دیستروفی عضلانی (میوپاتی): عبارت است از تحلیل تدریجی عضلات بدن، به ویژه عضلات انتهای اندام ها، لگن و اطراف مفصل ران، که منجر به اختلالات پیشرونده در راه رفتن و حرکت می گردد، این اختلال در جنس مذکر شایع تر بوده و معمولاً کودکان 12 الی 5 سال را مبتلا می سازد، دیستروفی عضلانی بسته به ژن معیوب انواع مختلفی دارد. این اختلال نواحی مختلفی از بدن نظیر شانه ها، ران ها یا صورت را درگیر می سازد.

انواع دیستروفی عضلانی:

1. دیستروفی عضلات بیکر: علائم و نشانه‌های دیستروفی بیکر مشابه با دیستروفی دوشن است، اما این علائم معمولاً خفیف‌تر هستند و سرعت پیشروی آن‌ها کندتر است. این علائم معمولاً در نوجوانی بروز می‌کنند، اما ممکن است حتی تا سن 20 سالگی یا بیشتر نیز بروز نکند.
2. دیستروفی میوتونیک: در این نوع از دیستروفی عضلانی، عضلات منقبض می‌شوند و بیمار نمی‌تواند به طور ارادی عضلات خود را شل کند. دیستروفی میوتونیک، شایع‌ترین نوع دیستروفی در بزرگسالان است. عضلات صورت و گردن معمولاً اولین عضلاتی هستند که درگیر بیماری می‌شوند.
3. دیستروفی فاسیو اسکاپولو هومورال:ضعف عضلانی معمولاً از صورت و شانه‌ها آغاز می‌شود. زمانی که بیمار بازوی خود را بالا می‌برد ممکن است استخوان‌های کتف او مانند دو بال به نظر بیایند. اولین علائم بیماری معمولاً در نوجوانی بروز می‌کند، اما امکان آن نیز هست که در کودکی یا حتی تا سن 40 سالگی بروز کند.
4. دیستروفی مادرزادی:این نوع از دیستروفی، دختران و پسران را به طور یکسان درگیر می‌کند و معمولاً از بدو تولد تا سن دوسالگی تشخیص داده می‌شود. برخی از انواع آن بسیار به آرامی پیشروی می‌کنند و علائم خفیفی دارند، در حالی که برخی دیگر ناتوانی‌های شدیدی ایجاد کرده و به سرعت پیشروی می‌کنند.
5. دیستروفی لایمب گرایدل:عضلات شانه و گردن معمولاً اولین عضلاتی هستند که درگیر می‌شوند. افراد مبتلا به این نوع دیستروفی ممکن است در حرکت دادن جلوی پای خود مشکل داشته باشند و بنابراین مکرراً زمین بخورند. علائم بیماری معمولاً در کودکی یا نوجوانی بروز می‌کند.

علائم:

1. علائم دیستروفی عضلانی دوشن معمولاً در دوران کودکی، آن زمانی که کودک راه می افتد ظاهر می شود. دیر راه رفتن شایع است، اغلب کودکان مبتلا تا ۱۸ ماهگی راه نمی افتند و بیش از سایر کودکان زمین می خورند. علائم بیماری ممکن است تا سن ۳ تا ۵ سالگی ظاهر نشوند، این علائم عبارتند از:
2. ضعف
3. اختلال در یادگیری
4. راه رفتن شبیه مرغابی
5. درد و خشکی عضلات
6. زمین خوردن های مکرر
7. عفونت های تنفسی عود کننده
8. ناتوانی های خفیف در یادگیری
9. مشکل داشتن در برخاستن از زمین
10. مشکل داشتن در بالا رفتن از پله ها
11. کودک برای بلند شدن از دستانش استفاده می کند.
12. بزرگ شدن عضلات ساق پا و تحلیل عضلانی بالای پاها و بازوها.
13. علائم پیشرفت می کنند و ممکن است کودک تا سن ۱۲ سالگی قادر به راه رفتن نباشد.
14. عضلات بزرگتر و قوی تر از معمول به نظر می رسند ولی در عمل ضعیف ترند (مانند عضلات ساق بزرگ)
15. پیشرفت ضعف عضلانی تا حدی که تا سن 12 الی 9 سال کودک مجبور به استفاده از صندلی چرخدار می شود.
16. علائم دیستروفی عضلانی بکر نیز این گونه هستند، اما معمولاً در کودکی یا نوجوانی دیرتر ظاهر می شوند. این بیماری آهسته تر پیشرفت می کند، خیلی از این مبتلایان می توانند تا سن ۳۰ سالگی یا دیرتر هنوز راه بروند.
17. اصلی‌ترین نشانه‌ی دیستروفی عضلانی، ضعف عضلانی است که به تدریج بیشتر و بیشتر می‌شود. سایر علائم خاص بیماری در سنین مختلفی ممکن است بروز کند و گروه‌های عضلانی مختلفی را درگیر کند که این موضوع به نوع دیستروفی عضلانی بستگی دارد.

علت:

• دیستروفی های دوشن و بکر هر دو به علت یک ژن غیر طبیعی که روی کروموزوم X قرار دارد ایجاد می شوند. دختران ممکن است ناقل این ژن معیوب باشند. اما معمولاً بیماری را نمی گیرند، زیرا دو کروموزوم X دارند وكروموزوم X طبیعی نقص ژن دیگری را جبران می کند. به طور طبیعی این ژن مسئول تولید یک پروتئین به نام دیستروفین است که برای سلامت عضلات ضروری می باشد. در دیستروفی عضلانی دوشن و بکر یک ژن غیرطبیعی وجود دارد، در نتیجه کمبود پروتئین به وجود آمده و به بافت عضلانی آسیب می رسد. در دوشن اغلب هیچ پروتئینی تولید نمی شود، با وجود این در بکر مقداری دیستروفین وجود دارد که باعث تفاوت این دو بیماری می باشد.

عوامل افزایش دهنده خطر:

• سابقه خانوادگی دیستروفی عضلانی

پیشگیری:

• قبل از تشکیل خانواده، انجام مشاوره ژنتیک لازم است، در خانم های باردار برای تعیین جنس کودک و این که آیا به این اختلال مبتلا هست یا خیر، آمنیوسنتر باید انجام شود. حاملین بیماری از طریق آزمایش های طبی قبل شناسایی هستند زیرا سطح خونی یک آنزیم حاضر در آنها بالاتر از طبیعی است، از اضافه وزن باید پیشگیری شود زیرا این عارضه خود بار اضافه ای بر عضلات ضعیف شده تحمیل می کند.

عواقب مورد انتظار:

• این اختلال در حال حاضر غیر قابل علاج محسوب می شود و در برخی انواع آن، بیمار به ندرت به سنین بزرگسالی می رسند، سایر انواع پیشرفت آهسته ای دارند، تحقیقات عملی درباره علل و درمان های این اختلالات ادامه دارد و این نوید بخش کشف درمان هایی بهتر و افزایش طول عمر برای این بیماران است.

عوارض احتمالی:

1. رحم های فشاری
2. شکستگی ها یا آسیب های مکرر ناشی از افتادن
3. کوتاه شدن عضلات و تاندون‌های اطراف مفاصل
4. انقباض عضلات (که می‌تواند حرکت پذیری را بیشتر محدود کند)
5. مشکلات قلبی: دیستروفی عضلانی می‌تواند کارایی عضلات قلب را کاهش دهد.
6. عدم توانایی راه رفتن: برخی از افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی در نهایت مجبور می‌شوند از ویلچر استفاده کنند.
7. انحراف ستون فقرات (اسکولیوز): ضعیف شدن عضلات موجب می‌شود که این عضلات نتوانند ستون فقرات را در حالت طبیعی نگه دارند.
8. مشکلات بلع: اگر عضلاتی که به بلع کمک می‌کنند، درگیر بیماری شوند، کانال‌های بلع غذا گشاد می‌شوند و مشکلات سوءتغذیه و پنومونی ریوی (رفتن غذا در ریه) رخ می‌دهد.
9. مشکلات تنفسی: ضعیف شدن عضلات می‌تواند موجب اختلال در عملکرد عضلاتی شود که به تنفس کمک می‌کنند. افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی ممکن است در نهایت مجبور به استفاده از وسایل کمکی تنفس شوند. استفاده از وسایل کمکی تنفسی در ابتدا تنها در شب است اما ممکن است در ادامه، شبانه‌روزی شود.

تشخیص:

1. پزشک در ابتدا شرح‌ حال شما را مورد بررسی قرار می‌دهد و در مورد سوابق پزشکی شما سؤالاتی می‌پرسد. بعد از این معاینات اولیه، ممکن است پزشک انجام یکی از روش‌های تشخیصی زیر را تجویز کند:
2. آزمایش آنزیم
3. آزمایش ژنتیکی
4. تست‌های ریوی
5. نمونه‌گیری از عضله
6. تست نوار عصب و عضله
7. تست‌های قلبی مانند اکوی قلبی و نوار قلبی
8. اگر مشخص شود زن حامله ناقل بیماری است، احتمالاً برای تشخیص بیماری در جنین، آزمایش قبل از تولد انجام خواهد شد. در اکثر موارد فقط زمانی که علائم ایجاد می گردد به دیستروفی عضلانی مظنون می شوند. برای تأیید تشخیص، یک آزمایش خون برای یافتن ژن غیرطبیعی انجام خواهد شد، اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد ممکن است برای یافتن شواهد آسیب عضلانی، آزمایش بعدی خون انجام شود. همچنین ممکن است نمونه برداری عضلانی انجام شود که در آن قطعه کوچکی از بافت عضله تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی برداشته می شود تا زیر میکروسکوپ بررسی شود. به علاوه برای ارزیابی ابتلا شدن قلب، آزمایش هایی نظیر ثبت فعالیت الکتریکی قلب (ECG) و سونوگرافی انجام می شود.

درمان طب نوین:

• حمایت تنفسی هنگام شب مهم است.
• به کودکان باید روش های تنفس عمیق آموزش داده شود.
• کودکان باید در حد توان به فعالیت های مدرسه ای خود ادامه دهند.
• گاهی جراحی برای آزاد کردن جمع شدگی عضلات یا ثابت کردن مفاصل ضروری می یابد.
• مراقبت بیماران در آسایشگاه ها در صورتی که نیازهای آنها بیش از امکانات موجود در منزل باشد، توصیه می شود.
• روان درمانی یا مشاوره جهت یادگیری راه های تطبیق دادن خود با این ناتوانی در ایجاد تطابق اجتماعی سودمند است.
• درمان دیستروفی عضلانی شامل حفظ تحرک و فعالیت کودک مبتلا تا هر زمان ممکن می باشد. یک تیم حرفه ای شامل: فیزیوتراپیست، و یک پزشک و مددکار اجتماعی می توانند تمام خانواده را حمایت کنند. فیزیوتراپی برای حفظ قدرت اندام ها مهم است و ممکن است از قطعات حمایت کننده استفاده شود، بعضی کودکان نیاز به وسایلی مثل محافظ پا یا صندلی چرخدار دارند که به حرکت آنها کمک کند. اگر کودک دچار انحنای طرفی ستون فقرات شود ممکن است برای راست کردن ستون فقرات جراحی ضروری باشد. کودکان مبتلا به دیستروفی و خانواده هایشان معمولاً نیاز به حمایت روان پزشکی دارند. برای والدین کودک مبتلایی که می خواهند فرزند دیگری داشته باشند همچنین خواهران پسر مبتلا شده مشاوره ژنتیکی انجام می شود. دیستروفی عضلانی دوشن ممکن است قبل از سن ۲۰ سالگی کشنده باشد. دیستروفی عضلانی بکر دورنمای بهتری دارد و افراد مبتلا معمولاً تا سن ۴۰ سالگی یا بیشتر زندگی می کنند.

درمان طب سنتی:

• هاضوم استفاده کنید.
• بعد از حجامت، سکنجبین بخورید.
• سویق جو شسته و نشسته استفاده کنید.
• گوشت گوسفند را با شیر گاو بپزید و بخورید.
• داروی شافیه را با آب مرزنجوش استفاده کنید.
• عضو مربوطه را با روغن زیتون یا روغن های گرم ماساژ دهید.
• سویق جو شسته و نشسته را خشک یا در غذا بریزید و مصرف کنید.
• موقع خواب دو قطره از قطره جامع مرزنجوش در هر سوراخ بینی بچکانید.
• هر شب، دو قطره روغن بنفشه پایه کنجد (یا پایه زیتون) در هر بینی بریزید.
• موقع خواب دو قطره از داروی «جامع مرزنجوش» را در هر سوراخ بینی بچکانید.
• صبح ناشتا، اندازه یک گردوی بزرگ از داروی حضرت محمد ﷺ مصرف کنید و تا زمان بهبودی ادامه دهید.
• شده و یک کیلو عسل مخلوط کنید و هر روز صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را میل فرمایید.
• ۱۰۰ گرم گردو + ۱۰۰ گرم زنیان را جداگانه آسیاب و سپس مخلوط کنید و هر روز صبح ناشتا، یک قاشق غذاخوری میل نمایید.
• به مدت 40 شب هر شب به اندازه نیاز داروی (خولنجان) را با روغن زیتون خمیر کنید، سپس به موضع بمالید و روی آن را بپوشانید و صبح بشویید.
• بخور حضرت مریم (س) را انجام دهید. این بخور ترکیبی از چند گیاه است که در یک فضای
• بسته، مانند اتاق درون آتش ریخته می شود و بیمار بایستی از درد این بخوره به مدت حداقل ۱۰ دقیقه استنشاق کند.
• اگر میل دارید عضلات قوی شوند، از اسفناج و سیب درختی، یا آب سیب درختی هر روز استفاده کنید. همچنین به عنوان تقویت می توانید دارچین، زنجبیل، هلیله سیاه، شیطرج، فلفل سیاه، بابونه شیرازی و نخود الوند از هر کدام ۵ گرم و آمله مقشر، ثعلب و تخم های مغز میوه کاج از هر کدام ۱۰ گرم، همه را نرم بسایید، بعد با ۲۰ گرم پودر نارگیل، یک کیلو مویز بیدانه کوبیده

داروها:

1. داروهایی متناسب با هر یک از عوارض
2. داروهای مسهل برای پیشگیری از یبوست
3. هیچ دارویی قادر به معلاجه بیماران نیست.
4. داروهای قلبی مانند آنزیم (ACE) مهارکننده مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکننده‌های بتا، در صورت بروز آسیب‌های قلبی.
5. کورتیکاستروئید مانند پردنیزون که می‌تواند به تقویت عضلات کمک کند و روند پیشروی برخی از انواع دیستروفی را به تعویق بیندازد. البته استفاده طولانی مدت از این داروها موجب افزایش وزن و تضعیف استخوان‌ها و افزایش احتمال شکستگی استخوان می‌شود.

فعالیت:

• بیمار باید تا حد امکان فعالیت های فیزیکی و ذهنی خود را دامه دهد، وسایل زیادی برای کمک به غلبه بر معلولیت های ناشی از ضعف عضلانی وجود دارد، در این زمینه بریس ها می توانند کمک کننده باشند. در صورتی که بیمار قادر به حرکت دادن اختیاری عضلات خود نباشد، ماساژ و حرکات غیر فعال عضلات توسط اعضای خانواده یا پرستار برای پیشگیری از بروز جمع شدگی عضلات ضروری است. از بی تحرکی یا ماندن در بستر به مدت طولانی باید اجتناب شود.

رژیم غذایی:

• از غذاهایی با طبیعت گرم و تر بیشتر استفاده کنید و از مصرف غذاهایی با طبیعت سرد پرهیز کنید.

نکته:

• دیستروفی عضلانی به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که موجب ضعف عضلانی و تحلیل رفتن حجم عضلات می‌شود. در افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی، ژن‌های غیرعادی (جهش ‌یافته) موجب بروز اختلال در تولید پروتئین لازم برای داشتن عضلات سالم می‌شوند. دیستروفی عضلانی دارای انواع مختلفی است. علائم اغلب این بیماری‌ها، خصوصاً در پسران، در دوران کودکی آغاز می‌شود. سایر انواع دیستروفی عضلانی، تا دوران بزرگسالی آشکار نمی‌شوند. برخی از افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی ممکن است در نهایت حتی توانایی راه رفتن را نیز از دست بدهند و برخی دیگر ممکن است در بلعیدن غذا و تنفس دچار مشکل شوند. هیچ روش درمان قطعی برای از بین بردن کامل بیماری دیستروفی عضلانی وجود ندارد. اما با دارودرمانی و انجام فیزیوتراپی می‌توان علائم ناشی از بیماری را کنترل کرد و روند پیشرفت بیماری را کندتر نمود.