یووئیت چشم: عبارت است از به طور کلی یووئیت به مجموعه ای از شرایط اطلاق می شود که باعث التهاب لایه میانی چشم، یووه آ و بافت اطراف آن می شود. این وضعیت ممکن است دردناک باشد، ممکن است چشم قرمز و دید کدر شود. آسیب به چشم، عفونت ویروسی یا باکتریایی و برخی بیماری های زمینه ای می توانند باعث یووئیت و تورم و آسیب در بافت چشم شوند. اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است منجر به از دست دادن بینایی و سایر مشکلات شود. یووئیت می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. اصطلاح یووئیت به التهاب یووه آ و هر بخشی از داخل چشم اشاره دارد. انواع مختلفی از یووئیت با تعدادی از علل بالقوه وجود دارد. این بیماری عمدتاً افراد 20 تا 60 ساله را تحت تأثیر قرار می دهد، اما هر کسی می تواند به این بیماری دچار شود.

انواع یووئیت چشم:

1. یووئیت قدامی: یووئیت قدامی شایع ترین شکل یووئیت است. این عارضه که به نام التهاب عنبیه نیز شناخته می شود، قسمت جلویی چشم را درگیر می کند و پزشکان با توجه به گلبول های سفید و فیبرین در حفره قدامی (قسمت جلوی چشم) آن را تشخیص می دهند. پزشکان فکر می کنند که این وضعیت ناشی از التهاب عنبیه است.
2. یووئیت میانی: یووئیت میانی می تواند ویتریتیس یا پارس پلانیتیس باشد. ویتریتیس التهاب قسمت ژله مانند چشم، حفره زجاجیه است. هنگامی که هیچ دلیل زمینه ای برای یووئیت میانی وجود نداشته باشد، به آن پارس پلانیتیس می گویند.
3. یووئیت خلفی: یووئیت خلفی التهاب شبکیه و مشیمیه است. خلفی به پشت چشم اشاره دارد.
4. پانووئیت: پانووئیت التهاب در تمام لایه های یووه آ است. این نوع یووئیت می تواند سایر نواحی چشم از جمله عدسی، شبکیه، عصب بینایی و زجاجیه را درگیر کند. همچنین می تواند باعث کاهش بینایی و نابینایی شود.

علائم:

1. علائم و نشانه های یووئیت می تواند متفاوت باشد. اغلب، آنها به طور ناگهانی رخ می دهند، اما می توانند به تدریج ایجاد شوند. علائم احتمالی عبارتند از:
2. درد و قرمزی چشم
3. فتوفوبیا، حساسیت غیر طبیعی به نور
4. مشکلات کلی بینایی، از جمله تاری دید
5. شناورها: نقاطی در چشم که شبیه میله‌های کوچک یا زنجیره‌ای از حباب‌های شفاف هستند که در میدان دید شناور هستند.

علت:

• یووئیت ممکن است در هر فردی رخ دهد. التهاب ممکن است محدود به چشم باشد یا با عفونت های ویروسی یا باکتریایی، اختلالات خود ایمنی و یا آسیب مرتبط باشد. عفونت هایی که می تواند باعث ایجاد یا افزایش خطر یووئیت شوند عبارتند از: اچ آی وی، هرپس سیمپلکس، بروسلوز، زونا، لپتوسپیروز، بیماری لایم، سیفلیس، توکسوکاریازیس، توکسوپلاسموز، سل (TB)،
• اختلالات خودایمنی و التهابی نیز ممکن است باعث یووئیت شوند. این اختلالات شامل موارد زیر است: پسوریازیس، روماتیسم مفصلی، بیماری کرون، کولیت زخمی، آرتروز، اسپوندیلیت آنکیلوزان، بیماری وگت کویاناژی هارادا، مولتیپل اسکلروزیس (MS).
• یکی دیگر از علل احتمالی یووئیت آسیب به چشم است. آسیب ممکن است به دلیل ضربه یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی باشد.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. بارداری
2. سیگار کشیدن
3. سطح ویتامین D
4. استفاده از داروهای خاص
5. مبتلا بودن به یک بیماری خودایمنی، مانند آرتریت روماتوئید

پیشگیری:

• افرادی که با یک بیماری زمینه‌ای مانند آرتریت روماتوئید یا ام‌اس زندگی می‌کنند، می‌توانند با پیروی از برنامه‌های درمانی و حفظ وضعیت بهبودی خود از یووئیت پیشگیری کنند.

عوارض احتمالی:

1. ادم
2. ماکولا
3. گلوکوم
4. بافت اسکار
5. آب مروارید
6. جدا شدن شبکیه
7. از دست دادن بینایی

تشخیص:

• یک چشم پزشک قادر خواهد بود تا هنگام انجام معاینه چشم، یووئیت را ببیند. در طول معاینه، چشم پزشک احتمالاً با یک لامپ شکاف دار مخصوص به چشم نگاه می کند. ویژگی کلیدی بیماری یووئیت مشاهده گلبول های سفید خون در محفظه قدامی یا زجاجیه است. سایر نشانه ها شامل برجستگی های روی قرنیه است که به آن رسوبات کراتیکی می گویند. اگر التهاب در عنبیه وجود داشته باشد، ممکن است بیماران در هنگام انقباض مردمک، یعنی زمانی که نور به آن برخورد می کند، کمی درد احساس کنند. با توجه به تعدادی از شرایط زمینه‌ای که ممکن است باعث یووئیت شوند، چشم‌پزشک برای بررسی کامل و تشخیص بیماری زمینه‌ای، فرد را به متخصص یووئیت یا روماتولوژیست ارجاع می دهد.

درمان طب نوین:

• فرد مبتلا به یووئیت که درمان سریع و مناسب دریافت می کند معمولا بهبود می یابد. بدون درمان، خطر آب مروارید، گلوکوم، کراتوپاتی باند، ادم شبکیه و از دست دادن دائمی بینایی افزایش می یابد. رایج ترین درمان یووئیت شامل استفاده از قطره های کورتیکواستروئید برای کمک به کاهش التهاب است. علاوه بر این، فرد می تواند برای کمک به باز کردن مردمک چشم از قطره های چشمی که تورم و درد را کاهش می دهد، استفاده کند. چشم پزشک احتمالا یکی از موارد زیر را تجویز یا توصیه می کند:
• استروئیدهای خوراکی به شکل قرص
• استروئیدهای تزریقی در اطراف یا در چشم
• یک ایمپلنت جراحی که دوزهای کمی از استروئیدها را در طول زمان فراهم می کند
• ممکن است پزشک درمان با تنظیم کننده ایمنی یا داروهای بیولوژیک را برای کمک به کاهش پاسخ سیستم ایمنی نیز توصیه کند. اگر یک اپتومتریست مشکوک به اختلال خود ایمنی زمینه ای باشد، احتمالاً توصیه می کند که فرد برای مراقبت های تخصصی با روماتولوژیست تماس بگیرد. اینکه پزشک چه درمانی را توصیه می کند، می تواند بر اساس نوع یووئیت متفاوت باشد.
• درمان یووئیت قدامی: برخی از درمان های رایج برای یووئیت قدامی عبارتند از: قطره چشم برای گشاد شدن مردمک چشم، قطره برای کاهش فشار روی چشم، کورتیکواستروئیدهای موضعی.
• درمان یووئیت میانی و خلفی، پزشک از روش‌های دیگری برای درمان یووئیت میانی و خلفی استفاده می کند، این درمان ها شامل موارد زیر است: کورتیکواستروئیدها: تزریقی، داخل وریدی، ایمپلنتی یا خوراکی، ضد ویروس ها، آنتی بیوتیک ها یا سایر داروها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): برای درمان درد و تورم سرکوب کننده های ایمنی، کورتیکوتروپین، عوامل بیولوژیک.

درمان طب سنتی:

• درمان به علت زمینه ای آن بستگی دارد.

داروها:

• آزاتیوپرین

فعالیت:

• محدودیتی وجود ندارد.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و لبنیات پاستوریزه پرهیز کنید.

نکته:

• بر اساس محل وقوع یووئیت، چهار نوع مختلف از آن وجود دارد. برای درک انواع مختلف، فرد ابتدا باید بفهمد که یووه آ چیست. یووه آ که به نام‌های لایه یووه آل، پوشش یووه آل، سیستم یووه ال یا تونیک عروقی نیز شناخته می‌شود، لایه میانی بافتی است که در دیواره چشم یافت می‌شود. این لایه درون چشم به چندین عملکرد از جمله جذب نور و تمرکز کمک می کند. یووه آ از چندین بخش تشکیل شده است. این بخش ها عبارتند از: عنبیه، قسمت رنگی چشم که مردمک را احاطه کرده است، مشیمیه که به تمرکز لنز کمک می کند، جسم مژگانی، حلقه ای از عضله پشت عنبیه که شبکیه را به صلبیه متصل می کند.
• تفاوت یووئیت و ورم ملتحمه چیست؟ تفاوت اصلی بین ملتحمه و یووئیت لایه ای از چشم است که بیماری بر آن تأثیر می گذارد. ورم ملتحمه، همچنین به عنوان چشم صورتی نیز شناخته می شود، این بیماری لایه بیرونی چشم را تحت تاثیر قرار می دهد، در حالی که یووئیت لایه میانی را تحت تاثیر قرار می دهد. علل این دو بیماری نیز می تواند متفاوت باشند. در حالی که یووئیت ممکن است نتیجه التهاب مرتبط با یک اختلال خود ایمنی باشد، ورم ملتحمه معمولاً نتیجه یک عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی است. همچنین ممکن است به دلیل ورود یک ماده محرک یا حساسیت زا به چشم ایجاد شود. در حالی که هر دو بیماری می توانند باعث قرمزی و تحریک چشم شوند، ورم ملتحمه اغلب باعث مشکلات بینایی نمی شود. با این حال، ممکن است فرد دچار آبریزش چشم، احساس گیرکردن چیزی در چشم، ترشح و سوزش چشم شود.