کیست مثانه: عبارت است از سیستم‌های مختلف بدن از قبیل سیستم ادراری، گوارشی، عصبی و سایرین گاهی دچار ناراحتی‌هایی می‌شوند. یکی از بیماری‌هایی که مربوط به سیستم ادراری بدن است، کیست مثانه یا Bladder cyst نام دارد. میزان شدت این بیماری بسته به نوع کیست متفاوت است. همین ابتدا اشاره کنیم زمانی که یک کیست یا گروهی از کیست‌ها داخل مثانه شکل می‌گیرند، معمولاً خوش‌خیم هستند و عامل سرطان نیستند. گرچه، بعضی از کیست‌های مثانه ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را در آینده افزایش دهند. کیست در واقع کیسه‌ای است که امکان دارد درون آن مواد زیر باشد: آب، خون، هوا، چرک، چربی، حال باید بدانید زمانی که همان کیسه‌ها در داخل مثانه یا دیواره آن تشکیل شوند، بیماری با عنوان کیست مثانه را به وجود خواهند آورد. معمولاً افرادی که سیستم ادراری سالمی دارند، به بیماری کیست مثانه دچار نمی‌شوند.

علائم:

1. کیست‌های موجود در مثانه اغلب هیچ نشانه و علائمی ندارند مگر اینکه خیلی بزرگ باشند و یا اینکه با یک بیماری زمینه‌ای همراه باشند که در این صورت ممکن است شامل علائم زیر شوند:
2. تکرر ادرار
3. خون در ادرار
4. بی اختیاری ادرار
5. درد به هنگام ادرار کردن
6. بوی بسیار ناخوشایند ادرار
7. درد در ناحیه لگن، کمر و پهلو
8. ادرار با بوی ناخوشایند یا ترش
9. ادرار بیش از حد در هنگام شب
10. احساس پر شدن مثانه و نیاز فوری به ادرار کردن

علت:

• علت بروز کیست در ناحیه مثانه هنوز ناشناخته است و تنها تصور می‌شود که برخی از کیست‌های مثانه به دلیل التهاب مزمن در مثانه بروز می‌یابند. در موارد زیر احتمال بیشتری برای بروز کیست‌های مثانه وجود دارد:
• استفاده از سوند
• سابقه سنگ مثانه یا کلیه
• عفونت مجاری ادرار به صورت مکرر
• سابقه داشتن جراحی مثانه یا جراحی در نواحی اطراف آن
• قابل ذکر است که یک بیماری نادر به نام کله سیستیت نیز وجود دارد که در آن کیست‌های متعددی در مثانه به وجود می‌آیند که البته خوش‌خیم هستند. این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان بوده و اغلب با التهاب دائم در مجرای ادراری به وجود می‌آید.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. استفاده از سوند
2. عفونت مکرر مجاری ادرار
3. سابقه جراحی در اطراف مثانه
4. سابقه سنگ های کلیه و مثانه

عوارض احتمالی:

1. در اغلب موارد کیست‌های مثانه مشکلی را ایجاد نمی‌کنند، اما در برخی موارد نیز می‌توانند با عوارض زیر همراه باشند:
2. احتباس ادرار
3. پارگی کیست
4. بروز عفونت در کیست

تشخیص:

1. به منظور تشخیص کیست در ناحیه مثانه ابتدا پزشک در مورد علائم شما از شما سوال خواهد کرد و برای تست ادرار شما را به آزمایشگاه خواهد فرستاد تا از لحاظ عفونی بررسی‌های لازم صورت پذیرد. اگر پزشک به وجود کیست در مثانه شما مشکوک شود، ممکن است شما را به یک متخصص اورولوژی ارجاع دهد. پزشک اورولوژی به طور کاملاً تخصصی به بررسی مثانه شما پرداخته و در صورت لزوم از تست‌های تصویربرداری استفاده خواهد کرد. در برخی موارد نیز لازم است تا از روش‌هایی همچون بیوپسی یا سیستوسکوپی نیز کمک گرفته شود تا تشخیص دقیق‌تری صورت گیرد. در روش بیوپسی لوله‌ای که در برگیرنده دوربین و سوزن است به درون بدن فرستاده شده و بخشی از کیست را به عنوان نمونه برمی‌دارد تا از لحاظ سرطانی بودن مورد بررسی قرار بگیرد. در روش سیستوسکوپی پزشک یک لوله کوچک را از مجرای ادرار عبور داده و داخل مثانه شما می‌کند و محیط داخل مثانه را مورد بررسی قرار می‌دهد.

درمان طب نوین:

• از آنجایی که بیشتر کیست‌های به وجود آمده در مثانه اغلب با هیچ علائمی همراه نیستند و مشکلی را ایجاد نمی‌کنند، نیازی به درمان خاصی نیز برای آنها وجود ندارد. اما اگر کیست با علائم شدیدی همراه باشد یا دچار پارگی شود، ممکن است پزشک متخصص با عمل جراحی آن را بردارد. چنانچه کیست شما مربوط به عفونت ادراری یا سنگ مجاری ادرار باشد، پزشک ابتدا اقدامات لازم برای درمان آنها را انجام خواهد داد تا کیست نیز برطرف شود.

درمان طب سنتی:

• از داروی صاف کننده خون استفاده کنید.
• یک قاشق غذاخوری تباشیر هندی آسیاب شده را با آب جوشانده کاسنی میل کنید.
• بیمار باید سویق عدس را به عنوان غذا، یعنی زیاد استفاده کند؛ ولی نباید در خوردن آن زیاده روی کند و وقتی علائم بیماری رفع شد، خوردن آن را قطع کند.
• در هر نوع بیماری مثانه باید از خوردن کنگر پرهیز کنید و از خوردنی های موافق بیشتر استفاده فرمایید، مانند: توت فرنگی، کرفس، قمری و سیب زمینی تنور پز با پر تقال. بهتر آن است که به مدت چهار روز صبح ها، یک لیوان آب ترب سیاه را با عسل شیرین کنید و بنوشید.

فعالیت:

• از انجام هرگونه فعالیت شدید بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات پاستوریزه، غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.

نکته:

• کیست ها، کیسه های پر از مایعی که مجرایی به خارج ندارند و با گذشت زمان به رشد خود ادامه می دهند، کیست نامیده می شوند و بر دو نوع اند: یکی منفرد و دیگری متعدد. کیست های متعدد را بیماری پلی کیستیک می گویند و مادرزادی هستند، این نوع کیست نشانه ای ایجاد نمی کند مگر اینکه گسترش یابد که در این صورت باعث انسداد کلیه ها یا عفونت می شود. کیست های منفرد خوش خیم اند مگر آنکه به قدری بزرگ شوند که خون ریزی کرده یا به اعضای اطراف فشار وارد کنند. غالباً کیست های منفرد به طور تصادفی و یا با بررسی سایر موارد کشف می شوند، خیلی کم پیش می آید که این نوع کیست بدخیم باشد و به همین دلیل پزشک ممکن است برای تعیین اندازه و قوام کیست آن را با امواج ماورای صوت بررسی کند. در بعضی از موارد سلول های داخل مایع کیست و مایع، توسط یک سوزن بلند بیرون کشیده می شود و اگر این سلول ها طبیعی بودند اقدام اضافی صورت نمی گیرد.