مونونوکلئوز عفونی: عبارت است از یک بیماری عفونی ویروسی که دستگاه تنفس، کبد و دستگاه لنفاوی را درگیر می سازد. این بیماری معمولاً نوجوانان و بزرگسالان جوان (سن 40 الی 12 سال) را مبتلا می کند.

علائم:

1. تب
2. سردرد
3. خستگی
4. بزرگی کبد
5. بزرگی طحال
6. درد عمومی بدن
7. گلودرد (که گاهی شدید است)
8. یرقان با زردی پوست و چشم ها (گاهی)
9. تورم غدد لنفاوی، معمولاً در ناحیه گردن، زیر بغل یا کشاله ران

علت:

• یک ویروس مسری (ویروس ابشتین، بار) که در اثر تماس نزدیک نظیر بوسیدن، غذای مشترک یا فرد مبتلا یا سرفه کردن از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. استرس
2. دانش آموزان دبیرستانی یا دانشجویان
3. بیماری هایی که مقاومت بدن را کاهش می دهند.
4. خستگی یا کار زیاد، میزان بروز بالای آن در بین دانشجویان و سربازان ممکن است ناشی از استراحت ناکافی یا زندگی جمعیتی آنها باشد.

پیشگیری:

• خودداری از تماس با فرد مبتلا، اجتناب بیمار مبتلا به مونونوکلئوز از تماس با افراد دچار ضعف ایمنی به منظور پیشگیری از ابتلای آنها.

عواقب مورد انتظار:

• بهبود خود به خودی بیماری درطی ده روز تا شش ماه رخ می دهد. خستگی اغلب تا 6 الی 3 هفته پس از برطرفل شدن هم علائم دیگر ادامه می یابد. تعداد اندکی از بیماران دچار نوع مزمن بیمار می گردند که در آن علائم بیماری ماه ها یا سال ها تداوم می یابد.

عوارض احتمالی:

• پارگی طحال، منجر به جراحی فوری می شود. کم خونی، در موارد نادر، قلب، ریه یا دستگاه عصبی مرکزی ممکن است درگیر شده و بیماری وخیم یا حتی کشنده ایجاد شود.

تشخیص:

• بیماری مونونوکلئوز نیز مانند هر بیماری عفونی دیگری در مراحل ابتدایی با بررسی علائم و تست‌های مختلف قابل تشخیص است. اما از طریق آزمایش خون برای بررسی آنتی‌بادی، شمارش گلبول‌های سفید و یا تست عملکرد درست کبد نیز قابل تشخیص است.

درمان طب نوین:

• در حقیقت هیچ راهی برای درمان قطعی این بیماری وجود ندارد. زیرا حتی پس از فروکش کردن علائم و بهبود فرد بعد از چند هفته نیز ویروس مربوط به این بیماری برای همیشه در بدن فرد باقی می‌ماند. اما استراحت و مصرف مایعات می‌تواند تا حد زیادی به کنترل این بیماری کمک کند.

درمان طب سنتی:

• معالجه قطعی خاص برای این بیماری وجود ندارد. استراحت بیش از معمول و رژیم غذای سالم مهم است. نیاز به قرنطینه کردن فرد مبتلا نیست. برای کاهش درد گلو، غرغره کردن مکرر با چای غلیظ یا آب نمک گرم (یک قاشق چایخوری نمک در 250 سی سی آب معادل یک بطری نوشابه) توصیه می شود. خودداری از زور زدن زیاد به هنگام دفع مدفوع، این عمل ممکن است به طحال بزرگ شده آسیب برساند در موارد نادر، طحال ممکن است پاره شده و عمل جراحی فوری را ایجاب کند.

داروها:

• برای ناراحتی خفیف مصرف داروهای بدون نسخه نظیر استامینوفن ممکن است کافی باشد. به علت احتمال بروز نشانگان ری، از مصرف آسپیرین خودداری کنید. در صورت شدید بود علائم، ممکن است دوره کوتاه مدت داروهای کورتونی تجویز شود.

فعالیت:

• در بستر استراحت کنید، به ویژه در هنگام تب، فعالیت های خود را به تدریج از سر بگیرید. در هنگام احساس خستگی استراحت کنید. حداقل تا یک ماه پس از بهبود کامل از شرکت در ورزش های پر برخورد خودداری کنید.

رژیم غذایی:

• رژیم غذای خاصی نیاز نیست، در طی بیماری ممکن است میل به غذا نداشته باشید. مایعات کافی را ادامه دهید. در طی دوره تب بالا، حداقل روزانه هشت لیوان آب یا آبمیوه مصرف کنید.