حس خودکشی: عبارت است از یکی از مهم ترین هورمون های غدد فوق کلیوی، کورتیزول است که نقش مهمی را در بدن ایفا می کند. این هورمون در موارد ترمیم زخم ها، رفع التهابات، مقابله با شرایط ناگوار بدنی و محیطی مانند: (گرسنگی طولانی مدت، ضعف، بیماری، انواع عفونت ها، شوک های عصبی، گرما و سرما، تحمل بدرفتاری و بی تربیتی، بحث و جدل، زد و خورد، دوری یا مرگ عزیزان و…) با تجزیه پروتئین های موجود در کبد و تبدیل آنها به قند، انرژی لازم را برای سلول های بدن فراهم می آورد و حتی انسان را در مقابله با این مصائب یاری می کند. غلبه سودا باعث اختلال در ترشح این هورمون شده و حس خودکشی را در انسان ایجاد می کند. از دیدگاه علمی کاهش ترشح ژن مسئول کنترل هورمون کورتیزول عامل خودکشی است. این ژن که در بخش کورتکس (فوقانی) مغز وجود دارد به پیشگیری از افکار منفی کمک می کند و رفتارهای تکانشی را نیز کنترل می کند. اگر تغییری در این ژن رخ دهد، بدن نمی تواند میزان ترشح کورتیزول را کنترل کند و شخص به فکر خودکشی می افتد. خودکشی، دهمین علت اصلی مرگ در سراسر جهان است. میزان این کار که منجر به مرگ می شود در مردان ۴ الی ۳ برابر بالاتر از زنان تخمین زده می شود.

علائم:

1. در اغلب موارد علامت ها و نشانه هایی وجود دارند که مشخص می کند فرد قصد خودکشی دارد:
2. صحبت از فرار.
3. صحبت از ناامیدی و احساس گناه.
4. کاهش تمرکز در فعالیت های روزانه
5. نامنظم شدن عادات غذایی و خواب.
6. بخشیدن وسایل و متعلقات خود به دیگران.
7. صحبت از خودکشی و یا مرگ در حضور دیگران
8. علاقه نداشتن به شرکت در فعالیت های مورد علاقه
9. دست زدن به اعمال مخرب مانند بریدن یا سوزاندن اعضاء بدن و یا روی آوردن به مواد مخدر.

علت:

• اعتیاد به قمار
• اعتیاد به الکل
• شکست عشقی
• فرار از زورگویی
• مصرف نادرست دارو
• وجود آسیب ضربه ای به مغز
• ژنتیک (طبع و مزاج سرشتی)
• زیاده روی در مصرف مواد مخدر
• اختلالات خواب مانند بی خوابی
• شرایط فرهنگی، خانوادگی و اجتماعی بد
• سابقه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی
• از دست دادن توانایی که فرد قبلاً داشته است
• یأس و ناامیدی و از دست دادن حس لذت در زندگی
• در افراد مسن، تشخیص این که باری بر دوش دیگران هستند
• اختلالات روانی نظیر: (افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)
• عوامل اجتماعی و اقتصادی مانند: (بیکاری، فقر، خانه به دوشی و تبعیض)
• انزوای اجتماعی مانند کسانی که تنها زندگی می کنند یا هرگز ازدواج نکرده اند
• تمام مسائل مذکور باعث غلبه سودا شده و اگر ادامه یابد اختلالات هورمونی در بدن اتفاق افتاده و شخص مدام در فکر خودکشی است.
• افزایش فقر نسبی در مقایسه با اطرافیان؛ «در این زمینه خداوند در قرآن هنگام اتفاق ابتدا خویشاوندان را در اولویت قرار می دهد».

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. تنها بودن
2. سرکوفت شنیدن
3. مصرف الکل و مواد مخدر
4. انجام کارهایی که حال شما را بدتر می کند.
5. فکر کردن در مورد خودکشی و سایر افکار منفی.

پیشگیری:

• ورزش
• رژیم غذایی متعادل و سالم
• پرهیز از مصرف الکل و مواد مخدر
• رفتن سراغ روش‌­های درمان و تداوم درمان.
• خواب منظم در شبانه­‌روز حداقل به مدت ۸ الی ۷ ساعت
• دوری از انزوا و برقراری ارتباط با دنیای بیرون تا جای ممکن
• دور کردن هرگونه اسلحه، چاقو و مواد خطرناک. مثلا این وسایل را به یک دوست مورد اعتماد بدهید تا برایتان نگه دارد.
• انجام دادن فعالیت­‌هایی که برایتان لذت­بخش است مانند وقت گذراندن با دوستان و اعضای خانواده و تمرکز روی داشته­‌ها.
• دریافت حمایت خانوادگی، مثلاً به آن­ها بگویید چه احساسی دارید و از آن­ها بخواهید با پزشکتان صحبت و در صورت امکان همراه شما در جلسات مشاوره شرکت کنند.
• شرکت در گروه­‌های خودسازی یا حمایتی برای درمیان گذاشتن مشکلات خود با افرادی که درکتان می‌­کنند، درخواست کمک از دیگران و کمک به افرادی که مشکلاتی شبیه به شما دارند تا سختی­‌ها را پشت سر بگذارند.

تشخیص:

1. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار.

درمان طب نوین:

• قول دهید که در حال حاضر کاری انجام ندهید: حتی اگر اکنون خیلی رنج می­‌کشید، از هرگونه اقدامی فاصله بگیرید. به خود قول دهید: “من ۲۴ ساعت صبر می کنم و در این مدت هیچ کار خاصی انجام نمی دهم، یا یک هفته صبر می­‌کنم. افکار و اعمال دو چیز متفاوت اند. بنابراین لازم نیست افکار مربوط به تمایل به خودکشی شما به واقعیت تبدیل شود. هیچ مهلتی برای انجام این افکار وجود ندارد، هیچ کس شما را تحت فشار قرار نمی دهد تا سریعاً به این افکار عمل کنید. پس صبر کنید و بین افکار خودکشی و اقدام به خودکشی فاصله بیندازید.
• از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کنید: اگرمواد مخدر یا الکل مصرف کرده باشید، افکار خودکشی می توانند قوی‌تر شوند. اجتناب از داروهای بدون نسخه یا الکل در صورت احساس ناامیدی یا افکار خودکشی بسیار مهم است.
• خانه خود را ایمن کنید: مواردی را که ممکن است برای صدمه زدن به خود از آنها استفاده کنید، مانند قرص، چاقو، تیغ یا اسلحه را از بین ببرید. اگر قادر به انجام این کار نیستید، به مکانی بروید که بتوانید احساس امنیت کنید. اگر به فکر مصرف بیش از حد دارو هستید، داروهای خود را به شخصی بسپارید تا روزی یک بار بر اساس نیازتان آنها را به شما بدهد.
• احساسات و افکار مربوط به خودکشی را ادامه ندهید: بسیاری از ما دریافته ایم که اولین قدم برای کنار آمدن با افکار و احساسات خودکشی، صحبت کردن در مورد آنها با شخصی است که به او اعتماد داریم. این فرد قابل اعتماد می‌­تواند یکی از اعضای خانواده، دوست، درمانگر، روحانی، معلم، پزشک خانواده، مربی یا یک مشاور مجرب باشد. فردی را که به او اعتماد دارید پیدا کنید و به او بگویید که اوضاع چقدر بد است. اجازه ندهید ترس، شرم و خجالت مانع کمک گرفتن شما شود. اگر به نظر می‌­رسد اولین شخصی که با او تماس گرفته اید اوضاع را درک نمی کند، شخص دیگری را بیابید. گاهی اوقات تنها صحبت کردن در مورد نحوه رسیدن به این مرحله از زندگی، می تواند فشار زیادی را از روی دوشتان بردارد و به شما کمک کند راهی برای کنار آمدن با آن پیدا کنید.
• امید داشته باشید: حتی افرادی که به اندازه شما احساس بدی داشته اند نیز قادر بوده اند که از این احساسات جان سالم به در ببرند. بنابراین امید داشته باشید. شانس بسیار بالایی وجود دارد که شما از این مرحله عبور کنید و این احساسات را پشت سر بگذارید. مهم نیست که چقدر حس تنفر از خود، ناامیدی، یا انزوا را در حال حاضر تجربه می کنید. فقط به خود زمان دهید و سعی نکنید به تنهایی با آن کنار بیایید.
• از اطرافیان کمک بگیرید: افراد زیادی هستند که می خواهند در این دوران سخت از شما حمایت کنند. حتی اگر در حال حاضر این موضوع را احساس نکنید. با آنها ارتباط برقرار کنید. این کار را همین الان انجام دهید. اگر در مرحله اول به خود ۲۴ ساعت یا یک هفته فرصت داده اید، از این زمان استفاده کنید و به دیگران بگویید که درون شما چه می گذرد. با کسی صحبت کنید که سعی نمی کند در مورد احساس شما بحث کند، شما را قضاوت کند یا اینکه فقط بگوید از این حال خارج شوید. کسی را پیدا کنید که به راحتی به صحبت های شما گوش کند و در کنار شما باشد. مهم نیست که این فرد کیست. همین که کسی باشد که به او اعتماد دارید و احتمالاً با دلسوزی و پذیرش به شما گوش فرا دهد، کافی است.
• هر روز ترجیحاً رو در رو با شخصی صحبت کنید: اگر چه احساس کناره گیری می­‌کنید، اما از دوستان و آشنایان معتمد بخواهید که با شما وقت بگذرانند. یا با یکی از دوستان خود تماس بگیرید و درباره احساسات خود صحبت کنید.
• یک برنامه امن تنظیم کنید: مجموعه ای از مراحلی را که می توانید طی یک بحران خودکشی دنبال کنید تدوین کنید. این برنامه باید شامل شماره های تماس با پزشک یا درمانگر شما و همچنین دوستان و اعضای خانواده تان باشد که در موارد اضطراری به شما کمک می کنند.
• هر روز یک برنامه مکتوب برای خود تنظیم کنید و هر اتفاقی که افتاد به آن پایبند باشید:
  حتی المقدور، حتی وقتی احساسات شما خارج از کنترل است، یک برنامه منظم داشته باشید.
• حداقل ۳۰ دقیقه در روز را در معرض آفتاب یا در طبیعت سپری کنید: به مقداری که برای شما بی خطر است ورزش کنید. در بهترین حالت ۳۰ دقیقه ورزش در روز را در نظر بگیرید. اما می توانید از مدت زمان کم شروع کنید. سه فعالیت ۱۰ دقیقه ای می تواند بر روحیه شما تأثیر مثبت بگذارد.
• برای کارهایی که برای شما شادی آورند وقت بگذارید: حتی اگر در حال حاضر چیزهای کمی باعث لذت شما می شوند، خود را مجبور به انجام کارهایی کنید که قبلاً از آنها لذت می بردید.
• اهداف شخصی خود را بخاطر بسپارید: ممکن است دوست داشته باشید به یک مکان خاص سفر کنید، کتاب خاصی بخوانید، حیوان خانگی داشته باشید، به مکان دیگری بروید، یک سرگرمی جدید یاد بگیرید، کارهای داوطلبانه انجام دهید، به مدرسه بروید یا تشکیل خانواده دهید. اهداف شخصی خود را بنویسید.

درمان طب سنتی:

• ارائه آموزه های دینی.
• دیدن فیلم های آموزنده و امیدبخش.
• رعایت کلیه توصیه های مربوط به غلبه سودا.
• یادگیری مهارت مقابله با استرس البته به روشی سالم.
• افکارتان را با یک فرد قابل اعتماد (بدون ترس و خجالت) در میان بگذارید.
• هنگامی که افکار خودکشی به سراغتان آمد آینده آن را نیز در ذهن تداعی کنید.
• استفاده از نور مستقیم آفتاب روزانه ۱۰ الی ۲۰ دقیقه (زمانی که نور آفتاب ملایم است).
• مصرف دمنوش (افتیمون + اسطوخدوس + آویشن + پونه) با عسل روزانه ۳ تا ۴ لیوان.
• هیچوقت در جایی تنها نباشید: تنهایی می تواند افکار خودکشی را ایجاد و حتی افزایش دهد.
• عدم مصرف دخانیات: استعمال دخانیات آسیب های مغزی را افزایش داده و حس خودکشی را بیشتر می کند.
• افزایش مصرف قندهای طبیعی مانند: (عسل، خرما، توت خشک، کشمش، برگه هلو برگه زردآلو، انجیرخشک و…).
• افزایش مصرف مغزهای گیاهی مانند: (بادام، پسته، فندق، گردو، بادام زمینی، بادام هندی، مغز هسته زردآلو، مغز تخمه آفتاب گردان و…).
• اقداماتی هنگام عصبانیت: مانند: (شستن دست و صورت، قدم زدن، دوری از محیطی که عامل ایجاد عصبانیت شما شده است، نوشیدن یک لیوان آب و…).
• یافتن سرگرمی های جدید، فعالیت های داوطلبانه، انجام یک کار هدفمند، انجام کارهایی که احساس بهتری به انسان می دهد و ایجاد یک فرصت شغلی مناسب.
• بسیاری از انسان ها در زمان های خاصی از زندگی افکار خودکشی به سراغشان آمده است افکاری مانند خودسوزی، استفاده از دارو، سم، پارگی عروق، حلق آویز کردن و پرش از ارتفاع از روش های کلی این عمل به شمار می رود.
• تنوع غذایی: انسان هنگامی که بدن خود را از املاح و مواد معدنی تأمین کند، تمام هورمون ها کار خود را به درستی انجام داده و آرام آرام این نوع تفکرات نیز از انسان رخت بر می کند؛ برای تأمین این مواد بهتر است که مرتب از سبزیجات تازه، میوه جات، غلات و حبوبات بیشتری استفاد نمایید.
• عدم استفاده الکل و مواد مخدر: مواد مخدر و الکل ۱. افسردگی را افزایش می دهد ۲. مانع توانایی حل مسائل توسط فرد می شود ۳. منجر به انجام اعمال تکانه ای (مانند حس خودکشی و…) می گردد.
• عدم یادآوری خاطرات تلخ: گوش دادن به موسیقی های غم انگیز، نگاه کردن به عکس های خاص، خواندن نامه های قدیمی و… می توانند باعث یادآوری خاطرات تلخ گذشته و ایجاد حس خودکشی در این نوع افراد گردند.
• تا دیروقت بیدار نمانید: حتی اگر خواب نمی روید در اتاق تاریک با چشمان باز به حالت دراز کش قرار بگیرید. این کار باعث فعالیت تعدادی از سلول های مسئول ترشح هورمون های سروتونین شده و آرامش خاصی را در انسان ایجاد می کند.
• عدم مصرف غذاهای ممنوعه: این نوع مواد عامل ایجاد انواع اختلالات، خصوصاً اختلالات روحی روانی می باشند که تا آنجا که برای تان امکان دارد از مصرف آنها صرف نظر کنید.
• حذف تمام موارد ممنوعه: چای (سیاه و سبز) – قهوه – نسکافه – سوسیس – کالباس – پیتزا – تمام غذاهای ساندویجی – غداهای سرخ شده – انواع کنسروی جات – انواع کمپوتها – مرغ و تخم مرغ بازاری – گوشت تمام حیوانات پرورشی – برنج خارجی – انواع سس های بازاری – سایر نوشیدنیهای گازدار – غذای رستوران ها – شیرینی جات بازاری – هله هولههای بازاری – چیپس – پفک – شکلات (على الخصوص شکلاتهای نرم) – کیک – بیسکوئیت – آدامس – یخمک – ماکارونی – لازانیا – لبنیات پاستوریزه – غذاهای زودپز شده – هر روز گوشت(قرمز یا سفید) خوردن – ترشی جات سرکه (لیته) – ریزه خواری(مدام چیزی خوردن) – با استرس غذا خوردن – عداهای مانده و بیات – غذاهای نمک سود(مانند: خیارشور – ماهی دودی – ماهی شور و…) – نمک زیاد – فلفل زیاد – آب تگری و یخ – تمام فست فودها و غذاهای آمادهی بازاری- غذاهای فریز شده(بیش از ده روز) – غذاهای پخته شده در ماکروفر (MICRO WAVE) – کلیهی مواد غذایی بسته بندی شدهی بازاری که دارای نگه دارنده هستند – میوه جات کال و نارس – شیر گاو به مقدار زیاد – کشک و پنیر کهنه – قره قوروت – ماءالجبن(آب پنیر) – استفادهی چند نوع غذا با هم – قند و شکر به مقدار زیاد – مصرف ماست به مقدار زیاد و هر روز خصوصاً همراه غذاهای دیگر – رنگ های مجاز اضافه شده به مواد غذایی – جوش شیرین – استفاده از سموم حشره کش(اسپری، بودر و..) – استفادهی زیاد از موبایل – پرخوری – پرخوابی – کم خوابی – نداشتن نظم در خواب و خوراک – عدم رعایت بهداشت فردی – گرم و سرد شدن – استفاده از رنگ مو – زیاده روی در مصرف مواد آرایشی – استعمال دخانیات(سیگار، قلیان، تریاک و…) – زیاده روی در مصرف داروهای شیمیایی – مصرف میوه جات بعد از غذاهای گوشتی – مصرف غذاهای با هم ناسازگار(مثل شیرموز، فرآوردههای کنجدی با لبنیات و…) – مصرف همزمان لبنیات و غذاهای گیاهی سرشار از آهن مانند:(زرشک، آلو، عدس، پسته، اسفناج، آلوبخارا، آلبالو و…) – دیروقت غذا خوردن(خصوصاً غذاهای پخته، چرب و پرحجم) – دیروقت خوابیدن – زندگی در مکانهای با آلودگی صوتی زیاد – زندگی در شهرهای شلوغ با هوای آلوده – هر روز برنج خوردن(حتی ایرانی) – نان بدون سبوس – نان فتیر و ور نیامده – خوردن یک نوع غذا در دو وعده ی متوالی مثلاً خوردن غذای مانده از ظهر در شب.

فعالیت:

• روزی نیم ساعت فعالیت مناسب بدنی در حد تعریق کردن داشته باشید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای، لبنیات پاستوریزه، غذاهای سودا زا و همچنین غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.