شناخت دارو: عبارت است از پرازوسین یک داروی کاهنده فشارخون است که با گشاد کردن دیواره عروق خونی موجب بهبود و تسهیل جریان خون می شود. همچنین در رفع تجمع ادرار در مثانه به دلیل پروستات موثر می باشد.
دسته دارویی:
- داروهای قلبی و عروقی
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- پرازوسين يك داروي مسدود كننده گيرنده آلفا آدرنرژيك پس سيناپسي است كه موجب انبساط عروق و كاهش مقاومت محيطي مي‌شود، ولي به طور كلي اثر كمي بر روي برون ده قلبي دارد. اين دارو در نارسايي احتقاني قلب، با كاهش مقاومت سيستميك،كاهش پيش‌بار و پس‌بار و در نتيجه بهبود برون‌ده قلب عمل مي‌نمايد.
- اين دارو از مجراي گوارش به خوبي جذب مي‌شود. متابوليسم آن احتمالاً كبدي است. نيمه عمر دارو 3 الی 2 ساعت است كه در ناريايي احتقاني قلب، ممكن است به بيش از دو برابر برسد. اثر كاهنده فشارخون پس از يك نوبت مصرف دارو، طي دو ساعت و در نارسايي احتقاني قلب، خيلي سريع ظاهر مي‌شود. زمان لازم براي رسيدن به اوج غلظت اين دارو 3 الی 1 ساعت است. زمان لازم براي رسيدن به اوج اثر كاهنده فشارخون پس از مصرف مقدار واحد 4 الی 2 ساعت است. در نارسايي احتقاني قلب، اين زمان يك ساعت است. اين دارو عمدتاً از طريق صفرا و مدفوع دفع مي‌شود.
اشکال دارو:
- قرص
مقدار مصرف صحیح:
- در ابتدا 1 الی 3 میلی گرم است که در صورت نیاز افزایش می یابد.
اثر دارو:
- چند ساعت پس از مصرف ظاهر می شود.
قبل از مصرف دارو:
- لازم است مواردی مثل مشکلات قلبی، ناراحتی های مزمن کبد و کلیه و مصرف هر نوع داروی دیگر را با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض جانبی دارو:
- سرگیجه و غش دو عارضه شایع مصرف این دارو هستند. همچنین افت شدید فشارخون، ورم پا و تنگی نفس. (مصرف این دارو موجب کاهش شدید فشارخون می شود، بنابراین بهتر است هنگام برخاستن از حالت خوابیده و نشسته احتیاط کنید).
- تهوع، سردرد، خشکی دهان، درد شکمی، استفراغ، تاری دید، ضربان قلب تند یا نامنظم، سرگیجه، افسردگی، اسهال، ضعف، ادم، تب، ناتوانی جنسی، نارسایی کبدی، خارش، تکرر ادرار، خواب آلودگی، خستگی، تورم صورت، تورم زبان، تنگی قفسه سینه، پانکراتیت، تورم دهان، تورم لب ها، ضربان قلب سریع یا نامنظم، راش پوستی، ناراحتی یا اختلال تنفس، تورم دست و پا، گرفتگی بینی، سنکوپ، بی اختیاری ادرار، سرگیجه شدید یا مداوم، افت فشارخون ارتواستاتیک، عملکرد غیر طبیعی کبدی.
تداخلات دارویی:
- برخی از داروها مانند سیلدنافیل، یوهیمب، تامسولوسین و وردنافیب با پرازوسین دارای تداخلات شدیدی هستند. بنابراین از مصرف همزمان این داروها با یکدیگر جداً خودداری کنید.
- برخی از داروها نیز هستند که با پرازوسین تداخل دارند و نباید همزمان مصرف شوند که از جمله این داروها می توان به ترپروستینیل، بریمونیدین، تیزانیدین، اتانول، فنیل افرین و لوفکسیدین اشاره کرد.
شرایط نگهداری:
- پرازوسین را مطابق دستورالعمل های روی محصول یا مطابق دستورات پزشک نگهداری کنید.
- دور از دسترس کودکان باشد.
نکات مهم:
- اين دارو در بيماران مبتلا به بيماري‌هاي شديد قلبي بايد با احتياط فراوان مصرف شود.
- اولين مقدار مصرف دارو، ممكن است سبب كلاپس ناشي از كاهش فشارخون شود.
- در طول درمان نارسايي احتقاني قلب، ممكن است نسبت به اثر پرازوسين تحمل ايجاد شود.
- اندازه‌گيري فشارخون در فواصل منظم طي مصرف دارو، ضرورت دارد.
- مقدار مصرف دارو بايد بر اساس پاسخ فشارخون و نياز هر بيمار تنظيم شود.
- دارو بايد حتي در مواقعي كه احساس بهبودي مي‌شود، مصرف گردد.
- اين دارو زيادي فشارخون را درمان نمي‌كند، بلكه آن را كنترل مي‌كند. مصرف دارو ممكن است براي تمام عمر ضروري باشد.
- هنگام برخاستن از حالت خوابيده يا نشسته بايد احتياط شود.
- در صورت بروز سرگيجه يا منگي به ويژه پس از مصرف مقدار شروع دارو، بايد احتياط شود.
- در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اين كه تقريباً زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد. در اين صورت مقدار مصرف بعدي نبايد دو برابر شود.
- هنگام رانندگي يا كار با وسايلي كه نياز به هوشياري دارند، احتياط نمود.
- از مصرف ساير داروها، به ويژه داروهاي مقلد سمپاتيك كه نياز به نسخه ندارند، بدون مشورت با پزشك بايد خودداري شود.