سندروم لنوکس گاستوت: عبارت است از سندرم لنوکس گاستو، نوع کمیاب اما شدیدی از بیماری صرع است که علائم آن از دوران کودکی ظاهر می شود. کودکان مبتلا به این سندروم، اغلب حملات ناگهانی را تجربه می کنند. درمان این شرایط کمی سخت خواهد بود، اما محققین به دنبال کشف راه های درمانی جدید هستند. این حملات اغلب از سنین 2 تا 6 سال شروع می شود و منجر به بروز مشکلات یادگیری، تاخیر در رشد (مانند نشستن و یا راه رفتن) و یا اختلالات رفتاری خواهد شد. الگوی رشد هر کودکی متفاوت است، در نتیجه، تشخیص سندروم لنوکس گاستو از روی رشد کودک غیر ممکن است. این در حالی است که، برخی از کودکان مشکلات یادگیری، ذهنی و رفتاری دارند و در کارهای روزانه خود به کمک فرد دیگری نیاز پیدا می کنند، اما برخی دیگر بهتر نسبت به درمان پاسخ می دهند.

علائم:

1. کودکان مبتلا به سندرم لنوکس گاستو، حملات و تشنج های شدید و مداومی را تجربه می کنند. انواع این تشنج ها عبارتند از:
2. تشنج غایب: در این وضعیت، ممکن است فرد به نقطه ای خیره شود و یا به سرعت چشمک بزند.
3. تشنج آتونیک: که حملات غش نیز نامیده می شود. در این حالت، فرد کنترل عضلات خود را به طور کاملا ناگهانی از دست می دهد و بر روی زمین می افتد. این حالت اغلب برای چند ثانیه طول می کشد.
4. تشنج تونیک: در این حالت بدن فرد سفت می شود و ممکن است برای چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه پیدا کند که اغلب در زمان خواب اتفاق می افتد. چنین تشنج و حمله ای به هنگام بیداری، باعث افتادن فرد بر روی زمین می شود.
5. در برخی از کودکان، تشنج های مداوم اولین نشانه های این سندروم است که به مدت 30 دقیقه طول می کشد و در صورت ادامه، فرد وارد شرایط اورژانسی می شود.

علت:

• در برخی موارد، این سندروم به دلایل زیر ایجاد می شود:
• کمبود اکسیژن به هنگام تولد
• عفونت های مغزی (انسفالیت، مننژیت)
• تشنج و حملات صرع دوران شیرخوارگی که اصطلاحا اسپاسم های شیرخوارگی نام دارد.
• آسیب های شدید مغری در دوران بارداری و یا تولد، از جمله وزن پایین و یا زایمان زودرس.

تشخیص:

1. پزشک سوالاتی از بیمار می پرسد تا اطلاعاتی در مورد وی جمع آوری کند، این سوالات عبارتند از: اولین بار چه زمانی متوجه مشکل شدید؟ آیا کودک شما قبلا دچار تشنج شده است؟ چند بار؟ با چه فاصله زمانی؟ تشنج کودک چقدر طول کشید؟ آنچه اتفاق افتاد را چطور توصیف می کنید؟ آیا کودک شما مبتلا به بیماری دیگری هم است؟ آیا داروی خاصی مصرف می کند؟ آیا در زمان تولد مشکل خاصی برای کودک پیش آمد؟ آیا کودک شما دچار آسیب مغزی شده است؟ آیا کودک دچار مشکلات یادگیری یا رفتاری است؟ سپس سه نشانه سندروم لنوکس را مورد بررسی قرار خواهد داد که عبارتند از:
2. تأخیر در رشد یا ناتوانی های فکری.
3. تشنج های چندگانه که کنترل آنها سخت است.
4. نوار مغز یا الکتروآنسفالوگرام (EEG) که الگوی خاصی در بین تشنج ها را نشان می دهد. EEG از دستگاه خاصی برای ضبط فعالیت الکتریکی مغز استفاده می کند.

درمان طب نوین:

• دارو: پزشک ها داروهای مختلفی برای درمان تشنج های سندروم لنوکس تجویز می کنند. هدف از تجویز این داروها کاهش تعداد تشنج ها با داروهایی است که کمترین عوارض را در پی خواهند داشت. پیدا کردن روش درمانی مناسب فرزندتان ممکن است کمی طول بکشد و مستلزم ارتباط مداوم با پزشک است. داروهایی که برای درمان تشنج استفاده می شوند، عبارتند از: کلوبازام (Ofni)، لاموتریژین (Lamictal)، روفینامید (Banzel)، توپیرامات، والپروات، والپروئیک اسید (Depakene, Depakote)، معمولا هیچ دارویی به تنهایی تشنج را کنترل نمی کند. پزشک با دقت داروهای کودک و اثربخشی آنها را بررسی می کند، به ویژه اگر بیشتر از یک دارو مصرف شود.
• رژیم غذایی: یک رژیم غذایی خاص حاوی چربی بالا و کربوهیدرات کم که رژیم کتوژنیک نامیده می شود، به برخی مبتلایان به صرع و تشنج و از جمله کودکان مبتلا به سندروم لنوکس، کمک می کند. این رژیم غذایی حاوی چربی زیاد، پروتئین کم و کربوهیدرات کم می باشد. این رژیم باید خیلی منظم دنبال شود و نیازمند کنترل مستقیم پزشک است. پزشک وضعیت بیمار را به دقت کنترل می کند تا تشخیص دهد مصرف کدام دارو و چه زمانی باید کاهش یابد. از آنجایی که رژیم غذایی کتوژنیک بسیار خاص است، لازم است کودک ویتامین و مکمل های معدنی مصرف کند. پزشک ها علت اثربخشی رژیم غذایی کتوژنیک را نمی دانند، اما بررسی ها نشان داده اند کودکانی که این نوع رژیم غذایی را دنبال می کنند، شانس بهتری در کاهش میزان تشنج ها داشته اند. برای برخی کودکان هم رژیم غذایی اتکینز (Atkins) موثر است. این نوع رژیم از نوع کتوزنیک متفاوت است. در این رژیم غذایی لازم نیست کالری، پروتئین یا مایعات را محدود کنید، به علاوه غذاها را اندازه نمی گیرید. فقط کربوهیدرات ها را کنترل می کنید. افراد مبتلا به صرع که مشکلات رفتاری دارند، یک رژیم غذایی با قند پایین مصرف می کنند. این نوع رژیم بر روی نوع کربوهیدرات ها و همچنین نوع آنها تمرکز می کند.
• جراحی: اگر دارو و دیگر روش های درمانی موثر واقع نشوند، پزشک جراحی را پیشنهاد خواهد کرد. محرک عصب واگ دستگاه کوچکی است که در بازو یا نزدیک قفسه سینه قرار می گیرد. این دستگاه سیگنال های الکتریکی را به عصب واگ ارسال می کند. عصب واگ از شکم تا مغز امتداد دارد. سپس عصب این سیگنال ها را به مغز ارسال می کند تا تشنج ها را کنترل کند. جراحی مربوط به این بیماری تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و حدود یک ساعت طول می کشد. تحریک کننده RNS دستگاهی است که در داخل جمجمه جای می گیرد و به مغز متصل می شود. این دستگاه هر گونه فعالیت الکتریکی غیرطبیعی را احساس می کند و سپس پالس های الکتریکی به مغز ارسال می کند تا از بروز تشنج جلوگیری کند.Corpus callosotomy مغز را به دو نیمکره چپ و راست تقسیم می کند و از انتقال تشنج از یک طرف مغز به طرف دیگر مغز پیشگیری می کند. این دستگاه معمولا فقط برای کسانی توصیه می شود که دچار تشنج های شدید و غیرقابل کنترل می شوند و ممکن است در زمان بروز تشنج به زمین بیفتند و آسیب ببینند. مراقبت از کودک مبتلا به سندروم لنوکس کار سختی است. ممکن است لازم شود کودک کلاه ایمنی بپوشد تا از وارد شدن هر گونه ضربه در زمان بروز تشنج پیشگیری شود. به علاوه این کودکان ممکن است به دلیل عوارض ناشی از داروهای ضد تشنج دچار مشکلات رفتاری باشند و نیاز به حمایت های زیادی دارند. علیرغم تحقیقات گسترده ای که در این زمینه انجام شده، درمانی برای سندروم لنوکس وجود ندارد.

درمان طب سنتی:

• درمان این بیماری اقدامات بیمارستانی است. بیمار نباید از غذاهایی که طبیعت سرد و تر دارد زیاد استفاده کند.

داروها:

• کلوبازام
• والپروات
• روفینامید
• توپیرامات
• لاموتریژین
• والپروئیک اسید

فعالیت:

• از انجام هرگونه فعالیت شدید بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات، گردو پرهیز کنید.