احتباس ادرار (بند آمدن ادرار): عبارت است از احتباس ادراری در بالغین به شرایطی گفته می شود که بعلت ناتوانی در تخلیه ادرادی ادرار، ادرار در مثانه حبس می شود. احتباس ادرار می تواند بصورت حاد یا مزمن باشد. احتباس حاد ادرار، ناگهانی است و در این شرایط فرد به هیچ وجه نمی تواند بطور ارادی مثانه خود را تخلیه کند حتی اگر مثانه کاملاً پر باشد. این حالت وضعیت اورژانس پزشکی محسوب می شود و نیاز به مداخله فوری دارد. احتباس مزمن ادراری، طولانی مدت و تدریجی بوده و فرد قادر به تخلیه ادرار خود بصورت نسبی و ناقص می باشد ولی تخلیه ادرار بطور کامل انجام نمی شود. در این وضعیت، اغلب بیماران آگاه به بیماری خود نیستند مگر اینکه مشکل دیگری به آن اضافه شود مانند عفونت ادراری، سنگ مثانه یا بی اختیاری ادراری.
علائم احتباس ادرار حاد:
- علایم و مشکلات احتباس ادراری حاد که در عرض چند ساعت ایجاد می شوند، عبارتند از:
- درد شکم
- احساس ناراحت کننده و دردناک برای ادرار کردن بدون اینکه فرد قادر به ادرار کردن باشد.
علائم احتباس ادرار مزمن:
- بر خلاف احتباس ادراری حاد در احتباس ادراری مزمن هیچگونه دردی وجود ندارد، اما ممکن است احساس ناراحت کننده ای در هنگام ادرار کردن وجود داشته باشد. علایم احتباس ادراری مزمن به تدریج و آهستگی ایجاد شده و شامل موارد زیر می باشند:
- تکرر ادرار
- باد کردن و جلو آمدن شکم
- اشکال در شروع ادرار کردن
- ضعيف بودن جریان ادرار که در آخر ادرار به صورت قطره قطره می چکد.
- در احتباس ادراری در صورتی که ادرار نتواند از کلیه ها تخلیه شود می تواند باعث آسیب به آنها گردد.
- در بعضی موارد ممکن است در فواصل بین توالت رفتن، به طور بی اختیار ادرار به صورت قطره قطره ترشح کند.
علت:
- هر چیزی که بر روی پیشاب راه فشار وارد کند می تواند باعث محدود شدن جریان ادرار شود و در نتیجه احتباس حاد یا مزمن ادرار ایجاد کند. شایع ترین علت بروز این وضعیت در آقایان بزرگ شدن پروستات می باشد. در خانم ها احتباس ادراری ممکن است در اوایل حاملگی که رحم بزرگ شده و بر روی پیشاب راه فشار وارد می کند ایجاد شود. اما بعد از مدتی که رحم به سمت بالا و شكم می رود این مشکل نیز برطرف می شود. هم در آقایان و هم در خانم ها احتباس ادراری ممکن است بر اثر یبوست نیز ایجاد شود، زیرا وجود مدفوع در راست روده باعث فشار وارد آمدن بر روی پیشاب راه می شود. به ندرت بر اثر وجود سنگ در مثانه یا تومور (غده) در مثانه، جلوی راه خروجی مثانه گرفته می شود و احتباس ادراری ایجاد می گردد. همچنین آسیب دیدن اعصاب عضلات مثانه می تواند باعث بروز احتباس ادراری شود. این آسیب ممکن است در بیماری هایی مثل ام اس و مرض قند ایجاد شود و یا اینکه بر اثر صدماتی که به نخاع وارد می شود، این مشكل ایجاد گردد. در بعضی موارد احتباس ادراری مزمن می تواند بر اثر افزایش ناگهانی مقدار ادرار تولید شده به صورت حاد خود را نشان دهد که این وضعیت ممکن است با مصرف داروهای مدر (ادرارآور)، مصرف الکل و یا در معرض هوای سرد قرار گرفتن ایجاد شود. در سایر موارد، احتباس ادراری حاد می تواند به عنوان عارضه جانبی مصرف داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد پارکینسون و داروهایی که برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده می شوند ایجاد گردد. به عبارتی علت احتباس ادرار شامل موارد زیر است:
- انسداد مجاری ادراری: شامل عللی می باشند که باعث انسداد در مسیر خروج ادرار از یورترا یا پیشابراه می شوند در نتیجه ادرار در مثانه حبس شده و فرد قادر به تخلیه ادرار نمی باشد.
- هیپرپلازی خوش خیم پروستات: شایعترین علتی که در آقایان در دهه پنجاه تا شصت زندگیشان باعث احتباس ادراری می شود، بزرگی خوش خیم پروستات است. بیماری های دیگر پروستات شامل، التهاب حاد پروستات و سرطان پروستات نیز با شیوع کمتری نسبت به هیپرپلازی پروستات جزو علل انسدادی مجرای ادراری در آقایان هستند. پروستات غده بلوطی شکلی است که قسمتی از سیستم تولید مثلی مردان بوده و مجرای ادرار را در حدود گردن مثانه احاطه می کند. وقتی پروستات بزرگ می شود به مجرای ادراری فشار وارد می کند و دفع ادرار با سختی مواجه می شود. در مقابل عضله مثانه ضخیم تر می شود تا توانایی غلبه بر این مقاومت را داشته باشد. ولی در نهایت مثانه ضعیف شده و توانایی تخلیه کامل را از دست می دهد در نتیجه مقداری از ادرار در مثانه باقی می ماند.
- تنگی مجرای ادراری: معمولاً بعلت عفونت های ادراری مکرر، سابقه جراحی مجرای ادرار و سوند زدن خشن رخ می دهد که متعاقباً یک بافت التهابی و اسکار در مجرای ادراری ایجاد می شود. تنگی مجرای ادرار در آقایان شایعتر از خانم ها است. در خانم ها علت اصلی تنگی مجرا سابقه جراحی برای بی اختیاری ادراری و یا ترمیم سیستوسل است.
- سنگ سیستم ادراری: اگر سنگ ساخته شده در سیستم ادراری در حین دفع در گردن مثانه یا مجرا گیر کند باعث انسداد حاد شده و احتباس ادرار ایجاد می کند.
- سیستوسل (افتادگی مثانه): در خانم هایی که زایمان های متعدد و مشکل داشته اند بعلت ضعیف شدن عضلات و تاندون های کف لگن دچار بیرون زدگی یا پرولاپس مثانه از واژن می شوند که به آن سیستوسل گفته می شود. در صورتی که سیستوسل وسیع باشد باعث فشار به مجرا و کمپرس کردن آن می شود و منجر به احتباس ادراری می گردد.
- رکتوسل (افتادگی رکتول): بعلت ضعیف شدن عضلات و فاشیاهای کف لگن متعاقب زایمان های متعدد در خانم ها رکتوم به داخل واژن بالج می شود که به این حالت رکتوسل گفته می شود. رکتوسل های شدید باعث فشار روی مجرای ادراری و کمپرس کردن آن می شوند که منجر به احتباس ادرار می شود.
- یبوست: یبوست به حالتی گفته می شود که فردی کمتر از سه بار در هفته دفع مدفوع دارد. در این حالت مدفوع سفت و فشرده و خشک شده و دفع آن مشکل و دردناک می گردد. در موارد یبوست شدید بویژه وقتی با رکتوسل همراه است باعث کمپرس کردن مجرای ادرار و احتباس ادرار می شود.
- تومور مثانه و مجاری ادراری: کانسر مثانه و مجرا در صورتی که گسترش پیدا کند می تواند باعث انسداد مجرای ادراری و احتباس ادراری شود.
- آسیب به عصب های کنترل کننده مثانه و اسفنکتر (مثانه نوروژنیک): برای تخلیه ادرار باید هماهنگی کامل بین عضله مثانه و اسفنکتر ادراری وجود داشته باشد یعنی همزمان با انقیاض عضله مثانه، اسفنکتر ادراری در حالت ریلکس قرار گیرد تا ادرار بدون هیچ مشکلی تخلیه شود. این فرآیند تحت کنترل عصبی مراکزی در نخاع کمری و خاجی و تحت نظارت مداوم مراکز عالی در مغز است که سیگنال های عصبی را نهایتاً از طریق اعصاب محیطی به مثانه و اسفنکتر ادراری می رسانند. پس تمام موارد و بیماری هایی که به این مجموعه عصبی آسیب می رسانند منجر به اختلال در تخلیه ادرار و احتباس ادرار می گردند مانند سکته مغزی، ام اس، تومور مغزی، ضربه به مغز یا نخاع، شکستگی لگن یا جراحی لگن همره با آسیب اعصاب لگنی، دیابت با آسیب به اعصاب محیطی، مننگوسل.
- عوارض برخی از داروها: داروهای متعددی با تداخل در سیگنال های عصبی که به مثانه و پروستات و اسفنکتر ادراری می رسند می توانند باعث احتباس ادراری شوند. این داروها شامل دسته آنتی هیستامین ها، داروهای آنتی کولینرژیک، ضد افسردگی ها، داروهای ضد احتقان، ضد درد های مخدر و بعضی از داروهای درمان فشارخون مانند نیفیدیپین هستند.
- ضعف عضله مثانه: علت شایع ضعیف شدن عضله مثانه روند پیری است که تدریجاً قدرت عضلانی کاهش یافته و اتصالات بین سلولی نیز ضعیف می شوند. در نتیجه این فرآیند قدرت انقباضی کافی برای تخلیه کامل مثانه تولید نمی شود. بجز پیری تمام عواملی که باعث ایجاد یک انسداد در مسیر خروجی ادرار از مثانه شوند و در طی زمان این انسداد شناخته نشده و درمان نشود، باعث ضعف عضله مثانه می شوند. متعاقب انسداد ابتدا هیپرتروفی و ضخامت بیشتر عضله مثانه و اتساع تدریجی آن رخ می دهد ولی نهایتاً در صورت عدم رفع انسداد به مرور زمان باعث ضعف عضله مثانه می شوند.
تشخیص:
- انجام معاینه فیزیکی: معمولاً پزشک متخصص اورولوژی پس از گرفتن شرح حال و شک به وجود انسداد در مسیر تخلیه ادرار ابتدا معاینه لگنی شامل معاینه پروستات در آقایان و معاینه واژینال در خانم ها (افتادگی مثانه، رکتوم) را انجام می دهد.
- اندازه گیری باقیمانده ادرار: برای اندازه گیری باقیمانده ادرار ابتدا به بیمار توصیه می شود ادرار کند، سپس با سونوگرافی ادرار باقیمانده در مثانه اندازه گیری می شود. همچنین می توان برای اندازه گیری باقیمانده ادرار در مطب بصورت دستی با رد کردن نلاتون از مجرای ادراربه مثانه، حجم باقیمانده ادرار را اندازه گیری کرد که این روش البته دقیق تر است. حجم باقیمانده بیشتر از 50 سی سی بطور نسبی و بیش از 100 سی سی بطور قاطع نشان دهنده اختلال در تخلیه ادرار می باشد.
- سیستوسکوپی: سیستوسکپی توسط متخصص ارولوژی به منظور بررسی مجرای ادراری و مثانه و تشخیص عوامل ایجاد کننده انسداد انجام می شود. این روش با تزریق داروهای آرام بخش یا بی حسی نخاعی در کلینیک و یا اتاق عمل بیمارستان انجام می شود. علل انسدادی مانند تنگی مجرای ادراری، توده دهانه مجرا، بزرگی پروستات، سنگ مثانه و مجرا، تومور مجرا و مثانه با این شیوه تشخیص داده می شوند.
- سی تی اسکن: با این شیوه که معمولاً در یک مرکز رادیولوژی انجام می شود اطلاعات کاملی شامل سنگ سیستم ادراری، تومور سیستم ادراری، اثر فشاری ارگان های مجاور که باعث انسداد شده مثلا تومور روده، فیبروم رحم، تومور تخمدان تشخیص داده می شوند.
- ارزیابی یورودینامیک: ارزیابی یورودینامیک دقیق ترین روش برای بررسی صحت هماهنگی عصبی و عضلانی بین مثانه و اسفنکتر ادراری است، همچنین در این ارزیابی فشار مثانه، ظرفیت پذیری مثانه، انقباضات نابجای مثانه، قدرت انقباضی عضله مثانه برای تخلیه ادرار و قدرت عضلانی اسفنکتر ادراری در مقابل ریزش ادرار در حین افزایش فشار شکمی، هماهنگی بین اسفنکتر و عضله مثانه، فعالیت الکتریکی عضلات کف لگن همگی بطور دقیق ثبت می شوند.
درمان طب نوین:
- درمان احتباس ادراری در بالغین کاملاً بستگی به عامل ایجاد کننده احتباس دارد. در مرحله حاد احتباس، ضروری ترین اقدام تخلیه مثانه با یک کاتتر یا سوند مجرا می باشد. اما اگر مسیر مجرای ادراری بعلت تنگی یا التهاب یا تروما بسته باشد و امکان عبور سوند مقدور نباشد جهت تخلیه ادرار، متخصص اورولوژی تحت بی حسی موضعی، با ایجاد یک برش کوچک بالاتر از استخوان عانه، روی پوست شکم یک مسیر را برای عبور سوند مستقیماً بداخل مثانه ایجاد می کند تا ادرار حبس شده داخل مثانه تخلیه شود. در ادامه باید علل زمینه ساز برطرف گردند شامل قطع داروهایی که باعث احتباس حاد ادراری شده اند یا سنگی که در مسیر گیر کرده و باعث انسداد حاد شده است. در موارد التهاب حاد پروستات که معمولا در آقایان جوان باعث احتباس حاد می گیرد درمان با مصرف آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد التهابی انجام می گیرد.
- در موارد احتباس مزمن ادراری پس از مشخص شدن عامل زمینه ساز اقدام به درمان آن می شود. در آقایان هیپرپلازی خوش خیم پروستات معمولاً ابتدا با درمان دارویی و در صورت عدم پاسخ به دارو با درمان جراحی رفع می شوند. همچنین در سرطان پروستات و سرطان مثانه اقدام به درمان جراحی می شود. اگر علت انسداد تنگی مجرا باشد با سیستوسکپی محل تنگی تشخیص داده شده سپس با بوژی های مخصوص دیلاته می شود.اگر تنگی طولانی باشد با تیغ مخصوص در حین سیستوسکپی برش داده می شود. در خانم ها اگر علت احتباس ادرار سیستوسل یا رکتوسل وسیع است معمولاً با جراحی پرولاپس رفع انسداد انجام می گیرد و اگر تنگی مجرا وجود داشته باشد با بوژی محل تنگی دیلاته می شود.
- در مواردی که علت احتباس ادراری، آسیب عصبی (شامل آسیب نخاعی، ضربه به سر یا آسیب به اعصاب محیطی) و در واقع مثانه نوروژنیک است، بیمار باید با سوند یکبار مصرف هر شش ساعت یکبار مثانه خود را تخلیه کند. در بعضی از موارد مثانه عصبی، تحریک الکتریکی نخاع یا شیوهساکرال نورومدولیشن می تواند موثر باشد.
- در مواردی که علت احتباس ادراری ضعف انقباضی عضله مثانه بعلت پیری یا دیابت است، تخلیه مرتب مثانه هر شش ساعت یکبار با سوند نلاتون توصیه می شود.
درمان طب سنتی:
- گل کوشه را با ماست مخلوط کنید و روی مثانه بمالید.
- یک عدد فضله موش را به بولگاه داخل کنید تا باز شود.
- آب جوشانده برگ سماق و برگ کرفس را هر روز بنوشید.
- مخلوط کشک الشعیر، اسفناج و ماش پوست کنده را بخورید.
- صبح ناشتا یک استکان آب پوست لوبیا سبز را بگیرید و بخورید.
- خیار را بخورید و مقداری از آن را رنده کرده و روی مثانه ضماد کنید.
- هفته ای یک تا دو مرتبه در برنامه غذایی خود مارچوبه استفاده کنید.
- سی گرم برگ خشک مو را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بخورید.
- جوشانده سیب زمینی را با آب دم کردهی شیرین بیان مخلوط کنید و بنوشید.
- سی گرم دم گیلاس را در یک لیتر آب ۱۰ دقیقه بجوشانید و آب آن را بخورید.
- پنج گرم بودر عصاره شیرین بیان را در یک لیتر آب سرد ریخته و به مرور بنوشید.
- سه قاشق سوپ خوری تخم کتان را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- خیار را رنده کنید و با اسپرزه و گل ختمی مخلوط کرده و بر ناحیه مثانه ضماد گذارید.
- نیم ساعت قبل از هر وعده غذایی یک قاشق غذاخوری پودر تخم کتان با آب میل کنید.
- نیم لیتر آب شاه تازه را بگیرید و با روغن بادام شیرین یا روغن زیتون مخلوط کنید و بنوشید.
- هر بار ۲۵ گرم مامیران را بجوشانید و آب آن را با مربای آلبالو مخلوط کنید و مرتب به جای آب بنوشید.
- مغز هسته آلبالو را با نشادر بکوبید و با کمی آب گل نرگس مخلوط کنید و در راه بول بگذارید تا باز شود.
- روغن مالی شکم و زیر شکم با روغن های گرم نظیر سیاهدانه و بادام تلخ و سپس بادکش گذاری کنید.
- برای درمان حبس البول باید ریحان کوهی و برگ شاه توت را هر روز صبح و عصر بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- کمی بوره ارمنی را در مجرای آلت قرار دهید و یک مثقال انقوزه را در یک لیتر شیر حل کنید و بخورید و در آب گرم هم بنشینید.
- بیست و پنج گرم ریشه بید و به همان اندازه ریشه شیرین بیان پوست کنده را پس از خرد کردن در یک لیتر آب بجوشانید، بعد آب صاف کرده آن را به مرور بنوشید.
- پنجاه گرم گوشت میوه نسترن را در یک لیتر آب ۱۲ دقیقه دم کنید و آب آن را صاف و شیرین کرده و روزی سه مرتبه، به نوبت قبل از هر غذا یک استکان بنوشید.
- اگر نیامدن ادرار (حبس البول) مربوط به مثانه باشد، خطرناک نیست ولی اگر کم شدن و یا عدم آن به علت بیماری کلیوی باشد، خطرناک است و آنچه مربوط به بزرگ شدن پروستات باشد نیز کم خطر می باشد.
- ضمناً از خوردنی های مفیدی که در بهبودی مؤثر هستند باید بیشتر مصرف کنید، مانند: خیار، آب گرمک، کاهو، اسفناج، ترب پخته، شلغم سفید پخته، ساقه کرفس، تخم کرفس، آب جوشانده شیرین بیان و کندر با عسل.
- دو مثقال گل مرزه را نرم بکوبید، با سرکه و نمک مخلوط کرده و بخورید هنگام درد، نصف استکان آب اسفناج تازه را بگیرید و با نصف استکان روغن بادام شیرین یا روغن زیتون مخلوط کرده و بنوشید، اسفناج تازه هم زیاد بخورید.
- کاکنج، کبابه چینی، کاکل ذرت، بادرنجبویه، پرسیاوش، گل نیلوفر، مغز ناخنک، مخلصه، گل بنفشه، ریشه کاسنی، تخم کاسنی، تخم گشنیز، شاه تره، تاجریزی، بزرالبنج، کوکنار و ریوند چینی از هر کدام ۲ مثقال، همه را نیم کوب کرده و ۱۰ قسمت کنید و هر قسمت از آن را یک روز صبح جوشانده و آب آن را ناشتا بنوشید.
درمان قطره قطره آمدن ادرار:
- هر روز ۱۰ گرم تخم کاهوی خشک را کوبیده و با آب سرد بلع شود.
- هر روز یک قاشق چایخوری نرم کرده پوست سفت گردو را بخورید.
- 50 گرم گردو + 50 گرم انجیر ترکیب و پودر کنید و صبح ناشتا با آب میل کنید.
- سی و پنج گرم ریشه رازیانه تازه را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- هر روز صبح ناشتا یک قاشق چایخوری دانه های سالم اسفند (اسفند نکوبیده) را با مقداری خاکشیر مخلوط کرده و در دهان بریزید و بدون اینکه دندان روی آن گذاشته شود بخورید.
- مصطکی، کندر خوراکی، بلوط، گلنار، سیاهدانه، تخم گشنیز، زیره سیاه، بادیان، زیره سبز و زنیان، همه را به نسبت مساوی بسیار نرم بسایید و با دوبرابر وزن همه آنها عسل مخلوط کنید و به تدریج میل فرمایید.
- تخم مورد، جوزبویا، مرمکی، کندر خوراکی، سعد کوفی، میخک، بسباسه، هلیله سیاه، بلوط و تخم سداب از هر کدام ۲۰ گرم را بسایید، بعد با ۵۰۰ گرم عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق چایخوری از آن را بخورید.
- پنج مثقال اسفند را در آب سرد بشویید و در سایه بخشکانید. این عمل را تا شش مرتبه انجام دهید و بار هفتم با آب گرم بشویید و در سایه بخشکانید و هر روز صبح ناشتا یک قاشق شربت خوری از آن را با روغن بادام شیرین مخلوط کنید و بخورید.
- برای درمان آن نیز باید تخم خرفه، تخم گشنیز، گل گاوزبان، سنبل الطيب، مصطکی رومی، بلوط، انیسون، تباشیر هندی، سعد کوفی و کندر خوراکی را به نسبت مساوی و به اندازه همه آنها شکر مخلوط کرده و نرم بسایید و هر صبح، ظهر و شب یک قاشق از آن را کفلمه کنید.
- پوست هلیله زرد ۱ مثقال، هلیله سیاه، هليله کابلی و آمله مقشر از هر کدام ۲ مثقال، دارفلفل و زنجبیل از هر کدام ۶ نخود و بوزیدان، شیطرج، شقاقل مصری، تودری، بهمن سرخ، بهمن سفید، مغز زبان گنجشک و تخم خشخاش از هر کدام ۱ مثقال، همه را بسیار نرم بسایید و با دو برابر وزن همه آنها عسل مخلوط کرده و روزی سه بار و هر مرتبه به اندازه یک فندق از آن را بخورید.
- اگر دچار تقطيرالبول (قطره قطره ادرار کردن) شده اید، ضمن پرهیز از خوردن کشک، ماست و ترشیجات، باید از خوراکی هایی که از قطره قطره ادرار کردن جلوگیری می کنند، مانند: گرمک، زالزالک، شیره تخم خرفه، شیره چهار تخمه خنک، شیره تخم کاهو، شربت بنفشه، تباشیر هندی و لعاب اسپرزه بیشتر استفاده کنید.
درمان شاش بند نوزادان یا وقتی نوزاد به سختی ادرار می کند:
- باید آب دمکرده کاکل ذرت را به مرور به او بخورانید.
- مقداری کاکل ذرت را دم کنید و روزی چند قاشق از آب آن را به مرور به طفل بخورانید.
- قدری رنگ نساییده را با آب خمیر کنید و پشت بیضه او ببندید و این کار را در روز سه بار تکرار کنید.
- چهار مثقال تخم شنبلیله را دم کنید و ساعتی یک قاشق غذاخوری از آب آن را به نوزاد بخورانید.
- گیلاس تازه را فشرده و به مقدار نصف استکان آب آن را صاف کنید و سه بار در روز به او بخورانید.
- روزی یک بار، به میزان ۱ مثقال کبابه چینی نیم کوب شده را بجوشانید و آب صاف کرده اش را به مرور به او بخورانید.
- هر صبح، ظهر و شب مقداری گیلاس را له کنید و با فشار آبش را خارج ساخته و یک قاشق از آن آب را به طفل بخورانید.
- ۲۰ گرم تخم شنبلیله را در یک لیوان آب جوش دم کنید و ساعت به ساعت یک قاشق غذاخوری از آب آن را به طفل بخورانید.
- اگر طفلی به سختی ادرار کند و یا هنگام ادرار ناراحت شود، باید وسمه (رنگ نساییده گیاهی) را خمیر کرده و پشت بیضه طفل ببندید و این عمل را سه، چهار روز تکرار کنید.
زیاد کردن ادرار:
- آب ترب خام را با شکر شیرین کنید و بنوشید.
- سیب سرخ رنده شده را با عسل شیرین کنید و بخورید.
- رنگ برگ (وسمه) را خمیر کنید و پشت ظهار ضماد گذارید.
- کاهو را خرد کنید و با آب لیمو به صورت سالاد میل فرمایید.
- صبح ناشتا یک فنجان آب پوست لوبیا سبز را بگیرید و بنوشید.
- دو مثقال نعناع را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- ده گرم تخم شنبلیله را بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- روزی چند لیوان آب گوجه فرنگی خام را بگیرید و به مرور بنوشید.
- یک مثقال کبابه چینی را بجوشانید و آب صاف کرده اش را بنوشید.
- برگ های درخت زردآلو را بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- هسته ازگیل نیم کوب شده را در آب انگور بخیسانید و آن را بخورید.
- چهار مثقال ریشه گزنه را در دو لیوان آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- ۳۰ تا ۴۰ گرم برگ گزنه را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- صد گرم ریشه تازه جعفری را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
- ریشه و برگ (گیاه کامل) توت فرنگی را بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- بار درخت کاج را با عناب نیم کوب کرده، بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- روزی ۵ گرم شوره قلمی ساییده شده را با مقداری ماست مخلوط کنید و میل فرمایید.
- پنجاه گرم گل باقلا را در یک لیتر آب بجوشانید و بعد آب آن را صاف و شیرین ساخته، بنوشید.
- بیست و پنج گرم ریشه کاسنی را در یک لیتر آب جوش دم کنید، بعد آب آن را صاف کرده و بنوشید.
- سی گرم ترخون را در یک لیتر آب جوش دم کنید و بعد از هر غذا یک استکان از آب آن را بنوشید.
- سی گرم برگ خشک درخت آلو را در یک لیتر آب یا شیر بجوشانید، سپس آن را صاف کرده و بنوشید.
- یک قاشق سوپ خوری تخم گشنیز را در یک فنجان آب بجوشانید و بعد از غذا آب آن را بنوشید.
- به عنوان درمان می توانید ریشه یا برگ یا پوست درخت توت را بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- پنجاه گرم ریشه مارچوبه را در یک لیتر آب، ۵ دقیقه بجوشانید و صبح ناشتا آب آن را صاف کرده بنوشید.
- بیست و پنج گرم مغز زبان گنجشک را در یک لیتر آب دم کنید و قبل از هر غذا روزی سه فنجان بنوشید.
- پنجاه گرم برگ انگور فرنگی را در یک لیتر آب دم کنید و دو تا سه فنجان از آب آن را در روز به مرور بنوشید.
- پنجاه گرم گل تازه همیشه بهار را در یک لیتر آب جوش ریخته و بجوشانید و قبل از هر غذا یک فنجان از آب آن را بنوشید.
- صد گرم برگ های تازه درخت گلابی را دم کنید و آب صاف کرده آن را بنوشید و پیاز را هم ریز رنده کرده و زیر شکم ضماد گذارید.
- بنزوات دو سود ۵۰ سانتی را با یک لیتر آب مقطر و یک لیتر عرق کاسنی مخلوط کنید و در طول شبانه روز به مرور آن مقدار را بنوشید.
- پوست سیب درختی را پس از خشکاندن و نرم کردن، یک قاشق سوپخوری از آن را در یک فنجان آب ریخته و با شکر شربت کنید و بنوشید.
- دیوروطین و بنزوات دوسود از هر کدام ۵۰ سانتی را با نیم لیتر عرق بید و نیم لیتر عرق کاسنی مخلوط کنید و آن مقدار را در طول روز به مرور بنوشید.
- اورو ترپین ۵۰ سانتی و لاکتوز ۵۰ سانتی، هر دو رقم را در یک بطری عرق بید یا عرق کاسنی یا آب مقطر مخلوط کنید و آن مقدار را در طول روز به مرور بنوشید.
- پوست ۲ عدد گلابی را یک ربع ساعت دم کنید و آبش را بنوشید. چهل گرم جعفری خشک را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی ۳ تا ۴ فنجان از آب آن را در طول روز بنوشید.
- خوراکی هایی که ادرار را زیاد می کنند و باید از آنها بیشتر استفاده کنید از این قبیل هستند: هندوانه، خربزه، گرمک، انگور فرنگی، انگور زرد و رسیده، گریپ فروت (صبح ناشتا)، آناناس، آب به، انار، گلابی (بعد از غذا)، هلو، گیلاس، آلبالو، آب هویج یا آب زردک (صبح ناشتا)، خیار، تخم خیار یا تراشه های مغز خیار، تمشک، لوبیا، آب لیمو، سیر، چغندر، خرفه، تره فرنگی، جعفری، مرزه، شاهی، تره، پیاز، کنگر، والک، پسته وحشی، زردچوبه، عصاره پونه با عسل، بذر غازیاقی، رازیانه، آب کاسنی وحشی یا برگ کاسنی وحشی، آب جوشانده ساقه گیلاس، آب جوشانده کاکل ذرت و آب جوشانده ریشه بید.
زیاد کردن ادرار کودکان:
- برای زیاد شدن ادرار کودکان باید به کودک آب انگور بخورانید.
- شاخه های نازک درخت انجیر را دم کنید و آب آن را به مرور به او بدهید.
ادرارآور قوی:
- صبح ناشتا یک فنجان آب پوست لوبیاسبز تازه را بگیرید و بخورید.
- خوراکی هایی که ادرارآور قوی هستند، عبارتند از: پیاز خام، انگور فرنگی، همچنین می توانید ریشه رازیانه را بجوشانید و آب صاف کرده آن را بنوشید.
- گل پنیرک، گل نیلوفر، گل بنفشه، تخم خرفه، تخم گشنیز، تخم کاسنی، ریشه کاسنی، بادرنجبویه، کاه مکه، پرسیاوشان و پوست کوکنار از هر کدام ۱۰ گرم، همه را مخلوط کرده، بعد ۱۰ قسمت کنید و هر روز صبح یک قسمت از آن را بجوشانید و آب صاف کرده اش را بنوشید.
- تخم کاهو، تخم گشنیز، تخم کاسنی، ریشه کاسنی، گل محمدی، گل بنفشه، ریوند چینی، سنامکی و تربد سفید مجوف از هر کدام ۱۵ گرم، همه را مخلوط و نیم کوب کرده و ۱۰ قسمت کنید و هر قسمت را یک روز صبح بجوشانید و آب آن را صاف کنید. سپس ۱۰ گرم ترنجبین در آن آب حل کنید و بنوشید.
داروها:
- پرازوسین
- بتانیکول کلراید
- فنوکسی بنزامین
فعالیت:
- تا زمان بهبودی کامل از انجام هرگونه فعالیت شدید بدنی پرهیز کنید.
رژیم غذایی:
- از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.
- خوردنی های مفید: خوراک نخود فرنگی با شوید، خوراک باقلا، خوراک کدو حلوایی، خوراک قارچ با سس، خوراک صیفی جات، خوراک کلم قمری، خوراک گل کلم، خوراک لوبیا سفید ساده، خوراک سویا با سبزیجات، خوراک نخود با شوید، خوراک نخود با سویا، خوراک نخود با سیب زمینی، خوراک لوبیا قرمز، خوراک لوبیا چشم بلبلی، خوراک مطبل، آش گندم با حبوبات، آش گندم با کرفس، آش گندم با سبزیجات، آش گندم با شلغم، آش گندم با تره، آش گندم با سویا، آش ماش، آش لپه ۱، آش لپه ۲، آش کدو حلوایی، آش کدو خورشتی، آش شله قلمکار، آش صیفی، آش غلات، آش خرفه ۱، آش خرفه ۲، آش عدس ۱، آش عدس ۲، آش برنج، آش حبوبات و غله ۱، آش حبوبات و غله ۲، آش شوید باقلی، آش جو با حبوبات ۲، آش کلم برگ، آش گل کلم ۱، آش گل کلم ۲، آش کلم قمری با ماش، آش کلم قمری با گندم، آش کلم قمری با عدس، آش کلم بروکلی ۱، آش کلم بروکلی ۲، آش شلغم ۱، آش شلغم ۲، آش انار، آش اسفناج ۱، آش اسفناج ۲، آش حبوبات ۱، حلیم عدسی با سویا ۱، حلیم عدسی با سویا ۲، حلیم گندم با شیر سویا، حلیم گندم با سویا، حلیم گندم با عدس، حلیم گندم و بادمجان، حلیم گندم با مغزیجات، حلیم جو، حلیم دال عدس، مرصع پلو، صیفی پلو، آلبالو پلو، ساطری پلو، شوید باقالی پلو، شوید پلو با لوبیا چشم بلبلی، هویج پلو، لپه پلو، قیمه پلو، کلم قمری پلو، کلم پلو، کلم پلو با سویا، دمی شیرازی، عدس پلو ساده، عدس پلو با سویا، عدس پلو با کدو حلوایی، لوبیا سبز پلو ۱، نخود فرنگی پلو ۱، انار پلو، گشنیز پلو با سویا، لبو پلو، بادمجان پلو ۱، رب پلو، خورش فسنجان با کدو حلوایی، خورش فسنجان با سویا، خورش شهد فسنجان، خورش قورمه سبزی با سویا، خورش کرفس ۱، خورش آلو اسفناج، خورش به و آلو، خورش به، خورش قیمه بادمجان، خورش شوید باقالی، خورش بامیه با قارچ، خورش لوبیا سبز، خورش کدو حلوایی، خورش کلم بروکلی با سویا، خورش هویج و به، سوپ صیفی جات ۱، سوپ کدو حلوایی، سوپ جو ۲، سوپ شلغم، سوپ کلم بروکلی ۲، سوپ کلم برگ، سوپ کلسیم، سوپ جو با شیر سویا، کتلت عدس ۱، کتلت عدس ۲، کتلت اسفناج، کتلت هویج و سیب زمینی، کتلت ذرت، کتلت سویا با گندم جوانه زده، برگر کدو خورشتی، برگر لوبیا چشم بلبلی، فلافل ساده، فلافل تنوری، فلافل با جعفری، سوسیس فانتزی، دلمه کلم، دلمه فلفل دلمه ای، کوفته سبزیجات، کماچ ساده، کماچ گندم و جو، کماچ سویا، کماچ قارچ، شیر سویا، ماست سویا، پنیر سویا، فرنی سویا، کشک سویا، خامه سویا، سس گل کلم، سس مایونز گیاهی، سس گندم جوانه زده، سس زیتون، سس جعفری، سمنو با گندم و جو، سمنو با رب انار.
نکته:
- احتباس یا بند آمدن ادرار ممکن است به صورت حاد و یا مزمن باشد. در احتباس ادراری حاد، مثانه با وجود پر بودن از ادرار و احساس دفع ادرار نمی تواند ادرار خود را خالی کند و درد ناگهانی در آن ایجاد می شود. در احتباس ادراری مزمن، مقداری ادرار می تواند با اشکال خارج شود اما مثانه نمی تواند به طور کامل از ادرار تخلیه شود و در نتیجه تجمع تدریجی و بدون درد ادرار در مثانه ایجاد می شود. هر دو نوع احتباس ادراری (حاد و مزمن) در مردها شایع تر از خانم ها می باشند.