد نشاط تقویت دل و رفع خماری و بیهوشی و خفقان مفید است.
- برای درمان خونریزی لثه هر روز کمی از آن را گرم کنید و پای دندان بگیرید، جهت درمان خونریزی گلو آن را در گلو قرقره کنید.
- بو کردن و مالیدن آن برای تسکین سردردهای گرم و درد چشم مفید است و اگر با قرنفل ساییده و مخلوط شود، برای سردردهای سرد و ناراحتی های سر نافع می باشد.
- اگر ۵۰ تا ۹۰ گرم از آن را بخورید، مقوی قلب و دهانه معده است، برای رفع خونروی از سینه رفع خشونت، سینه خفقان، گرم درد معده و روده ها، دل پیچه سرد و گرم و تسکین درد کبد و طحال مفید می باشد.
مضرات:
- عطش
- نیروی جنسی
- زکام حساسیتی
- عطسه آور (استنشاق)
- ورم پروستات (گلاب)
- سفید کننده مو (گلاب)
- اسهال و اسهال خونی (گلاب)