انتروکولیت با غشای کاذب: عبارت است از یک بیماری شدید و نادر مربوط به روده کوچک و بزرگ، این عارضه معمولاً 7 الی 5 روز پس از جراحی های وسیع گوارش و درمان آنتی بیوتیک در یک فرد دچار ناتوانی عمومی قبل از جراحی بروز می کند. مشخصه آن التهاب و مرگ بافتی غشای پوشاننده سطح داخلی روده و لایه عمقی روده هاست.

علائم:

1. تب
2. تهوع و استفراغ
3. عدم آگاهی به موقعیت
4. بالا بودن تعداد گلوبول های سفید در آزمایش خون
5. اسهال آبکی (گاهی خونی) همراه با انقباضات شکمی
6. افت فشار خون، گاهی تا حد شوک، همراه با نبض های ضعیف و ضربان قلب سریع
7. علائم ممکن است در طی درمان آنتی بیوتیکی یا 10 الی 1 روز پس از قطع آن بروز کند.

علت:

• عفونت باکتریای، عموماً ناشی از کلسترویدیوم دیفیسیل که با تولید سم باعث ایجاد علائم می شود، یا ناشی از استافیلوکوک. این باکتری ها به طور طبیعی درون روده ها زندگی می کند ولی هنگامی که سایر باکتری های طبیعی ساکن روده در اثر مصرف مقدار بالای آنتی بیوتیک ها وسیع الطیف از بین می روند این باکتری ها ایجاد انتروکولیت می کنند، این امر تعادل باکتریایی درون روده را بر هم میزند، این بیماری معمولاً به عنوان عارضه ای از جراحی بروز می کند. هرچند که تقریباً هر آنتی بیوتیکی می تواند باعث انتروکولیت با غشای کاذب شود، برخی از آنتی بیوتیک ها بیشتر از سایرین باعث آسیب به دیواره روده و ایجاد انتروکولیت می شود. از جمله: فلوئوروکینولون ها مانند سیپروفلوکساسین (CIPRO) و لووفلوکساسین، پنی سیلین ها مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین، کلیندامایسین، سفالوسپورین ها مانند سفیکسیم.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. چاقی
2. نارسایی کلیه
3. تغذیه نامطلوب
4. سن بالای 60 سال
5. جراحی اخیر همراه با افت فشارخون در طی جراحی
6. مصرف آنتی بیوتیک ها، به خصوص لینکومایسین، کلیندامایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، سفالوسپورین ها، پنی سیلین یا داروهای گروه سولفات.

پیشگیری:

• پیشگیری خاصی ندارد.

عواقب مورد انتظار:

• علائم معمولاً 2 الی 1 هفته پس از قطع آنتی بیوتیک مسئول عارضه برطرف می شوند، تجویز یک آنتی بیوتیک دیگر به جای آنتی بیوتیک قطع شده معمولاً توصیه نمی شود، مکانیسم های دفاعی بدن خود در غیاب درمان آنتی بیوتیکی برای مقابله با عفونت ها عمل می کنند، موارد شدید این بیماری ممکن است کشنده باشد.

عوارض احتمالی:

1. پریتونیت ناشی از پاره شدن روده
2. شوک و از دست دادن شدید مایعات بدن

تشخیص:

1. بررسی های تشخیصی ممکن است شامل کشت مدفوع، آندوسکوپی، یا نمونه بردای لایه پوشاننده سطح داخلی روده بزرگ در طی کولونوسکوپی باشد، توجه به این نکته ضروری است که عکس برداری یا تنقیه باریم (باریم انما) نباید برای بیمار انجام شود زیرا ممکن است باعث پارگی روده گردد.

درمان طب نوین:

• مهمترین جنبه درمانی، قطع مصرف آنتی بیوتیک مسئول بیماری است.
• در موارد متوسط تا شدید، بستری در بیمارستان جهت تجویز تغذیه وریدی و مراقبت های ویژه ممکن است لازم باشد.

داروها:

1. کلیدینیوم سی
2. کورتون با مقدار بالا برای یک مدت کوتاه برای کاهش التهاب ممکن است تجویز شود.
3. از مصرف داروهای ضد اسهال خودداری کنید مگر با دستور پزشک، این داروها ممکن است در پارگی روده نقش داشته باشد.
4. کلستیرامین، وانکومایسین یا مترونیدازول برای پیشگیری از عفونت های غیر باکتریایی ثانویه که در شرایط بهم خوردن تعادل ارگانیسم های روده ای رخ می دهد، تجویز می گردد.

فعالیت:

• تا برطرف شدن همه علائم بیماری در بستر استراحت نمایید، برای کاهش احتمال لخته شدن خون در وریدهای عمقی پا در همان حال که در بستر استراحت می کنید، پاهای خود را خم و راست کنید، فعالیت های طبیعی خود را پس از برطرف شدن علائم به تدریج از سر بگیرید.

رژیم غذایی:

• در ابتدای درمان، تغذیه وریدی لازم خواهد بود، پس از آن به تدریج تغذیه دهانی با رژیم مایعات، سپس غذاهای نرم و در نهایت رژیم معمولی شروع می شود.