ایست قلبی: عبارت است از فقدان کامل پمپ کردن خون توسط قلب، تأخیر در درمان این حالت حتی برای 5 الی 3 دقیقه ممکن است باعث مرگ یا آسیب دائمی مغز شود، بروز این حالت تا سن 45 سالگی در مردان بیش از زنان است، اما پس از آن برابر است.

علائم:

1. تشنج
2. نبض لمس نمی شود، تنفس نیز معمولاً متوقف می شود.
3. پوست به رنگ آبی، سفید در می آید، مردمک ها نیز گشاد می شوند.
4. منگی کوتاه مدت و به دنبال آن غش کردن و از دست دادن هوشیاری
5. گاهی از دست رفتن کنترل ادرار و مدفوع، غش کردن ساده در نگاه اول ممکن است شبیه ایست قلبی به نظر آید، اما در غش کردن ساده، نبض وجود دارد و تنفس قطع نمی شود.

علت:

• نامنظمی های ضربان قلب
• حمله قلبی (انفارکتوس، بیماری تصلب شرایین قلب)
• فقدان اکسیژن ناشی از غرق شدگی، خفگی، یا بیهوشی
• فقدان گردش خون و شوک عمیق ناشی از خونریزی یا عفونت شدید
• تغییرات عمده در ترکیب الکترولیتی خون، مثلاً به هم خوردن تعادل پتاسیم یا مایعات

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. استرس
2. دیابت شیرین
3. مصرف مواد مخدر، به خصوص کوکایین و مواد مخدر تزریقی
4. مصرف داروهایی مثل: دیژیتال، حتی افزایش خفیف غلظت این داروی قوی در خون می تواند ریتم قلب را دچار اختلال کند، ادرار آورها (دیورتیک ها)، این داروها می تواند باعث کاهش پتاسیم خون شوند، آدرنالین یا هر دارویی که فشار خون را در یک بیمار قلبی افزایش دهد، از جمله داروهایی که جهت سرماخوردگی مورد استفاده قرار می گیرند، و قرص ها و اسپری ها جهت رفع گرفتگی بینی (ضد احتقان ها)

پیشگیری:

1. ترتیبی فراهم آورید که اعضای خانواده و دوستان نزدیکتان احیای قلبی، رویی (CPR) را فرا بگیرند.
2. در صورت بروز هر یک از مشکلاتی که در قسمت علل ذکر شد، باید فوراً درمان لازم انجام شود.
3. اگر مبتلا به بیماری قلبی هستید، تا حد امکان، اطلاعات خود را در مورد تمام داروهایی که دریافت می دارید، از جمله داروهای بدون نسخه، افزایش دهید.

عواقب مورد انتظار:

• کسانی که در نزدیک فرد باشند و آموزش لازم در زمینه تشخیص ایست قلبی و انجام احیای قلبی، ریوی را دیده باشند، اغلب می توانند ضربان قلب را باز گردانند، اما نتیجه نهایی به علت زمینه ساز ایست قلبی بستگی دارد، به محض بازگشت ضربان قلب فرد را باید به نزدیکترین مرکز اورژانس انتقال داد، امکان دارد ایست قلبی مجدداً باز گردد.

عوارض احتمالی:

• مرگ یا آسیب دائمی مغز در صورتی که نتواند پمپاژ قلب را در عرض 5 الی 3 دقیقه به راه انداخت، اشتباه گرفتن غش کردن یا سایر علل از دست دادن هوشیاری یا ایست قلبی، بیش از آغاز احیای قلبی، ریوی، نبض بیمار را در گردن بررسی کنید.

تشخیص:

1. الکتروکاردیوگرام: الکتروکاردیوگرام توسط الکترودها به قفسه سینه و برخی از اندام ها، فعالیت الکتریکی قلب را ثبت و ضبط می کنند. این روش می تواند اختلالات در ریتم قلب یا الگوهای الکتریکی غیرطبیعی مانند فاصله QT طولانی مدت که خطر مرگ ناگهانی را افزایش می دهد را تشخیص دهد.
2. آزمایش خون: نمونه خون شما گرفته و سطح پتاسیم، منیزیم، هورمون ها و سایر مواد شیمیایی مورد بررسی قرار می گیرد.
3. آزمایشات تصویریربرداری:اشعه ایکس قفسه سینه یک تصویر اشعه ایکس از سینه شما اجازه می دهد تا پزشک اندازه و شکل قلب و عروق خونی شما را بررسی کند. همچنین نشان می دهد آیا نارسایی قلبی دارید یا خیر.
4. اکوکاردیوگرام:این آزمایش با استفاده از امواج صوتی برای تولید تصویری از قلب شما انجام می شود. یک اکوکاردیوگرام می تواند نشان دهد که آیا یک منطقه از قلب شما توسط حمله قلبی آسیب دیده است یا نه و یا آیا پمپاژ به طور طبیعی صورت می گیرد یا آیا اختلالات دریچه وجود دارد یا خیر.
5. اسکن هسته ای:این آزمایش، معمولاً همراه با یک آزمایش استرس کمک می کند تا مشکلات جریان خون را به قلب شما تشخیص دهد. مقدار کمی از مواد رادیواکتیو، مانند تالیوم، به جریان خون شما تزریق می شود. دوربین های ویژه می توانند مواد رادیو اکتیو را از طریق قلب و ریه ها، تشخیص دهند.

درمان طب نوین:

• اکثر بیماران پس از دفیبریلاسیون موفق باید برای درمان و پیشگیری از مشکلات قلبی آتی در بیمارستان بستری شوند.
• اگر مشکل قلبی دارید، یا در خطر بروز مشکل قلبی هستید، یک گردن آویز یا دستبند مخصوص همراه داشته باشید تا در مواقع اورژانسی بتوان به سرعت به مشکل شما پی برد.
• دفیبریلاسیون پس از رسیدن اورژانس برای دوباره به کار انداختن قلب شروع می‌شود. این کار با وارد کردن شوک الکتریکی به قلب از طریق گذاشتن پدال‌های دستگاه روی قفسه سینه بیمار انجام می‌شود.
• اگر دستگاه شوک اتوماتیک (AED) در دسترس باشد، با شوک دادن با دستگاه می‌توانید شانس زنده ماندن بیمار را به بالاترین حد برسانید. هرچه شوک را سریع‌تر شروع کنید، شانس زنده ماندن بیمار بیشتر می‌شود CPR و الکتروشوک می‌تواند جان بیمار را نجات بدهد.
• ایست قلبی ناگهانی را می‌توان با درمان اورژانسی فوری درمان و معکوس کرد. اگر درمان چند دقیقه پس از ایست قلبی شروع شود، احتمال زنده ماندن بیمار ۹۰ درصد خواهد بود. هر دقیقه تأخیر در درمان بیمار شانس زنده ماندن او را ۱۰ درصد کاهش می‌دهد. بیمارانی که از ایست قلبی جان به درمی‌برند، پیش‌آگهی بلندمدت خوبی دارند. اگر متوجه شدید که فردی دچار ایست قلبی شده است، فوراً با اورژانس تماس بگیرید و عملیات احیای قلبی ریوی (CPR) را شروع کنید. چون عملیات احیا خون و اکسیژن را تا زمان رسیدن کمک در بدن بیمار به گردش می‌اندازد، با احیای درست می‌توانید جان بیمار را نجات بدهید.

داروها:

• اپی نفرین
• پس از اینکه با احیای قلبی، ریوی ضربان قلب برگشت، از اکسیژن اگر در دسترس است استفاده کنید (اکسیژن اورژانس ممکن است در مغازه جوشکاران موجود باشد)، دارو برای درمان علت زمینه ساز ایست قلبی، پس از اینکه فاز بحرانی سپری شد.

فعالیت:

• پس از بهبودی، فعالیت ها باید تدریجاً از سر گرفته شوند، فعالیت جنسی و رانندگی پس از موافقت پزشک می توانند آغاز شوند.

رژیم غذایی:

• به فردی که علائم ایست قلبی دارد، مایعات یا غذا ندهید، بیمار ممکن است خفه شود.