اختلالات سازگاری: عبارت است از علائم احساسی یا رفتاری بیش ازاندازه در پاسخ به یک موقعیت استرس زا در زندگی. در این حالت فرد قادر نیست آن طور که انتظار می رود با تغییرات پیش آمده در زندگی سازگاری حاصل کند، که این امر به نوبه خود باعث خلل وارد آمدن به کارکردهای فرد در زندگی روزانه می شود.

علائم:

• حتماً باید یک عامل استرس زا قابل شناسایی وجود داشته باشد. این عامل استرس زا ممکن است خیلی جزئی به نظر آید، مثلاً مقدار کمی ضرر مالی، یا حتی مثبت باشد، مثلاً ارتقای شغلی، علائم با تغییرات رفتاری در عرض 3 ماه از ظهور عامل استرس زا به وجود می آیند و حداکثر تا 6 ماه پس از رفع عامل استرس زا ادامه می یابند. اختلال روانی دیگری وجود ندارد (مثلاً افسردگی اساسی، اختلال اضطرای، اختلال شخصیت و …) علائم و شدت آنها در افراد مختلف عیناً شبیه هم نیستند (نوجوانان و سالمندان معمولاً علائم شدیدتری دارند). در کل، این علائم عبارتند از مشکلات خواب، بی قراری، تحریک پذیری، از دست دادن تمرکز، خستگی، از جا پریدن، عصبی بودن، افسردگی، اضطراب، گوشه گیری و خودداری. همچینن امکان دارد احساساتی مثل ترس، خشم، گناه و شرمساری، و انگار عامل یا واقع استرس زا وجود داشته باشند (فرد طوری رفتار می کند که انگار هیچ اتفاقی نیافتاده است).

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. اهمیت منحصر به فرد واقعه استرس زا در زندگی فرد
2. میزان آسیب پذیری فرد به تجربیات استرس زا در زندگی
3. میزان نامطلوب بودن تغییراتی که عامل استرس زا به وجود آمده است.
4. این که آیا واقعه استرس زا به طور ناگهانی رخ داده یا قبلاً انتظار آن می رفته است.
5. نبود حمایت مناسب از فرد (مثلاً از طرف خانواده، دوستان و نیز ارتباطات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی).

پیشگیری:

• راه خاصی برای پیشگری از آن وجود ندارد.

عواقب مورد انتظار:

• معمولاً با موفقیت در سازگاری با تغییرات زندگی یا پایان واقعه استرس زا مشکل خود به خود حل می شود. در مواردی که فرد نتواند خود به تخفیف علائم کمک کند، درمان کمک کننده خواهد بود. اختلال سازگاری اصولاً شایع بوده اما معمولاً موقتی است.

عوارض احتمالی:

1. اضطراب و افسردگی مزمن
2. مشکل در حفظ روابط یا شغل
3. به درازا کشیدن این گونه مشکلات در نوجانان
4. روی آوردن به الکل یا مواد مخدر برای غلبه بر علائم و احساسات نامطلوب

تشخیص:

1. آزمایش خون
2. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار

درمان طب نوین:

• از آنجا که این اختلال مشکل کوتاه مدت و خفیفی است در درمان آن کمتر از داروها استفاده می‌شود، در برخی موارد استفاده کوتاه مدت از داروهای ضد اضطراب وداروهای ضد افسردگی می تواند در کاهش شدت بیماری اثرگذار باشد. اما درمان این اختلال توسط روانشناس اثر پایدارتری خواهد داشت. در روان درمانی این مشکل، از روش های مختلفی نظیر درمان شناختی رفتاری، رفتار درمانی، درمان های روان پویشی، گروه درمانی و … استفاده می شود. مشاوران حامی هنر زندگی با سال ها تجربه در این زمینه می توانند یاریگر شما باشند.

درمان طب سنتی:

• مراقبت از خود، روان درمانی، و در بعضی از موارد، استفاده از دارو، انتخاب درمانی بر مبنای شدت اختلال سازگاری و تأثیر که بر زندگی فرد گذاشته است خواهد بود. خانواده و دوستان فرد می توانند به وی در سازگاری با واقعه کمک کنند. همچنین فرد با کمک آنها می تواند در زندگی خود تغییراتی را به وجود آورد که در آینده بتواند سازگاری بهتری با وقایع زندگی داشته باشد. خود فرد هم می تواند روش سازگاری با وقایع استرس زا را فرا گیرد، عوامل استرس زا و احساسات خود را در مورد آنها به طور روزانه یادداشت کند، با دوست خود در مورد تجربیاتش صحبت کند، به یک گروه حمایتی بپیوندد و سلامت جسمی خود را فراموش نکند (رژیم غذایی، ورزش و خواب مناسب). روش های روان درمانی مختلفی برای کمک به فائق آمدن به اختلال سازگاری موجود هستند و اثر بخشی آنها به اثبات رسیده است. هر کدام از این روش ها که مورد استفاده قرار گیرد غالباً برای مدت کوتاهی مورد نیاز خواهد بود. در بعضی از موارد ممکن است خانواده درمانی توصیه شود (از جمله مشاوره زناشویی)

داروها:

• با توجه به اینکه اختلالت سازگاری معمولاً کوتاه مدت هستند، معمولاً نیاز به دارو وجود ندارد، اما امکان دارد برای بی خوابی یا سایر علائم خاص، بسته به شدت آنها، دارو تجویز شود.

فعالیت:

• محدودیتی برای آن وجود ندارد. حتی توصیه به داشتن یک برنامه ورزشی منظم می شود. فعالیت بدنی به کم کردن اضطراب و استرس کمک می کند.

رژیم غذایی:

• برای حفظ سلامتی در حد مطلوب، یک رژیم غذیی متعادل داشته باشید.