زائده های گوشتی (منگوله های گوشتی): عبارت است از منگوله‌ی پوستی یک ضایعه‌ی کوچک، نرم و‌ به رنگ پوست است که معمولاً دارای یک ساختار ساقه‌ای ‌شکل بوده و از پوست آویزان است. این ضایعات میزان بروز بالایی در جامعه داشته و حدود ۵۰ درصد افراد آن را در طول زندگی خود بروز می‌دهند، همچنین بروز آن در زن و مرد نیز یکسان است. دلیل ایجاد منگوله‌های پوستی کاملاً مشخص نیست، اما فرضیاتی وجود دارد که عامل ایجاد آن را سایش پوست بر روی پوست بیان می‌کنند. با افزایش سن، احتمال بروز منگوله های پوستی نیز افزایش می‌یابد. همچنین اضافه ‌وزن، بارداری و دیابت نیز احتمال ایجاد منگوله‌های پوستی را افزایش می‌دهند. منگوله‌های پوستی در هر قسمتی از پوست ممکن است بروز کنند. اما در قسمت‌هایی که پوست روی پوست ساییده‌ می‌شود بیشتر دیده ‌می‌شود. از جمله‌ی بخش‌های بدن که منگوله‌های پوستی در آن‌ها مشاهده می‌شوند شامل موارد زیر است: زیربغل، ران و کشاله‌ی ران، پلک‌ها، گردن، زیر پستان و نواحی سینه‌ای، نواحی تناسلی، منگوله‌های پوستی در صورتی که با لباس یا جواهرات برخورد و ساییدگی داشته ‌باشند ممکن است تحریک‌ شده و اذیت‌ کننده باشند.

علائم:

1. منگوله‌های پوستی تومورهایی خوش‌خیم هستند. اما سرطان پوستی نیستند و نمی‌توانند به سرطان پوستی منتهی شوند. این ضایعات پوستی، در ابتدا به شکل برجستگی‌های کوچک و نرمی بر روی پوست ظاهر می‌شوند. با گذشت زمان، این برجستگی‌ها به شکل آویزان از پایه‌ی خود بر روی پوست ظاهر می‌شوند و رنگی به شکل رنگ پوست به خود می‌گیرند، بصورتی که تکان‌دادن آنها به جلو و عقب به راحتی ممکن است. منگوله‌های پوستی معمولاً دردناک نیستند مگر اینکه زیاد دستکاری شوند و یا به دور پایه‌ی خود گره بخورد که در اینصورت، با ایجاد لخته‌ی خون در محل گره ‌خوردگی، منگوله‌ی پوستی می‌تواند دردناک شود.

علت:

• غلبه دم.
• دلیل ایجاد منگوله های پوستی دقیقا مشخص نیست. ولی از آنجایی که معمولاً در چین‌های پوستی ظاهر می‌شوند، ممکن است اصطکاک نقشی در آن داشته باشد. می دانیم که از رگ های خونی و کلاژن ساخته و توسط یک لایه بیرونی پوست احاطه شده اند. مطالعات نشان می دهد که بین ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و زائده های گوشتی ارتباط وجود دارد. مقاومت به انسولین، که ممکن است منجر به دیابت نوع 2 و پیش دیابت شود، ممکن است در ایجاد منگوله های پوستی نیز نقش داشته باشد. افراد مبتلا به مقاومت به انسولین، جذب گلوکز از جریان خون را به طور موثری انجام نمی دهند. تحقیقات دیگری نشان داده اند که وجود چندین زائده گوشتی با مقاومت به انسولین، شاخص توده بدنی و تری گلیسیرید بالا مرتبط است. منگوله های پوستی نیز یکی از عوارض جانبی شایع بارداری می باشد که ممکن است به دلیل هورمون های بارداری و افزایش وزن ایجاد گردد. در موارد نادر، چندین زائده گوشتی ممکن است نشانه عدم تعادل هورمونی یا مشکل غدد درون ریز باشد. شاید ارتباط ژنتیکی نیز در مورد ایجاد آنها وجود داشته باشد. داشتن این زوائد گوشتی برای چندین عضو خانواده غیرعادی نیست. اما منگوله های پوستی مسری نمی باشند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. افراد دیابتی
2. افراد دارای فشار خون بالا
3. افرادی که دچار اضافه ‌وزن یا چاقی هستند.
4. افرادی که سابقه‌ی خانوادگی بروز منگوله‌ی پوستی را دارند.
5. افرادی که غلظت نامتعادلی از هورمون‌های جنسی استروئیدی از جمله استروژن و پروژسترون دارند.
6. خانم‌های باردار، که احتمالاً بخاطر تغییر شرایط هورمونی و ترشح بیشتر هورمون‌های رشد است.
7. افرادی که به انواعی از ویروس پاپیلوما (HPV) آلوده هستند.

پیشگیری:

• در حال حاضر راهی برای پیشگیری از ایجاد منگوله‌ی پوستی وجود ندارد.

عواقب مورد انتظار:

• عواقب خاصی ندارد جز اینکه زیبایی فرد را تحت شعاع قرار می دهد.

عوارض احتمالی:

• عوارض خاصی گزارش نشده است.

تشخیص:

1. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار: تشخیص منگوله‌ی پوستی می‌تواند به راحتی و با یک بررسی ساده توسط پزشک تشخیص داده‌شود. در حقیقت برای یک منگوله‌ی پوستی معمولی با ویژگی‌های بیان‌شده، نیاز به هیچ آزمایشی نخواهدبود. زمانی که تکان‌دان ضایعه‌ی پوستی بخاطر سفت‌بودن ساختار آن، سخت باشد، رنگ متفاوتی با رنگ پوست اطراف خود داشته‌باشد، بیش از یک رنگ داشته‌باشد، دارای خونریزی باشد، از پزشک خود بخواهید تا برای تشخیص آن از آزمایش استفاده‌کند. اگر تشخیص ضایعه‌ بعنوان منگوله سخت باشد، از آزمایش بیوپسی استفاده می‌شود که در آن قسمتی از پوست برش داده‌شده و مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

درمان طب نوین:

• این زائده ها معمولاً نیاز به درمان ندارند، اما افراد معمولاً به دلایل مربوط به زیبایی تمایل دارند تا آن ها را حذف کنند. پزشک معمولاً یکی از این روش های زیر را برای درمان آن استفاده می کند:
• کرایوتراپی: کرایو تراپی روشی است که در آن زائده را با نیتروژن مایع فریز می کنند.
• برداشتن با عمل جراحی: این کار با استفاده از قیچی یا چاقوی کوچک جراحی انجام می شود.
• الکتروسرجری: که با استفاده از انرژی الکتریکی با فرکانس بالا زائده سوزانده می شود.
• بستن زائده گوشتی: برداشتن منگوله پوستی، با بستن نخ جراحی به دور آن با هدف قطع کردن جریان خون انجام می شود.

درمان طب سنتی:

• حجامت عام و ناحیه کبد انجام دهید.
• شبی یک لیوان سرکه انگبین میل کنید.
• استفاده از ته برگ انجیر (شیره برگ آن) به صورت موضعی.
• سیر له شده را روی زائده بمالید و سپس آن را با بانداژ برای یک شب بپوشانید.
• با رعایت بهداشت با چاقوی جراحی می توانید منگوله های گوشتی را از پوست جدا کنید و به موضع عسل و زردچوبه بزنید.
• یک گلوله پنبه را در سرکه خیس کرده و آن را با بانداژ به مدت 10 دقیقه، دو یا سه بار در روز روی زائده قرار دهید این کار را تا زمانی که زائده از بین برود ادامه دهید.
• برداشتن منگوله پوستی با نخ: اگر زائده گوشتی توسط یک “ساقه” به پوست چسبیده است، می توان یک تکه نخ دندان به دور ساقه بست. احتمالاً با این کار خونرسانی به سلول های پوست قطع می شود و منگوله پوستی از بین می رود.

داروها:

• داروی خاصی نیاز نیست.

فعالیت:

• محدودیتی وجود ندارد.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبینات پاستوریزه، فرآورده های گوشتی زیاد پرهیز کنید.