بیماری های تنفسی در کودکان: عبارت است از شایع ترین علت مراجعه کودکان به بیمارستان ها بیماری های تنفسی در کودکان است، آنچه باید در این میان مورد توجه قرار گیرد اینکه کودکان بالغین کوچک نیستند و نمی توان همچون افراد بزرگ با آنها برخورد کرد؛ بچه ها به دلیل شرایط سنی و جسمی بیشتر مستعد بیماری های تنفسی هستند زیرا عضلات تنفسی ضعیفی دارند. بچه ها ریه های کوچکتری دارند که مستعد مسدود شدن هستند، کودکان به دلیل اینکه بیشتر با عوامل محیطی در ارتباط هستند زودتر دچار بیماری های تنفسی می شوند و البته این بیماری در آنها سخت تر تحمل می شود.

علائم:

1. جاری شدن آب از دهان کودک.
2. نفس کشیدن کودک با دهان باز، هنگام خواب.
3. سرفه های شبانه همراه با بیدار شدن و گریه های مکرر.
4. سرفه کردن هنگام گریه یا خنده شدید یا تکان دادن نوزاد.
5. احساس لرزش پشت قفسه سینه شیرخوار هنگام شیردهی به نوزاد.
6. سکسکه های طولانی که به سرفه های خلط دار کودک ختم می شود.
7. عطسه های پی در پی که گاه همراه با خروج مقادیر کمی شیر از بینی نوزاد می باشد.
8. گرفتگی دائمی بینی شبیه به سرماخوردگی که با تمیز و باز نمودن بینی رفع نمی شود.
9. تنگی نفس در دوران نوپایی و کودکی که اغلب با آسم کودکی اشتباه گرفته می شوند.
10. سرفه های تک تک و با فاصله، همراه با درهم کشیده شدن صورت، هنگام سرفه (تک سرفه).
11. خس خس سینه هنگام شیرخوردن یا خواب به خصوص زمانی که نوزاد در سطحی صاف و نرم خوابانده می شود.
12. در صورت عدم کنترل ریفلاکس به علت صدمات مکرر به حنجره و نای توسط اسید معده، کودک، مبتلا به نرمی حنجره و آسیب به تارهای صوتی می گردد و خس خس گلو و تغییر صدا دائمی می گردد.
13. گرفتگی و تغییر مکرر صدا شبیه خروسک که به اشتباه برای بیماری خروسک تحت درمان قرار می گیرند و با فاصله اندکی مجدداً علائم بروز می کند.
14. از آنجا که شیر منبع تغذیه ای مناسبی برای رشد میکروب ها می باشد. ورود شیر به داخل ریه نوزادان و شیرخواران حتی به مقدار کم می تواند باعث عفونت ریه ها یا اصطلاحاً سینه پهلو و ذات الریه گردد.
15. تکرار صدمات از ریفلاکس معده، منجر به بروز برونشیت و آسم پایدار در دوران کودکی و حتی نوجوانی خواهد شد، لذا کنترل دقیق و به موقع آن نه تنها باعث از بین رفتن علائم گوارشی در نوزاد و شیرخوار می گردد، بلکه نقش بسیار مهمی در جلوگیری از صدمات ریوی و متعاقب آن مصرف بیش از حد داروها و اسپری های بازکننده برونش و محدودیت های دوران کودکی و نوجوانی خواهد داشت.
16. در شدیدترین عارضه که خوشبختانه در موارد بسیار کمی مشاهده گردیده است شدن ریفلاکس به حدی است که حجم زیادی از محتویات معده به طور ناگهانی وارد گلو و سپس نای و ریه ها شده و باعث خفگی نوزاد یا شیرخوار، زمان خواب یا بلافاصله بعد از اتمام شیردهی می گردد. بدیهی است ۱. رعایت وضعیت ایمن شیردهی به نوزاد ۲. عدم شیردهی به صورت خوابیده در کنار مادر ۳. خواباندن نوزاد بر روی تشک های سفت و در وضعیت ضد ریفلاکس (روی سطح شیب دار با زاویه ملایم 30 درجه و به پهلو طوری که سر بالاتر از سینه و شکم قرار گیرد).

علت:

• برگشت محتویات اسیدی معده به مری و متعاقباً حنجره و نای (به واسطه اسیدی بودن شیر مادری که دچار غلبه سودا شده است) باعث بروز علامت های تنفسی در نوزاد و شیرخوار می گردد، که نه تنها در دوران شیرخوارگی بلکه در تمام دوران کودکی و حتی بزرگ سالی قابل مشاهده و گاه برگشت ناپذیر خواهند بود، لذا شناخت این علائم و کنترل عامل زمینه ای آن (ریفلاکس معده) از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.

تشخیص:

1. سی تی اسکن
2. انجام معاینات بالینی
3. عکس برداری با اشعه ایکس

درمان طب نوین:

• درمان به علت زمینه ای آن بستگی دارد.

درمان طب سنتی:

• رعایت کلیه آداب غذا خوردن توسط مادر مصرف مقداری گلپر آسیاب شده، بین وعده های غذایی مادر.
• مصرف دمنوش (رازیانه + تخم شوید + آویشن + زنیان) بعد وعده های غذایی توسط مادر و دادن کمی از آن به کودک.
• حفظ آرامش مادر (امام جعفر صادق «ع » می فرمایند: مادری که قادر به فرو بردن خشم خود نیست، حق بچه دار شدن ندارد تا زمانی که این صفت بد را از خود دور کند).

داروها:

• متناسب با شرایط و حالات بیمار دارو تجویز می شود.

فعالیت:

• تا زمان بهبودی کامل از انجام هرگونه فعالیت بدنی زیاد پرهیز کنید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات و غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.