میوکاردیت (التهاب عضله قلب): عبارت است از التهاب عضله قلب (میوکارد) که معمولاً به صورت عارضه ای از یک بیماری زمینه ای، نظیر واکنش های ایمنی حساسیتی، آسیب، اشعه درمانی، عفونت با واکنش های سمی نسبت به دارو بروز می کند.
علائم:
- تب
- خستگی
- کوتاهی نفس
- تورم پا و مچ پا
- نامظمی ضربان قلب
- برجستگی ورودی های گردنی
- ضربان قلب سریع، حتی در هنگام استراحت
- اختلال تنفسی در حالت استراحت یا درازکش
علت:
- جراحی قلب
- برخی داروها
- تب روماتیسمی
- عفونت های انگلی
- اشعه درمانی برای سرطان های قفسه سینه نظیر سرطان ریه یا پستان
- عفونت های ویروسی، نظیر سرخک، آنفولانزا یا آدنوویروس عفونت های باکتریایی، نظیر کزاز، سوزاک، تیفوئید (حصبه)، سل یا دیفتری.
عوامل افزایش دهنده خطر:
- مواجهه با هر یک از علل فوق الذکر، مصرف بیش از حد الکل
پیشگیری:
- در صورت مصرف الکل، مقدار آن روزانه نباید بیش از 2 الی 1 پیمانه باشد. واکسیناسیون رایج علیه دیفتری کزاز، سرخک، سرخچه و فلج اطفال.
عواقب مورد انتظار:
- میوکاردیت اغلب با شناسایی و درمان علت زمینه ای، قابل علاج است.
عوارض احتمالی:
- نارسایی احتقانی قلب
- آسیب دائمی عضله یا دریچه های قلب
- تشکیل یک لخته خون در داخل عضله قلب که می تواند از محل خود جدا شده و به سایر قسمت های بدن انتقال یابد که این پدیده می تواند از تهدید کننده حیات باشد.
تشخیص:
- اگرچه تشخیص میوکاردیت دشوار است، اما پزشک می‌تواند از چندین آزمایش برای کاهش منبع علائم استفاده کند. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر هستند:
- آزمایش خون:برای بررسی علائم عفونت یا منابع التهاب
- اشعه ایکس قفسه سینه:برای نشان دادن آناتومی قفسه سینه و علائم بالقوه نارسایی قلبی
- الکتروکاردیوگرام (ECG) : برای تشخیص ضربان قلب و ریتم‌های غیر طبیعی‌که ممکن است نشان دهنده آسیب دیدن عضله قلب باشند.
- اکوکاردیوگرام: تصویربرداری با سونوگرافی از قلب، برای کمک به تشخیص مسائل ساختاری یا عملکردی در قلب و عروق مجاور.
- نمونه برداری از میوکارد: نمونه برداری از بافت عضلانی قلب، در بعضی موارد ممکن است کاتتریزاسیونی قلب انجام شود تا پزشک بتواند قطعه کوچکی از بافت عضلانی قلب را بررسی کند.
درمان طب نوین:
- دیورتیک درمانی
- آنتی بیوتیک درمانی
- درمان میوکاردیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کورتیکواستروئید درمانی (برای کمک به کاهش التهاب)
- داروهای قلبی مانند بتا بلاکر، مهار کننده ACE یا ARB
- تغییرات رفتاری، مانند استراحت، محدودیت مایعات و رژیم کم نمک
- در صورت داشتن میوکاردیت عفونی، شاید آنتی بیوتیک درمانی به درمان عفونت کمک کند. برای از بین بردن مایعات اضافی از بدن، ممکن است دیورتیک درمانی تجویز شود. به علاوه پزشک داروهایی توصیه می‌کند که به عملکرد راحت‌تر قلب کمک می‌کنند.
- نوع درمان به منبع و شدت التهاب میوکارد بستگی دارد. در بسیاری از موارد، این عارضه با اقدامات مناسب بهبود می‌یابد و شما به طور کامل درمان خواهید شد. اگر میوکاردیت ادامه یابد، ممکن است پزشک برای کاهش التهاب، کورتیکواستروئید تجویز کند. همچنین آن‌ها احتمالاً استراحت، محدودیت مایعات و رژیم کم نمک را توصیه می‌کنند.
- تقریباً همه این روش‌های درمانی برای کاهش حجم کار قلب مناسب هستند و باعث می‌شوند قلب خود را بهبود بخشد. اگر قلب از کار بیفتد، باید سایر اقدامات لازم در بیمارستان انجام شود. گاهی باید از دستگاه ضربان‌ساز یا دفیبریلاتور، استفاده شود. وقتی قلب به شدت آسیب دیده باشد، پزشکان ممکن است پیوند قلب را توصیه کنند.
درمان طب سنتی:
- بررسی های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش های خون، نوار قلب (الکتروکاردیوگرام، روشی برای تشخیص بیماری های قلب با سنجش فعالیت الکتریکی قلب)، کاتتریزاسیون قلبی و آنژیوگرافی می باشد. درمان و بستری در بیمارستان (اغلب) جهت اختلال زمینه ای، در بعضی موارد، پیوند قلب ممکن است تنها درمان موثر باشد.
- اگر دچار ورم قلب شده اید، از نوشیدن آب زیاد، خودرن نمک، چربی جات، گوشت قرمز، سیرابی، جگر، دل، قلوه و کله پاچه جداً خودداری کنید. لااقل ۳ روز غذای خود را به سیب زمینی اختصاص دهید و در طول روز گاه گاهی سیب زمینی را با پوست آب پز کنید و بدون نمک بخورید. پس از خوردن سیب زمینی، آب انگور یا آب سیب درختی یا در صورت میسر نبودن، آب میوه های دیگری را بنوشید.
داروها:
- تنکتپلاز
- دیژیتال برای تقویت ضربان قلب
- داروهای کاهش دهنده بار کاری قلب
- داروهای کورتونی برای کاهش التهاب
- تجویز اکسیژن مکمل ممکن است لازم گردد.
- داروهای ادرارآور برای کاهش احتباس مایع در بدن
- داروهای ضد انعقاد برای پیشگیری از تشکیل لخته
- آنتی بیوتیک ها برای مقابله با عفونت، در صورتی که عامل میوکاردیت یک عفونت باکتریایی باشد.
فعالیت:
- تا زمان برطرف شدن علائم در بستر استراحت کنید. زمان بهبود بسته به علت زمینه ای متفاوت است. مادامی که در استراحت مطلق به سر می برید برای اجابت مراج به جای لگن از صندلی توالت در کنار بستر استفاده کنید. زیرا با استفاده از این وسیله فشار کمتری به شما وارد می شود. پس از بهبود، فعالیت های طبیعی خود را به تدریج از سر بگیرید.
رژیم غذایی:
- رژیم کم نمک.