خونریزی: عبارت است از زمانی که در اثر یک سانحه تصادف، ضربه و یا بریدگی یکی از رگ ها پاره می شود و خون به خارج از بدن ریخته و قابل مشاهده باشد آن را خونریزی خارجی می گویند که شامل انواع مختلفی می باشد.

انواع خونریزی خارجی:

1. خونریزی سرخرگی (شریانی): در این نوع خونریزی سرخرگی خون با فوران خارج می شود و رنگ آن قرمز روشن است و نوع خونریزی شدید می باشد و متوقف کردن این نوع خونریزی یا لخته خون به سختی انجام می شود و حتی اگر سرخرگ قطع شود در عرض چند دقیقه بیمار فوت می کند.
2. خونریزی سیاهرگی (وریدی): در خونریزی سیاهرگی خون به آرامی به بیرون می ریزد و به رنگ قرمز تیره است و سیاهرگ ها خون را با فشار کمتر به سمت قلب انتقال می دهند ولی بعد از یک مدت ممکن خونریزی شدت پیدا کند ولی بیشتر این نوع خونریزی ثابت است، پس برای کنترل خونریزی خارجی باید به این نوع خونریزی ها دقت کنیم.
3. خونریزی مویرگی: در خونریزی مویرگی چون مویرگ ها ظریف هستند خونریزی آنها جریان کندی دارد و این خونریزی می تواند به علت زخم یا خراش کوچک پیش بیاید و رنگ خون قرمز و روشن تر از رنگ خون سرخرگ می باشد و در این نوع خونریزی ممکن است ایجاد عفونت بافتی به وجود آید و بیشتر جراحی ها به همراه خونرزی مویرگی می باشد.

علائم خونریزی داخلی:

1. بعضی اوقات، آسیب به کبد یا طحال، مثلاً در اثر تصادف با وسیله نقلیه موتوری، فقط ساعت ها یا حتی چند روز پس از حادثه آشکار می شود.علائم که ممکن است نشان دهنده خونریزی داخلی باشند، عبارتند از:
2. سبکی سر یا ضعف: با از دست دادن خون سریع، یا از دست دادن مقدار قابل توجهی از خون، سبکی سر و ضعف معمول است.
3. تعریق شدید: پوسته پوسته شدن، یا تعریق شدید، که ناشی از گرما یا فشار نیست، در خونریزی داخلی و همچنین سایر موارد اضطراری پزشکی عادی است.
5. حالت تهوع یا استفراغ: حالت تهوع و استفراغ نیز با خونریزی داخلی زیاد دیده می شود و ممکن است فقط به دلیل از دست دادن خون و یا درد به تنهایی یا به طور خاص هنگام خونریزی در دستگاه گوارش یا مغز رخ دهد.
6. نشانه های شوک: با از دست دادن خون، تغییرات مختلفی مانند ضربان قلب سریع، ضربان قلب سریع، فشارخون پایین ممکن است دیده شود، غالباً، علائم شوک زمانی اتفاق میفتد که فرد بین ۱۰ تا ۱۵ درصد از حجم خون خود را از دست داده باشد.
7. تغییر در وضعیت ذهنی یا از دست دادن هوشیاری: تغییر در وضعیت روانی یا از دست دادن هوشیاری غالباً به معنای از دست رفتن مقدار قابل توجهی خون است (به استثنای آسیب دیدگی سر یا خونریزی در مغز)، و باید به عنوان یک وضعیت اضطراری در نظر گرفته شود.
8. تغییرات در بینایی و سایر علائم عصبی: تغییرات بینایی مرتبط با سبکی سر ممکن است با خونریزی داخلی همراه باشد. تغییرات بصری خاص مانند دوبینی، ضعف یا بی حسی یک طرف بدن، سردرد شدید یا از دست دادن هماهنگی ممکن است نشانه خونریزی در مغز باشد.
9. درد قفسه سینه یا درد شانه: خونریزی در قفسه سینه ممکن است باعث درد قفسه سینه شود، و خونریزی در سینه یا شکم (با تحریک دیافراگم) می تواند باعث درد شانه شود.درد قفسه سینه همچنین ممکن است با خونریزی داخلی در هر مکانی به دلیل عدم اکسیژن کافی به عروق کرونر که قلب را تغذیه می کنند، رخ دهد.
10. درد: درد یکی از علائم رایج خونریزی داخلی است، زیرا خون برای بافت ها بسیار تحریک کننده است.علائمی مانند درد شدید شکم یا سردرد شدید همیشه باید توسط یک متخصص پزشکی ارزیابی شود. در بعضی از مناطق بدن، درد ممکن است در ناحیه خونریزی رخ دهد. با وجود مناطقی مانند شکم، ممکن است محل درد لزوماً ناحیه خونریزی را نشان ندهد. در حقیقت، وقتی خون در شکم باعث تحریک دیافراگم می شود، درد ممکن است در درجه اول در شانه احساس شود.
11. تنگی نفس: تنگی نفس، یا احساس عدم توانایی در نفس کشیدن عمیق، ممکن است نشانه خونریزی داخلی در هر نقطه باشد.با از دست دادن خون، سلول های قرمز خون و هموگلوبین کمتری برای انتقال اکسیژن به بافت ها در گردش خون وجود دارد و کمبود اکسیژن رسانی به بافت ها ممکن است به عنوان تنگی نفس تجربه شود. قطعاً تنگی نفس با خونریزی در حفره قفسه سینه یا هنگامی که تجمع خون در شکم بر روی دیافراگم فشار می آورد، جریان هوا را به داخل ریه محدود می کند.
12. سوزن سوزن شدن دست و یا پا: احساس سوزن سوزن شدن در دست ها و پاها با خونریزی داخلی شایع است و چندین توضیح دارد.با از دست دادن خون، بدن معمولاً “گردش خون” را به اندام ها و جریان خون را به سمت ساختارهای حیاتی مانند قلب و مغز هدایت می کند. خونریزی داخلی هم به دلیل درد و هم به دلیل تلاش برای افزایش اکسیژن رسانی به بقیه بدن می تواند باعث تهویه بیش از حد شود. همچنین ممکن است منجر به گزگز شدن دست و پا شود.
13. کبودی: کبودی در برخی مناطق بدن گاهی نشانه خاصی از خونریزی داخلی است. کبودی در اطراف ناف (دکمه شکم) به عنوان علامت کالن شناخته می شود و نشان دهنده خونریزی داخلی در شکم است. کبودی در پهلوها (بین قفسه دنده و پهلوها در کنار شکم) به عنوان علامت گری ترنر شناخته می شود. همچنین نشان دهنده خونریزی در شکم یا صفاقی است. کبودی در مناطق دیگر (اکیموز) مانند کبودی گسترده در اندام های مربوط به شکستگی زمینه ای همچنین خونریزی داخلی را نشان می دهد.

علائم مبتنی بر محل خونریزی:

1. خونریزی داخلی در مناطق خاص بدن ممکن است به علائم دیگری منجر شود، از جمله:
2. ناحیه رتروپریتونئال: خونریزی از کلیه ها و سایر بافت ها در ناحیهخلفی صفاق ممکن است باعث ظاهر شدن خون در ادرار شود. علائم شوک ممکن است قبل از مشخص شدن علائم خاصی رخ دهد.
3. استخوان ها، مفاصل و عضلات: خونریزی همراه با استخوان ها، مفاصل و بافت های نرم ممکن است باعث کبودی زیاد شود.با این وجود، ممکن است منجر به پوستی گردد. درد بسیار شایع است و همچنین در حین پر شدن فضای مفصل یا نواحی اطراف آن، تحرک مفاصل کاهش می یابد.
4. مغز و نخاع: خونریزی در مغز اغلب باعث سردرد شدید، حالت تهوع و استفراغ می شود.ضعف در یک طرف بدن یا تغییر در بینایی ممکن است رخ دهد. با پیشرفت خونریزی، ممکن است تغییراتی در وضعیت ذهنی مانند گیجی و گمراهی و به دنبال آن از دست دادن هوشیاری ایجاد شود. تشنج نیز می تواند رخ دهد.
5. شکم: خونریزی در شکم ممکن است منجر به تورم شکم و درد شود.وقتی پزشک یک استتوسکوپ را روی شکم قرار می دهد، ممکن است صداهای روده وجود نداشته باشد. کبودی در اطراف ناف یا پهلو به شدت خونریزی داخلی را نشان می دهد. مطمئناً، خونریزی در مری یا معده ممکن است باعث استفراغ خونی شود، در حالی که خونریزی در دستگاه گوارش پایین ممکن است باعث خونریزی مقعدی شود.
6. سینه: خونریزی در قفسه سینه بسته به محل خاص ممکن است علائم مختلفی ایجاد کند.خونریزی در مجاری هوایی می تواند باعث سرفه نفس گیر شود. سرفه کردن خون یا هموپتیز حتی فقط یک قاشق چایخوری، یک فوریت پزشکی است، و هموپتیز گسترده (سرفه یک چهارم فنجان خون یا بیشتر) میزان مرگ و میر بالایی دارد. تنگی نفس ممکن است با خونریزی در هر نقطه از قفسه سینه رخ دهد. خونریزی بین غشاهای اطراف قلب (پریارد قلب) می تواند حرکت قلب را محدود کرده و باعث ایجاد تامپوناد قلب شود. هنگامی که یک ریه سوراخ شده و فرو می ریزد (پنوموتوراکس)، ممکن است کبودی به صورت پهن در قفسه سینه و گردن مشاهده شود. پوست بالای گردن و بالای شکم نیز ممکن است مانند بسته بندی حباب، به دلیل وجود هوا در بافت های زیرپوستی احساس شود. با وجود خون در قفسه سینه، هنگامی که افراد موقعیت خودش را تغییر می دهد، درد به طور قابل توجهی تغییر می کند.

علت:

• ضربه نفوذی:وقتی جسمی وارد بدن می شود، ممکن است به اندام های موجود در مسیر صدمه بزند و همچنین باعث فشرده سازی ساختارهای اطراف شود.
• ترومای بلانت:ترومای بلانت می تواند موذی تر باشد و ممکن است در ابتدا علائمی ایجاد نکند. با این حال، این یک علت شایع خونریزی داخلی است.
• شکستگی:برخی از شکستگی ها بیش از بقیه دچار خونریزی می شوند. شکستگی استخوان های بلند بازو، پا، لگن اغلب با از دست دادن خون قابل توجهی همراه است. شکستگی قطعات استخوان همچنین می تواند رگ های خونی و سایر بافت ها را پاره کند.
• آنوریسم: نازک و بزرگ شدن رگ های خونی می تواند منجر به پارگی شود. گاهی اوقات، پارگی با فعالیت شدید مواجه می شود، در حالی که در زمان های دیگر پارگی ممکن است در هنگام استراحت یا حتی در هنگام خواب رخ دهد. آنوریسم ممکن است تقریباً در هر رگ خونی رخ دهد.
• مصرف داروهای رقیق کنند خون: اختلالاتخونریزی هنگامی که با سایر علل شناخته شده آن ترکیب شود ممکن است باعث خونریزی خود به خودی شود یا احتمال خونریزی داخلی را افزایش دهد. برخی از این اختلالات مانند هموفیلی، معمولاً از بدو تولد آشکار می شوند، در حالی که برخی از اختلالات جزئی خونریزی ممکن است تا بزرگسالی تشخیص داده نشوند. داروهایی مانند داروهای ضد انعقاد خون و مهارکننده های پلاکت نیز می توانند خطر خونریزی داخلی را افزایش دهند. با افزایش استفاده از این داروها، تشخیص علائم خونریزی داخلی بیش از هر زمان دیگری مهم است. داروهایی مانند آسپرین و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند Advil (ایبوپروفن) نیز خطر خونریزی داخلی را افزایش می دهند. برخی از ویتامین ها و مکمل های غذایی ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.

عوارض احتمالی:

1. خونریزی داخلی یکی از علل پیشتاز مسبب مرگ و میر مرتبط به آسیب‎دیدگی در سطح جهان محسوب می‎شود. در صورت عدم درمان هموراژ شدید یا مزمن می‎تواند به بروز نارسایی ارگان، حمله، کما، خونریزی خارجی، و در نهایت مرگ، منجر شود. حتی در صورت درمان نیز خونریزی داخلی شدید اغلب اوقات به مرگ منجر می‎شود. شناسایی و درمان سریع خونریزی داخلی می‎تواند خطر عوارض را کاهش دهد و به فرد دچار خونریزی در دستیابی به بهبود کامل کمک کند.

تشخیص:

1. تست‎های خون و ادرار نیز می‎تواند به تشخیص و تأیید خونریزی داخلی کمک کنند.
2. وقتی پزشکی منبع خونریزی را شناسایی کند ممکن است برای بررسی درون رگ‎های خونی آنژیوگرافی انجام دهد.
3. بسته به شدت یا علت هموراژ دکتر ممکن است از الکتروکاردیوگرام(ECG) یا اشعۀ ایکس برای ارزیابی صدمات وارد شده یا جریان خون به قلب استفاده کند.
4. تشخیص هموراژ ممکن است بسیار دشوار باشد. در بسیاری از موارد حتی مشخص کردن ناحیۀ بروز خونریزی نیز ممکن است چالش‎ برانگیز باشد. برای تشخیص خونریزی داخلی دکترها معمولاً کار را با یک معاینۀ بالینی آغاز می‎کنند، پرسش‎هایی در مورد علایم موجود مطرح می‎نمایند، و به مرور شرح حال پزشکی فرد می‎پردازند. اگر ظن به وجود هموراژ در فرد وجود داشته باشد پزشک فرد را در فهرست اولویت بالا برای انجام تست‎های تشخیصی مثلCT اسکن یا MRI قرار می‎دهد تا محدودۀ خونریزی مشخص و ارزیابی شود.

درمان طب نوین:

• بالا نگه داشتن عضو: بالا نگه داشتن عضو بیشتر برای دست یا ساق پا می باشد که باید بالاتر از سطح قلب عضو را قرار داد و به علت نیروی جاذبه به فشار خونریزی کمتر می شود.
• فشار بر نقاط فشار: در بعضی مواقع فشار مستقیم ممکن است جواب ندهد و خونریزی آن قدر شدید باشد که قابل کنترل نباشد به همین دلیل از روش فشار بر روی سرخرگ اصلی که از روی استخوان عبور می کند (نقاط فشار) فشار را وارد می کنیم تا خونریزی قطع شود این عمل بیشتر از ده دقیقه نباید طول بکشد. پس یکی از راه های کنترل خونریزی خارجی فشار بر نقاط فشار یا سرخرگ اصلی می باشد.
• بستن تورنیکه: یکی دیگر از روش های کنترل خونریزی خارجی بستن تورنیکه است که اگر هیچ کدام از مراحل قبلی جواب ندهد از بستن تورنیکه استفاده می کنیم. تورنیکه را گرو و شریان بند را رگ بند می گویند و باید پارچه یا دستمالی به عرض 5 سانتیمتر را بالا از محل خونریزی ببندیم طوری که خونریزی قطع شود و بیمار را به بیمارستان منتقل کنیم، این روش بیشتر برای دست و پاها کاربرد دارد.
• فشار مستقیم: یکی از روش های کنترل خونریزی خارجی از طریق فشار مستقیم بر روی موضع می باشد که حدود 10 الی 15 دقیقه باید با دست محل خونریزی را فشار دهید تا خونریزی قطع شود و بعد یک باند محکمی بر روی سطح زخم بپیچید و پانسمان فشاری ایجاد کنید و پانسمان فشاری باعث می شود که فشار کافی به زخم بیاید و خونریزی کنترل شود، زمان پانسمان فشاری، شما باید مرتب نبض بیمار را چک کنید و اگر نبض بیمار را احساس نمی کنید، فشار را کمی کمتر کنید تا جریان خون برقرار شود.
• درمان خونریزی داخلی: درمان هموراژ خفیف یا کوچک اغلب تجویز استراحت و سیراب نگه داشتن بدن است. به طور معمول یک لختۀ خون ایجاد می‎شود و موقتاً خونریزی را محدود یا متوقف می‎کند و در این اثناء رگ‎های خونی خود را ترمیم می‎کنند. به مرور زمان، بافت‎های جسمانی پیرامونی خون اضافی را باز جذب می‎کنند. درمان خونریزی داخلی متوسط تا شدید مستلزم تحویل داخل وریدی ویتامینK ، پلاسمای منجمد تازه، خون، و پلاکت است. به تازگی پزشکان تحویل دوزهای بالای ترکیبات و کمپلکس‎های تحریک کنندۀ لخته شدن خون را در دستور کار قرار داده‎اند. گاهی از اوقات ممکن است پزشکان مایعات سرشار از الکترولیت‎ها را به صورت تزریق داخل وریدی برای مردم دچار خونریزی داخلی تجویز کنند. وقتی وضعیت فرد دچار خونریزی داخلی به حالت پایدار برسد یا زمانی که دیگر خطر مرگ در بین نباشد، درمان متوجه مشخص کردن محدودۀ خونریزی و متوقف کردن منبع خونریزی خواهد شد. بسته به شدت هموراژ، احتمال دارد که جراحی برای ترمیم رگ‎های خونی و خارج کردن خون اضافی مورد نیاز باشد. دکترها ممکن است پس از توقف خونریزی مصرف داروهای پیشگیری از خونریزی را تجویز کنند. فیزیوتراپی و تغییرات مربوط به سبک زندگی مثل توقف مصرف سیگار یا نوشیدن مشروب الکلی ممکن است برای کاهش شانس صدمات و خونریزی بیشتر توصیه شود.

درمان طب سنتی:

• زخم را با سرکه بشویید.
• پنبه سوخته را روی آن گذاشته و ببندید.
• آب تره را بگیرید و یک لیوان از آن بخورید.
• پوست فندق را نرم بسایید و روی آن بپاشید.
• پوست تخم مرغ ساییده را بر آن بپاشید بند می آید.
• زاج سفید را به صورت گرد درآورده و روی آن بپاشید.
• پوست خشک کدو را نرم کرده و روی آن بریزید، بند می آید.
• ریواس هم کار تره را می کند ولی ریواس سرد و قابض است.
• پوست درخت موز را بسوزانید، بعد نرم بکوبید و روی آن بپاشید.
• خاک رس در معرض آفتاب، برای قطع خونریزی ها خوب است.
• پودر گیاه بومادران را به صورت ضماد روی محل زخم قرار دهید.
• جهت جلوگیری از خون زخم اگر کمی گچ روی آن بپاشید خون بند می آید.
• گل ارمنی و صمغ عربی را به نسبت مساوی در شربت سیب درختی مخلوط کنید و بخورید.
• شکوفه های زردآلو را بجوشانید، بعد پنبه ای در آن بزنید و روی زخم قرار دهید، بند می آید.
• باقلای تازه را روی خط خود دو نیم کرده، بعد نیمی را از طرف داخل روی آن بگذارید و ببندید.
• تکه حصیری که از نی درست شده است را بسوزانید و خاکستر آن را روی زخم ها بریزید تا خونریزی قطع شود.
• برای زخم ها اولین کاری که می کنیم باید جلوی خونریزی را بگیریم. بالای زخم را سفت بگیریم و با یک نخی ببندیم.
• پیاز را کباب کنید و روی موضع خونریزی ضماد کنید و اگر خونریزی داخلی بود خوردن پیاز کباب شده بسیار مجرب است.
• پوست کدو تنبل را خرد کنید و در مایتابه ای تفت دهید سپس آسیاب کنید و روی محل خونریزی زخم بریزید بسیار مجرب است.
• اگر زخم، خونریزی داشته باشد (عسل + پودر پوست انار) استفاده می کنیم و اگر پودر پوست انار نبود از نمک استفاده می کنیم و بیمار نباید در آن پانسمان، حمام برود.
• کندر، مصطکی و ریشه مرجان را بسایید، بعد با آرد ارزن و آرد جو مخلوط کنید (همه با هم مساوی باشند)، سپس به صورت حلوا بپزید و گه گاه مقداری از آن را میل کنید.
• خاکستر ناشی از مو هم قطع کننده خونریزی فوری است (مو را بسوزانیم و بعد خاکسترش را روی زخم بریزیم). خاکسترها استریل هستند و خیلی برای قطع خونریزی استفاده می شود.
• مقداری وازلین را به موضع بمالید.
• برای جلوگیری از خون ریزی از زخم ها ضمن پرهیز از خوردن: خربزه، شاهی و فلفل هندی؛ باید پوست تخم مرغ یا پوست فندق یا تخم گشنیز یا خون خشک شده گاو را نرم بسایید و روی آن بپاشید و یا خاکستر توتون را با روغن مخلوط کنید تا به صورت خمیر درآید و روی آن بگذارید.
• اگر زخم عمیق و خونریزی شدید باشد، به حدی که قابل پانسمان نباشد و احتمال تلف شدن شخص وجود داشته باشد، در این حالت، از روش داغ کردن استفاده کنید. داغ کردن زخم به دو روش انجام می شود: 1. روغن زیتون را داغ کنید و داخل زخم بریزید. 2. یک میله آهنی را داغ کنید و روی زخم بگذارید. (توجه: از این دو روش باید در شرایط ناچاری استفاده کرد).
• ضمناً به قصد بند آمدن خون بهتر است از خوراکی هایی که به طور عمومی بند آورنده خون هستند زیاد مصرف کنید، مانند: پرتقال، آب به، آب سیب درختی، تمشک، گیلاس، توت فرنگی، سنجد، لیموترش، شبدر، آب پنجه، عرق پنجه، گوجه فرنگی، گزنه، آب کرفس، اسفناج، دارچین، سرکه، ماهی، آب جوشانده شکوفه درخت زردآلو، آب دمکرده برگ درخت بلوط و آب دمکرده مریم گلی.

جلوگیری از خون ریزی زیاد:

• اگر خون ریزی زیاد از حد است و بند نمی آید؛ گلنار فارسی، پوست انار، گل محمدی، مورد و مازو را بپزید و با آب صاف کرده و سرد شده آن محل خون ریزی را شستشو دهید و پادزهر معدنی و خون سیاوشان از هر کدام ۵ گرم و تباشیر صدفی ۱۰ گرم، همه را نرم بسایید و صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق چایخوری از آن را بخورید.

قطع کردن خون ریزی از داخل یا خارج بدن:

• خونریزی چه از داخل بدن و چه از خارج بدن باشد برای قطع آن باید پوسته تخم مرغ سوخته شده، تباشیر هندی، خون سیاوشان، مصطکی رومی، سندروس، کهربا، کوکنار، بزرالبنج، گل ارمنی، تخم گشنیز، صمغ عربی، شاهدانج سنگی و کندر از هر کدام ۵ گرم، همه را نرم بسایید، بعد با کمی آب مرطوب کرده تا به صورت خمیر سفتی درآید، سپس قرص هایی به اندازه یک عدد نخود بسازید و پس از خشک کردن در آفتاب، ساعت به ساعت دو عدد میل کنید.

داروها:

• آپروتینین
• ترانگزامیک اسید
• آمینوکاپروئیک اسید

فعالیت:

• تا زمان بهبودی کامل از انجام هرگونه فعالیت بدنی پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• چنانچه دچار خونریزی داخلی شدید تنها عسل آب و مقداری نمک دریا بخورید.

نکته:

• شوک در خونریزی خارجی: معمولاً افرادی که خونریزی خارجی دارند چون خون زیادی از دست می دهند دچار شوک می شوند و از جمله نشانه های شوک ضربان قلب سریع، پوست سرد و عرق کرده، مضطرب، سطح هوشیاری پایین و پرخاشگر می باشد که قبل از بروز هرگونه شوک شما باید درمان زخم را شروع کنید.
• تفاوت خونریزی خارجی و داخلی: خونریزی خارجی زمانی اتفاق می‌افتد که خون از بدن خارج می‌شود. به‌عنوان مثال، می‌توان به خونریزی بینی و خونریزی ناشی از بریدن پوست اشاره کرد. اما اگر خونریزی در داخل بدن رخ دهد، به آن خونریزی داخلی گفته می‌شود. این نوع خونریزی از آسیب اندام‌ها یا قسمت‌های داخلی بدن ناشی می‌شود. مفاصل ران، زانو، آرنج و مچ پا، شایع‎‌ترین نواحی هستند که معمولاً خونریزی داخلی در آن‌ها رخ می‌دهد. مغز، عضلات بزرگ، روده یا فضای اطراف ریه‌ها هم ممکن است به این نوع خونریزی دچار شوند.
• زخم را در مرحله اول و قبل از پانسمان می توان شست؛ ولی وقتی زخم پانسمان شد، دیگر به مصلحت نیست که پانسمان را باز کنید و زخم را بشویید.
• خونریزی داخلی در دوران بارداری: خونریزی در دوران بارداری هرگز طبیعی نیست و هرگونه درد قابل توجه در لگن باید بلافاصله بررسی شود.در اوایل بارداری، شایعترین علت سقط جنین است، اگرچه حاملگی خارج رحمی یک علت جدی است. جفت سرراهی، جداشدگی جفت یا پارگی رحم می تواند باعث خونریزی شود. عوارضی از این قبیل اغلب با خونریزی خارجی از واژن همراه است، اما همیشه اینطور نیست. به عنوان مثال، اگر کودک به گونه ای قرار گرفته باشد که از عبور خون از دهانه رحم جلوگیری کند، ممکن است خونریزی قابل توجهی با پارگی رحم بدون علائم خارجی رخ دهد.