اتواسکلروز: عبارت است از رشد غیر طبیعی تدریجی استخوان اسفنجی در گوش میانی. این رشد مانع عملکرد طبیعی یکی از استخوان های کوچک گوش میانی که مسئول انتقال صدا است شده و از این طریق سبب کاهش شنوایی می شود. اتواسکلروز معمولاً هر دو گوش را مبتلا می سازد و در هر دو جنس و همه سنین دیده می شود ولی در جنس مونث دو برابر شایع تر بوده و در سنین 30 الی 15 سال شایع تر است.

علائم:

1. وزوز گوش
2. کاهش شنوایی تدریجی و پیشرونده
3. شنوایی بهتر در محیط های شلوغ نسبت به محیط های ساکت

علت:

• این اختلال به نظر می رسد ارثی باشد. 60% افراد متبلا دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. سابقه خانوادگی کاهش شنوایی
2. بارداری که ممکن است تحریک کننده آغاز بیماری باشد.
3. نژاد سفید پوست. حدود 10% افراد سفید پوست به درجاتی از اتواسکلروز مبتلا هستند.

پیشگیری:

• در حال حاضر این بیماری قابل پیشگری نیست. در صورت وجود سابقه خانوادگی این بیماری، قبل از تشکیل خانواده مشاوره ژنتیک الزامی است.

عواقب مورد انتظار:

• در بیشتر موارد با جراحی، شنوایی حداقل به طور نسبی حفظ می شود.

عوارض احتمالی:

• کری کامل در عرض 15 الی 10 سال. در صورت عدم درمان هرچه بیمار جوان تر باشد، سرعت کاهش شنوایی بیشتر خواهد بود.

تشخیص:

• تشخیص بیماری بر اساس آزمون های شنوایی نظیر اودیوگرام و آزمون رینه (بررسی هدایت استخوانی صدا) داده می شود.

درمان طب نوین:

• درمان معمولاً عبارت است از جراحی برای برداشتن استخوان چکشی (یک از استخوان های گوش میانی) و جایگزین کردن آن با استخوان مصنوعی. در اکثر موارد و با این درمان، شنوایی حداقل به طور نسبی اصلاح می گردد. ممکن است به جای درمان جراحی از سمعک استفاده شود.

داروها:

1. آنتی بیوتیک ممکن است پس از جراحی تجویز شود.
2. درمان با قرص فلوریدسدیم، کلسیم و ویتامین D ممکن است با سخت کردن استخوان اسفنجی تشکیل شده مانع پیشرفت بیشتر کاهش شنوایی گردد.

فعالیت:

• پس از جراحی به تدریج فعالیت های طبیعی خود را از سر بگیرید.

رژیم غذایی:

• رژیم خاصی نیاز نیست.