پای ورزشکاران (قارچ تینه آ پدیس): عبارت است از این بیماری بیشتر مخصوص پای ورزشکاران است. این نوع عفونت قارچی پا باعث ایجاد شکاف، زخم و خارش در پوست بین انگشتان پا می شود. پوشیدن کفش های سربسته برای یک مدت طولانی یک عامل خطر در این نوع بیماری است. بیماری پای ورزشکاران که کچلی پا هم نامیده می شود، یک عفونت قارچی شایع پاها به شمار می رود که به ویژه پوست بین انگشتان پا را مبتلا می سازد. این وضعیت می تواند توسط انواع متعددی از قارچ هایی که در شرایط گرم و مرطوب رشد می کنند به وجود آید. این بیماری اغلب پای سربازان، ورزشکاران و همچنین نوجوانان و بالغین جوانی که مثل ورزشکاران تمایل به پوشیدن کفش های سربسته به مدت طولانی دارند و زیاد عرق می کنند را درگیر می کند. در کودکان نادر است. پای ورزشکاران می تواند در نتیجه پا برهنه راه رفتن در مناطق آلوده ای که گرم و مرطوب هستند، مثل رختکن ها و کنار استخرها ایجاد شود.

علائم:

1. بیماری پای ورزشکاران بیشتر از همه بین انگشتان چهارم و پنجم پا ایجاد می شود و علایم زیر را به وجود می آورد:
2. خارش در نواحی ملتهب
3. بوی بد پا (بوی رطوبت و کپک)
4. وجود پوست مرده بین انگشتان پا
5. وجود تاول های کوچک روی پا (گاهی)
6. وجود پوسته ای مرطوب، نرم و خاکستری، سفید یا قرمز در پا، به خصوص بین انگشتان پا.
7. افرادی که دچار بیماری پای ورزشکاران هستند، بیشتر مستعد عفونت حلقه کرمی کشاله ران که یک عفونت قارچی دیگر است می باشند.
8. نواحی شکافدار، زخمی و خارش دار بر روی پوست پوست چیندار، سفید و مرطوب گاهی عفونت به کف پا یا کناره های پا انتشار می یابد یا ناخن های انگشتان پا را مبتلا می کند، که در این صورت ناخن ها زرد و ضخیم و شکننده می شوند.

علت:

• عفونت توسط یک قارچ از جنس تریکوفیتون

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. عدم شستشوی پابه طور مرتب
2. آب و هوای خیلی گرم و مرطوب
3. استفاده از کمد مشترک و حمام عمومی
4. وجود رطوبت به طور دائمی در اطراف پا
5. عوض نکردن کفش و جوراب به طور مرتب
6. سرکوب شدن دستگاه ایمنی به علت بیماری یا داروها

پیشگیری:

1. در هر زمان که مقدور بود پا برهنه فعالیت کنید.
2. در حمام های عمومی از دمپایی هایی با کف از جنس صندل و رویه از از جنس لاستیک استفاده نمایید.
3. هر روز پای خود را بشویید، فضای بین انگشتان پای خود را کاملاً خشک کنید و پودر خشک کننده به بین انگشتان پا بمالید.
4. جوراب خود را هر روز عوض کنی، جنس جوراب بهتر است از نخ، پشم یا سایر مواد طبیعی و جاذب رطوبت باشد، از پوشیدن جوراب های بافته شده از الیاف مصنوعی خودداری کنید.

عواقب مورد انتظار:

• معمولاً در عرض 3 هفته با درمان خوب می شود، اما عود آن امری شایع است.

عوارض احتمالی:

1. عفونت ثانویه با باکتری در همان ناحیه که عفونت قارچی وجود دارد.
2. یک نوع واکنش نادر پوستی به شکل بروز بثورات در دست ها و صورت

تشخیص:

1. آزمایش خون
2. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار

درمان طب نوین:

• درمان های بسیاری برای ورزشکاران وجود دارد اگرچه بهترین و دائم ترین درمان استفاده از جوراب و کفش های مناسب و مخصوص است. استفاده از محلول های و اسپری های ضد قارچ هم می تواند بسیار مفیذ باشند. سایر درمان ها شامل:
• جوراب ها را به طور روزانه تعویض کنید.
• پاها به ویژه بین انگشتان را پس از حمام حتماً خشک کنید.
• پودرهای ضد قارچ باید در کفش ها و جوراب ها مورد استفاده قرار گیرد.
• جوراب های نخی رطوبت را جذب می کند به همین دلیل بهتر است از جوراب های نخی استفاده کنید.
• بیماران دیابتی نباید خودسرانه به درمان این گونه عارضه ها بپردازند و باید هرچه سریعتر به مراکز درمانی مراجعه کنند.
• پیشگیری از پای ورزشکاران بهتر از درمان آن است. پس پاها را همیشه تمیز, خشک و خنک نگه دارید. باید بعد از هر استحمام پاها و بین انگشتان را خشک کنید استفاده از جوراب های جذاب رطوبت به ویژه برای افراد ورزشکار و تعویض جوراب پس از هر فعالیت فیزیکی که باعث تعریق پا می شود بسیار ضروری و حائز اهمیت است.

درمان طب سنتی:

• ضماد نمک یا حنا شبانگاه.
• به موضع دود عنبرنساء بدهید.
• با پای برهنه روی ماسه ها راه بروید.
• موضع ساق پا و روی پا را حجامت و زالو درمانی کنید.
• هر 8 ساعت یک قاشق مرباخوری سیاهدانه و عسل بخورید.
• معمولاً در عرض 3 هفته با درمان خوب می شود، اما عود آن امری شایع است.
• پس از شستن، پوسته ها و مواد موجود بین انگشتان پا را به دقت بردارید، این کار باید به طور روزانه انجام شود.
• ناحیه ای که دچار عفونت شده است را خشک و سرد نگاه دارید، در طی درمان با پای برهنه راه بروید یا از دمپایی از جنس صندل استفاده نمایید.

داروها:

1. بوتنافین
2. تولنفتات
3. سولکونازول
4. کلوتریمازول
5. سیکلوپیروکس
6. از پودرها، کرم ها یا پمادهای ضد قارچ پس از هر بار شستن پا استفاده کنید.
7. در موارد شدید، ممکن است داروهای ضد قارچ خوراکی یا قوی تر موضعی تجویز شود.

فعالیت:

• هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد، موقتاً از فعالیت هایی که باعث تعریق پا می شوند خودداری نمایید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات، غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.