تاندونیت و تنوسینوویت (چسبندگی تاندون): عبارت است از یعنی التهاب تاندون که همراه با پارگی های میکروسکوپی است. این ضایعه بیانگر یک پاسخ التهابی در داخل تاندون، بدون التهاب لایه خارجی آن است. استفاده بیش از حد از عضلات، مهمترین عامل تاندونیت محسوب می شود. درگیری تاندون ماهیچه های مفصل شانه با تشخیص تاندونیت، شیوع بالایی دارد. به عنوان مثال تاندونیت ماهیچه فوق خاری (سوپرا اسپیناتوس) که یکی از ماهیچه های کلاهک چرخاننده (روتاتور کاف) است، نسبت به عضلات دیگر بیشتر مشاهده می گردد. از جمله عوارض التهاب های تاندونی، تاندونیت کلسیفیه، بورسیت و تاندونیت مزمن است.

انواع تاندونیت:

1. شانه شناگران
2. تاندونیت آشیل
3. زانوی جهندگان
4. تاندونیت مچ دست
5. شانه پرتاب ‌کنندگان
6. آرنج گلف‌ بازان (گلف البو)
7. آرنج تنیس ‌بازان (تنیس البو)
8. تاندونیت انگشت یا شست ماشه ای

علائم:

1. ضعف در تاندون به علت رسوب کلسیمی که غالباً همراه تاندونیت وجود دارند.
2. محدودیت حرکت، حساسیت به لمس و تورم اطراف تاندون ملتهب، محل های شایع عبارتند از شانه، آرنج، تاندون آشیل یا عضله دوقلو پشت ساق پا.

علت:

• حالت نامناسب بدن:در هنگام نشستن یا استفاده از کفش و لباس های نامناسب.
• بیماری های مختلف:همچون دیابت، تیروئید، آرتریت روماتوئید، آرتروز، روماتیسم و … در بروز تاندونیت موثر هستند.
• انجام حرکات تکراری زیاد: در ورزش هایی همچون تنیس، گلف، بیسبال، بسکتبال یا مشاغلی همچون باغبانی، نقاشی، کارگران خط تولید و …
• آسیب های ورزشی: که در اثر ضربه خوردن تاندون ها،‌ گرم نکردن صحیحی قبل از ورزش یا انجام تکنیک های ورزشی با شیوه ای نادرست ایجاد می شوند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. استفاده بیش از حد از تاندون ها و مفاصل خاص در اثر شرکت در مسابقات ورزشی
2. حرکت غلط و کشیدگی در طی فعالیت، به طور مثال نگه داشتن و حرکت دادن مکرر یک راکت تنیس به طور غلط ممکن است باعث تاندونیت در آرنج گردد (آرنج تنیس بازان).

پیشگیری:

1. قبل از هر فعالیتی خود را گرم کنید.
2. روش های مناسب را برای هر ورزش که تمایل به انجام مرتب آن دارید، یاد بگیرید.
3. قبل از آغاز یک ورزش، بر اساس یک برنامه منظم، بدن خود را گرم کرده و فشار بر عضلات را به تدریج افزایش دهید.

عواقب مورد انتظار:

• معمولاً با درمان و استراحت تاندون علاج می گردد، بهبودی 6 هفته زمان می برد.

عوارض احتمالی:

• رسوب­های کلسیمی بزرگ در تاندون ملتهب که منجر به اختلال دائمی می­گردد (مفصل منجمد).

تشخیص:

1. در صورتی که با التهاب و درد در تاندون ها روبرو شدید و استراحت، داروهای otc (بدون نیاز به نسخه) و درمان های خانگی پاسخگو نبود حتماً به پزشک مراجعه کنید. در اولین گام پزشک سوالاتی در رابطه با سبک زندگی، شغل و سابقه بیماری از شما سوال می پرسد که پس از آن تشخیص می دهد به چه آزمایش هایی نیاز دارید. همچنین ممکن است پزشک بخواهد با حرکت دادن مفاصل را بررسی کند که ممکن است صدای غیژ مانندی در اثر ضخیم و ملتهب شدن غشاء شنیده شود. در آخر نیز تصویر برداری اشعه ایکس کمک می کند ذخیره کلسیم اطراف تاندون ها بررسی شوند و روش هایی همچون سونوگرافی یا mri تورم غشاء یا تاندون را مشخص می کنند.

درمان طب نوین:

• بیشتر موارد تاندونیت با استراحت، فیزیک درمانی و مسکن‌ها، کاملاً درمان می‌شوند. اگر تاندونیت شدید باشد و سبب پارگی تاندون شود، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. روش های مختلفی برای درمان تاندونیت وجود دارد که توسط پزشک تعیین می شوند. پس از تشخیص ممکن است بیمار به استراحت و مراقبت های ساده ای همچون استراحت، اعمال یخ و تمرین های سبک فیزیوتراپی نیاز داشته باشد یا روش های دیگری مورد استفاده قرار بگیرند. از جمله راه های درمان تاندونیت عبارتند از:
• درمان های خانگی: که در زمان بروز بیماری با شدت کم مناسب هستند و شامل استراحت، استفاده از باند گرم یا کمپرس یخ، تغییر سبک زندگی و مراقبت از عضو آسیب دیده می باشند. بدین منظور فعالیت هایی که باعث تورم بیشتری می شوند را قطع کنید و به جای کار یا ورزش استراحت کنید. اگرچه می توانید فعالیت هایی که به تاندون های آسیب دیده فشاری وارد نمی کند را انجام دهید. اعمال یخ، استفاده از کمپرس و بالا تر قرار دادن عضو آسیب دیده نسبت به قلب را هم فراموش نکنید.
• دارو درمانی: که شامل مسکن های ضد درد، کرم های موضعی ضد التهاب و قرص های ضد التهاب در کنار استراحت می باشد و برای علائم التهاب تاندون به مقدار خفیف مناسب هستند. علاوه بر این ممکن است تزریق کورتون برای درمان تاندونیت توصیه شود که باعث کاهش التهاب و درد می شود، اما برای عارضه های طولانی (بیش از سه ماه) مناسب نیست.
• فیزیوتراپی برای درمان تاندونیت: در واقع اصلی ترین درمان برای التهاب تاندون ها و انواع تاندونیت می باشد که برای هر یک از موارد با توجه به شدت، نوع بیماری، وضعیت بیمار، علت التهاب و … روش خاصی مورد استفاده قرار می گیرند.
• درمان تاندونیت با ورزش: یکی از رایج ترین راهکارها در فیزیوتراپی برای درمان التهاب تاندون ها تمرین درمانی می باشد. این روش شامل انجام تمرینات ورزشی فیزیوتراپی است که توسط درمانگر، برایدرمان تاندونیت طراحی و تجویز می شوند.
• لیزر تراپی برای تاندونیت: یکی از سریع ترین روش ها برای درمان تاندونیت می باشد که در آن امواج لیزر باعث گرم شدن تاندون ملتهب، و در نتیجه خروج سریع تر لنف از آن می شود. از جمله مزایای این روش نداشتن عوارض، کاهش درد و التهاب و درمانی سریع می باشد و برای درمان تاندنیت آرنج یا ناشی از آرتروز پر کاربرد است.
• درمان تاندونیت با SHOCK WAVE THERAPY: معمولاً برای زمانی که بیماران به تاندونیت کلسیفه دچار شوند استفاده می شود. امواج کم انرژی شاک ویو از طریق پوست جذب می شوند و در نهایت کلسیم اطراف تاندون را از بین می برند.
• التراسوند تراپی: بیشتر به عنوان یک درمان مکمل برای تاندونیت مورد استفاده قرار می گیرد و شامل ارسال امواج صوتی فرکانس بالا برای جذب در تاندون ها می باشد.

درمان طب سنتی:

• عصب ها را جا بیندازید.
• داروی «تقویت عصب» استفاده کنید.
• بانداژهای کشی ممکن است کمک کننده باشند.
• در مرحله حاد یا پس از تزریق، بر روی ناحیه آسیب دیده، کیسه یخ بگذارید.
• تاندونیت مزمن ممکن است مستلزم تغییرات در شیوه زندگی برای پیشگیری از عود تحریک مفصل باشد.
• ناشتا، اندازه یک قاشق چایخوری از داروی «تقویت عصب» مصرف کنید و تا دو هفته به مصرف این دارو ادامه دهید.
• در صورت وجود درد شدید، سفتی و حساسیت به لمس، ناحیه آسیب دیده را تا هنگامی که درد قابل تحمل تر گردد، استراحت دهید.
• ۵ مثقال میخک را داخل شیشه گلی، به مدت دو روز در معرض آفتاب قرار دهید، سپس آن را آسیاب و با آب [باران] مخلوط کنید و در محل چسبندگی تاندون قرار دهید.
• وقتی درد کاهش می یابد، ممکن است بخواهید به طور موقت از اسپیلینت برای آسیب اندام فوقانی استفاده کنید، برای اندام تحتانی از چوب زیر بغل، عصا یا بریس استفاده کنید.
• بعد از مرحله حاد از گرم کردن استفاده کنید، دوش آب داغ بگیرید؛ در وان حمام غوطه ور شوید، از کمپرس گرم استفاده کنید؛ از یک لامپ گرم کننده یا پوشش گرم کننده استفاده کنید.

داروها:

1. فلوربی پروفن
2. روزی یک الی دو عدد سلکوکسیب (سلبرکس) استفاده کنید.
3. تزریق بی حس کننده های موضعی ممکن است توصیه گردد.
4. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و مسکن ها مثل استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپیرین
5. تزریق کورتیزون در تاندون های دردناک و کلسیفیه، این امر درد و التهاب را کاهش می دهد و اجازه حرکت داده، مانع از منجمد شدن مفصل می گردد، البته هرچه تزریقات بیشتری صورت گیرد خطر عوارض جانبی آنها بیشتر می شود.

فعالیت:

1. به محض بهبود علائم فعالیت های طبیعی خود را از سر بگیرید.
2. به محض رفع درد، فعالیت های افزایش دامنه حرکت را آغاز کنید.

رژیم غذایی:

• رژیم غذایی خاصی ندارد.