شناخت دارو: عبارت است از رامیپریل به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود. فشار خون بالا بر حجم کار قلب و عروق می افزاید. اگر برای مدت طولانی ادامه یابد، قلب و عروق ممکن است به درستی کار نکنند. این حالت می تواند به رگ های خونی مغز، قلب و کلیه ها آسیب برساند و منجر به سکته مغزی، نارسایی قلبی یا نارسایی کلیه شود. کاهش فشار خون می تواند خطر سکته مغزی و حملات قلبی را کاهش دهد. رامیپریل یک مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) است. این ماده با مسدود کردن ماده ای در بدن که باعث سفت شدن رگ های خونی می شود، عمل می کند. در نتیجه رامیپریل رگ های خونی را شل می کند. این دارو باعث کاهش فشار خون و افزایش خون و اکسیژن به قلب می شود. رامیپریل همچنین در برخی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پس از حمله قلبی استفاده می شود. پس از حمله قلبی، برخی از عضلات قلب ضعیف شده و آسیب می بینند. این ماهیچه های قلب ممکن است با گذشت زمان به ضعیف شدن ادامه دهند. این امر پمپاژ خون را برای قلب دشوارتر می کند. مصرف رامیپریل ممکن است در چند روز اول پس از حمله قلبی برای افزایش میزان بقا شروع شود. رامیپریل همچنین برای کاهش احتمال حملات قلبی یا سکته مغزی در بیماران 55 ساله یا بالاتر با بیماری قلبی جدی استفاده می شود.

دسته دارویی:

• داروهای قلبی و عروقی

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) با مهار تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II )یک وازو کانسترونکتور درون‌زا قوی و با مهار متابولیسم برادی کینین عروق را گشاد می‌کند. این اقدامات منجر به کاهش فشارهای اضافی در قلب می‌شود. مهارکننده‌های ACE همچنین با مهار ترشح آلدوسترون ناشی از آنژیوتانسین -II دفع سدیم و آب را تقویت می‌کنند. افزایش پتاسیم نیز ممکن است مشاهده شود. مهارکننده‌های ACE همچنین اثرات محافظت‌کننده کلیوی را از طریق گشادشدن عروق کلیه‌ها انجام می‌دهند. مهارکننده‌های ACE باعث می‌شوند که تغییرات قلبی و عروقی ناشی از فشارخون بالا، نارسایی قلبی و انفارکتوس میوکارد کاهش یابد. فراهمی زیستی: 50-60٪، تحت‌تأثیر غذا نیست، زمان پیک غلظت پلاسمایی: 1 ساعت (رامیپریل)؛ 2 تا 4 ساعت (رامی پریلات). پروتئین بایندینگ: 73٪ (ramipril)، 56٪ (ramiprilat). متابولیزه شده توسط کبد از طریق جدا شدن گروه استر، متابولیت: متابولیت فعال رامیپریل، نیمه‌عمر: 13 تا 17 ساعت (رامیپریل)، دفع: ادرار (60٪)، مدفوع (40٪)، شروع عمل: 1 تا 2 ساعت، مدت‌زمان عمل: 24 ساعت.

اشکال دارو:

• قرص، کپسول

مقدار مصرف صحیح:

• هنگام شروع مصرف رامیپریل، قطع یا کاهش دوز دیورتیک همراه را در نظر بگیرید. اگر قطع یا کاهش دوز دیورتیک ممکن نیست، کاهش دوز اولیه رامی پریل را در نظر بگیرید. فشار خون را از نزدیک کنترل کنید تا تثبیت شود.
• نارسایی قلبی ناشی از انفارکتوس میوکارد، خوراکی، اولیه: 5 میلی‌گرم دو بار در روز؛ ممکن است به علت افت فشار دوز را به 1.25 میلی‌گرم دو بار در روز کاهش دهند. دوز اولیه را به مدت یک هفته ادامه دهید و سپس هر 3 هفته بر اساس تحمل بیمار دوز را افزایش دهید تا به دوز هدف 5 میلی‌گرم دو بار در روز دست یابید.
• فشار خون، خوراکی، اولیه: 5 میلی‌گرم یک‌بار در روز، تیتراسیون دوز بر اساس پاسخ بیمار پس از 2 تا 4 هفته تا 20 میلی‌گرم در روز در 1 یا 2 دوز منقسم، کاهش خطر ابتلا به سکته قلبی، سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، خوراکی، اولیه: 2.5 میلی‌گرم یک‌ بار در روز به مدت 1 هفته، سپس 5 میلی‌گرم یک‌بار در روز به مدت 3 هفته بعد، سپس بر اساس تحمل بیمار دوز به دوز نگهدارنده 10 میلی‌گرم روزانه افزایش یابد (ممکن است دوزهای تقسیم شده در بیماران مبتلا به فشار خون بالا یا بیمارانی که اخیراً MI داشته باشند تجویز شود).
• نارسایی قلبی با کاهش برون‌ده قلبی، خوراکی، اولیه: 25 تا 2.5 میلی‌گرم یک‌بار در روز، دوز هدف: 10 میلی‌گرم یک‌بار در روز، تنظیم دوز برای بیماران مبتلا به کاهش حجم، اولیه: 1.25 میلی‌گرم یک بار در روز، افزایش دوز بر اساس تحمل بیمار تا مشاهده اثر درمانی.

عوارض جانبی دارو:

• افت فشار خون، افزایش سرفه، آنژین صدری، افت فشارخون وضعیتی، سنکوپ، سردرد، سرگیجه، خستگی، سرگیجه، درد قفسه سینه غیر قلبی، هیپرکلمی، حالت تهوع، استفراغ، افزایش نیتروژن اوره خون، افزایش کراتینین سرم، نارسایی کلیوی، درد شکم، تحریک عصبی، اگرانولوسیتوز، فراموشی، واکنش آنافیلاکسی، آنژیوادم، بی اشتهایی، اضطراب، آرتروالژیا، آرتروز، نقص شنوایی، ساپرس مغز استخوان، آریتمی قلبی، بیماری مغزی و عروقی، یبوست، کاهش هماتوکریت، کاهش هموگلوبین، افسردگی، دیافورز، اسهال، خواب آلودگی، تغییر حس چشایی، سوء هاضمه، دیسفاژی، تنگی نفس، ورم، ائوزینوفیلی، اپیستاکسیس، اریتما مولتیفرم، گاستروانتریت، آنمی همولیتیک، هپاتیت، واکنش حساسیت (تب، بثورات، پوستی، کهیر)، هیپوناتریمی، ناتوانی جنسی، افزایش ترانس امینازهای سرم، بی خوابی، بی قراری، درد عضلانی، انفارکتوس میوکارد، عصبی شدن، نورالژی، نوروپاتی، انیکولیزیس، تپش قلب، پانکراتیت، پانسیتوپنی، پارستزیا، پمفیگویید، پمفیگوس، پروتئینوری، پورپورا، تشنج، سیالوره، حساسیت به نور، سندرم استیون-جانسون، افت فشارخون علامت، ترومبوسیتوپنی، وزوز گوش، نکروز سمی اپیدرم، لرزش، اختلال در بینایی، توهم بینایی، افزایش وزن، زروستومیا.

تداخلات دارویی:

• آملودیپین+والسارتان , سوکروز آهن , پتاسیم سیترات , دوکسازوسین , آهن دکستران , آلیسکایرن , سولفامتوکسازول , دالتپارین , سلکوکسیب , تریامترن , سولینداک , ترپروستینیل , آزاتیوپرین , آلوپورینول , اورولیموس , بریمونیدین , پرگابالین , پنتوکسی فیلین , نیسرگولین , اوبینوتوزومب , فولکودین , کیناگولید , ساکوبیتریل , یوراپیدیل , بروم پریدول , باربیتورات , بن پریدول , لورمتازپام , مولسی دومین , نافتوپیدیل , تولواپتان , آلفوزوسین , بریگاتینیب , فروس گلوکونات , تمسیرولیموس , آپروتینین , نیتروپروساید سدیم , رانولازین , تری متوپریم , لیتیوم , آمیفوستین , دکس متیل فنیدات , نیکوراندیل , هپارین , یوهمبین , سدیم فسفات (وریدی ) , داپوکستین , اپلرنون , تاکرولیموس , تیزانیدین , دروسپیرنون , دولوکستین , دیازوکساید , سیرولیموس , نابومتون , آزیلسارتان , کاندسارتان , تلمیزارتان | تلمیسارتان , کاناگلیفلوزین , ایربزارتان , اولمزارتان , ساکوبیتریل و والزارتان , رمدسیویر , نسیریتاید , آنژیوتانسین II.

موارد منع مصرف:

1. ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن. حساسیت به دارو یا سایر مهار کننده های ACE.
2. در بیماران مبتلا به دیابت یا اختلال کلیوی (به عنوان مثال، GFR <60 mL/min/1.73 m²) با آلیسکیرن مصرف نشود.
3. تجویز همزمان داروهای مهار کننده های نپریلیزین (به عنوان مثال ساکوبیتریل) با مهار کننده های ACE ممکن است خطر آنژیوادم را افزایش دهد.
4. مهارکننده های ACE را در مدت زمان 36 ساعت از از ساکوبیتریل / والسالارتا ن تجویز نکنید.
5. آنژیوادم ایدیوپاتیک یا سابقه آنژیوادم مربوط به درمان قبلی با یک مهار کننده ACE.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• در اسرع ‌وقت هنگام تشخیص بارداری، دارو را قطع کنید. بر سیستم رنین – آنژیوتانسین تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد الیگوهیدرامنیوس می‌شود که ممکن است منجر به آسیب جنین و / یا مرگ شود.
• احتمال بروز واکنش‌های آنافیلاکسی و واکنش‌های مرتبط با آن را در نظر داشته باشید.
• خطر نارسایی کبدی که به عنوان یرقان کلستاتیک شروع می‌شود و برخی اوقات منجر به نکروز فولمیننت کبدی کشنده می‌شود، وجود دارد.
• افت شدید فشارخون در مصرف همزمان با دیورتیک‌ها، هیپوولمی، هیپوناترمیا. افزایش خطر در بیماران مبتلا به CHF وجود دارد.
• افزایش خطر افت فشارخون در بیمارانی که تحت عمل جراحی یا تحت بیهوشی با عوامل کاهنده فشارخون قرار دارند وجود دارد. در چنین شرایطی با استفاده از حجم بیشتر مایعات، وضعیت بیمار اصلاح شود.
• تجویز با مهارکننده‌های mTOR (به عنوان مثال تمسیرولیموس) ممکن است خطر ابتلا به آنژیوادم را افزایش دهد.
• تغییر در عملکرد کلیه به دلیل انسداد سیستم رنین -آنژیوتانسین -آلدوسترون وجود دارد.
• کاهش میزان گلبول قرمز و میزان هموگلوبین با موارد نادر آگرانولوسیتوز، پانسیتوپنی و ساپرس مغز استخوان وجود دارد.
• محاصره دوگانه سیستم آنژیوتانسین رنین با ARBها، مهارکننده‌های ACE یا آلیسکیرن با افزایش خطر ابتلا به افت فشارخون، هایپرکالمی و تغییرات عملکرد کلیه (از جمله نارسایی حاد کلیوی) در مقایسه با تک درمانی همراه است.
• افزایش ریسک هایپرکالمی در هنگام مصرف دارو وجود دارد.
• سرفه قابل برگشت، مقاوم و غیر پروداکتیو
• بیمارانی که همزمان با مهارکننده ACE، مهارکننده mTOR (مانند تمسیرولیموس، سیرولیموس، اورولیموس) یا یک مهارکننده نپریلیزین دریافت می‌کنند ممکن است در معرض خطر ابتلا به آنژیوادم قرار گیرند. اگر بیمار دچار زردی یا افزایش آنزیم‌های کبدی شود، دارو قطع شود.
• افزایش در BUN / SCr ممکن است در بیماران مبتلا به تنگی شریان کلیوی یک‌طرفه یا دوطرفه رخ دهد. مانیتور دقیق موردنیاز است.
• در بیماران قلبی بعد از سکته قلبی، حداقل 2 ساعت پس از دوز اولیه و حداقل یک ساعت دیگر بعد از تثبیت فشارخون، فشار و وضعیت بیمار را کنترل کنید.
• پارامترهای نظارت: فشارخون، BUN، کراتینین سرم و پتاسیم. اگر بیمار دارای بیماری کلاژن عروقی و یا اختلال کلیوی است که به طور دوره‌ای CBC را با افتراق کنترل کنید. احتمالاً در شیر مادرترشح می شود.
• شیردهی توصیه نمی شود. به محض تشخیص حاملگی دارو قطع شود.
• در طول سه ماهه دوم و سوم بارداری، درمان می تواند منجر به آسیب جنین شود (مثلاً افت فشار خون، هیپوپلازی جمجمه نوزادان، آنوری، نارسایی کلیوی برگشت پذیر و برگشت ناپذیرو مرگ).