آزبستوز: عبارت است از التهاب ریه ها به علت استنشاق ذرات آزبست. این یک اختلال مزمن است، اما مسری نیست. آزبستوز ممکن است منجر به سرطان ریه شود (خطر بروز با سیگار کشیدن بسیار بیشتر می شود). مردان بالای 40 سال که در معرض ذرات آزبست بوده اند به احتمال بیشتری دچار این بیماری می شوند. آزبستوز شاید مهمترین بیماری ریوی ناشی از کار باشد.

علائم:

1. تنگی نفس
2. بی اشتهایی
3. سرفه خونی
4. خشونت صدا
5. نامنظمی خواب
6. درد قفسه سینه
7. آبی شدن ناخن ها
8. احساس کسالت عمومی
9. علائم نارسایی احتقانی قلب
10. سرفه های که یا بدون خلط است یا خلط کمی دارد.

علت:

• مواجهه طولانی مدت با ذرات ریز آزبست به هنگام کار یا از منابع دیگر. قسمت محیطی ریه ها در اثر فیبرهای آزبست دچار آزردگی می شوند، که نهایتاً التهاب، ضخیم شدگی و تشکیل بافت جوشگاهی در بافت ریوی (فیبروز ریوی) را به دنبال خواهد داشت. امکان دارد تا 20 سال از زمان مواجهه با آزبست بگذرد و سپس علائم بیماری ظاهر شوند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

1. سیگار کشیدن
2. تغذیه نامناسب
3. سوء در مصرف الکل
4. مشاغلی که در ارتباط با آزبست هستند.

پیشگیری:

1. سیگار نکشید.
2. اقدامات توصیه شده در رابطه با مهار غبارهای آزبست را به کار بندید.
3. یک برنامه منظم ورزشی داشته باشید تا سلامت قلبی، تنفسی شما حفظ شود.
4. به هنگام قرار گرفتن در معرض آزبست، از ماسک حفاظتی مناسب یا هودی که با هوای آزاد ارتباط دارد استفاده کنید.
5. برای کارگرانی که در صنایع آزبست کار می کنند باید به طور منظم عکس برداری با اشه ایکس انجام شود تا هرگونه علامت غیر طبیعی در ریه ها شناسایی شود. اگر در عکس مشکلی بود، فرد باید کار با آزبست را رها کند حتی اگر علامتی وجود داشته باشد.

عواقب مورد انتظار:

• این بیماری در حال حاضر غیر قابل علاج است. اما علائم را می توان تخفیف داد یا تحت کنترل در آورد. تحقیقات علمی درباره علل و درمان این بیماری ادامه دارد. بنابراین امید می رود درمان های روز به روز موثری ابداع شوند و نهایتاً بتوان این بیماری را معالجه نمود.

عوارض احتمالی:

1. بیماری سل
2. روی هم خوابیدن بافت ریوی
3. نارسایی قلبی به علت بیماری ریوی
4. جمع شدن مایع در فضای جنب (اطراف ریه ها)
5. آزبستوز می تواند به مزوتلیوما بدخیم، یک شکل شدید ازسرطان ریه، منجر شود. بیماری انسداد مزمن ریوی نیز یکی دیگر از بیماری های جدی است که می تواند ناشی از آزبستوز باشد. پلورال افیوژن نیز با این وضعیت همراه است. عواملی که بر شدت بیماری تأثیر می گذارد عبارتند از مدت زمانی که در معرض آزبست قرار دارید و اینکه چه مقدار از آن را استنشاق می کنید.

تشخیص:

1. در مرحله اول، پزشک شما معمولاً برای گوش دادن به صداهای غیر طبیعی تنفس به عنوان بخشی از معاینه فیزیکی، از استتوسکوپ استفاده می کند. پزشک همچنین ممکن است عکس برداری اشعه ایکس را درخواست کند تا به دنبال سفیدی در ریه ها باشد. آزمایش های سنجش عملکرد ریه نیز ممکن است برای اندازه گیری میزان هوای استنشاق شده و میزان ورود هوا به داخل و خروج هوا از ریه ها استفاده شود.
2. پزشک می تواند از سی تی اسکن برای بررسی دقیق تر ریه های شما استفاده کند. او همچنین ممکن است بیوپسی را انجام دهد تا به دنبال الیاف آزبست در نمونه ای از بافت ریه شما باشد.

درمان طب نوین:

• سیگار کشیدن‌ را متوقف‌ کنید.
• امکان‌ دارد اکسیژن‌ ضروری‌ شود.
• فیزیوتراپی‌ تنفسی‌ و یادگیری‌ روش‌های‌ آن‌
• از افرادی‌ که‌ دچار عفونت‌ هستند دوری‌ کنید.
• روش‌های‌ تخلیه‌ نایژه‌ای‌ را فرا گیرید و به‌ کار بندید.
• واکسیناسیون‌ آنفلوانزا و پنوموکک‌ (ذات‌ الریه‌) را به‌ روز نگاه‌ دارید.
• اگر بیماری‌ پیشرفته‌ باشد، به‌ فکر نقل‌ مکان‌ به‌ یک‌ جای‌ گرم‌ و خشک‌ باشید.
• اگر بیماری‌ پیشرفته‌ باشد، به‌ فكر نقل‌ مكان‌ به‌ یك‌ جای‌ گرم‌ و خشك‌ باشید.
• در صورت‌ بروز هرگونه‌ عفونت‌ تنفسی‌، حتی‌ سرماخوردگی‌، به‌ پزشک‌ مراجعه‌ کنید.
• برای‌ حفظ‌ ظرفیت‌ ریه‌ باید ورزش‌ منظم‌ به‌ هر شکلی‌ که‌ قابل‌ تحمل‌ باشد انجام‌ داد.
• فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری در صورت‌ وجود عفونت‌، در رختخواب‌ استراحت‌ کنید.
• از دستگاه‌ بخور خنک‌ برای‌ نرم‌ کردن‌ ترشحات‌ نایژه‌ای‌ استفاده‌ کنید تا این‌ ترشحات‌ راحت‌تر تخلیه‌ شوند.
• پس‌ از آغاز درمان‌، با رو به‌ بهبود گذاشتن‌ علایم‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ عادی‌ خود را از سر گیرید.
• آنتی‌بیوتیک‌ برای‌ عفونت‌ گشادکننده‌ نایژه‌ (استنشاقی‌ یا خوراکی‌) همراه‌ با استنشاق‌ درمانی‌ برای‌ باز کردن‌ لوله‌های‌ نایژه‌ای‌ تا حداکثر ممکن‌ برای‌ رفع‌ ناراحتی‌ خفیف‌ می‌توان‌ از داروهایی‌ مثل‌ استامینوفن‌ استفاده‌ نمود.
• آزبستوز قابل درمان نیست. با این حال، چند درمان حمایتی وجود دارد که می تواند به کنترل یا کاهش علائم کمک کند. داروهای استنشاقی تجویز شده ممکن است به کاهش احتقان در ریه های شما کمک کنند. دریافت اکسیژن حمایتی از ماسک یا لوله هایی که داخل بینی شما قرار دارد می تواند در صورت به شما کمک کند. درمان ها شامل جلوگیری از بدتر شدن بیماری نیز می شوند. با جلوگیری از قرار گرفتن بیشتر در معرض آزبست و ترک سیگار می توانید این کار را انجام دهید. در صورت شدید بودن وضعیت، پیوند ریه ممکن است گزینه آخر باشد.

درمان طب سنتی:

• قلیان نعناع بکشید.
• حجامت قائده ریه انجام دهید.
• بادکش گرم و خشک وسیع ریه انجام دهید.
• برگ زیتون را به حالت سیگار یا پیپ بکشید.
• بخور گل خطمی سفید + بابونه شیرازی + اوکالیپتوس به ریه ها بدهید.
• قفسه سینه و پشت کتف را با روغن های نظیر بادام شیرین چرب کنید و به حوله و اتو موضع را گرم نگه دارید.

داروها:

1. آنتی بیوتیک برای عفونت امکان دارد اکسیژن ضروری شود
2. برای رفع ناراحتی خفیف می توان از داروهایی مثل استامینوفن استفاده نمود
3. گشاد کننده نایژه (استنشاقی یا خوراکی) همراه با استنشاق درمانی برای باز کردن لوله های نایژه ای تا حداکثر ممکن

فعالیت:

1. در صورت وجود عفونت، در رختخواب استراحت کنید.
2. برای حفظ ظرفیت ریه باید ورزش منظم به هر شکلی که مقابل تحمل باشد انجام داد.
3. پس از آغاز درمان، با رو به بهبود گذاشتن علائم فعالیت های عادی خود را از سر گیرید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات و غذاهای گرم و سرد بدون مصلح غذایی پرهیز کنید.