کاربر

لاموتریژین (Lamotirigine)

بیماری ها ، داروها ، تشخیص ، درمان و ...

شناخت دارو: عبارت است از لاموتریژین یک داروی ضد صرع می باشد و همچنین داروی ضد تشنج نیز نامیده می شود. لاموتریژین بتنهایی و یا همراه دیگر داروها در درمان حملات تشنجی در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. لاموتریژین همچنین در دوره خلقو خوی تأخیری در بزرگسالان دارای اختلال دو قطبی (شیدایی افسردگی) استفاده می شود.

دسته دارویی:

  • داروهای ضد صرع و ضد تشنج

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

  • مکانیسم دقیقلاموتریژین هنوز کاملاً مشخص نشده است. لاموتریژین کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می کند.
  • لاموتریژینیک دروی ضد صرع می باشد که لاموتریژین کانالهای سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می کند.
  • لاموتریژینپس از مصرف خوراکی به سرعت وبطور کامل جذب می گردد. داروی لاموتریژین در کبد متابولیزه می شود و تحت متابولیسم عبور اول ناچیزی قرار می گیرد. فراهمی زیستی لاموتریژین حدود 98% است. فراهمی زیستی تحت تأثیر غذا قرار نمی گیرد. حداکثر غلظت پلاسمایی بدنبال مصرف لاموتریژین پس از 1.4 تا 4.8 ساعت بدست می آید. نیمه عمر لاموتریژین حدود 25 ساعت می باشد.

اشکال دارو:

  • محلول خوراکی، قرص

مقدار مصرف صحیح:

  • مقدار مصرف معمول برای پیشگیری از حملات تشنجی: بزرگسالان: در ترکیب با یک رژیم ضد صرع حاوی والپروئیک اسید: هفته اول و دوم: 25 mg روز در میان، هفته سوم و چهارم: 25 mg هر روز، مقدار نگهدارنده معمول: (100 تا 400) 1 mg/day یا 2 مقدار منقسم تا دستیابی به مقدار نگهدارنده 25 تا 50 mg/day هر 1 تا 2 هفته افزایش داده شود. مقدار نگهدارنده معمول برای مصرف لاموتریژین با والپروئیک اسید بتنهایی 100 تا 200 والپروئیک اسید می باشد. در ترکیب با داروهای ضد صرع القا کننده آنزیم: (فاقد والپروئیک اسید). هفته اول و دوم: 50mg/day  هفته سوم و چهارم: 100 mg/day در دو مقدار منقسم. مقدار نگهدارنده معمول: 300 تا 500 mg/day در دو مقدار منقسم. تا دستیابی به مقدار نگهدارنده 100 mg/day هر 1 تا 2 هفته افزایش داده شود.
  • برای بیماران دریافت کننده القا کننده های آنزیم AEDs بجز والپرووات: مقدار اولیه: 50 mg خوراکی یکبار در روز بمدت دو هفته سپس به 50 mg خوراکی دو بار در روز بمدت دو هفته افزایش داده شود. مقدار نگهدارنده: 150 تا 250 mg خوراکی دو بار در روز. مقدار مصرف ممکن است 100 mg/day هر هفته افزایش داده شود. حداکثر مقدار مجاز: 700 mg/day .

عوارض جانبی دارو:

  • تهوع , سردرد , دردشکمی , گیجی , استفراغ , بثورات جلدی , اسهال , ضعف , تب , علائم شبه آنفولانزا , حالت خواب آلودگی , التهاب برونش , عدم هماهنگی عضلات , دوبینی.

تداخلات دارویی:

  • اریترومایسین , دسموپرسین , ریسپریدون , زولپیدم , فولیک اسید , دزوژسترول , فنی توئین , کلوزاپین , والپروات سدیم , کاربامازپین , فنتولامین مزیلات , کوئتیاپین/ کوتیاپین , اتینیل استرادیول , دوفتیلید , بوتالبیتال و استامینوفن , تریازولام , سکوباربیتال , آتوواکون/ پروگوانیل , کانابیدیول , برومازپام.

موارد منع مصرف:

  • ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن.

شرایط نگهداری:

  • در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

  • بروزبثورات جلدی، واکنش های ازدیاد حساسیت، اختلالات خونی، نارسایی اعضا، افکار خودکشی، وخیم تر شدن تشنج ها، عوارض جانبی سیستم عصبی مرکزی، مننژیت غیرعفونی با مصرف لاموتریژین امکانپذیر می باشد.
  • لاموتریژین در موارد نارسایی کبد و یا کلیه و تالاسمی با احتیاط فراوان مصرف شود.
  • از قطع ناگهانی مصرفداروی لاموتریژین خودداری کنید. قطع مصرف لاموتریژین باید به تدریج و حداقل طی دو هفته و زیر نظر پزشک متخصص صورت پذیرد.
  • خانم ها باید پزشک خود را از قصد شروع یا توقف مصرف قرص های ضد بارداری یا دیگر داروهای هورمونی زنانه آگاه کنند.
  • لاموتریژینآهسته رهش نباید خرد یا شکسته و یا جویده شود.
  • بعلت بروز تاری دید و سرگیجه و خواب آلودگی هنگام انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند شامل رانندگی و کار با ماشین آلات احتیاط لازم را انجام دهید.
error: محتوا محافظت شده می باشد.