التهاب و عفونت کلیه (پیلونفریت): عبارت است از عفونت کلیه (پیلونفریت) نوعی عفونت مجرای ادراری (UTI)  است که به‌ طور کلی در میزراه یا مثانه شروع می‌شود و سپس به یک یا هر دو کلیه می‌رسد. عفونت کلیه نیازمند مراقبت‌های بهداشتی فوری است. در صورتی که این عفونت به خوبی درمان نشود، می‌تواند آسیبی دائمی به کلیه‌ها وارد کند یا باعث ورود باکتری‌ها به جریان خون شود و موجب عفونتی مرگبار شود. در طی درمان عفونت کلیه که معمولاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌هاست، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید.

انواع عفونت کلیه:

1. پیلونفریت حاد: پیلونفریت حاد یک عفونت ناگهانی و شدید در کلیه ‌هاست. این عفونت باعث تورم کلیه‌ها شده و می‌تواند باعث تخریب دایمی کلیه‌ها شود. هر مشکلی که در جریان طبیعی ادرار اختلال ایجاد کند، خطر ابتلا به پیلونفریت حاد را افزایش می دهد. به عنوان مثال دستگاه ادراری که اندازه یا شکلی غیر معمول دارد با احتمال بیشتری به پیلونفریت حاد مبتلا می‌شود.
2. پیلونفریت مزمن: پیلونفریت مزمن ایجاد عفونت‌های مکرر یا مداوم در کلیه‌هاست. پیلونفریت مزمن پدیده‌‌ی نادری است. مانند شکل حاد این بیماری، اشکال مزمن آن، در افرادی که در جریان طبیعی ادرار آنها اختلال وجود دارد بیشتر دیده می‌شود. این موارد می‌توانند در اثر عفونت ادراری، ریفلاکس وزیکواورترال (که مقدار کمی ادرار از مثانه به حالب و کلیه‌ها برمی‌گردد) یا ناهنجاری‌های آناتومیک ایجاد شوند. پیلونفریت مزمن در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می‌شود.

علائم:

1. تکرر ادرار
2. درد شکمی
3. تب و لرز تکان دهنده
4. حالت تهوع و استفراغ
5. بدبو یا کدر بودن ادرار
6. وجود چرک یا خون در ادرار
7. درد در ناحیه پشت، پهلو یا کشاله ران
8. احساس سوزش یا درد در هنگام دفع ادرار
9. درد (بعضاً شدید یک طرفه یا دوطرفه کمر)
10. تعجیل مداوم در ادرار کردن به محض احساس نیاز به دفع
11. خستگی قابل ملاحظه (توجه: کودکان خردسال و سالمندان ممکن است علائم معمول بیماری را نداشته باشند).
12. اگر در هنگام ادرار کردن ابتدای کار سوزش ادرار داشتید عفونت مثانه دارید و اگر انتهای ادرار کردن سوزش داشتید عفونت کلیه دارید.

علت:

• در موارد نادر عفونت کلیه در نتیجه‌ جراحی کلیه ایجاد می‌شود.
• تهاجم باکتری (شایع تر از همه، اشرشیاکولی) به یک یا هر دو کلیه، این عفونت ممکن است از درگیری مثانه آغاز شود، شایعترین منابع عفونت باکتریایی عبارتند از: فعالیت جنسی شدید در زنان که باعث ورود باکتری ها به یپشابراه و مثانه می گردد. عفونت های نقاط دیگر بدن که از طریق جریان یا گره های لنفاوی به کلیه ها انتشار می یابند. مسدود شدن یا اختلال دستگاه ادراری در اثر سنگ، انسدادها، اختلال عملکرد مثانه ناشی از بیماری های عصبی، تومورها یا اختلالات مادرزادی، کاترها، سوندها یا اقدامات جراحی مورد استفاده برای سایر بیماری های طبی. استفاده از حمام کف به ویژه در دختران کم سن و سال.
• کلیه عضوی است که به طور مداوم رطوبت بدن از آن گذر می کند. کلیه را به مانند یک گلوله نخ فرض می کنیم و نخ هایی را که به دور آن پیچیده شده اند، نفرون در نظر می گیریم و علت آسیب دیدن نفرون کلیه در اثر سردی و گرمی مقطعی، سردی یا گرمی غذا، سردی یا گرمی محیطی، ضربه دیدن، خواب به یک پهلو که عرق کند و برگشتن به پهلوی دیگر که پهلوی عرق کرده را در معرض باد و کولر و … قرار دهد. کلیه را در معرض مداوم باد کولر ماشین و کولرهای دیگر قرار دادن و سپس در معرض گرما قرار دادن. اگر یک قطعه از نفرون های کلیه به یکی از این علل به صورت موقت (مثلاً یک ساعت) مسدود شود، مجموعه آب های نوشیدنی و یا محلول های موجود در غذاها که از این نفرون مسدود در حال عبور است، رسوب می کند و اگر این رسوب مثلاً در طی دو سال تکرار شود، انباشته می شود و سبب ایجاد یک انسداد و توقفی در جریان این محلول های جاری در نفرون می شود. حال اگر این انسداد در ناحیه ای باشد که توام با زمینه سردی باشد سبب بروز عفونت می شود و اگر فقط انسداد باشد، انباشته و بلور می شود در نتیجه تبدیل به سنگ کلیه می شود. شرایط زندگی امروزی به گونه ای است که زمینه بروز بیماری های انسدادی کلیوی که تمام کلیه را درگیر می کند، فراوان شده است.
• باکتری‌هایی که از طریق لوله‌ خارج ‌کننده‌ ادرار از بدن (میزراه) وارد بدن شده‌اند، می‌توانند تکثیر شوند و به کلیه‌ها بروند. این شایع‌ترین علت عفونت کلیه است. عفونت‌های باکتریایی در هر نقطه از بدن (برای نمونه عفونت یک مفصل مصنوعی یا دریچه‌ قلبی) می‌توانند وارد جریان خون شده و به کلیه‌ها بروند؛ اگرچه در این حالت احتمال عفونت کلیه اندک است ولی غیرممکن نیست.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. دیابت شیرین
2. عدم تخلیه مرتب ادرار
3. تومور یاعفونت مزمن مثانه
4. فلج ناشی از آسیب ها یا تومورهای طناب نخاعی
5. مؤنث بودن: طول میزراه در زنان کوتاه‌تر از مردان است و این موضوع باعث می‌شود که مهاجرت باکتری‌ها از محیط خارج به مثانه در زنان راحت‌تر باشد. نزدیکی میزراه به واژن و مقعد هم فرصت بیشتری برای ورود به مثانه را در اختیار باکتری‌ها قرار می‌دهد. عفونت مثانه می‌تواند به کلیه‌ها سرایت کند. خطر ابتلا به عفونت کلیه در زنان باردار بیشتر است.
6. انسداد مجرای ادراری: هر عاملی که سبب کاهش سرعت جریان ادرار شود یا توانایی شما را برای تخلیه مثانه در حین دفع ادرار کاهش دهد، مثل: سنگ کلیه، وجود ناهنجاری در ساختار مجرای ادراری یا بزرگ‌ شدگی غده‌ پروستات در مردان، سبب افزایش خطر ابتلا به عفونت کلیه می‌شود.
7. ضعیف شدن سیستم ایمنی: بیماری‌های از قبیل: دیابت و ایدز که سیستم ایمنی را ضعیف می‌کنند، خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهند. مصرف بعضی از داروها، مثل داروهایی که برای جلوگیری از پس‌ زده ‌شدن پیوند به ‌کار می‌روند هم تأثیری مشابه دارند.
8. آسیب‌ دیدن اعصاب اطراف مثانه: آسیب دیدن اعصاب یا نخاع می‌تواند سبب بلوکه شدن پیام‌های حسی ناشی از عفونت‌ مثانه شود و شما متوجه پیشروی عفونت به سوی کلیه‌ هایتان نشوید.
9. استفاده از سوند ادراری برای چند مدت: سوندهای ادراری لوله‌هایی‌اند که به منظور تخلیه ادرار مثانه به‌کار می‌روند. ممکن است در طی بعضی از عمل‌های جراحی و تست‌های تشخیصی یا بعد از آن‌ها برایتان سوند بگذارند. در صورتی که مجبور باشید در تخت‌خواب بمانید، باید به‌طور پیوسته از این سوندها استفاده کنید.
10. داشتن مشکلی که باعث شود ادرار در مسیری اشتباه حرکت کند: در ریفلاکس وزیکویورترال، مقادیر اندکی از ادرار مثانه به داخل میزنای‌ها و کلیه‌ها باز می‌گردد. افراد مبتلا به این مشکل، در کودکی و بزرگسالی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت کلیه قرار دارند.

پیشگیری:

1. هیچ اقدام پیشگیرانه خاصی در مورد مردان وجود ندارد.
2. با اقدام در جهت جلوگیری از ابتلا به عفونت‌های مجرای ادراری، خطر ابتلا به عفونت کلیه را کاهش دهید. رعایت موارد زیر (به‌خصوص در زنان) می‌تواند باعث کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجرای ادراری شود:
3. مایعات، به‌خصوص آب، مصرف کنید: مصرف مایعات باعث ادرار کردن و دفع باکتری‌ها از بدن می‌شود.
4. به محض احساس نیاز، ادرار خود را دفع کنید: وقتی احساس نیاز به دفع ادرار پیدا کردید، این کار را به تأخیر نیندازید.
5. خودتان را به دقت تمیز کنید: کشیدن دست از جلو به عقب برای تمیز کردن خود پس از دفع ادرار و مدفوع، از مهاجرت باکتری‌ها به میزراه پیشگیری می‌کند.
6. پس از رابطه‌ جنسی، مثانه‌ خود را تخلیه کنید: پس از رابطه‌ جنسی در اولین فرصت اقدام به دفع ادرار نمایید تا میزراه‌تان از باکتری‌ها پاکسازی شود و خطر ابتلا به عفونت کاهش یابد.
7. از مصرف محصولات زنانه در ناحیه تناسلی خودداری کنید: استفاده از محصولاتی مثل اسپری‌های دئودورانت در ناحیه تناسلی یا دوش‌های واژینال می‌تواند باعث تحریک مثانه شود.

عواقب مورد انتظار:

• معمولاً با درمان در طی 14 الی 10 روز قابل علاج است. برای اطمینان از علاج قطعی، مراجعه مجددی به پزشک خود پس از دریافت درمان داشته باشید.

عوارض احتمالی:

1. عفونت مزمن کلیه، پر فشاری خون.
2. ایجاد اسکار در کلیه: این مورد می‌تواند سبب بیماری مزمن کلیه، افزیش فشارخون و نارسایی کلیه گردد.
3. مشکلات بارداری: خطر به دنیا آوردن بچه‌های کم‌ وزن در زنانی که در طی بارداری دچار عفونت کلیه می‌شوند، احتمالاً بیشتر است.
4. مسمومیت خون (سپتیسمی): کلیه‌ها مواد زائد را از خون بر می‌دارند و خون تصفیه ‌شده را به بدن بر می‌گردانند. داشتن عفونت کلیه می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها به جریان خون شود.

تشخیص:

• برای تأیید عفونت کلیه، از ما خواسته خواهد شد یک نمونه ادرار برای آزمایش باکتری، خون یا چرک در ادرار تهیه کنیم. پزشک ما همچنین ممکن است از یک نمونه خون برای کشت استفاده کند، یک آزمایش که باکتری‌ها یا موجودات دیگر را در خون ما بررسی می‌کند. سایر آزمایش‌های درخواستی توسط پزشک ممکن است شامل سونوگرافی، سی تی اسکن یا نوعی رادیوگرافی به نام سیستواورتروگرام (VCUG) در حین ادرار کردن باشد. سیستواورتروگرام حین ادرار شامل تزریق ماده حاجب برای گرفتن رادیوگرافی مثانه در هنگام پر شدن و هنگام ادرار کردن است.

درمان طب نوین:

• اقدامات درمانی برای عفونت کلیه شامل اقدامات دارویی به صورت سرپایی یا بستری در بیمارستان و اقدامات جراحی است.
• بستری شدن در بیمارستان برای عفونت‌های شدید کلیه: اگر عفونت کلیه ما شدید باشد، ممکن است پزشک ما را در بیمارستان بستری کند. درمان ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک‌ها و مایعاتی باشد که از طریق وریدی (به صورت داخل وریدی) در بازو دریافت می‌کنیم. مدت زمان اقامت ما در بیمارستان بستگی به شدت وضعیتمان دارد.
• درمان عفونت‌های مکرر کلیه: یک مشکل پزشکی زمینه‌ای مانند ناهنجاری‌های مادرزادی دستگاه ادراری می‌تواند باعث عفونت‌های مکرر کلیه شود. در این صورت ممکن است برای بررسی و ارزیابی به یک متخصص کلیه (نفرولوژیست) یا جراح کلیه (اورولوژیست) معرفی شویم. برای ترمیم ناهنجاری ساختاری ممکن است به جراحی دستگاه ادراری نیاز داشته باشیم.
• داروهای مناسب برای عفونت کلیه: آنتی‌بیوتیک‌ها اولین خط در درمان عفونت‌های کلیه‌اند. اینکه چه داروهایی را برای چه مدت استفاده کنیم، به وضعیت بیماری و باکتری‌های موجود در ادرارمان بستگی دارد. معمولاً علائم و نشانه‌های عفونت کلیه طی چند روز پس از درمان برطرف می‌شوند، اما ممکن است لازم باشد آنتی‌بیوتیک‌ها را به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه دهیم. لازم است تمامی آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده توسط پزشک را حتی پس از بهبودی علائم مصرف کنیم. برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، پزشک ممکن است کشت ادرار را تکرار کند. اگر عفونت هنوز وجود داشته باشد، باید دوره دیگری آنتی بیوتیک مصرف کنیم.

درمان طب سنتی:

• حجامت کلیه.
• روغن نارگیل روی غذا بریزید.
• شربت زعفران در طول روز میل کنید.
• خوردن آب انگور یا دو خوشه انگور در روز.
• کاکل ذرت روزی دو بار بجوشانید و میل کنید.
• از خوراکی های مدر مانند کاهو، لیمو شیرین استفاده کنند.
• چهار شب، هر شب ۶ نخود سکبینج را موقع خواب بخورید.
• جوشانده برگ درخت انجیر روزی یک تا سه لیوان میل کنید.
• دوازده شب، شبی ۳ نخود انغوزه را در کپسول خالی پر کنید و بخورید.
• هر روز صبح، ظهر و شب بعد از هر غذا یک استکان نوشابه کومبوچا بنوشید.
• سه قاشق سوپ خوری تخم کتان را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
• سی گرم تخم زبان گنجشک را دم کنید و قبل از هر غذا یک استکان از آب آن را بنوشید.
• شش روز صبح ناشتا، گز علفی و ریشه شیرین بیان را مساوی بجوشانید و آب آن را بخورید.
• میوه درخت کاج را خرد کرده و مثل چای دم کنید. آب آن را روزی سه مرتبه، به نوبت و هر بار یک استکان بخورید.
• هل قراب، بسبایج و فرفیون از هر کدام ۱ مثقال را در دو لیوان آب مانند چای دم کنید و روزی یک استکان از آب آن را بخورید.
• پنجاه گرم برگ و ریشه (بوته کامل) توت فرنگی را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را صاف کرده و در طول روز به مرور بنوشید.
• ضمناً به عنوان درمان می توانید گل گاوزبان کوه و مریم نخودی از هر کدام ۵ گرم را بجوشانید و آب آن را سه روز صبح ناشتا بخورید.
• برای کمک به درمان ورم کلیه باید از خوردن کنگر، پیاز، تره، بادنجان، تخم مرغ، زردآلو، قیصی و میوه های دیگر هسته دار پرهیز کنید.
• روزی یک مرتبه یک قاشق چایخوری گل طاووسی را در یک لیوان آب جوش بریزید و بنوشید، ولی بیش از سه لیوان آن را مصرف نکنید.
• از آنتی بیوتیک های خانگی مانند دارچین، شلغم، عسل، سیر، پیاز، تره فرنگی، لیمو، میخک، سرکه، زنجبیل، زردچوبه، آویشن، سیاهدانه استفاده کنید.
• برای درمان عفونت کلیه هم نصف لیوان دوغ شیرین کم چرب بدون گاز + نصف لیوان آب ترب سفید این داروی قوی برای درمان عفونت کلیه است.
• یک قاشق شربت خوری گل نیلوفر آبی خشک نیم کوب شده را در یک فنجان آب جوش ۱۰ دقیقه دم کنید و آب آن را بنوشید و روزی دو تا سه مرتبه تکرار کنید.
• برای رفع عفونت کلیه ها هر شب ۵۰ گرم دم گیلاس را در یک لیتر آب بخیسانید و صبح در همان آب ۱۰ دقیقه بجوشانید و آب صاف کرده آن را به مرور بنوشید.
• مریم نخودی، گل بومادران، گل بابونه شیرازی، آویشن شیرازی و شوید خشک از هر کدام ۱ مثقال را دم کنید و آب آن را ۳ روز، روزی سه استکان به نوبت بخورید.
• داخل شلغم را خالی کنید و در فضای خالی شده عسل بریزید 3 ساعت بعد، شلغم آب انداخته و معجون حاصل يكي از بهترین و قوی ترین داروهای سرماخوردگی ست.
• پوست گنه گنه، برگ تیول و بادرنجبویه از هر کدام ۱ مثقال را در سه لیوان آب بجوشانید تا یک لیوان از آب آن بماند. بعد آن را صاف کنید و با نبات صبح ناشتا بخورید.
• مرزنجوش، بادرنجبویه، آویشن شیرازی، گل بومادران، گل بابونه و مریم نخودی از هر کدام ۱ مثقال را در سه لیتر آب، آن قدر بجوشانید تا یک لیتر از آب آن بماند. سپس آب آن را صاف کنید و هر روز صبح: ناشتا یک استکان از آن را با عسل یا نبات مصری شیرین کرده و بخورید.
• هنگام داشتن عفونت از مصرف فرآورده های حیوانی (لبنیات، انواع گوشت، تخم مرغ و مرغ)، قند و شکر و هرچیزی که از این فرآورده داخل آن باشد، سوسیس و کالباس، فست فود، آب یخ، نوشابه، انواع کنسرو، شکلات، کاکائو، پرتقال، نارنگی، خیار، نسکافه، قهوه، شیرینی های قنادی، غذاهای سرخ کرده، غذاهای گوشتی و لبنی (چون این مواد در آزمایشگاه برای کشت میکروب استفاده می شود) پرهیز کنید.
• روش تهیه آنتی بیوتیک طبیعی پنج میوه: برای درمان بیماریهای عفونی می توان در منزل یک آنتی بیوتیک طبیعی تهیه کرد: دو لیوان از مخلوطِ رنده شدهِ: “سیب، به، شلغم، زردک یا هویج، کدو حلوایی ” را با یک استکان آب ۲۵ دقیقه بجوشانید سپس یک قاشق شیره انگور طبیعی اضافه و مخلوط کنید، و این خوراکی را بجای وعده ناهار و شام بخورید. چون در این خوراک هویج وجود دارد بعد از ۲۴ ساعت قابل استفاده نیست.

داروها:

• سفپیم
• سفتازیدیم
• پیپراسیلین
• پنی سیلین
• سفوتاکسیم
• آمپی سیلین
• سفپودوکسیم
• آموکسی سیلین
• آنتی بیوتیک های خوراکی، آنتی بیوتیک های تجویز شده را تا انتها، حتی با وجود برطرف شدن علائم مصرف کنید. آنتی بیوتیک های وریدی یا تزریقی در صورت موثر نبودن آنتی بیوتیک های خوراکی، ضد دردهای مجاری ادراری جهت تسکین درد.
• آنتی‌بیوتیک‌ها اولین خط در درمان عفونت‌های کلیه‌اند. اینکه چه داروهایی را برای چه مدت استفاده کنیم، به وضعیت بیماری و باکتری‌های موجود در ادرارمان بستگی دارد. معمولاً علائم و نشانه‌های عفونت کلیه طی چند روز پس از درمان برطرف می‌شوند، اما ممکن است لازم باشد آنتی‌بیوتیک‌ها را به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه دهیم. لازم است تمامی آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده توسط پزشک را حتی پس از بهبودی علائم مصرف کنیم. برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، پزشک ممکن است کشت ادرار را تکرار کند. اگر عفونت هنوز وجود داشته باشد، باید دوره دیگری آنتی بیوتیک مصرف کنیم.

فعالیت:

• استراحت در بستر تا برطرف شدن تب و ناخوشی، خودداری از مقاربت تا برطرف شدن تب و علائم ادراری.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات و غذاهای گرم و سرد بدون مصلح پرهیز کنید.
• رژیم خاصی نیاز ندارد. روزانه حداقل 2 لیتر مایعات بنوشید و جهت اسیدی شدن ادرار از آب آلبالوی ترش یا زغال اخته و ویتامین C استفاده کنید.
• خوردنی های مفید: خوراک نخود فرنگی با کدو، خوراک باقلا، خوراک کدو خورشتی با قارچ، خوراک کدو خورشتی با کرفس، خوراک قارچ و لوبیا سبز، خوراک قارچ و فلفل دلمه ای، خوراک قارچ با سس، خوراک قارچ طعم دار، خوراک قارچ و بامیه، تاس کباب قارچ و سویا، خوراک گل کلم، خوراک لوبیا سبز ۱، خوراک لوبیا سبز ۲، خوراک بامیه با سویا، خوراک تند بامیه، خوراک نخود با سویا، خوراک نخود با کدو بادمجان، خوراک بورانی، خوراک مخلوط، آش جو با لوبیا سبز، آش گوجه فرنگی ۲، خورش شهد فسنجان، خورش قیمه بادمجان، خورش بامیه با قارچ، خورش کلم بروکلی با سویا، خورش هویج و به، سوپ صیفی جات ۱، سوپ صیفی جات ۲، سوپ کدو خورشتی، سوپ جو ۱، سوپ جو ۲، سوپ شلغم، سوپ لوبیا سبز، سوپ قارچ ۲، سوپ بامیه، سوپ کلم قمری، سوپ کلم بروکلی ۱، سوپ کلم بروکلی ۲، سوپ گل کلم، سوپ کلم برگ، سوپ گشنیز، سوپ کدو قلیانی، سوپ بلغور و کرفس، سوپ کلسیم، سوپ جو با شیر سویا، سوپ شهد نما، سوپ زرشک با جعفری، سوپ کاهو سبز، برگر کدو خورشتی، سس گوجه فرنگی ۲، سس معطر، سس مخصوص ۱، سس مخصوص ۲.
• خوردنی های مضر: عدس پلو ساده، خوراک عدسی ساده، نخود فرنگی پلو ۱، آش اسفناج ۱، خورش شوید باقالی.

نکته:

• اگر خون سالم وارد کلیه ها شد خود کلیه ها عفونت درون خود را از بین می برند و خودشان را درمان می کنند. کلیه و کبد قویترین عضو بدن هستند و به گفته بو علی سینا خودشان خود را ترمیم می کنند.
• باید به این نکته توجه شود که باید بدن را گرم و یا سرد کرد نه آن که هوا را گرم یا سرد کنیم. در قدیم به این نکته توجه می شده است ولی در حال حاضر ما هوای خانه را در تابستان با کولر سرد و در زمستان با بخاری و رادیاتور و … گرم می کنیم. لذا بدن های ما ضعیف شده است در حالی که بدن های مردم قدیم چون این نکته را رعایت می کردند، قوی بوده است و به سختی مریض می شدند. توصیه می شود هوای درون خانه را حدود 20 الی 25 درجه نگاه دارید و گرم تر یا سرد تر نکنید. ما خودمان را عادت داده ایم که حتماً به سمت ضد برویم در تابستان سرمای نسبی در همان حدی که در زیر زمین های کاشان و قم بود، خوب و کافی بود. خنکی هایی که از کولرها می گیریم، مضر است. ناراحتی های کلیوی اکثراً به خاطر همین است. وقتی داخل ماشین می شویم این کولر مصنوعی و باد مصنوعی باعث می شود که خلط کلیه مسدود شود و کلیه از کار بیفتد. و منجر به قطع کلیه شود.
• اگر علائم نگران‌کننده‌ای در خود مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر برای عفونت مجرای ادراری تحت درمان قرار دارید ولی بهبودی‌ در علائم خود مشاهده نمی‌کنید، با پزشک صحبت کنید.
• عفونت شدید کلیه می‌تواند عوارض ثانویه مرگباری به دنبال داشته باشد. در صورتی که در خود علائم عفونت کلیه به همراه ادرار خونی، حالت تهوع و استفراغ مشاهده کردید، فوری خودتان را به پزشک نشان دهید.
• التهاب کلیه به التهاب یک یا هردوی کلیه ها اصطلاحاً پیلونفریت گفته می شود که معمولاً به علت عفونت باکتریایی می باشد. این بیماری در سنین بین ۱۶ تا ۴۵ سالگی شایع تر می باشد و بیشتر در خانم ها دیده می شود. پیلونفریت یکی از شایع ترین بیماری های کلیه به خصوص در جوانان و افراد میان سال می باشد. در این بیماری یک یا هر دو کلیه ها دچار التهاب می شوند که معمولاً این التهاب بر اثر یک عفونت باکتریایی ایجاد می شود، به همین دلیل است که به ندرت باعث صدمات طولانی مدت به کلیه ها می شود. در بزرگسالان پیلونفریت باعث بروز درد شدیدی در اطراف کلیه ها می شود. این بیماری معمولاً توسط پزشکان به خوبی تشخیص داده خواهد شد و درمان می گردد. با این حال علایم این بیماری در کودکان ممکن است کمتر آشکار باشد و ممکن است تشخیص داده نشود که این امر منجر به صدمات جدی به کلیه ها می شود و در نهایت در سال های بعد به نارسایی کلیه تبدیل می گردد.
• بیماری پیلونفریت ممکن است بر اثر ورود باکتری ها از طریق پیشابراه به دستگاه ادراری ایجاد شود. اغلب باکتری ها از عفونتی که در مثانه وجود دارد به سمت کلیه ها حرکت می کنند. عفونت های ادراری و نیز پیلونفریت ها در خانم ها بسیار شایع تر از آقایان می باشد؛ زیرا پیشابراه خانم ها نسبت به آقایان بسیار کوتاه تر است و سوراخ این پیشابراه نیز نزدیک سوراخ مقعد آنها می باشد. باکتری هایی که در ناحیه سوراخ مقعد قرار دارند، ممکن است در هنگام فعالیت جنسی وارد پیشابراه شوند و یا اینکه بعد از دفع مدفوع و در هنگام تمیز کردن ناحیه مقعد، در صورتی که نحوه پاک کردن از قسمت عقب به جلو انجام شود، ممکن است باکتری ها از مقعد به سمت پیشابراه بروند. به خانم ها توصیه می شود هنگام طهارت اول جلو، بعد عقب خود را تطهیر کنند. افرادی که دچار مرض قند (دیابت) هستند بیشتر احتمال دارد که به عفونت های ادراری دچار شوند زیرا قند یا گلوکز موجود در ادرار آنها ممکن است باعث رشد بیشتر باکتری ها شود. هم در خانم ها و هم در آقایان اگر در هر جایی از مجاری ادراری آنها انسدادی وجود داشته باشد که جلوی عبور جریان طبیعی ادرار را بگیرد احتمال بروز پیلونفریت بیشتر خواهد شد. در این شرایط اگر ادرار در مجاری ادراری توسط باکتری ها آلوده شده باشد، این باکتری ها نمی توانند به خوبی همراه با ادرار کردن به بیرون فرستاده شوند، لذا این باکتری ها در ادرار راکد مانده و شروع به تکثیر و اضافه شدن می کنند. انسداد در مجاری ادراری ممکن است بر اثر فشارهایی که بر روی مجاری ادراری وارد می شوند ایجاد گردد. علل احتمالی مسدود شدن مجاری ادراری عبارتند از: بزرگ شدن رحم هنگام حاملگی در خانم ها، بزرگ شدن غده پروستات در آقایان و همچنین وجود تومور (غده) در مثانه و یا وجود سنگ کلیه می تواند جلوی جریان طبیعی ادرار را بگیرد. به علاوه سنگ های کلیه ممکن است محلی برای مخفی شدن باکتری ها شوند، بنابراین افراد را مستعد ابتلاء به عفونت های مجاری ادراری می کنند که تمام این شرایط می توانند منجر به بروز پیلونفریت های مکرر شوند. باکتری ها همچنین می توانند بر اثر سوند زدن برای تخلیه ادرار از مثانه نیز وارد مجاری ادراری شوند. به علاوه باکتری ها قادر هستند از هر جای دیگر بدن، از طریق جریان خون خود را به کلیه برسانند.