عفونت قارچی واژن: عبارت است از عفونت واژینال یک عفونت قارچی است که باعث سوزش، ترشحات و خارش شدید واژن و لابیا، بافت‌هایی که در دهانه واژن قرار دارند، می‌شود. داروها می‌توانند به طور موثر عفونت‌های قارچی واژن را درمان کنند. اگر به طور مکرر، چهار بار یا بیشتر در طی یک سال، دچار عفونت شدید ممکن است به یک دوره درمانی طولانی‌تر و یک برنامه نگهدارنده نیاز داشته باشید. عفونت قارچی واژن به انگلیسی، candidiasis یا vaginitis candidiasis نامیده می‌شود.

علائم:

1. زخم
2. درد واژن
3. خارش واژن
4. سوزش واژن و لابیا
5. ترشحات آبکی واژن
6. قرمزی و تورم لابیاها
7. دیده شدن دانه‌های قرمز در واژن
8. ترشحات غلیظ، سفید و بدون بو با ظاهری پنیری در واژن
9. احساس سوزش، به خصوص در هنگام مقاربت یا هنگام ادرار کردن

علت:

• قارچ کاندیدا آلبیکنس عامل اصلی ایجاد عفونتهای قارچی واژن است. واژن به طور طبیعی حاوی ترکیبی متعادل از قارچ، از جمله کاندیدا و باکتری است و برخی از باکتریها (لاکتوباسیلوس) برای جلوگیری از رشد زیاد قارچ وجود دارند؛ اما این توازن می‌تواند مختل شود، رشد بیش از حد کاندیدا یا نفوذ قارچ به لایه‌های عمیق‌تر سلول‌های واژن باعث علائم و نشانه‌های عفونت قارچی می‌شود. عواملی که منجر به رشد بیش از حد قارچ می‌شوند به شرح زیر هستند:
• مصرف آنتی‌بیوتیک: که باعث عدم تعادل در فلور طبیعی واژن می‌شود، آنتی‌بیوتیک‌های وسیع الطیف، که طیف وسیعی از باکتری‌ها را از بین می‌برند، همچنین باکتری‌های مفید واژن را از بین می‌برند و منجر به رشد بیش از حد قارچ می‌شوند.
• بارداری: دیابت کنترل نشده؛ زنان با قند خون کنترل نشده بیشتر از زنان با قند خون کنترل شده در معرض خطر عفونت قارچی هستند.
• اختلال در سیستم ایمنی بدن: احتمال ابتلا به عفونت قارچی در زنانی که دارای سیستم ایمنی تضعیف شده هستند، مانند درمان با کورتون یا عفونت HIV، بیشتر است.
• مصرف داروهای ضد بارداری: خوراکی یا هورمون درمانی که باعث افزایش سطح استروژن می‌شوند، عفونت‌های قارچی در خانم‌هایی که میزان استروژن بالاتری دارند، شایع‌تر است – مانند زنان باردار یا زنانی که قرص‌های ضد بارداری با دوز بالای استروژن مصرف می‌کنند.
• کاندیدا آلبیکنس رایج ترین نوع قارچ برای ایجاد عفونت‌های قارچی است و عفونت‌های قارچی ناشی از انواع دیگر قارچ کاندیدا می‌تواند پیچیده تر باشد و به طور کلی نیاز به درمانهای تهاجمی دارند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. حاملگی
2. شیردهی
3. دوش واژینال
4. داشتن سیستم ایمنی معیوب
5. پوشیدن لباس‌های زیر خیس و عرقی
6. داشتن قند خون بالا و دیابت غیر کنترل‌شده
7. استفاده از شوینده‌های معطر داخل یا اطراف ناحیه‌ تناسلی
8. مصرف قرص‌های ضد بارداری، آنتی‌بیوتیک‌ها یا کورتیکواستروئیدها

پیشگیری:

• پوشیدن جوراب شلواری تنگ
• وان حمام گرم و حمام با آب بسیار گرم
• استفاده از محصولات زنانه معطر، از جمله حمام حباب، پد و تامپون
• ماندن در لباس‌های خیس مانند لباس شنا و لباس تمرین برای مدت طولانی.
• استفاده غیرضروری از آنتی‌بیوتیک، مانند سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های ویروسی
• استفاده از دوش واژینال، که باعث از بین رفتن بعضی از باکتری‌های طبیعی و محافظت‌کننده‌ی واژن می‌شود.

عوارض احتمالی:

• عفونت‌های قارچی واژن معمولا خطرناک نیستند مگر به صورت تکرارشونده اتفاق بیفتند. این عفونت‌ها همچنین چندان ارتباطی به رابطه‌ی جنسی ندارند و مقاربتی نیستند. بنابراین هم زن‌ها و هم دخترها می‌توانند به آن مبتلا شوند. یکی از مهم‌ترین عواملی که در ابتلا به این عفونت موثر است، رعایت بهداشت است. هنگامی که شما بهداشت فردی خود را رعایت نکنید، به این بیماری مبتلا می‌شوید. همیشه هم به خاطر رعایت نکردن بهداشت فردی نیست و اگر شما بیماری‌های نقص ایمنی داشته‌باشید یا استرس بگیرید هم ممکن است که به این بیماری مبتلا شوید.عوارضی که ممکن است عفونت قارچی واژن برای شما ایجاد کند، بسیار متنوع است و شامل موارد زیر هستند؛ یکی از بدترین عوارضی که عفونت قارچی دارد، ترشحات زیاد آن است. ترشحات پنیری و سفید رنگ باعث تحریک پوست شده و لباس زیر شما را آلوده می‌کنند. از دیگر عوارضی که عفونت‌های قارچی برای شما ایجاد می‌کند، این است که محیط واژن را برای ابتلا به بیماری‌های عفونی دیگر مستعد می‌کند. زمانی که شما به عفونت قارچی مبتلا می‌شوید، باکتری‌های مفید یا لاکتوباسیل‌ها از بین می‌روند و از این رو محیط مستعد رشد سایر باکتری‌ها و قارچ‌ها می‌شود. خارش! از بدترین و آزاردهنده‌ترین عوارضی که برای بیمار مبتلا به عفونت قارچی ایجاد می‌شود، می‌توان به خارش اشاره کرد که بسیار ناتوان‌کننده است. خارش می‌تواند باعث زخم شدن پوست هم بشود.

تشخیص:

• حتی اگر علائم و نشانه‌ها حاکی از عفونت مخمر باشد، ممکن است خارش واژن و ترشحات ناشی از سایر بیماری‌های مشابه از جمله واژینوز باکتریایی و عفونت‌های تریکوموناس باشد. بنابراین جهت تشخیص دقیق می‌توان نمونه‌ای از ترشحات گرفته و در آزمایشگاه با استفاده از کشت و یا آزمایش مستقیم در زیر میکروسکوپ، ارگانیسم را شناسایی کرده و به رد کردن سایر بیماری‌ها همچون واژینوز باکتریایی یا بیماریهای منتقله‌ی جنسی پرداخت.

درمان طب نوین:

• اگر فرد مطمئن باشد که به عفونت قارچی واژن مبتلا است، می‌تواند این مشکل را با مصرف کرم‌هایی که می‌توان بدون داشتن نسخه از داروخانه خریداری کرد، به راحتی برطرف کند. میکونازول (miconazole) و باتوکونازول (butoconazole) از جمله این داروها هستند. علاوه بر این درمان‌های خانگی هم برای عفونت قارچی واژن وجود دارند، با این همه هیچ‌گونه شواهد بالینی دال بر موثر بودن این روش‌ها وجود ندارد. زمانی که فرد این کرم‌ها را مصرف می‌کند، برای اینکه زودتر به نتیجه‌ مورد نظر برسد و زودتر علائم این عفونت برطرف شوند، بهتر است از لباس‌های زیر کتانی استفاده کند. در این مدت گرفتن حمام آب گرم به همراه نمک اپسوم یا منیزیوم سولفات (Epsom salt) به کم شدن شدت خارش بدن کمک بسیار زیادی می‌کند. از آغاز شروع فرایند درمان سه تا هفت روز طول می‌کشد که علائم بیماری به صورت کامل برطرف شوند. برای اینکه مطمئن شوید که عفونت به صورت کامل برطرف شده باید مراحل درمان را به درستی و به صورت کامل انجام داد. اگر علائم بیماری کماکان پا برجا باشند، حتما به دکتر زنان مراجعه کنید. پزشک می‌تواند تشخیصدهد که آیا علائم عارضه مربوط به عفونت قارچی واژن است یا خیر و در صورت لزوم پزشک داروهای خوراکی و یا ضد قارچ‌های قوی‌تری را تجویز خواهد کرد.

درمان طب سنتی:

• واژینال عسل 14 شب در ایام پاکی.
• دود عنبرنسارا به موضع رحم بدهید.
• روزی یک قاشق مرباخوری دوسین (سیاهدانه و عسل) میل کنید.
• یک لیوان سرکه سیب خانگی را در یک لگن آب بریزید و در ایام پاکی روزی نیم ساعت در آن بنشینید.

داروها:

• نیستاتین
• ترکونازول
• تیکونازول
• میکونازول
• بوتوکونازول
• کلوتریمازول
• سرتاکونازول

فعالیت:

• تا زمان بهبودی کامل از انجام فعالیت های شدید بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات پرهیز کنید.