شناخت دارو: عبارت است از زوپیکلون یک داروی خواب آور می باشد که اثر کوتاهی در درمان بی خوابی دارد.

دسته دارویی:

• خواب آورهای آرامبخش و ضد جنون ها

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• این دارو بسرعت از طریق خوراکی جذب شده و بطور وسیعی در بافتهای بدن توزیع می شود. نیمه عمر حذفی آن 5/5-5/3 ساعت بوده و حدود 80-45% باند پروتئینی دارد. این دارو بمیزان وسیعی در کبد متابولیزه می شود دو متابولیت عمده این دارو عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود. حدود 50% دوز از طریق دکربوکسیلاسیون به متابولیت غیر فعال تبدیل شده که قسمتی از آن بصورت دی اکسید کربن از طریق ریه دفع می شود. فقط 5% دوز بصورت تغییر نیافته در ادرار و حدود 16% در مدفوع قابل یافت است. این دارو وارد شیر مادر نیز می شود.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• حداقل 3.75 و حداکثر 7.5 میلی گرم طی 1 مرحله قبل از خواب می باشد.

اثر دارو:

• نیم ساعت پس از مصرف ظاهر می شود و تا چندین ساعت باقی می ماند.

قبل از مصرف دارو:

• مصرف این دارو در افرادی که در معرض حملات تشنجی، بیماری های مزمن کبد و کلیه هستند باید طبق نظر پزشک باشد.

عوارض جانبی دارو:

• سرگیجه، مشکل در هماهنگی، خشکی دهان، طعم ناخوشایند در دهان.

تداخلات دارویی:

• داروهای حاوی زوپیکلون، سایر داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، آنتی هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، شل کننده‌های عضلانی (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین)، داروهای ضد درد یا تسکین دهنده‌های سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، سدیم اکسیبات.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، بارداری، شیردهی، افراد مسن، مشکلات خلقی یا روانی (مانند افسردگی، افکار خودکشی)، سابقه شخصی یا خانوادگی راه رفتن در خواب، مشکلات ریوی یا تنفسی (مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، آپنه خواب)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، میاستنی گراویس.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• مصرف این دارو موجب خواب آلودگی، فقدان هوشیاری و تأخیر واکنش نسبت به محرک ها می شود.
• افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه سرگیجه، گیجی، بی‌ثباتی و خواب آلودگی بیش از حد، حساس باشند. این عوارض می‌توانند خطر افتادن را افزایش دهند.
• با افزایش سن، الگوی خواب شما ممکن است به طور طبیعی تغییر کند و خواب شما در طول شب چندین بار قطع شود. با پزشک در مورد راههایی به غیر از دارو برای بهبود خواب مانند پرهیز از مصرف کافئین و الکل نزدیک به زمان خواب، اجتناب از چرت زدن در طول روز و رفتن به رختخواب در زمان مشخصی از شب مشورت نمایید.
• برای کاهش خطر سرگیجه یا افتادن، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی بلند شوید.
• چنانچه جراحی در پیش دارید، پزشک را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
• در مدت درمان با این دارو از مصرف الکل بپرهیزید.