پرحرفی: عبارت است از زبان، نماینده عقل و کلید شخصیت آدمی است. زبان در عین این که ابزاری برای رشد و روابط با دیگران است، در عین حال آفاتی نیز دارد؛ اصلاح آن سرچشمه همه اصلاحات اخلاقی، و انحراف آن سبب انواع انحرافات است. پرحرفی، یکی از مهم ترین عیوبی است که درون برخی از افراد قرار دارد و در واقع یکی از معدود معایب افرادی محسوب می شود که فن بیان قدرتمندی دارند! چرا که افرادی که این مهارت را درون خود نداشته باشند، به هیچ وجه نمی توانند فرد پرحرفی شوند.

علت:

• غلبه صفرا.
• جبران نقایص: گاهی پرحرفی نوعی مکانیزم روانی ناخودآگاه است که فرد برای مقابله با کم رویی و نداشتن اعتماد به نفس کافی از آن سود می جوید تا نقایص خود را از این طریق جبران کند.
• وسواس: در تیپ شخصیتی وسواسی، پرحرفی یک ویژگی است. البته منظور از وسواس در این جا وسواس تمیزی و نظافت نیست بلکه منظور ویژگی هایی است که فرد در رفتار و کلام از خود نشان می دهد. به عنوان مثال همواره می خواهد مطلبی را که به دیگری می گوید با تمام جزئیات ارائه کند و مطمئن شود که طرف مقابل از حرف او اشتباه برداشت نمی کند. بنابراین اتفاقی که می افتد این است که شروع می کند به پرحرفی و توضیح همه چیز و از نظر خودش پرحرفی کند بلکه دارد موضوعی را به تفصیل بیان می کند تا برای طرف مقابل، موضوع کاملاً جا بیفتد و در گفته های خود نیز تلاش می کنند همه چیز را با تمام جزئیات ذکر کنند. افراد وسواسی به نظر خودشان برای ذکر تمام جزئیات، پرگویی می کنند.
• اضطراب: افرادی که دچار استرس و اضطراب هستند برای رهایی از آن، سعی می کنند تا با پرگویی، از اضطراب خود بکاهند، بنابراین به پرحرفی روی می آورند. در واقع چنین فردی سعی می کند یا حرف زدن خود را تخلیه کند. این حالت در خانم ها که اضطراب بیشتری را تجربه می کنند. بیشتر گزارش می شود.
• اختلال در کنترل بیان: گاهی افراد در طیف شدید اختلال قرار دارند و بدون این که متوجه خستگی طرف مقابل شوند به پرحرفی می پردازند. در این موارد حرف زدن تحت کنترل فرد نیست.
• کهن سالی: گاهی بی توجهی به صحبت های کهن سالان باعث می شود آنها تلاش کنند به هر نحو ممکن توجه دیگران را جلب کنند. به تکرار آن نیست. ابراز همدلی و همراهی، باعث می شود که آنها رفتار خود را اصلاح کنند. در بسیاری از مواقع شنونده لازم است به فرد کهن سال بفهماند که حرفش را فهمیده و نیازی برقراری تماس چشمی، گوش دادن فعالانه و ابراز احساس مثبت می تواند به فرد کهن سالی که پرحرف است کمک کند تا بتواند با این مشکل کنار بیاید و آن را حل کند. گاهی افراد کهن سال به دلیل کاهش حافظه حرفی را چند با تکرار می کنند که این مسئله یکی از عوامل پرحرفی است. فراموش نکنید تلاش کهنسالان به پرحرفی می تواند شرایط را بدتر کند.
• بی ثباتی و اختلال دو قطبی: هیچ نوع ویژگی به صورت دائمی در این نوع افراد دیده نمی شود و نقطه تعادلی در زندگی آنها وجود ندارد. بنابراین برای جبران این مسائل، پرحرفی می کنند.
• ترس: گاهی ترس کودکان به زیاد صحبت کردن آنها منجر می شود، این اتفاق به ویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می ترسند، اتفاق می افتد. چنین کودکانی از والدینشان می خواهند که کنار آنها بمانند تا با آنها صحبت کنند. یکی از عمده دلایل آن مصرف بیش از اندازه غذاهای ممنوعه: (شیرینی جات، شکلات، بستنی، قند و شکر، لبنیات زیاد خصوصاً پاستوریزه، فست فودها، غذاهای ساندویچی و…) می باشد. لازم به ذکر است که تمام این مواد غذایی سودازا بوده و یکی از نشانه های آن کاهش شجاعت است.
• حسادت: حسادت نیز به خصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب توجه والدین محسوب شود. زیرا این مسئله به صورت ناگهانی شوک شدیدی را در بدن کودک ایجاد کرده و به مرور منجر به غلبه سودا می گردد.
• بیش فعالی: پر حرفی در کودکان معمولاً یکی از علائم بیش فعالی است که نشانه هایی دارد مثل صبر نکردن در صف، پاسخ سؤالی را قبل از اتمام آن دادن و… این مسائل نیز ریشه در غلبهی سودا ناشی از صفرای سوخته دارد.
• نگرانی های درونی: اگر والدین به فرزندشان به اندازه کافی توجه کنند و برایش به طور اختصاصی وقت بگذارند، اما باز هم فرزندشان به طور غیرعادی صحبت کند، یکی از نشانه های غلبه سودا می باشد.
• جلب توجه: شاید تاکنون بارها توجه کرده باشید زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می کنند یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش های مکرر سعی می کند که توجه مادر را به خود جلب کند. روان شناسان ریشه این نوع واکنش های رفتاری کودک را جلب توجه والدین می دانند و اطبای طب سنتی معتقداند که بی توجهی، سودا را در بدن کودکان افزایش می دهد.
• هوشیاری: یکی از اصول تشخیص کودکان باهوش، تسلط سریع تر بر تکلم است، اما زیاد صحبت کردن این نوع کودکان، در بسیاری از موارد از دردسرهای والدین محسوب می گردد.
• کنجکاوی: یکی از اصلی ترین دلایل پرحرفی بچه ها کنجکاوی زیاد آنها است که متأسفانه این حس کنجکاوی از سوی والدین گاه مورد بی توجهی قرار می گیرد.
• دوران کودکی: از همان زمان کودکی شنیده شدن به ما احساس بسیار خوبی می داد چون حس می کردیم که دیگران به ما توجه و دقت می کنند و برای ما ارزش قائل هستند. پس همین امر ممکن است عاملی برای پرحرفی شما باشد و تا سعی کنید دوباره توجه دیگران را با حرف زدن به خودتان جلب کنید.
• جلوگیری از صحبت کردن فرد مقابل: اشتیاق زیاد خیلی از افراد برای صحبت کردن موجب می شود که توانایی کنترل صحبت کردن خود را نداشته باشند. و جالب است که اصلاً فرقی نمی کند که طرف مقابل چه حرفی می زند. آن ها عادت دارند که وسط حرف او بپرند و این کار را بدون حتی لحظه ایی فکر کردن هم انجام می دهند.
• عقلاقه داشتن به انتقال تمام اطلاعات خود به دیگران: گاهی اوقات ما اطلاعات بسیار ناب و ارزشمندی را در اختیار داریم و به این هم باور داریم که این دانش به شدت به درد دیگران و مخاطبان ما هم می خورد، پس در نهایت با تمام سرعت و بدون وقفه آنها را با دیگران به اشتراک می گذاریم تا زودتر متوجه ماجرا شوند.
• علاقه به کشمکش و جر و بحث: شاید شما جزو آن افرادی هستید که عاشق کشمکش و جر و بحث هستند و دوست دارید که در تمام مسائل با دیگران مخالفت کنید و یا به زبان عامیانه سرتان برای بحث کردن درد می کند، همین امر موجب می شود که علاقه زیادی به گفتگوی پیدا کنید.
• بیان کردن تفکر با صدای بلند: ممکن است که شما هم جزو آن دسته از افرادی باشید که برای نظم دادن به ذهن خود مجبور باشید که هر فکری که به ذهنتان می رسد را بلند بیان کنید تا ببینید که کدام درست است و کدام غلط، همین امر باعث می شود تمام تفکرات خود را با صدای بلند بگویید و به یک فرد پرحرف ظاهر شوید.
• لذت بردن از بیان ایده ها: همه‌ی ما انسانها دوست داریم که ایده ها و نظرات خودمان را در مورد موضوعات مختلف بیان کنند. همین نکته باعث می شود که تمایل داشته باشیم در مورد هر چیزی نظر بدهید و از بیان این ایده ها و نظرها بسیار لذت می بریم.
• دوست داشتنی شدن: ممکن است که با خود فکر کنید اگر زیاد صحبت کنید و همیشه حرفی برای گفتن داشته باشید، یک فرد جذاب و مهیج نشان داده می شوید، و احساس دوست داشتنی بودن شما با صحبت کردن افزایش میابد. و همین عامل موجب می شود که به صورت مدام تلاش کنید تا با افراد مختلف صحبت کنید.
• علاقه نداشتن به سکوت: البته ممکن است که جز آن دسته از افراد باشید که اصلا نمی‌توانند سکوت را تحمل کنند، همیشه در هنگام تنهایی خانه و محیط را با انواع وسیله ها مثل تلویزیون یا تلفن شلوغ می کنند، پس حتماً جز افراد پرحرف هم به شمار می روید، چون در هنگام سکوت احساس خوشایندی ندارید پس مدام سعی می کنید که حرف بزنید.
• نیاز به تحسین شدن یا تأیید طلبی: بسیاری از افراد به ویژه دختران نیاز به خصوصی برای مورد تحسین و دیده شدن قرار گرفتن دارند، پس برای همین دیده شدن می‌توانند که ساعت ها از خرید های خود، آخرین مانتو یا لباس های مد روز، تغییرات ظاهریشان، و همچنین انواع موفقیت های خود در زمینه های متفاوت صحبت کنند، چون آنها دوست دارند که مورد تحسین افراد مختلف به ویژه همسالانشان قرار بگیرند. و بسیاری موارد دیگر.

تشخیص:

1. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار.

درمان طب نوین:

• فقط سکوت کنید.
• بیان جزئیات ممنوع
• علت پرحرفی خود را پیدا کنید.
• در دوره های فن بیان شرکت کنید.
• اگر استرس دارید آن را کنترل کنید.
• هنر خوب گوش دادن را داشته باشید.
• بین صحبت های دیگران حرف نزنید.
• معایب پرحرفی را در نظر داشته باشید.
• هوش درون فردی خود را افزایش دهید.

درمان طب سنتی:

• سعی کنید بیشتر شنونده باشید تا گوینده.
• پیش از صحبت کردن، حرفتان را خوب ارزیابی کنید.
• رعایت کلیه توصیه های مربوط به غلبه سودا و صفرا.
• حجامت: انجام حجامت عام در وسط ماه قمری (1 تا 3 بار).
• سعی کنید در مورد هر کاری نظر ندهید بگذارید بیشتر دیگران نظر بدهند.
• شبی یک لیوان سرکنگبین میل کنید (البته در صورتی که مشکل معده نداشته باشید).
• لیستی از مضرات پرحرفی را بنویسید و هر روز آن را مرور کنید و چند نکته دیگر به آن اضافه کنید.
• مشارطه: هر روز صبح با خود شرط کنید که زبان خود را به کنترل خود درآورید و کمتر سخن بگویید؛ زیرا این عضو می تواند انسان را به اوج سعادت یا خاک ذلت و شقاوت بکشاند. هرگاه احساس کردید خارج از محدوده و میزان خودتان حرف زده اید، خود را جریمه کنید. و هر بار که موفق شدید جلوی پرحرفی خود را بگیرید به گونه ای خود را تشویق کنید.
• کسب محبوبیت: شاید بتوان ریشه روانی زیاد حرف زدن را در این نکته دانست که ما انسان ها دوست داریم همیشه مورد توجه و محبت دیگران باشیم و برای این که محبت کافی را از دیگران کسب کنیم دست به کارهایی می زنیم که باعث جلب توجه شود، ولی نباید فراموش کرد که اگر انسان ارتباط خود را با خدا درست نماید و انگیزه او در انجام کارها کسب رضایت خدا باشد، و تلاش و جلب توجه آنان داشته باشد. پس نیازی به پرحرفی و یا هر کار ناپسند دیگری برای جلب در این نماید که محبوب او شود، خداوند او را محبوب دیگران می کند، بدون این که نیازی به ریا توجه دیگران نیست.
• تمرین و ممارست: منع زبان از پرگویی، کاری تدریجی و طولانی بوده و به گذر زمان نیاز دارد. کسی که به پرگویی عادت داشته و این عمل در او به صورت ملکه درآمده است، نمی تواند یک روزه بر خلاف آن عمل کند. بلکه باید قرار بر این بگذارد که هر روز مقداری از پرگویی اش را کم کند تا به تدرین با تسلط بر زبان بتواند به مقدار لازم و ضروری از زبانش استفاده کند و سخن بگوید.
• توجه جدی به خطرات زبان: هر قدر انسان کمتر سخن بگوید، لغزش های او کمتر است همچنین سبب می شود که انسان زبانش را در اختیار خود بگیرد و از طغیان و سرکشی آن بکاهد. اما باید توجه داشت که مراد، سکوت مطلق نیست بلکه منظور کم سخن گفتن، یا به تعبیر دیگر خاموشی در برابر سخنان فساد انگیز یا مشکوک و بی محتوا و مانند آن است. ما دو سکوت داریم: سکوت از روی قدرت و سکوت از روی عجز؛ آن سکوتی ممدوح است که از روی قدرت باشد نه از روی عجز و ناتوانی امام صادق علیه السلام فرمودند: لقمان به فرزندش گفت: پسرم! اگر گمان کردی سخن گفتن از نقره است، بدان که سکوت از طلا است. امام علی (ع) می فرمایند: «سخن مانند داروست، اندکش مفید و زیادش کشنده است».
• حذف تمام موارد ممنوعه: چای (سیاه و سبز) – قهوه – نسکافه – سوسیس – کالباس – پیتزا – تمام غذاهای ساندویجی – غداهای سرخ شده – انواع کنسروی جات – انواع کمپوتها – مرغ و تخم مرغ بازاری – گوشت تمام حیوانات پرورشی – برنج خارجی – انواع سس های بازاری – سایر نوشیدنیهای گازدار – غذای رستوران ها – شیرینی جات بازاری – هله هولههای بازاری – چیپس – پفک – شکلات (على الخصوص شکلاتهای نرم) – کیک – بیسکوئیت – آدامس – یخمک – ماکارونی – لازانیا – لبنیات پاستوریزه – غذاهای زودپز شده – هر روز گوشت(قرمز یا سفید) خوردن – ترشی جات سرکه (لیته) – ریزه خواری(مدام چیزی خوردن) – با استرس غذا خوردن – عداهای مانده و بیات – غذاهای نمک سود(مانند: خیارشور – ماهی دودی – ماهی شور و…) – نمک زیاد – فلفل زیاد – آب تگری و یخ – تمام فست فودها و غذاهای آمادهی بازاری- غذاهای فریز شده(بیش از ده روز) – غذاهای پخته شده در ماکروفر (MICRO WAVE) – کلیهی مواد غذایی بسته بندی شدهی بازاری که دارای نگه دارنده هستند – میوه جات کال و نارس – شیر گاو به مقدار زیاد – کشک و پنیر کهنه – قره قوروت – ماءالجبن(آب پنیر) – استفادهی چند نوع غذا با هم – قند و شکر به مقدار زیاد – مصرف ماست به مقدار زیاد و هر روز خصوصاً همراه غذاهای دیگر – رنگ های مجاز اضافه شده به مواد غذایی – جوش شیرین – استفاده از سموم حشره کش(اسپری، بودر و..) – استفادهی زیاد از موبایل – پرخوری – پرخوابی – کم خوابی – نداشتن نظم در خواب و خوراک – عدم رعایت بهداشت فردی – گرم و سرد شدن – استفاده از رنگ مو – زیاده روی در مصرف مواد آرایشی – استعمال دخانیات(سیگار، قلیان، تریاک و…) – زیاده روی در مصرف داروهای شیمیایی – مصرف میوه جات بعد از غذاهای گوشتی – مصرف غذاهای با هم ناسازگار(مثل شیرموز، فرآوردههای کنجدی با لبنیات و…) – مصرف همزمان لبنیات و غذاهای گیاهی سرشار از آهن مانند:(زرشک، آلو، عدس، پسته، اسفناج، آلوبخارا، آلبالو و…) – دیروقت غذا خوردن(خصوصاً غذاهای پخته، چرب و پرحجم) – دیروقت خوابیدن – زندگی در مکانهای با آلودگی صوتی زیاد – زندگی در شهرهای شلوغ با هوای آلوده – هر روز برنج خوردن(حتی ایرانی) – نان بدون سبوس – نان فتیر و ور نیامده – خوردن یک نوع غذا در دو وعده ی متوالی مثلاً خوردن غذای مانده از ظهر در شب.

درمان پر حرفی کودکان:

• رعایت مواد غذایی مربوط به طبع و مزاج سرشتی کودک.
• حجامت: انجام حجامت عام در وسط ماه قمری (1 تا 3 بار).
• تشویق: در صورت کم شدن پرحرفی، از تشویق و تحسین کودک (در جمع و در تنهایی) غافل نشوید.
• افزایش مصرف فرآورده های گیاهی (غلات، حبوبات، میوه جات، سبزیجات، خشک بار و…
• فراهم آوردن بازی های فکری: با فراهم آوردن ورزش و بازی های فکری، زمینه رفتارهای متفکرانه را برای کودک فراهم سازید؛ این کار از پرحرفی کودک می کاهد.
• وقت گذاشتن برای کودک: آن چه والدین باید توجه داشته باشند این است که روزانه به مدت یک ساعت، زمانی را به کودک اختصاص بدهند و در آن زمان، کودک را در انتخاب نوع بازی یا سرگرمی دلخواهش آزاد بگذارند، با کودک نقاشی کنند، کتاب بخوانند، بازی کنند، کارتون ببینند یا به پارک بروند. اختصاص زمانی حدود یک ساعت در روز برای کودک، نه تنها باعث می شود که او احساس کند که مورد توجه است، بلکه نیاز او برای بروز کنجکاوی از طریق بازی، نقاشی و قصه گویی مرتفع می شود. هم چنین از لحاظ عاطفی به والدین اش نزدیک تر و از نظر شناختی غنی تر می شود و به رشد خلاقیت و تکامل اجتماعی اش کمک می شود. نتیجه بررسی های روان شناسان و تجربیات شخصی بیشتر والدین نشان داده است که انگیزه برای صحبت کردن زیاد کودکان با هدف جلب توجه، زمانی که پدر و مادرها به طور اختصاصی زمانی را برای بازی یا سرگرمی آنها اختصاص داده اند، به حداقل رسیده است.

فعالیت:

• از انجام فعالیت های شدید بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات پاستوریزه، غذهای گرم بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.

نکته:

• کودک پس از سه سالگی می تواند جمله بسازد و مفاهیم را متوجه شود و شروع به صحبت کردن کند. زبان به عنوان یکی از عوامل رشد شناختی کودک محسوب می شود. که می تواند نقطه قوتی برای رشد مهارت های ارتباطی کودک به شمار برود.