پارگی تاندون: عبارت است از تاندون یا زردپی (Tendon) بافتی محکم و قابل انعطاف به رنگ سفید متمایل به زرد و به شکل طناب یا نوار است، معمولاً ماهیچه را به استخوان وصل می کند تاندون هم مثل رباط از رشته های موازی و ریسمان گونه و از جنس پروتئینی به اسم کلاژن تشکیل شده است با این تفاوت که تاندون از یک سر به استخوان وصل است و از سمت دیگر به ماهیچه، در حالی که دو سر رباط به استخوان وصل است اتصال بین استخوان دو سر مفصل با رباط برقرار می شود، رباط مسئول پایدار کردن مفصل ولی تاندون موجب حرکت مفصل است. وظیفه تاندون ها انتقال نیروی عضله به استخوان و حرکت دادن آن است مثلا تاندون هایی که در کف دست هستند باعث خم شدن و جمع شدن انگشتان می شوند. تاندون آشیل که پشت ساق پا است باعث راه رفتن ما می شود، انعطاف و کشش این ناحیه است که هماهنگی بین عضله و استخوان را فراهم می کند. تاندون ها به صورت رشته رشته و دسته ای هستند که هرکدام از این دسته ها دارای غلافی است که به راحتی درون آن به جلو و عقب حرکت می کند علاوه بر غلاف، سطح درون آن از سلول های خاصی تشکیل شده است که مایعی ترشح می کنند این مایع شبیه مایع مفصلی بوده که موجب لزج شدن دور آن و کاهش اصطکاک در اطرافش می شود.

انواع پارگی تاندون:

1. پارگی جزئی:این نوع پارگی به بافت نرم آسیب می رساند، اما به طور کامل آن را جدا نمی کند
2. پارگی کلی:این نوع پارگی تاندون، پارگی کامل نیز نامیده می شود و در آن بافت نرم به دو قسمت تقسیم می شود. در بسیاری از موارد، تانون ها در جایی که به سراستخوان متصل هستند دچار پارگی می شود. در این نوع پارگی، یک سوراخ در تاندون ایجاد می شود.

علائم پارگی تاندون زانو:

1. زمانی که تاندون کشکک زانو دچار پارگی می‌شود، اغلب صدایی در اثر این پارگی شنیده خواهد شد و این صدا اولین علامت پارگی تاندون زانو است. از علائم دیگر این عارضه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
2. حساسیت به لمس
3. عدم توانایی در راست کردن زانو
4. کبودی، درد و تورم در جلوی زانو
5. مشکل در راه رفتن به علت خمیدگی زانو و احساس درد.
6. قرار گرفتن کشکک زانو (پاتلا) بالاتر از محل طبیعی خود.

علائم پارگی تاندون پشت ساق پا:

1. اگر چه ممکن است پارگی آشیل بدون علائم باشد در بیشتر مواقع علایم زیر وجود دارند:
2. صدای ترکیدن در هنگام صدمه
3. ناتوانی در ایستادن روی پنجه ی پای مبتلا
4. درد که اغلب شدید و همراه تورم در اطراف و نزدیک پاشنه است.
5. ناتوانی در خم کردن مچ پا به سمت پایین یا فشار آوردن با پنجه ی پا به زمین در هنگام راه رفتن.

علائم پارگی تاندون شانه:

1. رایج ترینعلائم پارگی تاندون شانه و التهاب تاندون شانه از قرار زیر هستند:
2. احساس ضعف در هنگام بالا بردن یا چرخاندن بازو
3. احساس ترک برداشته شدن چیزی در هنگام حرکت دادن بازو در جهات مشخص
4. احساس درد در هنگام استراحت و شب، مخصوصاً اگر بر روی شانه آسیب دیده دراز کشیده باشید.
5. احساس درد و گرفتگی عضلات شانه در هنگام بلند کردن یا پایین آوردن بازو یا با انجام حرکات خاص
6. پارگی هایی مثل پارگی تاندون شانه ناشی از زمین خوردگی که به صورت ناگهانی اتفاق می افتد و ازعلت درد شانه محسوب می شود. در این وضعیت، در قسمت بالای بازو و کتف خود ضعف آنی و پارگی را تجربه می کنید. پارگی هایی که به آهستگی و به دلیل  استفاده بیش از حد بوجود می آیند علت شانه درد بوده  و باعث بوجود آمدن احساس درد و ضعف در بازو می شوند. ممکن است وقتی بازوی خود را بلند می کند یا وقتی بازوی خود را پایین می آورید، درد احساس کنید. در ابتدا، درد ممکن است خفیف باشد و تنها زمانی که بازوی خود را روی سرخود قرار دهید مثلا وقتی می خواهید به چیزی را از داخل کابینت بردارید، آن را احساس کنید. داروهای غیرتجویزی بازاری مثل آسپرین یا ایبوپروفن باعث تسکین درد اولیه می شوند. با گذشت زمان، درد در حین استراحت مشخص تر می شود و دیگر با مصرف داروهای مسکن از بین نمی رود. ممکن است شب ها وقتی بر روی شانه آسیب دیده خود دراز می کشید احساس درد کنید. درد و ضعف ناشی از علائم پارگی تاندون شانه باعث می شود که فعالیت های روزمره ای مثل شانه زدن موها و یا دسترسی به قسمت کمر دشوارتر انجام شود.

علائم پارگی تاندون دست:

1. زخم در سطح کفی انگشت
2. درد در هنگام خم کردن انگشت
3. ناتوانی در حرکت دادن مفصل انگشت
4. درد در حین لمس قسمت کفی انگشت
5. باز ماندن انگشتی که تاندون آن پاره شده است
6. تورم خفیف روی مفصل انتهایی انگشت در سطح کفی

علت:

• دوعلت پارگی تاندون است: آسیب دیدگی و تخریب
• در صورتی که روی عضو خود که بیش از حد کشیده شده است زمین بخورید یا با یک حرکت سریع جسم بسیار سنگینی را بلند کنید، احتمال پارگی والتهاب تاندون وجود دارد و ممکن است علل پارگی تاندون باشد. این نوع پارگی با آسیب دیدگی های دیگر مثل شکستگی استخوان یا دررفتگی ممکن است بوجود بیاید. اغلب پارگی ها نتیجه فرسایش تاندون است که به کندی در طول زمان ایجاد می شود. این تخریب به صورت طبیعی با افزایش سن بوجود می آید. پارگی تاندون شانه معمولاً در دستی که به آن مسلط تر هستید، بیشتر شایع هستند. در صورتی که در یک شانه خود دچار پارگی تخریبی شوید، احتمال اینکه شانه دیگر نیز دچار این پارگی شود زیاد است، حتی اگر در شانه مخالف خود هیچ گونه دردی را احساس نکنید. عوامل متعددی در پارگی های و در علت التهاب تاندون نقش دارند از جمله:
• فشار مکرر:انجام پی در پی حرکات مشابه در عضو باعث وارد شدن فشار بر عضلات و تاندون ها می شود. بیس بال، تنیس، قایقرانی و وزنه برای نمونه های از ورزش هایی هستند که شما را دچار پارگی و التهاب تاندون ناشی از استفاده بیش از حد می کنند. بسیاری از مشاغل و کارهای روزمره نیز باعث پارگی تاندون ناشی از استفاده بیش از حد می شوند.
• کمبود ذخیره خون:با افزایش سن، ذخیره خون در تاندون ها کاهش پیدا می کند. بدون ذخیره خون مناسب، توانایی طبیعی بدن در ترمیم آسیب دیدگی و کشیدگی تاندون دچار مشکل می شود. این مساله در نهایت منجر به پارگی تاندون می گردد.
• اسپرز استخوان:با افزایش سن، اسپرز استخوان (رشد بیش از حد استخوان) اغلب در زیر استخوان کتف بوجود می آید. وقتی بازوهای خود را بالا می آوریم، اسرپز به تاندون شانه کشیده می شود. به این وضعیت سندروم گیرافتادگی شانه گفته می شود و با گذشت زمان باعث تضعیف تاندون و افزایش احتمال پارگی تاندون می شود.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. جنس: در مردان ۵ برابر شایعتر از خانم هاست.
2. سن: بیشتر پارگی ها در سن بین ۳۰ تا ۴۰ سالگی رخ می دهند.
3. تزریق کورتون: تزریق کورتون به داخل مچ پا یا اطراف تاندون آشیل خطر پارگی آن را زیاد می کند.
4. بعضی آنتی بیوتیک ها: سیپروفلوکساسین و لوو فلوکساسین باعث افزایش خطر پارگی تاندون آشیل می شوند.
5. ورزش های تفریحی: پارگی آشیل در ورزش هایی که با دویدن پریدن و استارت ها و توقف های ناگهانی همراهند بیشتر رخ می دهد مانند فوتبال و بسکتبال و تنیس.

تشخیص:

1. پزشک متخصص با معاینه بیمار، رادیوگرافی ساده و در صورت نیاز درخواست MRI می‌تواند پارگی تاندون را تشخیص دهد.
2. پزشک شما در هنگام معاینه ساق شما را از نظر تورم و حساسیت دردناک در برابر لمس بررسی می کند. در بسیاری موارد پارگی کامل تاندون پزشک می تواند فاصله خالی را در مسیر تاندون لمس کند. ممکن است او از شما بخواهد که روی صندلی بنشینید و پای خود را آویزان کنید یا به روی شکم روی تخت معاینه بخوابید و پای خود را از انتهای تخت آویزان کنید. سپس عضلات پشت ساق شما را می فشرد تا ببیند که آیا پنجه پای شما به طور خودکار به سمت پایین خم می شود یا نه، اگر این اتفاق نیفتد احتمالاً تاندون آشیل پاره شده است. اگر در مورد وسعت آسیب تاندون آشیل شک وجود داشته باشد ممکن است پزشک شما در خواست سونوگرافی یا MRI بکند.

درمان طب نوین:

• درمان آسیب ها و مشکلات تاندون ها معمولاً مشکل است. این مشکلات ممکن است حتی با درمان مناسب برای ماه ها و یا سالها باقی بمانند. درمان در شرایط عادی معمولاً ۹ الی ۶ ماه طول می کشد و برحسب اینکه کدام تاندون دچار مشکل شده است متفاوت می باشد. مهمترین اصول درمان عبارتند از:
• کم کردن فعالیت های بدنی که موجب شدیدتر شدن درد می شود: اگر اخیراً فعالیت بدنی یا ورزشی شروع شده و یا شدت، مدت و یا روش انجام آن تغییر کرده باید روش انجام آن به وضعیت قبل از شروع درد برگردد و یا حتی آرامتر و کمتر شود. در بعضی موارد که درد شدید است ممکن است لازم شود برای مدتی کلیه فعالیت های ورزشی قطع شده و یا فعالیت های بدنی به حداقل برسد.
• استفاده از بریس: برحسب اینکه کدام تاندون از بدن دچار مشکل شده است استفاده از ارتوز های مناسب برای بیحرکت کردن و یا کم کردن حرکت مفصل نزدیک تاندون می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
• فیزیوتراپی: انجام این حرکات ورزشی زیر نظر فیزیوتراپ ماهر می تواند با افزایش قابلیت انعطاف مفصل و بافت های نرم اطراف آن و با تقویت عضلات اطراف مفصل به بهبود اوضاع کمک کند. گاهی اوقات استفاده از سرما و یا گرمای موضعی و یا روش هایی مانند اولتراسوند، شوک ویو تراپی و یا امواج الکتریک و الکترومغناطیسی توسط فیزیوتراپ به کاهش درد و التهاب کمک می کند.
• دارو درمانی: استفاده مناسب از داروهای ضد التهاب مانند ناپروکسن، ایبوپروفن، دیکلوفناک و یا استفاده از استامینوفن می تواند به کاهش درد کمک کند. در بعضی موارد پزشک معالج برای کاهش درد و یا علائم دیگر از تزریق کورتیکوستروئید در اطراف تاندون استفاده می کند. استفاده از این داروها ممکن است با عوارضی همراه باشد. پس حتماً باید تحت نظر پزشک متخصص و با در نظر گرفتن وضعیت بیمار استفاده گردد. همچنین از پودر کلاژن استفاده کنید.
• عمل جراحی: در مواردی که علائم بیمار به هیچیک از اقدامات ذکر شده پاسخ ندهد ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند. عمل جراحی برحسب محل تاندون متفاوت است. به عبارت دیگر اگر تاندون به طور کامل پاره شده باشد، تنها روش درمان جراحی است. این افراد ترجیحاً باید هرچه سریعتر تحت عمل جراحی قرار گیرند. اگر درمان پارگی تاندون به وسیله عمل جراحی در زمان مناسب انجام شود، جراح به طور مؤثرتری قادر خواهد بود عملکرد عضو را بازگرداند و از کوتاه شدن و آسیب دیدگی‌های تاندون جلوگیری نماید.

درمان طب سنتی:

• روغن مالی با روغن سیاه دانه
• برای ترمیم تاندون (زردپی) از ترکیب روغن سیاهدانه + عسل (موضعی) استفاده می کنیم.
• بعد از دو هفته، حجامت موضعی و زالو درمانی (در ایامی که تحت درمان است تحرکش زیاد نباشد).
• اگر پارگی خفیف باشد با اقدامات زیر قابل درمان خواهد بود و چنانچه پارگی شدید باشد درمان تنها با عمل جراحی امکان پذیر خواهد بود.

فعالیت:

• تا زمان بهبودی کامل از انجام هرگونه فعالیت شدید بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات پاستوریزه و همچنین غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.

نکته:

• کشیدگی عضلات و تاندون ها در ناحیه کمر: گاهی فرد در اثر انجام یک حرکت شدید و ناگهانی نامناسب در حین ورزش یا بلند کردن یک جسم سنگین دچار کمر درد ناگهانی می شود. علت این وضعیت کشیده شدن عضلات و تاندون ها در ناحیه کمر می‌باشد. کشیده شدن عضلات و تاندون ها را در طب قدیم ایران و در اصطلاح عامیانهرگ به رگ شدن می‌گویند. این گونه کمردردها گاهی همراه با درد های تیر کشنده به اندام‌های تحتانی تا ناحیه زانو همراه هستند. در معاینه این افراد معمولاً هیچ گونه علامت عصبی دیده نمی‌شود. افراد که عضلات کمری ضعیفی دارند یا بدون آمادگی جسمی و گرم کردن عضلات اقدام به کار یا ورزش می‌کنند، بیشتر در معرض کشیدگی عضلات و تاندون‌های ناحیه کمر می باشند. همچنین در افرادی که کارهای دفتری و غیر بدنی مثلا کارهای پشت میز بنشینی دارند نیز در معرض این بیماری هستند. گروه دیگر از افرادی که دچار این بیماری می‌شوند افرادی هستند که مدت‌ها در وضعیت نشسته کار خود را انجام می دهند و به اقتضای کار خود اقدام به برداشتن اجسام سنگین می کنند، مثلا رانندگان کامیون که ساعت ها با ستون فقرات خمیده رانندگی می کنند، و ناگهان مجبور به برداشتن یک وزنه سنگین می شوند. باید توجه داشت که در این افراد تنها عضلات و تاندون های کمری مورد کشیدگی قرار نمی‌گیرد بلکه مفاصل لگن که در اصطلاح پزشکی مفاصل ساکروایلیاک نامیده می‌شوند نیز دچار کشیدگی می‌شوند. مفاصل ساکروایلیاک با اینکه سطوح مفصلی بزرگی دارند، اما از نظر مکانیکی ضعیف هستند و حرکات چرخشی ناگهانی آنها می تواند باعث ایجاد درد کمر و لگن شود.