کشیدگی عضلات بین دنده ای: عبارت است از پارگی عضلات در عضلات بین دنده ای همان کشیدگی عضلات بین دنده ای است. این نوع فشارها یک علت شایع درد قفسه سینه اسکلتی عضلانی هستند، ماهیچه های بین دنده ای به شما در تنفس در حین فعالیت بدنی کمک می کنند. این ماهیچه های بین دنده ای خارجی منقبض می شوند تا هنگام دم، دنده های شما را بالا ببرند. انقباض ماهیچه های بین دنده ای داخلی هنگامی که به زور بازدم می کنید صورت می گیرد.

انواع کشیدگی عضلات بین دنده ای:

1. خفیف (درجه اول): فیبرهای عضلانی کشیده شده و ممکن است تعداد کمی از آنها پاره شوند.
2. متوسط (درجه دوم):تعداد قابل توجهی از فیبرهای عضلانی پاره می شوند.
3. شدید (درجه سوم): تمام فیبرهای عضلانی پاره می شوند.

علائم:

1. حساسیت: ناحیه آسیب دیده معمولاً به لمس حساس است.
2. درد موضعی: ممکن است هنگام تنفس عمیق یا سرفه، درد ماهیچه های بین دنده ای تشدید شود.
3. اسپاسمعضلانی: برخی از صدمات می توانند باعث انقباض یا اسپاسم غیر ارادی ماهیچه ها شوند.
4. تورم: تورم ممکن است در برخی از موارد کشیدگی عضلات رخ دهد. اما ممکن است چند ساعت طول بکشد تا ظاهر شود.

علت:

• کشیدگی عضلات بین دنده ای: ماهیچه‌های بین‌دنده‌ای از آسیبهای حاد یا حرکات مکرر مانند سرفه، رنگ‌آمیزی سقف یا دچار کشیدگی شوند.
• فعالیت های شدید بدنی یا آسیب فیزیکی: یک آسیب شایع بافت نرم در ورزش کشیدگی است. ماهیچه های بین دنده ای می توانند فشار ناشی از ورزش هایی را که نیاز به تلاش شدید بالای بدن دارند، تحمل کنند، به عنوان مثال، هر دو ضربه زدن و زمین زدن در بیس بال و سافت بال، قسمت بالایی بدن را پیچ می دهد 90 درصد از کشیدگی های عضلانی ثبت شده شامل عضلات بین دنده ای یا  مورب داخلی خارجی شکم است. ورزش های رایج دیگری که باعث کشیدگی عضلات بین دنده ای می شوند شامل وزنه برداری و قایقرانی است.

تشخیص:

1. رادیوگرافی، MRI: در برخی موارد پزشک ممکن است آزمایشات اشعه ایکس یا MRI  را برای بررسی سایر آسیب ها مانند شکستگی یا تورم تجویز کند.
2. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار: هنگام درد در دنده ها مهم است که یک تشخیص صحیح را از یک متخصص مراقبت های بهداشتی دریافت کنید. کادر درمان با پرسیدن سوالاتی در مورد نحوه وقوع آسیب، کشش عضلات بین دنده ای را تشخیص می دهد. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی را انجام می دهند که شامل احساس ناحیه آسیب دیده برای واکنش به حساسیت است. اغلب پرسش و امتحان برای تشخیص کافی است.

درمان طب نوین:

• جراحی:اگر ماهیچه ها کاملاً پاره شده باشند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
• یخ:در روزهای بلافاصله پس از آسیب، تورم را با استفاده از یک کیسه یخ پیچیده در یک حوله به مدت 15 تا 20 دقیقه در فواصل روز کاهش دهید.
• استراحت: جلوگیری از حرکاتی که باعث بروز مجدد درد می شود، بسیار مهم است. برای ورزشکاران، این ممکن است به زمان دور از تمرین و رقابت یا حرکات محدود برای جلوگیری از آسیب مجدد نیاز داشته باشد. ارائه دهنده درمان شما می تواند با شما همکاری کند تا به تدریج ماهیچه های شما را تقویت کرده و روی بازیابی دامنه حرکتی کار کند.
• مسکنها: برخی داروها می توانند میزان درد ناشی از فشار را کاهش دهند. با پزشک خود در مورد مصرف مناسب داروها مشورت کنید، زیرا برخی از آنها ممکن است خونریزی را افزایش دهند.
• گرما درمانی:پس از گذشت چند روز اول، می توانید از استفاده از کیسه یخ به استفاده از پد حرارتی برای درمان فشار استفاده کنید. گرم کردن ماهیچه های آسیب دیده ممکن است به تسکین درد و تسریع روند بهبود کمک کند.
• استراحت: به هیچ عنوان به عضلات بین دنده ای فشار نیاورید و به طور متوسط ​​کشیدگی عضلات بین دنده ای حدود چهار تا پنج هفته طول می کشد تا بهبود یابد. اما بسته به شدت کشیدگی، روند بهبود ممکن است کوتاه تر یا طولانی تر باشد.

درمان طب سنتی:

• با روغن های گرم نظیر سیاهدانه و بادام تلخ موضع را خوب ماساژ دهید و با حوله و اتو گرم نگه دارید. و جهت بهبودی سریع تر اطراف موضع را بادکش گرم و خشک خفیف انجام دهید.

داروها:

• مورفین
• ناپروکسن
• ایبوپروفن
• استامینوفن
• دیکلوفناک
• سلکوکسیب

فعالیت های بدنی:

• تا زمان بهبودی کامل از انجام هرگونه فعالیت بدنی شدید پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای خصوصاً لبنیات پاستوریزه پرهیز کنید.

نکته:

• سویه های درجه دوم و سوم به زمان بیشتری برای بهبود نیاز دارند.