گلف البو (آرنج گلف بازان): عبارت است از عارضه ” اپی کندیلیت داخلی” (التهاب داخلی بخشی از استخوان مفصل آرنج) معمولاً تحت عنوان بیماری” آرنج گلف بازان” شناخته می‌شود. این بدان معنی نیست که تنها گلف بازان به این بیماری مبتلا می‌شوند. اما حرکات چرخشی باز گلف، علت شایع آرنج گلف بازان می‌باشد. بسیاری از فعالیت‌های تکراری دیگر همچون: پرتاب اجسام، خرد کردن چوب با تبر، کار با اره‌برقی و بسیاری از ابزارهای دستی نیز می‌تواند باعث این بیماری شوند. هرگونه فعالیتی که باعث ایجاد فشار بر ماهیچه‌های ساعد شود، می‌تواند علائم بیماری آرنج گلف بازان را ایجاد نماید. عضلات فلکسور (خم کننده) مچ دست؛ ماهیچه‌های ساعد هستند که دست را به‌ طرف جلو خم می‌کنند. فلکسورهای مچ دست در سمت کف دست واقع شده‌اند. اغلب فلکسورهای مچ دست؛ توسط یک تاندون اصلی به بخش اپی کندیل داخلی (بخش داخلی سر مفصل) آرنج متصل می‌شوند. به این تاندون ” تاندون مشترک فلکسور (خم کننده)” می‌گویند.

علائم:

1. علامت اصلیگلف البو حساسیت به لمس و درد در قسمت داخلی سر مفصل آرنج می‌باشد. درد معمولاً از قسمت اپی کندیل داخلی مفصل شروع شود  و ممکن است تا پایین ساعد گسترش یابد. خم کردن مچ دست، چرخاندن ساعد و یا بلند کردن اشیاء می‌تواند درد را بدتر کند. ممکن است هنگام بلند کردن اشیاء و یا مشت کردن دست خود، احساس ضعف نمایید. به طور کلی علائم این بیماری به شرح زیر می باشد:
2. درد و ضعف در هنگام مشت کردن دست
3. درد و حساسیت به لمس در قسمت داخلی آرنج
4. درد و گرفتگی می‌تواند به کل ساعد گسترش یابد.
5. علائم اولیه عارضه آرنج گلف بازان، درد و گرفتگی است.
6. درد معمولاً در هنگامی که مچ را خم می‌کنید تشدید می‌شود.
7. درد در هنگام انجام حرکات چرخشی مچ (گلف بازی کردن، استفاده از پیچ گشتی یا بولینگ).
8. در هنگامی که ساعد صاف است و می‌خواهید مچ دست را خم کنید، عضلات دو سر دردناک شده و دچار گرفتگی می‌شوند.
9. فعالیت‌های دیگر که نیاز به حرکات زیاد مچ دست یا فشردن انگشتان دارد کاملاً دردناک می‌شود. گرفتن اشیا و حمل آنها، دست دادن، نواختن آلات موسیقی و مانند اینها با وجود این عارضه بسیار دردناک می‌شود.

علت:

• استفاده بیش از حد از عضلات و تاندون ها: استفاده بیش ‌از حد از عضلات و تاندون‌های ساعد و آرنج، شایع‌ترین دلیل ابتلای افراد به آرنج گلف بازان محسوب می‌شود. انجام برخی از انواع فعالیت‌های تکراری می‌تواند فشار وارده بر تاندون‌ها و آرنج را افزایش دهد.
• تاندونیت: عارضه آرنج گلف بازان اختلالی است که از درون سلول‌های تاندون‌ها نشئت می‌گیرد. پزشکان به این حالت” تاندونیت (التهاب تاندون‌ها) می‌گویند. در تاندونیت فرض بر این است که ساییدگی و پارگی میکروسکوپی تاندون‌ها باعث تحلیل و انحطاط بافت آن می‌شود.
• بافت اسکار: به ‌جای سلول‌های التهابی، بدن یک نوع سلول به نام “فیبروبلاست” را تولید می‌کند. هنگامی ‌که این اتفاق می‌افتد، کلاژن‌ها قدرت خود را از دست می‌دهند. شکننده و ضعیف شده و ممکن است به‌ راحتی دچار آسیب ‌دیدگی گردند. هر بار که کلاژن‌ها تخریب می‌شوند، در پاسخ،  بدن در تاندون‌ها بافت اسکار  تولید می‌نماید. در نهایت، به علت تجمع بافت اسکار، تاندون‌ها ضخیم می‌شوند.
• التهاب اپی کوندیلیت میانی: (گلف البو) پی‌آمد خم شدن یا خمش مکرر مچ دست، به ویژه در برابر مقاومت است، نگه داشتن چوب گلف مثال بارزی از این وضعیت است. ضربه زدن‌های متوالی و اشتغال در کارهای دستی مانند نجاری یا کار مداوم با رایانه نیز باعث بروز گلف البو می‌شود. درد آرنج گلف بازان معمولاً پس از یک دوره استفاده نامناسب و مکرر روی می‌دهد.
• فرسایش بافت های عضلانی: آرنج گلف بازان مزمن نشات گرفته از تغییرهای فرسایشی بافت‌های عضلانی است که در اپی کوندیل داخلی قرار دارند. هر چند در گذشته علت اصلی این عارضه التهاب ناشی از استفاده بیش از حد دانسته می‌شد، کهامروزه اشتباه بودن این باور به اثبات رسیده است.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. گلف بازان به این عارضه مبتلا می‌شوند. با این حال هرگونه حرکت مکرر دست که توأم با گرفتن اشیاء باشد، منجر به بروز این ناراحتی می‌شود. این ناراحتی در هر سنی بروز می‌یابد، اما اکثر بیماران در بازه سنی 35 تا 50 سال قرار دارند. همان گونه که انتظار می‌رود، اثرهای جانبی معمولاً با استفاده بیش از حد از یک دست ارتباط دارد، بااین حال ممکن است بازوی دیگر که چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد نیز دردناک شود. میزان شیوع آرنج گلف بازان در میان مردان و زنان یکسان است.

پیشگیری:

• برای جلوگیری از عود کردن عارضه گلف البو باید ورزش کنید تا عضلاتتان قوی بماند و هنگام ورزش کردن یا بلند کردن اشیاء سنگین از روش و تکنیک مناسب استفاده کنید. گرم کردن بدن را قبل از به ‌کارگیری عضلات فراموش نکنید. پس از ورزش کردن نیز عضلات آرنج و بازو را با استفاده از یخ و تمرین‌های کششی به تدریج سرد کنید تا دیگر دچار آرنج گلف‌بازان نشوید.

تشخیص:

1. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار: پزشک ابتدا پرونده بیمار و علائم بروز یافته را به دقت بررسی می‌کند. تشخیص قطعی معمولاً در زمان معاینه بالینی بالاتنه صورت می‌گیرد.
2. رادیوگرافی، سونوگرافی: پزشک برای رد احتمال شکستگی دستور رادیوگرافی می‌دهد. گاهی اوقات نیز ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) یا سونوگرافی برای مشاهده تاندون‌ها و تایید تشخیص انجام می‌شود. درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا بهگلف البو از درد بخش میانی آرنج رنج می‌برند که در واقع ناشی از این عارضه نیست. منشأ بسیاری از موارد درد بخش میانی آرنج، در حقیقت آسیب دیدگی مهره‌های گردنی است. عصب میانی نیز با کاهش دادن توانایی حرکتی عصبی منجر به بروز علائمی مشابه به آرنج گلف بازان می‌شود.

درمان طب نوین:

• طب سوزنی خشک.
• تقویت تاندون ها: کلید درمان غیر جراحی این عارضه، حفظ و تقویت کلاژن‌ها در تاندون‌ها می‌باشد.
• توقف فعالیت هایی که باعث درد می شود: اگر شما یک گلف باز و یا یک پرتاب گر هستید، فعالیت‌های ورزشی خود را باید متوقف کنید. البته فقط ورزش باعث این بیماری یا تشدید کننده علائم آن نیست. گرفتن محکم هر چیزی و یا نگه‌ داشتن آن برای مدت طولانی، می‌تواند شرایط شما را بدتر کند، حتی باز کردن درب‌های سنگین.
• سرمادرمانی: سرما درمانی یا استفاده از بسته یخ، باید در مراحل اولیه اعمال شود، یعنی در 2 الی 3 روز اول وقتی که بیماری در مرحله حاد قرار دارد.این کار می‌تواند درد را تسکین و تورم را کاهش دهد، همچنین در مرحله بعد می‌تواند جریان خون را در ناحیه افزایش دهد. بالا نگه‌ داشتن عضو نیز می‌تواند از طریق نیروی جاذبه کمک‌کننده باشد تا تورم کاهش یافته و مایعات از محل آسیب دور شوند.
• استفاده از بریس، محافظ یا نگه دارنده های گرماده: این کار از آرنج حمایت کرده و از آسیب رساندن بیشتر جلوگیری به عمل می‌آورد. نوعی از بریس‌های (محافظ طبی) آرنج وجود دارد که به دور ساعد بسته می‌شود، درست در نزدیکی زیر آرنج آسیب ‌دیده. این کار زاویه انتقال نیروها از تاندون‌ها را تغییر می‌دهد، در نتیجه فشار وارده بر آرنج کاهش می‌یابد.
• استفاده از داروها: NSAID (داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی) مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک نمایند، به ‌خصوص در مراحل اولیه آسیب. تصور بر این است که بعداً در دوره بهبودی، اثر آن‌ها کاهش می‌یابد. همیشه قبل از مصرف دارو با یک پزشک به مشورت بپردازید.
• تزریق کورتیکواستروئید: می‌توان در نقاطی که حداکثر حساسیت وجود دارد، داروهای استروئیدی را تزریق نمود. هنگام تزریق در آرنج گلف بازان باید مراقبت‌های ویژه‌ای اعمال شود، چرا که ممکن است عصب اولنار آسیب ببیند. تزریق استروئید می‌تواند پس از شش هفته تا دو ماه تکرار شود.
• تزریق پلاسمای غنی از پلاکت: نمونه‌ای از خون بیمار گرفته می‌شود و در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده می‌شود. سپس سنگین‌ترین لایه از پلاسما (غلظت بالایی از پلاکت‌ها) دوباره به بیمار تزریق می‌شود.
• تزریق اوزون: تزریق ازون باعث افزایش جذب اکسیژن و بهبود گردش خون می‌شود. جریان خون در رگ‌های کوچک نیز افزایش می‌یابد.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی ممکن است شامل تمرینات ورزشی، ماساژ درمانی،اولتراسوند درمانی و یا بانداژ نمودن اندام باشد. ترکیب فیزیوتراپی با درمان‌های دستی و تمرینات ورزشی در دوره مراقبت شش هفته اول و پس از شش هفته تزریق کورتون داری مزیت‌های فراوان است. در حال حاضر هیچ مطالعه دقیقی وجود ندارد که به‌ تنهایی برتری یک نوع تکنیک را بر دیگری ثابت نماید.
• شوک ویو درمانی: شوک تراپی شامل ارسال امواج صوتی توسط دستگاهی مخصوص به آرنج می‌باشد. به ‌خوبی مشخص نیست که چرا و چگونه این روش در تسکین درد افراد مؤثر است.
• ماساژ درمانی: ماساژ درمانی هم برای تاندون و هم عضله‌های متصل شونده به آرنج مناسب است. اگر آسیب دیدگی مزمن باشد یا به استراحت و کمپرس یخ جواب ندهد، ماساژ سایش متقاطع روی تاندون امتحان می‌شود. ماساژ دادن عضلات ساعد نیز تنش عضلانی را کاهش و عملکرد آنها را بهبود می‌دهد. به این ترتیب ماساژ در دراز مدت درد کشیدگی تاندون آرنج را کاهش می‌دهد.
• جراحی: جراحی به ندرت برای درمان گلفر البو لازم می‌شود. اما اگر نشانه‌ها و علائم بیمار پس از 12 الی 6 ماه درمان‌های محافظه کارانه و غیر جراحی برطرف نشود، پزشک جراحی را توصیه می‌کند. روش‌های جدید جراحی با حداقل تهاجم انجام می‌شود و جراح بافت همبند را با توجه به تصاویر سونوگرافی از ناحیه دردناک تاندون برمی‌دارد.
• درمان کایروپراکتیک: روش‌های متنوعی از درمان‌های کایروپرکتیک وجود دارد که باعث کاهش ناراحتی‌ها و کمک به بهبود جراحات زمینه‌ای می‌شود. سه روش درمانی مرسوم درمان کایروپرکتیک عبارتند از: جریان‌های میکرو:از جریان الکتریکی ضعیف برای کاهش درد و التهاب آرنج در ناحیه آسیب‌دیده استفاده می‌شود. درمان رهایی عضلانی: از آنجا که تاندون‌ها و عضلات آسیب‌ دیده ریشه بیماری هستند باید روی آنها تمرکز کرد. این روش درمانی به کاهش گرفتگی و انقباض عضلانی و همچنین کاهش التهاب کمک می‌کند. تنظیم: در حالی که تنظیمات برای درمان مسائل مربوط به گردن و کمر بسیار متداول است، این روش‌های درمانی کایروپرکتیک به درمان بیماری آرنج گلف بازان نیز کمک می‌کند. هدف از انجام این روش، کاهش درد، بهینه‌سازی عملکرد آرنج و بازیابی حرکتی از دست ‌رفته در مفصل آرنج است.

درمان طب سنتی:

• استفاده از زالو موضعی.
• استراحت دادن به موضع.
• با روغن های گرم نظیر سیاهدانه و بادام تلخ موضع را روزی سه مرتبه ماساژ دهند و با حوله و اتو گرم نگه دارند.
• بادکش گرم و خشک اطراف موضع (بعد از روغن مالی کردن یک روز در میان به مدت 21 روز).

داروها:

• مورفین
• ناپروکسن
• دیکلوفناک
• استامینوفن
• سلکوکسیب
• پودر کلاژن

فعالیت:

• از انجام هرگونه فعالیت بدنی با دست پرهیز کنید.
• انجام حرکات کششی: تمریناتی برای کشش تاندون داخلی مفصل طراحی گشته است: دستان خود را صاف بر روی یک میز قرار دهید، دست خود را 180 درجه به سمت خارج بچرخانید به‌ طوری‌ که انگشتان دست به ‌طرف بدن جهت‌گیری داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که کل دست شما بر روی میز صاف باشد، از انگشتان دست گرفته تا پاشنه کف دست. اکنون با فاصله گرفتن از میز و انداختن وزن به سمت عقب، شما احساس خواهید کرد کل عضلات ساعد و تاندون‌ها تحت کشش درآمده‌اند. تا آنجا که راحت هستید کشش را ادامه دهید، این حالت را برای 30 ثانیه نگه‌دارید. برای 5 بار در روز به مدت چند ماه این تمرین را ادامه دهید.
• تمرین مربوط به آرنج گلف بازان: یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمرینات ویژه‌ای را برای کشش تدریجی و تقویت عضلات ساعد تجویز نماید: آرنج را با کیسه آب گرم به مدت 10 دقیقه گرم نمایید. یک میله دمبل (به وزن حدود 1.5 کیلوگرم) برداشته و مچ دست خود را به سمت بالا 10 بار خم‌ کنید و به حالت اول بازگردانید. برای انجام این تمرین پشت ساعت را بر روی پای خود قرار دهید به ‌نحوی‌که مچ دست بر روی زانو قرار داشته باشد. دست خود را در حالت برعکس قرار داده به‌ طوری‌که کف دست به سمت پایین باد، همان حرکت را 10 بار تکرار نمایید. در این تمرین جلوی ساعد بر روی پا قرارگرفته و مچ دست بر روی زانو. بازوی خود را بر روی پا قرار داده، انتهای یک دمبل را بگیرید، به حالت افقی طی 180 درجه به سمت راست و به سمت چپ بچرخانید. انگشتان خود را باز کرده و یک شکل دایره به آن بدهید (دست خود را به حالت یک چنگک درآورید)، یک باند کشی به دور انگشتان انداخته، سپس یعنی کنید انگشتان خود را باز کرده و از هم دور نمایید، شکل دایره‌ای انگشتان را حفظ نمایید. در پایان به کمک کیسه یخ آرنج خود را خنک نمایید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و لبنیات بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.

نکته:

• آرنج گلف بازان (التهاب اپی کوندیلیت میانی) باعث درد و التهاب تاندون‌های متصل کننده ساعد به آرنج می‌شود. کانون درد بر روی برجستگی استخوانی داخل آرنج است و درد در ساعد نیز منتشر می‌شود. آرنج گلف بازان یا گلف البو برخلاف نام‌اش محدود به گلف بازان نیست و هرگونه حرکت مکرر دست، مچ دست یا ساعد منجر به بروز عارضه می‌شود. آرنج گلف بازان مرتبط با عارضه دیگری به نامتنیس البو (آرنج تنیس بازان) است که نوع دیگری از تاندونیت (التهاب تاندون) آرنج به شمار می‌آید. تنیس البو، برخلاف گلف البو تاندون‌های بخش خارجی مفصل را درگیر می‌کند. هرچه درمان را سریع‌تر آغاز کنید، زودتر می‌توانید فعالیت‌های معمول خود را از سر بگیرید.
• آناتومی: در سطح داخلی آرنج یک برجستگی استخوانی وجود دارد که درست زیر پوست قابل لمس است. به این برجستگی،اپی کندیل داخلی Medial epicondyle می گویند. عضلات خم کننده مچ دست Wrist flexors که در سمت قدامی یا جلویی ساعد قرار گرفته اند به توسط یک تاندون مشترک به این برجستگی استخوانی میچسبند. تاندون بافت بسیار محکمی است که عضله را به استخوان متصل می کند. تاندون ها از کنار هم قرار گرفتن رشته هایی از جنس پروتئین خاصی به نام کلاژن Collagen درست می شوند. این رشته های کلاژنی چنان در یک امتداد در کنار هم قرار می گیرند که موجب می شوند تاندون قدرت زیادی در تحمل نیروهای کششی داشته باشد.