تجمع مایع پشت پرده گوش: عبارت است از تجمع مایع در گوش در اثر اوتیت میانی ایجاد می شود، این تجمع مایع در پشت پرده گوش اتفاق می افتد و در هر شرایطی که شیپور استاش مختل شده باشد می تواند رخ دهد. شیپور استاش اجازه می دهد مایعات از گوش به پشت گلو تخلیه شود. اگر شیپور استاش مسدود شود، مایع در فضای گوش میانی گیر می کند، اگر التهاب یا مخاط مانع تخلیه شیپور استاش شود، علاوه بر عفونت گوش، حتی سرماخوردگی و آلرژی نیز می تواند منجر به تجمع مایع در گوش شود.

علائم:

1. علائم تجمع مایع در گوش می تواند در افراد متفاوت باشد، در نوزادان معمولاً گفته می شود كه این بیماری بدون علامت است، گرچه به احتمال زیاد نوزادان قادر به ابراز ناراحتی نیستند. در صورت عدم وجود درد شدید در گوش، دیگر علائم مورد توجه مراقبان آنها قرار نمی گیرد، در اکثر بزرگسالان، احساس تجمع مایع در گوش میانی ممکن است کم باشد. اما برخی از بزرگسالان وجود درد مستمر در گوش و علائم ناراحت کننده را گزارش می دهند. برخی از بزرگسالان و کودکان که به طور مداوم با مشکل تجمع مایعات مزمن در گوش خود مواجه بوده اند، می توانند تشخیص دهند که مایعات دوباره تجمع یافته و نیاز به درمان دارند، به طور کلی، علائم تجمع مایع در گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:
2. درد گوش
3. وزوز گوش
4. کاهش شنوایی
5. سرگیجه و عدم تعادل
6. احساس چسبندگی گوش
7. احساس پری یا کیپی در گوش
8. بی قراری (مخصوصاً در کودکان)
9. افزایش درد گوش در هنگام رفتن به ارتفاعات
10. عملکرد ضعیف در مدرسه بخاطر کاهش شنوایی
11. بیماری های زیر ممکن است علائم مشابه تجمع مایع در گوش میانی را داشته باشند یا همزمان با این اختلال باشند: عفونت گوش میانی، ترشح از گوش، تغییرات سریع فشار هوای گوش که به آن باروتروما می گویند، گوش درد.

علت:

• آلرژی
• ناهنجاری های دهانی مانند شکاف کام
• سرماخوردگی و یا عفونت در دوران بارداری
• پولیپ بینی یا بزرگ شدن بافت سینوس ها
• آسیب لوله استاش در اثر تابش اشعه ایکس
• قرار گرفتن در برابر مواد تحریک کننده مانند دود سیگار
• تغییرات سریع فشار هوا مانند هنگامی که سوار هوایپما می شوید.
• هرکسی ممکن است دچار این اختلال شود. اما این مشکل در کودکان بیشتر اتفاق می افتد. شیپور استاش در کودکان کوچکتر و افقی تر نسبت به بزرگسالان است بخاطر همین تجمع مایع گوش در این رده ی سنی بیشتر اتفاق می افتد. حدود 90 درصد کودکان تا قبل از 5 سالگی درجاتی از تجمع مایع در گوش میانی را تجربه می کنند. تمام موارد تجمع مایع در گوش میانی به دلیل نوعی اختلال در عملکرد شیپور استاش ایجاد می شود که از مانع تخلیه کافی می شود.

پیشگیری:

• از مواد حساسیت زای شناخته شده دوری کنید.
• از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک خودداری کنید.
• اطلاعات کافی در مورد واکسن ها داشته باشید.
• در صورت امکان، کودک را با شیر مادر سیر کنید.
• جلوگیری از سیگار کشیدن اطرافیان در کنار کودکانتان
• مرتب دست های کودکان را بشویید و ضد عفونی کنید.
• نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر مریض می شوند و تا سالها بعد به عفونت گوش مبتلا نمی شوند.
• واکسن پنوموکوک (Prevnar) به جلوگیری از شایع ترین نوع عفونت گوش کمک می کند و همچنین واکسن آنفولانزا نیز می تواند کمک کننده باشد.
• برخلاف تصور عموم، ورود آب به گوش کودک باعث ایجاد اوتیت یا عفونت جدی نخواهد شد.
• کودکانی که مرتباً شنا می کنند و گوش خود را به اندازه کافی خشک نمی کنند، ممکن است مبتلا به عفونت گوش خارجی یا گوش شناگر شوند، اما این وضعیت کاملاً متفاوت است.

تشخیص:

1. از آنجا که تجمع مایع در گوش میانی اغلب بدون علامت است، به خصوص در کودکان، اغلب تشخیص داده نمی شود. اگر کودک شما علائم تجمع مایع در گوش میانی دارد بهتر است او را نزد متخصص اطفال یا متخصص گوش و حلق و بینی ببرید، ممکن است یک متخصص به تجهیزات تشخیصی بهتری دسترسی داشته باشد، اما از همه مهمتر تجربه آنها برای شناسایی سرنخ های ظریف لازم برای فهم تجمع مایع در گوش میانی باشد.
2. معاینه اتوسکوپیک: بهترین روش برای تشخیص تجمع مایعات در گوش، معاینه گوش با استفاده از اتوسکوپ یا اتومیکروسکوپ است، پزشک شما به احتمال زیاد برای تشخیص نهایی از اتوسکوپ استفاده خواهد کرد، ارزیابی گوش با اتوسکوپ بسیار ساده است و شامل عقب کشیدن لاله گوش و قرار دادن نوک اتوسکوپ در گوش است، این کار پزشک اجازه می دهد تا پرده گوش را مشاهده کند، پزشکان با تجربه ممکن است در واقع یک تجمع مایع در پشت پرده گوش به شکل یک حباب مشاهده کنند. متأسفانه، همیشه هنگام معاینه این حباب مشخص نیست و تنها چیزی که نشان دهنده تجمع مایع در گوش است، جمع شدن کمی پرده گوش یا رنگ غیرطبیعی آن باشد، به همین دلیل، تشخیص تجمع مایعات در گوش میانی به یک پزشک ماهر نیاز دارد.
3. آزمایش تیمپانومتری: برای تشخیص تجمع مایعات در گوش میانی آزمایش دیگری به نام تمپانومتری قابل انجام است. این تست توسط متخصص شنوایی شناس انجام می شود و نوع دستگاهی که با آن این آزمایش را انجام می دهند خیلی مهم است، فرزند شما باید در طی این آزمایش خیلی بی حرکت باشد و در صورت امکان از صحبت کردن یا بلعیدن خودداری کند، این دستگاه فشار داخل گوش را اندازه گیری می کند، سپس یک تون صدا ایجاد می کند، پرده گوش مقدار مشخصی از صدا را به داخل تمپانومتر منعکس می کند که بر روی گرافی به نام تمپانوگرام کشیده می شود، اگر مایعی در گوش وجود داشته باشد، پرده گوش سفت شده و مقدار غیر طبیعی صدا منعکس می شود.

درمان طب نوین:

• تجمع مایعات در گوش می تواند همراه یا بدون عفونت فعال باشد.
• آنتی بیوتیک ها فایده ای ندارند، مگر اینکه عفونت گوش وجود داشته باشد.
• حتی در بین کودکانی که نیاز به مداخله جراحی دارند، بهبودی کامل تقریباً همیشه حاصل می شود.
• کودکان در معرض خطر، از جمله کسانی که از تأخیر رشد رنج می برند، ممکن است زودتر به درمان نیاز داشته باشند.
• برای کودکانی که نیازی به درمان ندارند، کنترل علائم و انتظار برای پاک شدن تجمع مایعات ممکن است بهترین کار باشد.
• در حالی که آنتی هیستامین ها برای کمک به جلوگیری از سینوزیت مزمن مفید هستند، اما آنتی هیستامین ها برای درمان تجمع مایعات در گوش توصیه نمی شوند.
• به طور معمول، درمان خاصی برای آن لازم نیست، مایعات معمولاً ظرف چند هفته به خودی خود تخلیه می شود، با این حال، اگر اینگونه نباشد، درمان به عوامل مختلفی بستگی دارد، اگر تجمع مایعات به مدت 6 هفته وجود داشته باشد، درمان ممکن است شامل آزمایش شنوایی و شروع مصرف آنتی بیوتیک باشد، اگر مایعات پس از 12 هفته وجود داشته باشد، بایستی آزمایش شنوایی دوباره تکرار شود، اگر کاهش شنوایی قابل توجهی وجود داشته باشد، ممکن است مصرف آنتی بیوتیک ها ادامه داشته باشد و در مورد قرار دادنلوله تهویه در گوش تصمیم گیری شود. اگر مایع پس از 4 تا 6 ماه همچنان وجود داشته باشد، قرار دادن لوله تهویه گوش احتمالاً لازم است حتی اگر دچار کم شنوایی نشوید. در صورت بزرگ بودن لوزه ها و ایجاد انسداد قابل توجه در شیپور استاش، ممکن است لازم باشد که لوزه ها برداشته شوند.

داروها:

• داروی خاصی لازم نیست.

فعالیت:

• محدودیتی وجود ندارد.

رژیم غذایی:

• خوردنی های مفید: خوراک باقلا، خوراک قارچ و ذرت، خوراک قارچ و بامیه، خوراک گل کلم، خوراک سویا با سبزیجات، خوراک سویا با رب انار، خوراک پنیر سویا، خوراک بامیه با سویا، خوراک بامیه و لوبیا چشم بلبلی، خوراک نخود با شوید، خوراک نخود با سویا، آش سماق، آش جو با لوبیا سبز، آش جو با حبوبات ۲، نخود فرنگی پلو ۱، خورش قیمه بادمجان، خورش شوید باقالی، خورش بامیه با قارچ، خورش لوبیا سبز، خورش کلم بروکلی با سویا، سوپ صیفی جات ۱، سوپ کدو خورشتی، سوپ جو ۲، سوپ شلغم، سوپ لوبیا سبز، سوپ قارچ ۲، سوپ بامیه، سوپ کلم بروکلی ۲، سوپ گشنیز، سوپ بلغور و کرفس، سوپ کلسیم، سوپ جو با شیر سویا، سوپ زرشک با جعفری، سوپ جو و اسفناج، فلافل ساده، فلافل تنوری، سوسیس فانتزی، سس جعفری.
• خوردنی های مضر: عدس پلو ساده.