عفونت گوش میانی: عبارت است از عفونت در گوش میانی، این عفونت از یک فرد به فرد دیگر انتقال نمی یابد، اما عفونت تنفسی که پیش از آن وجود دارد ممکن است مسری باشد. عفونت در فضای گوش میانی به وجود می آید که در یک طرف آن اعصاب و استخوان های کوچک به پرده گوش می چسبند و طرف دیگر به مجرای استایش منتهی می شود. این  عفونت در شیرخواران و کودکان 3 ماهه تا 3 ساله بیشتر رخ می دهد. عفونت گوش دردناک است، زیرا التهاب و ایجاد مایعات اضافی باعث افزایش فشار بر پرده گوش می‌شود. همچنین عفونت گوش ممکن است حاد یا مزمن باشد. عفونت‌های مزمن گوش ممکن است باعث آسیب دائمی و اختلال عملکرد گوش میانی شوند. بیماران اغلب به ‌اشتباه تصور می‌کنند که سرگیجه (vertigo) ناشی از عفونت گوش میانی است، درصورتی‌که وظیفه گوش میانی انتقال صدا از گوش خارجی به گوش داخلی است و در تعادل نقشی ندارد.

انواع مختلف عفونت گوش میانی:

1. اوتیت حاد (AOM): اوتیت حاد شایع‌ترین و جدی‌ترین شکل عفونت گوش است. گوش میانی آلوده و متورم می‌شود و مایع در پشت پرده گوش جمع می‌شود. تب نیز ممکن است رخ دهد.
2. اوتیت گوش میانی با افیوژن (OME): بعد از اینکه عفونت گوش دوره خود را طی کرد، ممکن است مایع در پشت پرده گوش باقی بماند. فرد مبتلا ممکن است علائم OME را تجربه نکند، اما در معاینه توسط پزشک تشخیص داده شود.
3. اوتیت میانی مزمن با افیوژن (COME): در اوتیت میانی مزمن با افیوژن، مایعات (با یا بدون عفونت) به‌طور مکرر به گوش میانی باز می‌گردند. این منجر به کاهش توانایی مبارزه با سایر عفونت‌ها می‌شود و تأثیر منفی روی شنوایی دارد.

علائم:

1. تب
2. سردرد
3. گوش درد
4. تهوع و استفراغ
5. مشکلات شنوائی
6. خروج ترشحات از گوش
7. سرگیجه و اختلال در تعادل
8. احساس پری یا فشار در گوش
9. در بزرگسالان، علائم عفونت گوش میانی کمتر است. بزرگسالان درد و فشار گوش، تجمع مایع در گوش و کم شنوایی را تجربه می‌کنند. اما کودکان طیف وسیعی از علائم را تجربه می‌کنند.
10. در نوزادان و شیرخواران علائمی نظیر کشیدن و چنگ انداختن به گوش خصوصاً همراه با مشکلات شنوایی، گریه و بی قراری، تب، استفراغ، خروج ترشحات چرکی از گوش، درد گوش به ویژه هنگام خوابیدن، بد خوابی، گریه بیش از حد، از دست دادن تعادل، کم اشتهایی است.

علت:

• سرماخوردگی
• پارگی پرده صماخ گوش.
• استفاده مدام از فرآورده های حیوانی
• عدم رعایت مسائل بهداشتی و روانی
• عفونت هایی که کامل درمان نشده اند.
• استفاده از قند و شکر و شیرینی جات مصنوعی
• استفاده از غذاهای بی محتوا و مضر (مانند انواع فست فودها).
• انسداد سینوس ها و مجرای استاش در اثر آلرژی بینی یا بزرگی لوزه سوم.
• انسداد شیپور استاش مثلاً در هنگام سرماخوردگی، حساسیت و یا سایر عفونت های تنفسی در کنار حضور باکتری یا ویروس که این عفونت ها معمولاً ابتدا در مجاری تنفسی فوقانی (بینی و گلو) به وجود می آید. که از راه مجرای استاش (مجرایی که حلق را به گوش میانی وصل می کند) به گوش میانی گسترش می یابد که باعث تجمع مایع (در اثر تولید چرک و ترشحات مخاطی) در گوش میانی و در پشت پرده صماخ می شود. که این عوامل باعث افزایش مخاط در سینوس‌ها می‌شوند و منجر به کاهش سرعت تخلیه مایع توسط شیپور استاش (لوله‌های استاش) می‌شوند. هرچه حجم مایع تجمع یافته در گوش میانی بیشتر شود باعث بالا رفتن فشار فضای گوش میانی و همچنین به بیرون برآمده شدن پرده صماخ و درد گوش و تورم آن می شود. در این حالت بعلت اینکه در پشت پرده گوش مایع وجود دارد، ارتعاش پرده صماخ مختل شده و شنوائی کاهش می یابد. گاهی در اثر فشار زیاد چرک، پرده صماخ پاره شده و چرک از گوش خارج می شود، ولی بطور شایعتر چرک و ترشحات در داخل باقی می مانند. حتی گاهی پس از اتمام دوره حاد عفونت نیز ترشحات در داخل گوش باقی می ماند و مزمن می شود. این ترشحات برای چندین هفته، چندین ماه و حتی چندین سال پس از عفونت حاد ممکن است، در گوش میانی باقی مانده و سبب عودهای مکرر بیماری و همچنین اختلال در شنوائی شود.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. عوامل ژنتیکی
2. آب و هوای سرد
3. رفتن به مهد کودک
4. سگیار کشیدن در منزل
5. سابقه خانوادگی عفونت های گوش
6. محیط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی
7. تغییر در ارتفاع، مثل پرواز یا کوهنوردی
8. وجود یک بیماری اخیر مثل عفونت تنفسی که مقاومت بدن را کم کرده باشد.

پیشگیری:

1. شیرخوار را در صورت امکان شیر دهید. شیر مادر به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند.
2. هنگام شیر دادن، نوزاد در حالت نشسته باشد تا خطر وارد شدن شیر به گوش میانی را کاهش دهد. اجازه ندهید کودک در حالی که دراز کشیده است شیر بخورد.
3. دست خود و دست کودک خود را به‌طور مرتب بشویید. این امر از سرایت احتمالی باکتری‌ها به کودک شما جلوگیری می‌کند و می‌تواند از ابتلا به سرماخوردگی و آنفولانزا پیشگیری کند.
4. از قرار گرفتن کودک در معرض دود سیگار خودداری کنید. نوزادانی که وقت خود را در اطراف افرادی می‌گذرانند که سیگار می‌کشند، احتمال بیشتری دارد که به عفونت گوش مبتلا شوند.
5. عفونت گوش میانی به‌ ویژه در کودکان بسیار شایع است. این به دلیل سیستم ایمنی نابالغ و تفاوت در آناتومی گوش کودکان است. هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از عفونت وجود ندارد.
6. تا جای ممکن از آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید. احتمال عفونت‌های گوش در کودکانی که در 3 ماه گذشته به عفونت گوش میانی مبتلا شده‌اند، بیشتر است. به‌ویژه اگر با آنتی‌بیوتیک درمان شده باشند.
7. در اکثر افراد، عفونت گوش میانی بخشی از دوران کودکی است. عفونت‌ها ممکن است دردناک و ناتوان‌کننده باشند، اما در صورت مدیریت صحیح مشکلات طولانی مدت خیلی کم اتفاق می‌افتد.

عواقب مورد انتظار:

• معمولاً با درمان خوب می شود.

عوارض احتمالی:

1. ندرتاً مننژیت.
2. ماستوئیدیت (عفونت ماستوئید، ناحیه استخوانی درست پشت گوش). این عفونت ندرتاً رخ می دهد.
3. امکان دارد دوباره عود کند. مزمن شدن عفونت گوش میانی (چرک از راه سوراخی در پرده گوش بیرون می زند).
4. بزرگ شدن لوزه سوم در کودکان در اثر عفونت مکرر گوش میانی که موجب مزمن شدن عفونت های گوش میانی می شود.
5. اشکال معمولاً موقتی در شنوایی، اما گاهی این اشکال دائمی می شود و در نتیجه پیشرفت توانایی های زبانی کودک به تأخیر می افتد.

تشخیص:

• تشخیص معمولاً با معاینه گوش انجام می شود، البته امکان دارد مایع گوش برای تشخیص دقیق تر و تعیین نوع باکتری کشت داده شود.

درمان طب نوین:

• نوزادانی که کمتر از 6 ماه سن دارند، برای جلوگیری از شیوع عفونت به درمان آنتی‌بیوتیکی احتیاج دارند. آموکسی‌سیلین اغلب آنتی‌بیوتیک مورد نظر است. برای کودکان در سن 6 ماه تا 2 سال، پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند کودک بدون آنتی‌بیوتیک تحت مراقبت باشد، مگر این‌که کودک علائم عفونت شدید داشته باشد.
• عفونت‌های گوش میانی اغلب بدون درمان برطرف می‌شوند و دارو فقط برای تسکین درد ناشی از آن لازم است. آنتی‌بیوتیک‌ها فقط در موارد شدیدتر یا طولانی‌تر استفاده می‌شوند.
• آکادمی پزشکان خانواده آمریکا (AAFP) توصیه می‌کند در این موارد مراقب و منتظر باشید: کودکان 6 تا 23 ماهه که کمتر از 48 ساعت درد گوش خفیف و دمای کمتر از 102.2 درجه فارنهایت (39 درجه سانتی‌گراد) را تجربه کرده‌اند. کودکان 24 ماهه و بالاتر که کمتر از 48 ساعت درد خفیف گوش در یک یا هر دو گوش و دمای کمتر از2 درجه فارنهایت (39 درجه سانتی‌گراد) را تجربه کرده‌اند، برای کودکان بزرگتر از 2 سال، به ‌طور معمول آنتی‌بیوتیک تجویز نمی‌شود. استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها منجر به مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌شود. این می‌تواند به این معنی باشد که درمان عفونت‌های جدی دشوارتر می‌شود. آکادمی پزشکان خانواده آمریکا داروی مدیریت درد را برای عفونت‌های مداوم؛ استامینوفن، ایبوپروفن یا قطره گوش توصیه می‌کنند. این‌ها به تب و ناراحتی نیز کمک می‌کنند.
• یک کُمپرس گرم مانند حوله ممکن است گوش آسیب‌ دیده را تسکین دهد.
• اگر عفونت گوش به‌ طور مکرر طی چند ماه یا یک سال ادامه یابد، پزشک ممکن است میرنگوتومی (myringotomy) را پیشنهاد کند. در این روش، جراح برش کوچکی در پرده گوش ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که مایعات تجمع ‌یافته خارج شوند. سپس لوله تهویه (V.T) بسیار کوچکی در پرده گوش قرار داده می‌شود تا هوا را از گوش میانی خارج کرده و از تجمع بیشتر مایعات جلوگیری کند. این لوله به مدت 6 تا 12 ماه در گوش باقی می‌ماند، سپس به‌طور طبیعی از گوش خارج می‌شود، اغلب نیازی به خارج کردن این ‌لوله نیست.

درمان طب سنتی:

• مو را با وسمه یا حنا رنگ کنید.
• آب برگ بید تازه را بگیرید و داخل گوش بچکانید.
• چکانیدن آب برگ مورد تازه جهت چرک گوش بسیار نافع است.
• نداشتن یبوست مزاج و عصبی نشدن و حرص نخوردن تا حد امکان.
• برگ زیتون را نرم بکوبید و با کمی عسل مخلوط و در گوش گذارید.
• پنبه ای را آغشته به مخلوط آبغوره و سرکه کرده و داخل گوش قرار دهید.
• کنجیده سرخ و سفید را بسوزانید و دود آن را به گوش و بینی و اطراف آن بدهید.
• قطور (قطره) آب برگ بید در گوش برای پاک کردن چرک گوش بسیار مفید است.
• برای ضد عفونی کردن گوش آب پونه تازه را بگیرید و پس از صاف کردن در گوش بچکانید.
• پنیر کهنه را جوشانده، آن را با شیر زن شیرده مخلوط و گرم کنید، سپس داخل گوش بچکانید.
• در طول مدت درمان حجامت عام و حجامت پشت گوش و زالو درمانی پشت گوش را انجام دهید.
• مصرف روزانه 6 لیوان از مایعات، به ویژه آب تصفیه شده گرم (نیم ساعت قبل و دو نیم ساعت بعد از غذا).
• رعایت بهداشت و نظافت فردی یکی از عوامل بسیار مهم و حیاتی برای رسیدن به نتیجه مطلوب است.
• اگر سماق را در گلاب بخیسانند و پس از چند ساعت صافش کرده در گوش بچکانند چرک گوش را برطرف خواهد کرد.
• جهت حفظ سلامت گوش، هر پانزده روز یک بار شب ها هنگام خوابیدن دو قطره روغن بادام تلخ در گوش ها بچکانید و بخوابید.
• به مدت سه روز، هر صبح و شب آب اکسیژنه را در گوش بچکانید (اما بدانید که مصرف طولاني آن برای گوش بسیار زیان آور است).
• استفاده از غذاهای گیاهی و استفاده از میوه جات و آب میوه جات و سبزیجات طبیعی به صورت خام با عسل و یخ (به آرامی میل شود).
• روزانه 3 حبه سیر خام به صورت ریز خرد شود هر حبه، دو نیم ساعت بعد از غذا با یک لیوان آب میوه جات همراه با عسل میل شود.
• کلارگل ۱۰ سانتی، محلول آدرنالین یک در هزار، ۱۰ قطره، سرم فیزیولوژی ۱۰ گرم و گلسیرین ۲ گرم، همه را مخلوط و در گوش بچکانید.
• برای بند آوردن ترشح عفونت گوش، مرمکی را در آب جوشیده سرد، حل کنید و با روغن زیتون یا روغن کنجد مخلوط و داخل گوش بچکانید.
• در صورت وجود عفونت داخل گوش، روزی چند مرتبه بر آن دود عنبرنسارا بدهید؛ تا هم درد آن ساکت شود و هم عفونت یا التهاب کاهش یابد.
• پیاز را تکه تکه کنید. آن را بقدری داغ کنید که رنگ آنها زرد نشود آنگاه آنرا به صورت ضماد در آورید و به پشت گوش ببندید تا چرک را خارج نماید.
• اگر گوش عفونت کرد دود عنبرنساء را به سمت گوش خود بگیرید، می بینید که در کوتاه ترین مدت درد حاصل از عفونت گوش و درد آن از بین می رود.
• از آنتی بیوتیک های خانگی مانند دارچین، شلغم، عسل، سیر، پیاز، تره فرنگی، لیمو، میخک، سرکه، زنجبیل، زردچوبه، آویشن، سیاهدانه به صورت خوراکی استفاده کنید.
• به مدت 3 شب شبی 3 الی 5 الی 7 قطره، روغن بنفشه طبی را در گوش بچکانید و نیم ساعت صبر کنید و تا صبح بر روی همان گوش بخوابید عفونت گوش خارج می شود.
• اندازه یک عدس از داروی شافیه ۷ ماهه را در ۲ الی ۳ قطره روغن گل سرخ حل کنید و در گوشی که درد می کند، بریزید البته این کار را اول روز انجام دهید و سپس بخوابید.
• انزروت را نرم بسایید و پنبه ای را به روغن بادام تلخ و انزروت ها آغشته کرده و داخل گوش قرار دهید. چند شب موقع خواب این عمل را تکرار کنید تا کاملاً عفونت آن را بکشد.
• کافیست چند قطره گل همیشه بهار را در گوش بریزید یا چای این گیاه را دم کنید و بنوشید، این کار بهترین روش در تسکین فوری عفونت گوش در طب سنتی استفاده می شود.
• برای برطرف کردن عفونت های خشک شده داخل گوش هر روغنی که در دسترس دارید در آن بچکانید و پس از ۲۴ ساعت به وسیله شستشو عفونت ها را از داخل گوش خارج کنید.
• پوست یک حبه سیر را بکنید و مطمعن شوید که تمیز است، و آن را در سوراخ گوشتان قرار دهید، و بگذارید یک شب تا صبح داخل گوشتان بماند. همچنین می توانید روغن سیر را در گوشتان بچکانید.
• آبغوره برای درمان چرک گوش مفید است، بدین منظور باید آبغوره و سرکه را به مقدار مساوی با هم مخلوط نموده روزی 3 مرتبه، 1تا 2 قطره در گوش بچکانند ولی این عمل را نباید بیش از چند روز ادامه دهند.
• اگر چنانچه ترشحات از گوش آمد به مدت 2 تا 3 روز به هیچ عنوان حمام نروید، بعد از آن تا مدتی مراقب باشید آب داخل گوش نرود، برای این منظور از محافظت های لاستیکی گوش که در داروخانه ها به فروش می رسد استفاده نمایید.
• برای چرک و عفونت شدید گوش، سیر در روغن بادام تلخ بجوشانید و هر شب چند قطره در گوش بچکد بسیار مجرب است. و همچنین روغن مالی اطراف گوش بسمت پایین با مخلوط روغن زیتون و کنجد در تسریع درمان کمک کرده و خیلی کارا می باشد.
• تخم کرفس و گل ارمنی از هر کدام شش مثقال؛ کندر، گلنار فارسی، تخم مورد و تخم خرفه از هر کدام ۴ مثقال، همه را مخلوط و بسیار نرم بسایید. هر صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را با یک لیوان شربت قند مخلوط و میل فرمایید.
• مرمکی، انقوزه، مقل ارزق، صبر زرد، سکبینج، مصطکی رومی، کندر و پوست هلیله زرد از هر کدام ۳ گرم را مخلوط و بسیار نرم بسایید. سپس آن را با یک فنجان سرکه و یک فنجان زهره گاو مخلوط و روزی ۳ مرتبه داخل گوش بمالید و یک قطره هم در گوش بچکانید.
• پنیر کهنه ای را نرم بکوبید و نرم آسیاب کنید، سپس آن را با شیر زن قاطی کنید و روی آتش ملایم قرار دهید، سپس قطره هایی از این پنیر و شیر را داخل گوش بریزید. این دارو سخت ترین عفونت گوش و حتی گوش هایی که چرک و خون از آن خارج می شود را درمان می کند.
• به مدت 3 شب، شبی یک الی سه قطره عسل داخل گوش (چرکی) بچکانید این روش بخصوص برای زنان باردار عالی است. افرادی که دچار عفونت چرکی نیستند می بایست به مدت 7 شب روغن زیتون هر شب به داخل گوش بریزند و بعد از هفت شب می توانند عسل به داخل گوش بچکانند.
• برای درمان عفونت مقاوم و مزمن، تخم خرفه، تخم مورد، گلنار فارسی و کندر خوراکی از هر کدام ۲۰ گرم، گل ارمنی و تخم کرفس از هر کدام ۳۰ گرم، همه را مخلوط و بسیار نرم بسایید. هر صبح، ظهر و شب یک قاشق شربت خوری از آن را با مقداری شربت قند مخلوط و میل فرمایید و پشت هر گوش چند عدد زالو بیندازید.
• بهترین روش پیشگیری توجه به نوع تغذیه و همچنین داشتن اعصاب و روان آرام است، استفاده از سبزیجات و میوه جات تازه فصل، موجب می شود که بدن دچار کمبود یا اختلال در کارکرد اندام ها نشود، در صورت دچار شدن به هر نوع کسالتی، بهتر است که در خوردن غذا امساک شود و بیشتر از مایعات و سبزیجات و میوه جات به صورت تازه و خام استفاده شود.
• در چکاندن «سرکه» یا «آب پیاز» در گوش عفونت و چرک آن را از بین می‌ برد. پیاز برای پاک نمودن چرک گوش و درد گوش مفید است، برای این منظور، بیمار چند قطره آب پیاز خام را در گوش بچکاند و یا فتیله ای از پنبه را به آن آغشته نموده در گوش قرار دهد و هر دو تا سه ساعت یک بار، آن را عوض کنید. و همچنین پیاز پخته نیم گرم را نیز بر روی گوش قرار دهد.
• هنگام داشتن عفونت از مصرف فرآورده های حیوانی (لبنیات، انواع گوشت، تخم مرغ و مرغ)، قند و شکر و هرچیزی که از این فرآورده داخل آن باشد، سوسیس و کالباس، فست فود، آب یخ، نوشابه، انواع کنسرو، شکلات، کاکائو، پرتقال، نارنگی، خیار، نسکافه، قهوه، شیرینی های قنادی، غذاهای سرخ کرده، غذاهای گوشتی و لبنی (چون این مواد در آزمایشگاه برای کشت میکروب استفاده می شود) پرهیز کنید.
• درمان معمولاً شامل دارو و مراقبت های حمایتی برای رفع درد است. برای رفع درد، نواحی اطراف گوش را گرم کنید. باید تا پاک شدن عفونت از شنا خودداری شود، ندرتاً جراحی برای قرار دادن لوله های پلاستیک کوچک در پرده گوش تا چرک یا مایع از گوش میانی تخلیه شود، امکان دارد لوزه سوم نیز تحت عمل قرار گیرد. اگر پرده گوش به سمت بیرون متورم شده باشد می توان با یک برش کوچک چرک یا مایع را تخلیه و درد آن را برطرف کرد.

درمان ورم پرده گوش اطفال:

• بیماری های گوش فراوان است و مهم ترین آنها ورم پرده گوش در اطفال می باشد. علت آن، جمع شدن عفونت در پشت پرده گوش یا ورم مجرای خارجی گوش است و نسبتاً فراوان دیده شده است.
• اول بدن را با معجون هلیله جات پاکسازی کنید. بعد پوست خشخاش، تخم کاهو و تخم گشنیز از هر کدام ۵ گرم را مخلوط بجوشانید، آب آن را شیرین و ۳ قسمت کنید. روزی ۳ مرتبه بنوشید و این کار را چند روز تکرار کنید.
• پنج گرم گل مامیثای نرم شده را با ۵ گرم روغن بادام و ۱ قاشق سرکه مخلوط و در مجرای گوش بمالید، بعد ۵ گرم صندل و ۵ گرم مامیثا را نرم بکوبید و با آب گشنیز تازه و آب برگ کاهوی تازه حل و از خارج ضماد کنید.

داروها:

• پنی سیلین
• آمپی سیلین
• سفرادین
• سفکسیم
• افلوکساسین
• کلیندامایسین
• آزیترومایسین
• فلوکلوگزاسیلین
• آموکسی سیلین
• کوتریموکسازول
• کوآموکسی کلاو
• گلیسیرین فنیکه
• پلی میکسین ان اچ
• فنوکسی متیل پنی سیلین
• از قطره های گوش برای تخفیف درد استفاده کنید. این قطره ها تأثیری در معالجه عفونت ندارند. برای کم کردن درد و تب می توان از استامینوفن استفاده کرد. اگر عفونت به نظر باکتریایی برسد تا ویروسی، امکان دارد آنتی بیوتیک تجویز شود. توجه داشته باشید که عفونت ممکن است تا چند روز پس از ناپدید شدن علائم باقی مانده باشد، بنابراین دوره های تجویز شده را به طور کامل مصرف کنید.

فعالیت:

• تا زمان برطرف شدن تب و درد باید در رختخواب استراحت شود یا فعالیت ها کم شود.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات بدون مصلح پرهیز کنید.
• خوردنی های مفید: خوراک نخود فرنگی با شوید، خوراک نخود فرنگی با کدو، خوراک باقلا، خوراک عدسی با صیفی جات، خوراک کدو خورشتی با قارچ، خوراک کدو خورشتی با کرفس، خوراک کدو حلوایی، خوراک قارچ و لوبیا سبز، خوراک قارچ با سس، تاس کباب قارچ و سویا، خوراک کلم قمری، خوراک گل کلم، خوراک لوبیا سبز ۱، خوراک لوبیا سبز ۲، خوراک لوبیا سفید ساده، خوراک لوبیا سفید با سویا، خوراک سویا با سبزیجات، خوراک پنیر سویا، لوبیا با سویا، خوراک لوبیا ساده، خوراک بامیه و لوبیا چشم بلبلی، خوراک نخود با شوید، خوراک نخود با سویا، خوراک نخود با کدو بادمجان، خوراک دال عدس، خوراک بورانی، خوراک لوبیا قرمز، خوراک لوبیا چشم بلبلی، خوراک مخلوط، آش ماش، آش سماق، آش عدس ۱، آش جو با لوبیا سبز، آش جو با حبوبات ۲، آش شلغم ۱، آش شلغم ۲، آش حبوبات ۱، لوبیا سبز پلو ۳، نخود فرنگی پلو ۱، خورش قیمه بادمجان، خورش بامیه با قارچ، خورش کلم بروکلی با سویا، خورش هویج و به، سوپ صیفی جات ۱، سوپ صیفی جات ۲، سوپ کدو خورشتی، سوپ کدو حلوایی، سوپ جو ۱، سوپ جو ۲، سوپ دال عدس، سوپ اسفناج، سوپ شلغم، سوپ لوبیا سبز، سوپ قارچ ۱، سوپ قارچ ۲، سوپ بامیه، سوپ کلم بروکلی ۲، سوپ گل کلم، سوپ گشنیز، سوپ کدو قلیانی، سوپ بلغور و کرفس، سوپ جو با شیر سویا، سوپ شهد نما، سوپ زرشک با جعفری، سوپ جو و اسفناج، کتلت اسفناج، برگر کدو خورشتی، دلمه کدو خورشتی، سس گوجه فرنگی ۱، سس گوجه فرنگی ۲، سس معطر، سس مخصوص ۱، سس مخصوص ۲.
• خوردنی های مضر: عدس پلو ساده، خورش شوید باقالی.

نکته:

• نقش شیپور استاش: شیپور یا لوله اوستاش گوش میانی را به پشت گلو وصل می‌کند. انتهای این لوله برای تنظیم فشار هوای گوش میانی، تأمین مجدد هوای این ناحیه و تخلیه ترشحات طبیعی باز و بسته می‌شوند. عفونت تنفسی یا حساسیت می‌تواند شیپور استاش را مسدود کند و باعث ایجاد مایعات در گوش میانی شود. اگر این مایع آلوده شود، ممکن است باعث عفونت شود. شیپور استاش کودکان خردسال نسبت به کودکان بزرگتر، کوچکتر و افقی‌تر است. این بدان معنی است که مایعات به جای تخلیه، بیشتر در لوله‌ها جمع می‌شوند و خطر عفونت گوش را افزایش می‌دهد.
• نقش لوزه ها (ADENOIDS): لوزه‌ها لایه‌های بافتی هستند که در قسمت پشتی حفره بینی قرار دارند. آن‌ها نسبت به عبور باکتری‌ها و ویروس‌ها واکنش نشان می‌دهند و در فعالیت سیستم ایمنی بدن نقش دارند. با این‌ حال، لوزه‌ها می‌توانند باکتری‌ها را به دام بیندازند. این اتفاق ممکن است منجر به عفونت و التهاب لوله‌های استاش و گوش میانی شود.