نام های دیگر: بابونج الطيور – زلف پیررسمی، پیرگیاه.

نوع گیاه: بوته

نام خانواده: کاسنی

قسمت مورد استفاده: تمام گیاه

مقدار و دستور مصرف: 4 الی 2 گرم روزی سه بار به صورت دم کرده.

ترکیب شیمیایی: آلکالوئیدهای سنسیونین و سنسین و یک باز در آن وجود دارد.

مشخصات: گیاهی است از خانواده ی Compositae تیره ی فرعی Radicae یک ساله یا چند ساله و کوتاه به بلندی ده تا یک صد سانتی متر ساقه ی آن مخطط منشعب و پوشیده از کرکهای خزی توأم با عنکبوتی است. رنگ برگها در سطح زیر سبز ،مات برگها دارای بریدگیهای عمیق در قسمت پایین گیاه و دارای دمبرگ و در قسمت بالای ساقه بدون دمبرگ است. گلهای آن زرد می باشد. در تابستان ظاهر میشود و به صورت علف هرز در مزارع میروید و همچنین در دامنه های مرطوب و کم ارتفاع کوهستانها رشد می کند. در ایران در مناطق مختلف کشور در کازرون مسجد سلیمان، کلاک کرج و اطراف تیران تا ارتفاع ۱۷۶۰ متر میروید در هند نیز می روید و در باغ ها نیز کاشته می شود.

خواص:

1. مالیدن آب جوشانده ی صد گرم خشک آن در یک لیتر آب و یا مالیدن عصاره ی آن روی بواسیر و ورم ها آثار درمانی و تسکینی و نرم کننده دارد.
2. هر بار ۱۵ تا ۲۰ قطره از عصاره ی آن را روان کرده بخورید برای قطع اخلاط خونی و خونریزی ها قطع خونریزی از بینی و اسهال خونی برای تنظیم عادت ماهیانه به عنوان قاعده آور درمان صرع و زردی و دفع سنگ کلیه آثار مفید دارد دردهای بعد از قاعدگی را تسکین میدهد.

مضرات:

• در زنان آبستن توصیه نمی گردد.