اپی گلوتیت: عبارت است از یک عفونت ناگهانی و تهدید کننده زندگی در کودکان که در اپی گلوت روی می دهد. اپی گلوت یک صفحه بافتی کوچک در عقب گلو است که از ورودی نای مراقبت به عمل می آورد. اپی گلوتیت مسری است و اغلب با خروسک (کروپ) که خطر کمتری دارد اشتباه می شود. توجه داشته باشید که تورم اپی گلوت ممکن است  در عرض 12 ساعت از شروع بیماری باعث بسته شدن کامل راه هوایی شود، بنابراین بیمار باید فوراً تحت درمان قرار گیرد.

علائم:

1. تب
2. گلو درد
3. خشونت صدا
4. مشکل تنفسی فزاینده
5. بنفش شدن پوست و بستر ناخن ها
6. دم پر سرو صدا، جیغ مانند و با فرکانس بالا
7. آبریزش از دهان به علت مشکل در بلع بزاق
8. سرفه در حد کم (در خروسک سرفه زیاد و شبیه پارس سگ است).
9. صدا یا گریه خفه و گرفته (در خروسک صدا یا گریه خشن تر است)
10. کودک سر خود را ممکن است در وضعیت نامعلومی قرار دهد. کودک گردن خود را به عقب و بدن خود را به جلو خم می کند، زبانش را بیرون می آورد و پره های بینی را تا حد امکان گشاد می کند. با این کار کودک تلاش دارد تا هوای بیشتری را استنشاق کند.

علت:

• عفونت اپی گلوت توسط باکتری (معمولاً هموفیلوس آنفلولانزا، پنوموکک، یا استرپتوکک). تورم اپی گلوت باعث بسته شدن ورودی نای می شود.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. محیط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی
2. وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد.

پیشگیری:

• اگر کودکتان قبلاً مبتلا به اپی گلوتیت شده است، هرگونه عفونت تنفسی را جدی بگیرید و برای درمان تحت نظارت مراجعه کنید. کودک باید واکسن هموفیلوس آنفولانزا را بزند.

عواقب مورد انتظار:

• بهبود کامل در صورت تشخیص و درمان زود هنگام.

عوارض احتمالی:

• ذات الریه، عفونت مفصل، عفونت و التهاب پرده دور قلب، یا سلولیت (عفونت بافت عمقی زیر پوست). بدون درمان امکان دارد مسیر هوایی کاملاً مسدود شود و کودک ممکن است در عرض چند ساعت فوت کند.

تشخیص:

1. سواب گلو: از این روش برای تشخیص هرگونه باکتری یا ویروس استفاده می شود.
2. لارنگوسکوپی: یک لوله انعطاف پذیر به همراه یک دوربین که به آن متصل است (لارنگوسکوپ) برای بررسی گلو مورد استفاده قرار می گیرد.
3. آزمایش خون: برای بررسی تعداد گلبول های سفید خون آزمایش خون ممکن است انجام شود زیرا در صورتی که گلبول های سفید در خون کاهش یابند ممکن است نشان دهنده وجود عفونت باشند.
4. اشعه ایکس یا CT اسکن: از این روش برای بررسی سطح تورم استفاده می شود.
5. بیماری اپی گلوتیت در بیمارستان توسط پزشک تحت درمان قرار می گیرد.
   بررسی راه های هوایی است تا مطمئن شوند که بیمار می تواند به درستی نفس بکشد. گاهی اوقات یک ماسک اکسیژن به بیمار داده می شود. در صورت دیدن این علائم به پزشک مراجعه کرده تا تحت درمان قرار بگیرید.

درمان طب نوین:

• کودک را به جای خوابندن بنشانید.
• بستری کردن کودک برای دادن اکسیژن و انجام سایر اقدامات مراقبتی ویژه
• اگر مشکوک به اپی گلوتیت هستید هرگز سعی نکنید ته گلوی کودک را نگاه کنید.
• کودک را تا رسید به بیمارستان آرام و بی حرکت نگاه دارید. اضطراب و ترس بچه باعث بدتر شدن مشکلات تنفسی می شود.
• اقدامات تشخیصی ممکن است شامل کشت خون، کشت گلو، و سایر اقداماتی که تحت کنترل دقیق انجام می گیرند تا از بروز عوارض جلوگیری شود باشد.
• پس از ترخیص از بیمارستان، شب ها در اتاق کودک یک دستگاه بخور تولید هوای مرطوب خنک بگذارید. این کار ار 3 الی 2 هفته ادامه دهید. ضمناً دستگاه باید روزانه تمیز شود.
• جراحی برای باز کردن راهی به نای یا قرار دادن لوله ای در نای برای اینکه کودک بتواند تفس کند راهی که به نای باز شده است (یا لوله ای که در نای قرار داده شده است) در عرض 3 الی 1 روز بسته (یا در آورده) می شود.

داروها:

1. داروهای کورتیزونی برای کاهش التهاب
2. آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت. آنتی بیوتیک باید حداقل 10 روز ادامه یابد.

فعالیت:

• تا وقتی که تمام علائم برطرف نشده باشند، استراحت در رختخواب ضروری است. سپس کودک می تواند به تدریج فعالیت هایش را از سر گیرد.

رژیم غذایی:

• تا زمانی که کودک دوباره قادر به بلع باشد باید تنها از مایعات (معمولاً سرم) استفاده شود. پس از ترخیص از بیمارستان، کودک را تشویق کنید که مایعات بیشتر بنوشد. رژیم غذایی کودک در این هنگام به حالت عادی بر می گردد.