شناخت دارو: عبارت است از فلوربی پروفن یک داروی ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) است. فلوربی پروفن با کاهش هورمون هایی که باعث التهاب و درد در بدن می شوند عمل می کند. فلوربی پروفن در درمان درد و التهابی که در استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید ایجاد می­شود استفاده می­شود

دسته دارویی:

• ضد التهاب های غیر استروئیدی یا NSAID ها

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• مانند سایر NSIAD ها اثر ضدالتهابی فلوربی پروفن از طریق مهار برگشت پذیر سیکلواکسیژناژ (COX)، آنزیم مسئول تبدیل آراشیدونیک اسید به پروستاگلاندین G2 و پروستاگلاندین G2 به پروستاگلاندین H2 در مسیر سنتز پروستاگلاندین رخ می دهد و به طور موثری غلظت پروستاگلاندین های درگیر در التهاب، درد، تورم و تب را کاهش می دهد. فلوربی پروفن یک مهارکننده غیر انتخابی COX بوده و فعالیت COX-1 و COX-2 را مهار می کند. فلوربی پروفن یک عامل ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIAs) از دسته پروپیونیک اسید است که از لحاظ ساختاری و فارماکولوژیکی با فنوپروفن، ایبوپروفن و کتوپروفن مرتبط است و اثرات مشابه فارماکولوژیک با دیگر NSAIA ها دارد. فلوربی پروفن اثرات ضدالتهاب، ضددرد و فعالیت ضد تب از خود نشان می دهد، جذب: سریع، حجم توزیع: 0.12L/kg، متابولیسم: کبدی از طریق CYP2C9 . متابولیت اصلی آن 4-فلوربی پروفن (غیرفعال) است. دفع: ادراری (کمتر از 3% بدون تغییر، حدود 70% از طریق متابولیت ها)، زمان پیک اثر: حدود 2 ساعت، نیمه عمر حذف: 4.7 تا 5.7 ساعت، پروتئین بایندینگ: بیش از 99% عمدتا با آلبومین.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• دوز معمول بالغین برای استئوآرتریت: 200 تا 300 میلی­گرم خوراکی در روز در 2 تا 4 دوز منقسم. ماکسیمم دوز تکی: 100 میلی گرم.
• دوز معمول بالغین در آرتریت روماتوئید: 200 تا 300 میلی­گرم خوراکی در روز در 2 تا 4 دوز منقسم. ماکسیمم دوز تکی: 100 میلی گرم.

عوارض جانبی دارو:

• درد شکمی، درد حالب، مدفوع خونی یا سیاه و کدر، ادرار کدر و خونی، یبوست، سختی در ادرار کردن، سوزش و دردناک بودن دفع ادرار، تکرر ادرار، درد پهلو یا پشت، راش پوستی، دردهای شکمی شدید، تورم، استفراغ خونی یا دارای مواردی مانند دانه ­های قهوه.

تداخلات دارویی:

• استیل کولین , پردنیزولون فورت , تاناستوم , دروسپیرنون , لوتپردنول , جینکوبیلوبا , نتونال , دسیرودین , دوکسازوسین , فنین دیون | فنیندیون , مگلومین کامپاند , تراوپروست , داساتینیب , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , بتریکسابان , تراندولاپریل , بنازپریل , آمینولوولینیک اسید خوراکی , پمترکسد | پمترکسید , دیاتریزوات (آمیدوتریزوئیک اسید) , یوتالامات , آمینولوولینیک اسید موضعی , راموسیروماب , کوردیسپس , برمفناک , آیوکساگلات , رمدسیویر , آمینوهیپورات سدیم.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، سابقه آسم، واکنش های آلرژیک بعد از دریافت آسپرین یا دیگر NSAIDها. نارسایی قلبی کنترل نشده شدید، زخم فعال معده یا دوازدهه، خونریزی فعال گوارشی، سابقه زخم های عود کننده یا بیماری های التهابی گوارشی فعال، بیماریهای التهابی روده، اختلالات کبدی شدید، اختلالات کلیوی شدید (CrC CrCl <30 mL/minute or 0.5 mL/second) ، هایپرکالمی شناخته شده، بچه ها و بزرگسالان زیر 18 سال، دوران شیردهی و سه ماهه سوم بارداری.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• NSAID ها باعث افزایش ریسک وقایع ترومبوآمبولیک قلبی عروقی شدید می شود مانند انفارکتوس میوکارد و سکته که می تواند کشنده باشد. این اتفاق ممکن است خیلی زود رخ دهد یا در طول درمان اتفاق بیفتد. همچنین می­توانند باعث عوارض جدی گوارشی شوند شامل خونریزی، زخم و سوراخ شدن معده یا روده که می­تواند کشنده باشد. این اتفاقات می تواند در هر زمانی در طول درمان رخ دهد و بدون هیچ علامت هشداردهنده ای باشد. بیماران مسن و بیماران با سابقه زخم معده و یا خونریزی گوارشی بیشتر در معرض خطر عوارض گوارشی جدی قرار دارند.
• اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید: دیورتیک ها مانند فوروزماید و اسپیرونولاکتون، گلیکوزیدهای قلبی مانند دیگوکسین، مهارکننده های ACE مانند کاپتوپریل و آنتگونیست های آنژیوتانسین 2 مانند لوزارتان، ضد اعقادها مانند وارفارین، لیتیوم، زیدووودین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و تاکرولیموس، کورتیکواستروئیدهایی مثل پردنیزولون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون، داروهای ضد افسردگی مهارکننده بازجذب سروتونین مانند فلوکستین و پاروکستین، آنتی بیوتیک­هایی از دسته­ی کینولون­ها مانند سیپروفلوکساسین، میفه پریستون، هر داروی ضدالتهاب و ضددرد دیگری مانند آسپیرین و داروهای مهارکننده   COX-2 مانند سلکوکسیب و لومیراکوکسیب.