پریکاردیت حاد: عبارت است از التهاب پریکارد (غشای نازک اطراف قلب)، این بیماری مسری یا سرطانی نیست، مگر این که خود ناشی از گسترش یک سرطان در ناحیه دیگری از بدن باشد.

علائم:

1. سرفه
2. تب و لرز
3. اضطراب
4. تنفس سریع
5. مهترین علائم این عاضه تنها با معاینه فیزیکی مشخص می گردد.
6. درد مبهم یا تیز در قدام قفسه سینه با انتشار به گردن و شانه، درد با حرکت بدتر شده و با نشستن یا خم شدن به جلو تخفیف می یابد.

علت:

• داروها
• اشعه درمانی
• نارسایی مزمن کلیه
• عارضه یک حمله قلبی
• گسترش سرطان نواحی دیگر بدن به پریکارد
• عارضه آسیب قفسه سینه شامل استفاده از کاتتر قلبی
• عفونت ناشی از ویروس ها، باکتری ها، سل، آمیب، توکسوپلاسموز یا قارچ ها

عوامل افزایش دهنده خطر:

• بیماری اخیر، نظیر یک حمله قلبی، بیماری ویروسی یا تب روماتیسمی، سابقه سل.

پیشگیری:

• هیچ روش خاص پیشگیری جز درمان اختلالات زمینه ساز پریکاردیت وجود ندارد.

عواقب مورد انتظار:

• پریکاردیت معمولاً در عرض 6 ماه بهبود می یابد به جز پریکاردیت ناشی از سرطان، پریکاردیت پس از بهبودی هیچ گونه اختلال عملکردی در پی نخواهد داشت.

عوارض احتمالی:

1. عود بیماری
2. پریکاردیت مزمن
3. تراوش پریکاردی (تجمع مایع در کیسه پریکارد)
4. تامپوناد قلبی (اختلال عملکرد قلبی ناشی از تراوش پریکاردی)

تشخیص:

1. آزمایش خون
2. بررسی سابقه پزشکی
3. اکوکاردیوگرام (سونوگرافی قلب)
4. تصاویر اشعه ایکس از قفسه سینه
5. الکتروکاردیوگرام (نوار قلب( (ECG)
6. معاینه ی فیزیکی از جمله گوش دادن به قلب از طریق استتوسکوپ
7. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)، اسکن از قفسه ی سینه
8. ممکن است یک نمونه از مایع پریکاردیوم با یک سوزن ظریف خارج شده و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

درمان طب نوین:

• برای تخفیف درد از بالشتک گرم کننده، کمپرس گرم بر روی قفسه سینه استفاده کنید.
• مراقبت بیمار در منزل معمولاً کافی است مگر در صورت بروز عوارض، هدف درمان عبارت است از تخفیف علائم و کنترل بیماری زمینه ای.
• به عنوان اولین قدم در درمان بیماری پریکاردیت، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که استراحت کنید تا حالتان بهتر شود و تب شما قطع گردد. همچنین ممکن است پزشک داروهای ضد التهاب بدون نسخه برای کاهش درد و التهاب به شما توصیه کند. آسپرین و ایبوپروفن نمونه‌هایی از این داروها هستند. اگر درد شما شدید باشد ممکن است به داروهای قوی‌تری نیاز داشته باشید. برای مثال اگر با گذشت زمان از شدت درد شما کاسته نشود، ممکن است پزشک دارویی به نام کلشیسین یا احتمالاً پردنیزون (یک داروی استروئیدی) برای شما تجویز کند. اگر بیماری پریکاردیت ناشی از یک عفونت باشد، پزشک شما داروی آنتی بیوتیک یا سایر داروهای برطرف کننده عفونت برایتان تجویز می‌کند. ممکن است لازم باشد در طول مدت زمانی که شما تحت درمان پریکاردیت هستید، در بیمارستان بستری باشید تا پزشک شما بتواند به طور مرتب شما را از نظر عوارض جانبی این بیماری بررسی کند. علائم بیماری پریکاردیت حاد ممکن است از چند روز تا سه هفته وجود داشته باشد. پریکاردیت مزمن هم ممکن است تا چندین ماه طول بکشد. ممکن است درمان عوارض جانبی ناشی از پریکاردیت هم برای شما لازم باشد. دو مورد از عوارض شدید بیماری پریکاردیت شامل تامپوناد قلبی و پریکاردیت مزمن سخت می‌باشد. تامپوناد قلبی به وسیله عملی به نام پریکاردیوسنتز درمان می‌شود. در این روش یک سوزن یا لوله نازک (به نام کاتتر) در داخل قفسه سینه گذاشته می‌شود تا مایعات اضافی داخل پریکاردیوم را بیرون بکشد. با انجام این عمل، فشار سنگین وارد بر قلب برطرف می‌شود. تنها روشی که برای درمان پریکاردیت مزمن سخت وجود دارد، جراحی و برداشتن پریکاردیوم است. این عمل جراحی را پریکاردیکتومی می‌نامند. درمان عوارض جانبی این بیماری هم نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.

درمان طب سنتی:

• خوردن دوسین (ترکیب سیاهدانه و عسل) روزی یک الی دو قاشق چایخوری.

داروها:

1. داپتومایسین
2. درمان ضد التهابی با آسپیرین معمولاً توصیه می شود.
3. داروهای استروئیدی در موارد شدید پریکاردیت ممکن است تجویز شوند.
4. در صورت عدم کنترل درد با آسپیرین، تجویز مسکن های قوی تر ممکن است لازم گردد.
5. در صورت وجود عفونت باکتریای از آنتی بیوتیک­ها ممکن است استفاده شود، همچنین در موارد پریکاردیت قارچی، آمنفوتریپسین بی و در پریکاردیت سلی، داروهای ضد سل تجویز می گردد.

فعالیت:

1. تا زمان فروکش تب و درد در بستر استراحت نمایید و پس از آن فعالیت­های خود را به تدریج از سر بگیرید.
2. فعالیت جنسی را پس از برطرف شدن تب و درد می توانید از سر بگیرید.

رژیم غذایی:

• رژیم خاصی نیاز نیست، در صورت وجود اضاف وزن رژیم لاغری توصیه می شود.